Απόγευμα Σαββάτου στην Ιπποκράτους, έξω από το Ακροπόλ. Είμαι από τους λίγους ενήλικες που περιμένουν στην ουρά για το "Η Κοιμωμένη ξύπνησε" χωρίς τη συνοδεία γιου/κόρης/ανιψιού/ξαδέρφης/βαφτισιμιού -κάποιου παιδιού, τέλος πάντων- κι αυτό έχει αρχίσει να με αγχώνει. Στέλνω μήνυμα στη συνομήλικη φίλη μου και της λέω να βιαστεί για να μην περιμένω μόνη. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, εμφανίζεται και μπαίνουμε στο θέατρο.
Η αρχική αμηχανία μου γρήγορα ξεχάστηκε, ήδη από την έναρξη της παράστασης. Το έργο της Ξένιας Καλογεροπούλου και του Θωμά Μοσχόπουλου φροντίζει να περάσουν καλά οι θεατές κάθε ηλικίας, ακόμα και άνευ παιδιού. Είναι χαρακτηριστικό ότι την ημέρα που παρακολούθησα την παράσταση περισσότερο απ' όλους γελούσε ο τριαντάρης μπροστινός μου.
"Η κοιμωμένη ξύπνησε" έχει ως αφετηρία το παραμύθι της Ωραίας Κοιμωμένης, στην κλασσική του εκδοχή: ο πύργος, ο βασιλιάς, η βασίλισσα, οι νεράιδες και η όμορφη πριγκίπισσα, που τρυπάει το δάχτυλό της και κοιμάται, αναμένοντας το φιλί του Πρίγκιπα που θα της ξαναδώσει ζωή. Η διαφοροποίηση του θεατρικού έγκειται στο χρονικό σημείο που η Κοιμωμένη ξυπνά. Τι θα γινόταν αν ένας σύγχρονος Πρίγκιπας συναντούσε την Κοιμωμένη και την ξυπνούσε ...σήμερα; Η συνάντηση αυτών των δύο ανθρώπων, αλλά και ο αγώνας του καθενός ξεχωριστά να επιβιώσει στη σημερινή εποχή, αποτελούν τους κεντρικούς άξονες του δεύτερου μέρους της παράστασης. Κτήρια, λεωφορεία, τρένα κι εργοστάσια συντίθενται μπροστά μας χάρη στο "έξυπνο" σκηνικό και αποτελούν σημαντική βοήθεια για να τεθούν ζητήματα που αφορούν την κοινωνία, την τεχνολογία, το χρήμα, αλλά και την αποξένωση.
Οι ηθοποιοί της παράστασης ερμηνεύουν εξαιρετικά τους ρόλους τους, έχοντας σχεδόν όλοι από δύο διαφορετικούς ρόλους, με εξαίρεση την Κοιμωμένη και τη Νεράιδα-Αφηγήτρια. Η Αμαλία Αρσένη ήταν η πλέον κατάλληλη για το ρόλο της Κοιμωμένης, αποδίδοντας τις διαφορετικές ηλικίες και στάδια ζωής από τα οποία περνά η ηρωίδα. Ο Σταύρος Σβήγκος, ως υπηρέτης και μετέπειτα Πρίγκιπας, ξεχωρίζει για το στοιχείο της δράσης που προσδίδει στους χαρακτήρες του, χάρη και στην πολύ σωστή κίνηση του στον χώρο. Ξεχωρίζει, επίσης, η Ανθή Ευστρατιάδου για την ερμηνεία και την άρτια άρθρωσή της, αλλά και η δυναμική του Σόλωνα Τσούνη, τόσο ως βασιλιά, όσο και ως γιατρού στο δεύτερο μέρος. Άπαντες οι ηθοποιοί καταφέρνουν να αποδώσουν ερμηνευτικά χαρακτήρες ολοκληρωμένους και αξιομνημόνευτους. Σημαντικό κομμάτι της παράστασης αποτελεί και η μουσική του Σπύρου Γραμμένου.
Βγαίνοντας από το θέατρο, τα παιδιά έχουν πάρει μαθήματα για τη ζωή στον άγνωστο κόσμο των "μεγάλων" και οι μεγαλύτεροι θυμηθήκαμε να πιστεύουμε συχνότερα στην αλήθεια των παραμυθιών που ονειρευόμαστε.
Συντελεστές: Ξένια Καλογεροπούλου - Θωμάς Μοσχόπουλος
Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος
Σκηνικά-Κοστούμια: Κλαιρ Μπρέισγουελ
Μουσική: Σπύρος Γραμμένος
Επιμέλεια κίνησης: Ξένια Θεμελή
Σχεδιασμός φωτισμών: Σάκης Μπιρμπίλης
Ηθοποιοί:
Αμαλία Αρσένη
Ανθή Ευστρατιάδου
Χρήστος Πίτσας
Σταύρος Σβήγκος
Φωτεινή Τιμοθέου
Σόλων Τσούνης
Βάσια Χρήστου
Η αρχική αμηχανία μου γρήγορα ξεχάστηκε, ήδη από την έναρξη της παράστασης. Το έργο της Ξένιας Καλογεροπούλου και του Θωμά Μοσχόπουλου φροντίζει να περάσουν καλά οι θεατές κάθε ηλικίας, ακόμα και άνευ παιδιού. Είναι χαρακτηριστικό ότι την ημέρα που παρακολούθησα την παράσταση περισσότερο απ' όλους γελούσε ο τριαντάρης μπροστινός μου.
"Η κοιμωμένη ξύπνησε" έχει ως αφετηρία το παραμύθι της Ωραίας Κοιμωμένης, στην κλασσική του εκδοχή: ο πύργος, ο βασιλιάς, η βασίλισσα, οι νεράιδες και η όμορφη πριγκίπισσα, που τρυπάει το δάχτυλό της και κοιμάται, αναμένοντας το φιλί του Πρίγκιπα που θα της ξαναδώσει ζωή. Η διαφοροποίηση του θεατρικού έγκειται στο χρονικό σημείο που η Κοιμωμένη ξυπνά. Τι θα γινόταν αν ένας σύγχρονος Πρίγκιπας συναντούσε την Κοιμωμένη και την ξυπνούσε ...σήμερα; Η συνάντηση αυτών των δύο ανθρώπων, αλλά και ο αγώνας του καθενός ξεχωριστά να επιβιώσει στη σημερινή εποχή, αποτελούν τους κεντρικούς άξονες του δεύτερου μέρους της παράστασης. Κτήρια, λεωφορεία, τρένα κι εργοστάσια συντίθενται μπροστά μας χάρη στο "έξυπνο" σκηνικό και αποτελούν σημαντική βοήθεια για να τεθούν ζητήματα που αφορούν την κοινωνία, την τεχνολογία, το χρήμα, αλλά και την αποξένωση.
Οι ηθοποιοί της παράστασης ερμηνεύουν εξαιρετικά τους ρόλους τους, έχοντας σχεδόν όλοι από δύο διαφορετικούς ρόλους, με εξαίρεση την Κοιμωμένη και τη Νεράιδα-Αφηγήτρια. Η Αμαλία Αρσένη ήταν η πλέον κατάλληλη για το ρόλο της Κοιμωμένης, αποδίδοντας τις διαφορετικές ηλικίες και στάδια ζωής από τα οποία περνά η ηρωίδα. Ο Σταύρος Σβήγκος, ως υπηρέτης και μετέπειτα Πρίγκιπας, ξεχωρίζει για το στοιχείο της δράσης που προσδίδει στους χαρακτήρες του, χάρη και στην πολύ σωστή κίνηση του στον χώρο. Ξεχωρίζει, επίσης, η Ανθή Ευστρατιάδου για την ερμηνεία και την άρτια άρθρωσή της, αλλά και η δυναμική του Σόλωνα Τσούνη, τόσο ως βασιλιά, όσο και ως γιατρού στο δεύτερο μέρος. Άπαντες οι ηθοποιοί καταφέρνουν να αποδώσουν ερμηνευτικά χαρακτήρες ολοκληρωμένους και αξιομνημόνευτους. Σημαντικό κομμάτι της παράστασης αποτελεί και η μουσική του Σπύρου Γραμμένου.
Βγαίνοντας από το θέατρο, τα παιδιά έχουν πάρει μαθήματα για τη ζωή στον άγνωστο κόσμο των "μεγάλων" και οι μεγαλύτεροι θυμηθήκαμε να πιστεύουμε συχνότερα στην αλήθεια των παραμυθιών που ονειρευόμαστε.
Συντελεστές: Ξένια Καλογεροπούλου - Θωμάς Μοσχόπουλος
Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος
Σκηνικά-Κοστούμια: Κλαιρ Μπρέισγουελ
Μουσική: Σπύρος Γραμμένος
Επιμέλεια κίνησης: Ξένια Θεμελή
Σχεδιασμός φωτισμών: Σάκης Μπιρμπίλης
Ηθοποιοί:
Αμαλία Αρσένη
Ανθή Ευστρατιάδου
Χρήστος Πίτσας
Σταύρος Σβήγκος
Φωτεινή Τιμοθέου
Σόλων Τσούνης
Βάσια Χρήστου