Πότε ήταν η τελευταία φορά που πήγατε σε συναυλία; Ποια είναι η πιο πρόσφατη και αντίστοιχα η πιο παλιά συναυλία που θυμάστε ξεκάθαρα; Όσο ιδιαίτερη κι αν είναι η ιεροτελεστία ακρόασης ενός δίσκου στο στερεοφωνικό, με φίλους ή χωρίς, αλλά με προσήλωση, άλλο τόσο ξεχωριστή είναι η φυσική παρουσία σε μια συναυλία. Ή μάλλον, να διορθώσω, η συμμετοχή σε μια συναυλία, αφού οι συναυλίες που θυμόμαστε και που εν τέλει μας σημαδεύουν είναι αυτές στις οποίες υπήρξαμε κοινωνοί και συμμέτοχοι, αυτές στις οποίες τραγουδήσαμε, χορέψαμε, χαμογελάσαμε, αγκαλιαστήκαμε, φιληθήκαμε, λάβαμε αυτό το μαγικό που εκπορευότανε από τους μουσικούς και το μετατρέψαμε σε καύσιμο συναισθημάτων.
Έχω καιρό να βρεθώ σε τέτοια συναυλία. Κι αυτό με οδηγεί αναπόδραστα να στραφώ στο παρελθόν. Πριν από 10 χρόνια, στις 30 Μαΐου 2009, παραβρέθηκα στην πιο συγκλονιστική τελετή της ζωής μου. Μια μαγευτική πόλη (Βαρκελώνη), το πρώτο μου πραγματικά μεγάλο μουσικό φεστιβάλ (Primavera Sound), υπέροχη παρέα και ο Neil Young στη σκηνή. Ένας ήδη γηρασμένος μουσικός με μακρά πορεία και αναγνώριση, ανάμεσα σε πιτσιρίκια και ανερχόμενους καλλιτέχνες. Τι μπορούσε άραγε να μου προσφέρει; Δεν χρειάστηκε παρά να περάσουν ελάχιστες στιγμές για να το καταλάβω. Ο Neil Young στα 65 του χρόνια μού έδειξε τι είναι μουσική, τι σημαίνει πάθος. Χωρίς καμιά διάθεση επίδειξης, καμιά ένδειξη βεντετισμού, με πήρε από το χέρι και με οδήγησε στο μονοπάτι του. Σοφά κιθαριστικά σόλο, κλειστά μάτια και αυτά τα λιγοστά άσπρα μαλλιά του να ανεμίζουν. Ήταν μια πολύ εσωτερική εμπειρία. Δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς. Λίγες στιγμές θυμάμαι: "Hey Hey, My My", "Cortez The Killer", "Rockin’ In The Free World". Τα συναισθήματα όμως είναι ακόμα ζωντανά μέσα μου και τροφοδοτούν ακόμα και σήμερα τη βαθιά αγάπη μου για τη μουσική και όλα όσα μπορεί να μου χαρίσει.
Δεν γίνεται όλες οι συναυλίες να είναι έτσι. Είναι άτοπο να τρέφουμε τέτοιες προσδοκίες. Δεν είναι όμως άτοπο να αναζητούμε τέτοιες στιγμές πηγαίνοντας σε περισσότερες συναυλίες. Με τους αγαπημένους μας, με φίλους, με γνωστούς, με αγνώστους. Σε συναυλίες καταξιωμένων μουσικών, σε συναυλίες μεγάλων ονομάτων που γεμίζουν στάδια, σε συναυλίες μικρότερων ονομάτων που δεν γεμίζουν καν το μικρό μπαρ στη γωνιά του τετραγώνου.
Όλα κάπου κάπως ξεκινάνε. Ήταν 23 Φεβρουαρίου 1971 όταν ο Neil Young επισκέφτηκε το στούντιο του BBC στο Λονδίνο για μια σόλο εμφάνιση. Ήταν ήδη γνωστός μουσικός με προσωπικούς δίσκους και ενεργή παρουσία στους Buffalo Springfield και τους Crosby, Stills & Nash. Σε αυτή την μισάωρη εμφάνιση έπαιξε τραγούδια που ήδη τον συνόδευαν στις συναυλίες του, όπως τα "Don't Let It Bring You Down" και "Love in Mind", αλλά επικεντρώθηκε κυρίως στον τότε επερχόμενο δίσκο του "Harvest" που θα κυκλοφορούσε έναν χρόνο αργότερα, τον Φεβρουάριο του 1972. Ανάμεσά τους το εμβληματικό "Heart of Gold". Απλώς σκεφτείτε να βρίσκεστε εκεί όταν ένα τέτοιο διαμάντι παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο κοινό. Ραντεβού στο επόμενο live.
Τα τραγούδια
1. Out on the Weekend
2. Old Man
3. Journey Through the Past
4. Heart of Gold
5. Don't Let It Bring You Down
6. A Man Needs a Maid
7. Love in Mind
8. Dance Dance Dance
Η φωτογραφία εξωφύλλου προέρχεται από την Inma Varandela.
Σχετικό θέμα