Ένα βήμα πριν την εικοσάδα, σας παρουσιάζουμε τους δίσκους της χρονιάς που οι συντάκτες μας με την ψήφο τους τους κατέταξαν στις θέσεις 21-30.
21. MY BLOODY VALENTINE – Mbv
Η ολοκλήρωση της ακρόασης του “m b v” μας δίνει την αίσθηση ότι ο χρόνος έχει γυρίσει πίσω στο 1993, σε ένα εναλλακτικό σύμπαν όπου ο Kevin Shields δεν έχασε τα αυγά και τα πασχάλια μετά την ολοκλήρωση του “Loveless”, αλλά συνέχισε να ηχογραφεί με τον ίδιο οίστρο και το αποτέλεσμα είναι αυτή η μπλε μετάλλαξη του που μόλις ακούσαμε. Οι My Bloody Valentine του “m b v” είναι οι My Bloody Valentine που γνωρίσαμε δυόμιση δεκαετίες πίσω και το γεγονός ότι καταφέρνουν να αναδημιουργήσουν και σήμερα σε μεγάλο βαθμό την μαγεία του “Loveless” δεν είναι ούτε αυτονόητο, ούτε αποτέλεσμα κάποιας νοσταλγίας για το παρελθόν. Είναι ένα αναμφισβήτητο επίτευγμα που μπορεί να καθυστέρησε 20 χρόνια, αλλά ίσως για αυτό ακριβώς το λόγο να το απολαμβάνουμε και λίγο παραπάνω. Όπως δείχνει άλλωστε η ιστορία, πολλοί ζήλεψαν τον ήχο του “Loveless”, αλλά κανένας δεν μπορεί να το κάνει όπως οι αυθεντικοί δημιουργοί του. - [ody]
Διαβάστε ολόκληρη τη δισκοκριτική του εδώ
22. DISCLOSURE – Settle
Οι Disclosure είναι δυο αδέρφια 19(!) και 22 χρόνων που κατάφεραν να βγάλουν τον καλύτερο dance δίσκο της χρονιάς, όσο generic και αν ακούγεται αυτός ο χαρακτηρισμός και ένα από τα πιο ολοκληρωμένα debut album των τελευταίων χρόνων. Παρότι ένα album γεμάτο guests συνήθως δεν είναι καλό σημάδι, το Settle βάζει την μουσική στο προσκήνιο και φέρει φρέσκιες ιδέες και ήχους σε ένα overcrowded είδος. - [Μιχάλης Λαμπρινός]
23. IRON AND WINE - Ghost on Ghost
Από τους πρώτους δίσκους που έκαναν την εμφάνιση τους την καινούρια χρονιά ήταν αυτός του Samuel Beam, γνωστού αλλιώς και ως Iron & Wine. Το Ghost on Ghost κυκλοφόρησε στις 16 Απριλίου του ενιαυτού αποτελώντας και το πέμπτο κατά σειρά πόνημα του Αμερικανού μουσικού. Ίσως να περίμενε κανείς ότι το Ghost on Ghost θα βάδιζε στα πεπατημένα επιτυχημένα χνάρια κάνοντας ίσως μια μικρή καμπή (είναι άλλωστε πολύ δύσκολο για κάποιον να βγάζει αξιόλογους δίσκους στη σειρά), δε βγήκε όμως αυτός ο φόβος πραγματικός. Ο ήχος από βραδύσυρτος και μελαγχολικά νωχελικός, μετουσιώνεται με μια κιθάρα γεμάτη ρυθμό. Με καθαρές τζαζ και ποπ επιρροές προσεγγίζει μια πιο χαλαρή πλευρά του Beam, την οποία δεν είχε αφήσει να διαφανεί στα τελευταία δύο του άλμπουμ. – [indiego]
Διαβάστε ολόκληρη την δισκοκριτική εδώ.
24. LUDOVICO EINAUDI - In a Time Lapse
Ο Ludovico Einaudi μετά από δύο χρόνια κυκλοφόρησε τον νέο του δίσκο “In a time lapse” ο οποίος ηχογραφήθηκε σε ένα απομακρυσμένο μοναστήρι στη Βερόνα της Ιταλίας ακολούθωντας τον τρόπο δημιουργίας κλασσικής μουσικής και μουσικής δωματίου. Η νέα του δουλειά έγινε ευρέως γνωστή στην Ελλάδα μέσα από διαφημιστικό σποτ εταιρίας κινητής τηλεφωνίας με τη μελωδία του “Walk”. Όλα τα τραγούδια του δίσκου είναι εμπνευσμένα από την καθημερινότητα μας αποτυπώνοντας σε κάθε μελωδία τη συναισθηματική ένταση της. Από το δίσκο ξεχωρίζουν το “Life” , “Walk”, “Run” και “Burning”. - [micha.gia]
25. DAVID BOWIE - The Next Day
Ένας μαέστρος της ροκ δεν κρεμά ποτέ τη μπαγκέτα του ακόμη και όταν χάνεται για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Ο Bowie τράβηξε όλα τα φώτα επάνω του μόνο και μόνο με την αναγγελία του δίσκου. Δεν το είχε βέβαια ανάγκη και γι’ αυτό ίσως το παρατράβηξε με το "απαγορευμένο" βίντεο. Ένας δίσκος καλός, που παρότι δε θυμίζει τα παλιά μεγαλεία του, δε στερεί τίποτα από την καθεστηκυία αίγλη του. – [indiego]
26. JONATHAN WILSON – Fanfare
Ο Jonathan Wilson κυκλοφόρησε το ντεμπούτο album του "Gentle Spirit" μόλις πριν 2 χρόνια. Και σ' αυτό το δίσκο και το φετινό του ("Fanfare"), o Wilson σου δίνει την εντύπωση ενός ιδιαίτερα ευγενικού ανθρώπου, ο οποίος δεν πιέζεται και με ήρεμο και χαλαρό τρόπο προσπαθεί να εκφράσει την αγάπη του για τη folk μουσική. Οι Crosby, Stills, Nash και Young βρίσκονται σε κάθε τραγούδι του "Fanfare", λες και ο δίσκος αυτός αποτελεί κατά κάποιο τρόπο ένα αφιέρωμα για αυτούς...
27. MAZZY STAR – Seasons of your day
Μετά από απουσία 17 χρόνων οι Mazzy Star επέστρεψαν το 2013 με τον νέο τους δίσκο “Season of your day” αποζημιώνοντας όλους αυτούς που περίμεναν την νέα τους δουλειά. Ένας δίσκος που κινείται στις μουσικές επιλογές των προηγούμενων δίσκων τους αλλά έχοντας και αρκετά στοιχεία από country μουσική. Ξεχωρίζουν το “California”, “Does someone have your baby now?” και “Seasons of your day”. - [micha.gia]
28. LADY – Lady
Πρόκειται ίσως για έναν από τους καλύτερους soul δίσκους της χρονιάς, με ένα πλήρες tracklist, χωρίς fillers ή αδύναμες στιγμές, χωρίς όμως να έχει κι ένα τραγούδι "massive hit" που θα βοηθούσε στο «σπρώξιμο» του album (αν και το 1ο single "Money", δεν απείχε ιδιαίτερα από κάτι τέτοιο). Η συνεργασία των Terri Walker & Nicole Wray με την Truth and Soul Records, είναι απολαυστική, αφού κι οι φωνές αλλά κι η παραγωγή ακουμπούν στη βάση της soul, χωρίς όμως να είναι αναχρονιστικές ή να στηρίζονται στην εύκολη αντιγραφή. - [pepe]
Διαβάστε ολόκληρη τη δισκοκριτική εδώ.
29. BOARDS OF CANADA - Tomorrow's Harvest
Η επιστροφή και μόνο των Boards Of Canada στη δισκογραφία μετά από απουσία 7 χρόνων θα αρκούσε για να ασχοληθούμε μαζί τους διεξοδικώς. Το ότι επέστρεψαν, όμως, με ένα άλμπουμ αντάξιο των καλύτερων στιγμών τους, βάζει ένα ευμεγέθες και διόλου ευκαταφρόνητο κερασάκι στην τούρτα που λέγεται Tomorrow’s Harvest. Της οποίας η εγκεφαλική electronica, μέσα από μια υπόγεια και σκοτεινή διαδρομή, είναι ικανή να σε οδηγήσει τελικά στο φως. - [Μιχάλης Τσαντίλας]
30. VAMPIRE WEEKEND - Modern Vampires Of The City
Όσο αρνητικά προδιατεθειμένος και να είσαι από το hype που τους συντροφεύει σχεδόν από το ξεκίνημά τους και το μουσικό τύπο που βρίσκεται στα πόδια τους, δε μπορείς παρά να αναγνωρίσεις ότι το Modern Vampires of the City είναι ο δίσκος που σου τραγουδούσε κάποτε το κορίτσι σου σ’ εκείνο το πρώτο φιλί που δώσατε. Τα δώδεκα τραγούδια που παρουσιάζουν οι Vampire Weekend έχουν κάτι από τη γεύση του. - [orestis]
Δείτε τους δίσκους στις θέσεις 31-40.
21. MY BLOODY VALENTINE – MbvΗ ολοκλήρωση της ακρόασης του “m b v” μας δίνει την αίσθηση ότι ο χρόνος έχει γυρίσει πίσω στο 1993, σε ένα εναλλακτικό σύμπαν όπου ο Kevin Shields δεν έχασε τα αυγά και τα πασχάλια μετά την ολοκλήρωση του “Loveless”, αλλά συνέχισε να ηχογραφεί με τον ίδιο οίστρο και το αποτέλεσμα είναι αυτή η μπλε μετάλλαξη του που μόλις ακούσαμε. Οι My Bloody Valentine του “m b v” είναι οι My Bloody Valentine που γνωρίσαμε δυόμιση δεκαετίες πίσω και το γεγονός ότι καταφέρνουν να αναδημιουργήσουν και σήμερα σε μεγάλο βαθμό την μαγεία του “Loveless” δεν είναι ούτε αυτονόητο, ούτε αποτέλεσμα κάποιας νοσταλγίας για το παρελθόν. Είναι ένα αναμφισβήτητο επίτευγμα που μπορεί να καθυστέρησε 20 χρόνια, αλλά ίσως για αυτό ακριβώς το λόγο να το απολαμβάνουμε και λίγο παραπάνω. Όπως δείχνει άλλωστε η ιστορία, πολλοί ζήλεψαν τον ήχο του “Loveless”, αλλά κανένας δεν μπορεί να το κάνει όπως οι αυθεντικοί δημιουργοί του. - [ody]
Διαβάστε ολόκληρη τη δισκοκριτική του εδώ
22. DISCLOSURE – Settle
Οι Disclosure είναι δυο αδέρφια 19(!) και 22 χρόνων που κατάφεραν να βγάλουν τον καλύτερο dance δίσκο της χρονιάς, όσο generic και αν ακούγεται αυτός ο χαρακτηρισμός και ένα από τα πιο ολοκληρωμένα debut album των τελευταίων χρόνων. Παρότι ένα album γεμάτο guests συνήθως δεν είναι καλό σημάδι, το Settle βάζει την μουσική στο προσκήνιο και φέρει φρέσκιες ιδέες και ήχους σε ένα overcrowded είδος. - [Μιχάλης Λαμπρινός]
23. IRON AND WINE - Ghost on Ghost Από τους πρώτους δίσκους που έκαναν την εμφάνιση τους την καινούρια χρονιά ήταν αυτός του Samuel Beam, γνωστού αλλιώς και ως Iron & Wine. Το Ghost on Ghost κυκλοφόρησε στις 16 Απριλίου του ενιαυτού αποτελώντας και το πέμπτο κατά σειρά πόνημα του Αμερικανού μουσικού. Ίσως να περίμενε κανείς ότι το Ghost on Ghost θα βάδιζε στα πεπατημένα επιτυχημένα χνάρια κάνοντας ίσως μια μικρή καμπή (είναι άλλωστε πολύ δύσκολο για κάποιον να βγάζει αξιόλογους δίσκους στη σειρά), δε βγήκε όμως αυτός ο φόβος πραγματικός. Ο ήχος από βραδύσυρτος και μελαγχολικά νωχελικός, μετουσιώνεται με μια κιθάρα γεμάτη ρυθμό. Με καθαρές τζαζ και ποπ επιρροές προσεγγίζει μια πιο χαλαρή πλευρά του Beam, την οποία δεν είχε αφήσει να διαφανεί στα τελευταία δύο του άλμπουμ. – [indiego]
Διαβάστε ολόκληρη την δισκοκριτική εδώ.
24. LUDOVICO EINAUDI - In a Time Lapse
Ο Ludovico Einaudi μετά από δύο χρόνια κυκλοφόρησε τον νέο του δίσκο “In a time lapse” ο οποίος ηχογραφήθηκε σε ένα απομακρυσμένο μοναστήρι στη Βερόνα της Ιταλίας ακολούθωντας τον τρόπο δημιουργίας κλασσικής μουσικής και μουσικής δωματίου. Η νέα του δουλειά έγινε ευρέως γνωστή στην Ελλάδα μέσα από διαφημιστικό σποτ εταιρίας κινητής τηλεφωνίας με τη μελωδία του “Walk”. Όλα τα τραγούδια του δίσκου είναι εμπνευσμένα από την καθημερινότητα μας αποτυπώνοντας σε κάθε μελωδία τη συναισθηματική ένταση της. Από το δίσκο ξεχωρίζουν το “Life” , “Walk”, “Run” και “Burning”. - [micha.gia]
25. DAVID BOWIE - The Next Day
Ένας μαέστρος της ροκ δεν κρεμά ποτέ τη μπαγκέτα του ακόμη και όταν χάνεται για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Ο Bowie τράβηξε όλα τα φώτα επάνω του μόνο και μόνο με την αναγγελία του δίσκου. Δεν το είχε βέβαια ανάγκη και γι’ αυτό ίσως το παρατράβηξε με το "απαγορευμένο" βίντεο. Ένας δίσκος καλός, που παρότι δε θυμίζει τα παλιά μεγαλεία του, δε στερεί τίποτα από την καθεστηκυία αίγλη του. – [indiego]
26. JONATHAN WILSON – Fanfare
Ο Jonathan Wilson κυκλοφόρησε το ντεμπούτο album του "Gentle Spirit" μόλις πριν 2 χρόνια. Και σ' αυτό το δίσκο και το φετινό του ("Fanfare"), o Wilson σου δίνει την εντύπωση ενός ιδιαίτερα ευγενικού ανθρώπου, ο οποίος δεν πιέζεται και με ήρεμο και χαλαρό τρόπο προσπαθεί να εκφράσει την αγάπη του για τη folk μουσική. Οι Crosby, Stills, Nash και Young βρίσκονται σε κάθε τραγούδι του "Fanfare", λες και ο δίσκος αυτός αποτελεί κατά κάποιο τρόπο ένα αφιέρωμα για αυτούς...
27. MAZZY STAR – Seasons of your day
Μετά από απουσία 17 χρόνων οι Mazzy Star επέστρεψαν το 2013 με τον νέο τους δίσκο “Season of your day” αποζημιώνοντας όλους αυτούς που περίμεναν την νέα τους δουλειά. Ένας δίσκος που κινείται στις μουσικές επιλογές των προηγούμενων δίσκων τους αλλά έχοντας και αρκετά στοιχεία από country μουσική. Ξεχωρίζουν το “California”, “Does someone have your baby now?” και “Seasons of your day”. - [micha.gia]
28. LADY – Lady
Πρόκειται ίσως για έναν από τους καλύτερους soul δίσκους της χρονιάς, με ένα πλήρες tracklist, χωρίς fillers ή αδύναμες στιγμές, χωρίς όμως να έχει κι ένα τραγούδι "massive hit" που θα βοηθούσε στο «σπρώξιμο» του album (αν και το 1ο single "Money", δεν απείχε ιδιαίτερα από κάτι τέτοιο). Η συνεργασία των Terri Walker & Nicole Wray με την Truth and Soul Records, είναι απολαυστική, αφού κι οι φωνές αλλά κι η παραγωγή ακουμπούν στη βάση της soul, χωρίς όμως να είναι αναχρονιστικές ή να στηρίζονται στην εύκολη αντιγραφή. - [pepe]
Διαβάστε ολόκληρη τη δισκοκριτική εδώ.
29. BOARDS OF CANADA - Tomorrow's Harvest
Η επιστροφή και μόνο των Boards Of Canada στη δισκογραφία μετά από απουσία 7 χρόνων θα αρκούσε για να ασχοληθούμε μαζί τους διεξοδικώς. Το ότι επέστρεψαν, όμως, με ένα άλμπουμ αντάξιο των καλύτερων στιγμών τους, βάζει ένα ευμεγέθες και διόλου ευκαταφρόνητο κερασάκι στην τούρτα που λέγεται Tomorrow’s Harvest. Της οποίας η εγκεφαλική electronica, μέσα από μια υπόγεια και σκοτεινή διαδρομή, είναι ικανή να σε οδηγήσει τελικά στο φως. - [Μιχάλης Τσαντίλας]
30. VAMPIRE WEEKEND - Modern Vampires Of The City
Όσο αρνητικά προδιατεθειμένος και να είσαι από το hype που τους συντροφεύει σχεδόν από το ξεκίνημά τους και το μουσικό τύπο που βρίσκεται στα πόδια τους, δε μπορείς παρά να αναγνωρίσεις ότι το Modern Vampires of the City είναι ο δίσκος που σου τραγουδούσε κάποτε το κορίτσι σου σ’ εκείνο το πρώτο φιλί που δώσατε. Τα δώδεκα τραγούδια που παρουσιάζουν οι Vampire Weekend έχουν κάτι από τη γεύση του. - [orestis]
Δείτε τους δίσκους στις θέσεις 31-40.