Ο Γ. Ράμμος, ο νικητής του διαγωνισμού μας για το Primavera Sound 2013, μας στέλνει τις εντυπώσεις του για τις 2 πρώτες μέρες του Φεστιβάλ!
Του Γιώργου Ράμμου
Primavera Sound 2013, Βαρκελώνη, 22/05 – 26/05
Τετάρτη 22/05
Τετάρτη. Για κάποιους η πρώτη μέρα του φεστιβάλ και αυτή που συνήθως ο κόσμος φτάνει στη Βαρκελώνη και μπαίνει στο κλίμα, με τις σχετικές εκδηλώσεις σε διάφορα μέρη, την ουρά για την παραλαβή του εισιτήριου κτλ. Κάποια στιγμή το απόγευμα φτάσαμε και μεις για να απολαύσουμε την ευκαιρία που μας έδωσε το mixgrill.gr για φέτος.
Το αρχικό μας πρόγραμμα δεν περιλάμβανε επίσκεψη στο Parc del Forum, το βασικό χώρο του Primavera, αλλά αποφασίσαμε να κινηθούμε προς τα εκεί νωρίς το βράδυ για την παραλαβή των εισιτηρίων ώστε να μπορούμε αρκετά αργότερα να μπούμε στην Sala Apollo, το club που παραδοσιακά φιλοξενεί κάποια ονόματα κατά την διάρκεια του φεστιβάλ για τους κατόχους εισιτηρίων. Φέτος η παραλαβή των εισιτηρίων γίνεται από την είσοδο του Forum και η ουρά είναι τεράστια αλλά αυτό δε μας απασχολεί αφού εμείς απλά πρέπει να τα παραλάβουμε από τον χώρο των προσκλήσεων.
Και φυσικά αφού ήρθαμε μέχρι εδώ, δεν υπάρχει λόγος να μην μπούμε και μέσα, μιας και φέτος το Forum έχει την τιμητική του, από σήμερα κιόλας. Με το που μπαίνουμε στον χώρο, χωρίς έλεγχο εισιτηρίων αφού η μέρα ήταν δωρεάν για όλους, μας υποδέχονται οι Κολομβιάνοι Telebit στην μικρή σκηνή του Myspace/Smint, Οι Telebit μας απασχολούν για λίγα μόλις λεπτά αφού θέλουμε σύντομα να κινηθούμε προς τα κάτω για τους Vaccines.
Αποφασίζουμε να ξοδέψουμε τα λεπτά που μας απομένουν με μια επίσκεψη στα μαγαζιά και μια μικρή ξενάγηση στους ενδιάμεσους χώρους στον μοναδικό της παρέας που είναι η πρώτη του φορά στο Primavera. Στο κατάστημα της Rough Trade, που φέτος συνεργάζεται για πρώτη φορά με το φεστιβάλ και έχει αναλάβει και το official merchandise του, γίνεται ένας μικρός χαμός και λογικό είναι, αφού τα υπόλοιπα μαγαζιά σήμερα είναι όλα κλειστά. Γενικά η ατμόσφαιρα είναι λίγο περίεργη, λίγο ο καιρός, λίγο πως σχεδόν όλα είναι κλειστά. Καθώς φτάνουμε στη 2η μεγαλύτερη σκηνή, την Primavera, βλέπουμε πως η 'είσοδος' σε αυτήν είναι μπλοκαρισμένη και κατά συνέπεια και αυτή που οδηγεί στις Vice και Pitchfork. Αντίστοιχα και η μικρή σκηνή της Rayban Unplugged είναι κλειστή. Μόνο η Rayban, η 3η κατά σειρά μεγαλύτερη σκηνή και η μόνη φέτος με αμφιθέατρο καθώς η ATP έχει μεταφερθεί, είναι ανοιχτή και οι Vaccines μας περιμένουν.
Τον πρώτο τους δίσκο τον είχα βρει καλό και μάλιστα τον είχα παρουσιάσει και στο περιοδικό που έγραφα τότε αλλά ο δεύτερος και κάποια EP που άκουσα στη συνέχεια με βρήκαν τελείως αδιάφορο. Οι Vaccines, όπως και σχέδον όλα τα σχήματα, βγαίνουν στην ώρα τους και ο κόσμος έχει αρχίσει να γεμίζει το χώρο. Δυστυχώς τα πρώτα 20-30 λεπτά της εμφάνισής τους είναι βασισμένα στον δεύτερο δίσκο τους και δεν καταφέρνουν να κερδίσουν την προσοχή μας και όπως φαίνεται το ίδιο ισχύει και με τον υπόλοιπο κόσμο. Το μυαλό μας άλλωστε είναι στο Apollo και στο φαγητό, οπότε αποφασίζουμε να φύγουμε για φαγητό και ποτό στην Gracia.
Στη Myspace/Smint βρίσκονται τώρα οι Ιταλοί Foxhound αλλά όσο περίεργος και αν είναι ο Ιταλός της παρέας τα λίγα λεπτά που τους δίνουμε δεν είναι αρκετά να μας καθυστερήσουν. Δε πειράζει, αύριο ξεκινάνε τα καλά και ο ένας εκ των αδερφών που αποτελούν τους The Bots περνάει γρήγορα με το skate του από μπροστά μας.
Πέμπτη 23/05Πρώτη στάση στην Rayban για να δω τους Καταλανούς Manel για λίγο και να στείλω ένα θετικό μήνυμα στον Oρέστη που δε μπόρεσε να έρθει. Δυστυχώς δε μπορώ να μείνω πολύ. Πρέπει να κινηθώ προς την Adidas Originals δίπλα στη θάλασσα και να δω για λίγο επίσης τους Άγγλους Εvans the Death. Δεν είχα ακούσει ποτέ πριν για αυτούς μέχρι χθες που τσεκάραμε τυχαία ονόματα από το festιval στο youtube και μου θύμισαν μια μπάντα που ήξερα πριν χρόνια στο Λονδίνο. Μουσικά με κέρδισαν. Αρκετά ευχάριστο indie punk rock (ποτέ δε μου άρεσαν οι ταμπέλες), αλλά. όπως και η μπάντα που ήξερα τότε στο Λονδίνο και δεν υπάρχει πια, δε βλέπω να ξανακούμε γι'αυτούς στο μέλλον. Όταν είσαι, δεν είσαι 18 και εμφανίζεσαι σε ένα τέτοιο festival σκοπός σου πρέπει να είναι να κερδίσεις τον κόσμο. Καμιά συνεννόηση ανάμεσα στα μέλη, η τραγουδίστρια είναι κομμάτια και προλογίζει το επόμενο κομμάτι ανάμεσα σε what the fuck, καθώς οι κιθαριστες τζαμάρουν...
Tame Impala: ΟΚ καλοί. Ποτέ δε κατάλαβα το hype για αυτούς. Άπειρο πλήθος μπροστά από την μεγαλύτερη σκηνή του Primavera, που για φέτος ονομάζεται Heineken, σοκαριστικά άπειρο πλήθος. Έκπληκτικά visuals αλλα κάτι η μετατόπιση τις σκηνής, με αποτέλεσμα να μη μπορείς να δεις και πολλά αν είσαι μετριού ύψους, κάτι η συνάντηση με φίλους, κάτι πως οι Do Make Say Think ξεκινούν σε λίγο μας κάνει να μετακινηθούμε γρήγορα για λίγα λεπτά στην ATP πριν πάμε στην κεντρική για Dinosaur Jr. Οι DMST κέρδιζουν άμεσα τις εντυπώσεις. Ψάχνουν και για Torontians στο κοινό το οποίο κατά κύριο λόγω είναι διεθνές και σίγουρα θέλω να απολαύσω πιο πολύ αλλά τα 90s μας καλούν.
Μέσα από το πλήθος που κινείται προς την Primavera, αφού οι Tame Impala έχουν μόλις τελειώσει, βρισκόμαστε στα δεξιά της σκηνής για ένα ταξίδι στα νιάτα και τους Dinosaur Jr. Για να δούμε έναν J Mascis που μοιάζει πιο πολύ από ποτέ σα να άφησε την metal band του και να ήρθε να μας βρει. Αυτό βασικά έκανε και τώρα μας προσέφερε αμερικάνικο rock και ευχάριστο διάλειμμα 45 λεπτών χωρίς μετακινήσεις.
Οι Deerhunter φαίνεται πως έχουν την τιμητική τους φέτος αφού είναι να ξαναπαίξουν την Κυριακή στο Apollo αλλά δεν είναι αρκετοί για να με κρατήσουν πέρα από ένα τραγούδι όσο και αν η Rayban έχει διαφορετική άποψη. Μια ακόμη μετακίνηση στην Heineken για Postal Service που όμως είναι σαφως κατώτεροι των προσδοκιών μου και η μετακίνηση προς κάπου αλλού είναι πολύ πιο σύντομη από οτι υπολόγιζα. Εδώ να σημειώσω πως τώρα που ξαναβλέπω την Heineken, η ιδέα της μετακίνησης της σκηνής δεν είναι τόσο αποτυχημένη, αλλά δικαιολογείται και από την μεταφορά της ATP παραδίπλα.Επόμενη στάση, με αρκετή ώραα ενδιάμεσα για φαγητό, τουαλέτα κτλ είναι οι Grizzly Bear στην Primavera. Δυστυχώς ούτε εδώ υπάρχει κάτι να μας κερδίσει και πάμε για αλλού.
Επόμενη στάση Vice και Pitchfork. Σκηνές που δε κατάφερα να επισκεφτώ καθόλου πέρυσι. Η Vice αποδεικνύεται δραματική με τους Menomena αλλά ίσως και να μην αντέχω άλλες αλλαγές μέσα σε μια μέρα και οι experimental ήχοι δεν είναι και ότι καλύτερο τώρα. Μεταφορά μόλις λίγα μέτρα πιο πέρα στην Pitchfork για κάτι που κάνει το "Scotty Doesn't Know" να ακούγεται σαν την 9η συμφωνία του Beethoven. Fucked Up, ή αλλοιώς ολίγον τι από hardcore, ολίγον τι από punk, αρκετά από την κοιλιά του ημίγυμνου τραγουδιστή τους, πήραν και μουσικό βραβείο λέει. Ειλικρινά...yankees go home... Δύσκολα θα μπορούσα να φανταστώ να ακούω κάτι τόσο κακό. Απόψεις είναι αυτές βέβαια και όλοι ξέρουμε τί λένε για αυτές αλλά ας δώσω ένα τέρμα στον βασανισμό μου και να πιάσω μια καλή θέση για τους Ισλανδούς Dead Skeletons.
Ο δίσκος τους ήταν σε αρκετές λίστες της χρονιάς πριν 2 χρόνια και θέλω πολύ να τους δω μια και τους ανακάλυψα πολύ πρόσφατα. Και κερδίζουν αμέσως το χειροκρότημα μου αφού είναι αυτοί οι ίδιοι πάνω στη σκηνή να στήνουν τον εξοπλισμό τους. Ξεκινούν με τον mainman τους, Jón Sæmundur Audarson, και συχνό συνεργάτη των Brian Jonestown Massacre να ζωγραφίζει κάτι που μοιάζει με τον Joker του Heath Ledger και συνεχίζουν κερδίζοντας κοινό και εντυπώσεις.
Η κούραση όμως με έχει κυριεύσει και αποφασίζω να φύγω και να πάρω το δρόμο της επιστροφής με το που τελειώσουν. Ανεβαίνοντας τα σκαλιά διαπιστώνω πως στην Pitchfork τώρα παίζουν οι Four Tet που ήθελα πολύ να δω και δεν έχω ξαναδεί αλλά δεν αντέχω άλλο και απλά προσπαθώ να κερδίσω όσο μπορώ από τους ήχους που φτάνουν στα αυτιά μου κατά την επιστροφή προς την Primavera. Εδώ πια ανακοινώνω στην παρέα πως δε θα μείνω για Animal Collective, η ώρα έχει πάει 03:00 και προτιμώ το κρεβάτι μου από το να τους δώσω άλλη μια ευκαιρία και όπως έμαθα την επομένη μέρα πολύ καλά έκανα. Έξοδος λοιπόν μετά από 11-12 σχήματα αλλά μόνο τους Dead Skeletons ολοκληρωμένα αν και όπως εξελίχθηκε η μέρα θα ήθελα να λέω το ίδιο και για τους Do Make Say Think. Το βράδυ έκλεισε ένας αφηνιασμένος ταξιτζής που ήθελε να γυρίσει στο χώρο του φεστιβάλ όσο πιο γρήγορα γινόταν με αποτέλεσμα να μη σταματήσει ούτε σε ένα φανάρι, και μιλάμε για βαθύ κόκκινο...