Παρακολουθήσαμε την προηγούμενη Τρίτη την παράσταση "Ματωμένος Γάμος" στο Θέατρο του Νέου Κόσμου από τη θεατρική ομάδα Αίολος. Το γνωστό θεατρικό κείμενο του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα πραγματεύεται την υποταγή των γυναικών στην παραδοσιακή κοινωνία και την επιθυμία για κοινωνική αλλά και ερωτική ισότητα. Πιο συγκεκριμένα, εδώ βλέπουμε τον έρωτα δύο ανθρώπων που, αν και χωρίστηκαν, δεν ξέχασαν και ενώ ο καθένας ακολούθησε διαφορετικό δρόμο, ο πόθος, εν τέλει, τους έκανε να δράσουν παρορμητικά, προκαλώντας έτσι μία μεγάλη συμφορά. Ο έρωτας χορεύει με τον θάνατο και το μίσος δύο οικογενειών στην ύπαιθρο σβήνει, γιατί φούντωσε.
Μία μικρή αίθουσα, η οποία γέμισε. Σε μία μικρή σκηνή πολύ κοντά μας βρίσκονταν μετρημένα και συγκεκριμένα αντικείμενα, με τα οποία οι ηθοποιοί έφτιαχναν διαφορετικό σκηνικό σε κάθε σκηνή. Η ατμόσφαιρα σκοτεινή, απέδιδε αρκετά το κλίμα της ιστορίας. Σε ένα υπερυψωμένο σημείο της σκηνής βρίσκονταν ένα πιάνο, ένα ακορντεόν και ένα καχόν. Ζωντανή μουσική συνόδευε τις ερμηνείες τους. Οι ηθοποιοί τραγούδησαν και χόρεψαν. Σε αρκετά σημεία προσπάθησαν να αποδώσουν το κλίμα της εποχής, την Ισπανία της υπαίθρου, παρόλα αυτά άγγιξαν και το σήμερα, καθώς και το κείμενο είναι διαχρονικό.
Υπήρχε μία προσέγγιση λίγο πιο μοντέρνα σε αρκετά σημεία, κάτι που λίγο μας ξένισε, καθώς η πιστότητα στο κλίμα του κειμένου θα μας έφερνε πιο κοντά στο να νιώσουμε τα συναισθήματα εκείνης της εποχής, της παλιάς και παραδοσιακής, κάτι που παρατηρήθηκε λίγο πιο έντονα στη μουσική επένδυση.
Η παράσταση στο σύνολό της ήταν καλή. Ξεχώρισαν κάποιες ερμηνείες ενώ κάποιες φάνηκαν υπερβολικές. Διήρκεσε περίπου μία ώρα, παρόλα αυτά στη μέση φάνηκε κάπως κουραστική.
Στο τέλος χειροκροτήθηκε θερμά από το κοινό. Μία καλή ομάδα και μία καλή παράσταση. Να την δείτε, για να μορφώσετε δική σας άποψη. Η προσέγγιση επαφίεται εξάλλου στη σύλληψη των καλλιτεχνών και η δουλειά πίσω από την παράσταση φάνηκε και αξίζει.
Μία μικρή αίθουσα, η οποία γέμισε. Σε μία μικρή σκηνή πολύ κοντά μας βρίσκονταν μετρημένα και συγκεκριμένα αντικείμενα, με τα οποία οι ηθοποιοί έφτιαχναν διαφορετικό σκηνικό σε κάθε σκηνή. Η ατμόσφαιρα σκοτεινή, απέδιδε αρκετά το κλίμα της ιστορίας. Σε ένα υπερυψωμένο σημείο της σκηνής βρίσκονταν ένα πιάνο, ένα ακορντεόν και ένα καχόν. Ζωντανή μουσική συνόδευε τις ερμηνείες τους. Οι ηθοποιοί τραγούδησαν και χόρεψαν. Σε αρκετά σημεία προσπάθησαν να αποδώσουν το κλίμα της εποχής, την Ισπανία της υπαίθρου, παρόλα αυτά άγγιξαν και το σήμερα, καθώς και το κείμενο είναι διαχρονικό.
Υπήρχε μία προσέγγιση λίγο πιο μοντέρνα σε αρκετά σημεία, κάτι που λίγο μας ξένισε, καθώς η πιστότητα στο κλίμα του κειμένου θα μας έφερνε πιο κοντά στο να νιώσουμε τα συναισθήματα εκείνης της εποχής, της παλιάς και παραδοσιακής, κάτι που παρατηρήθηκε λίγο πιο έντονα στη μουσική επένδυση.
Η παράσταση στο σύνολό της ήταν καλή. Ξεχώρισαν κάποιες ερμηνείες ενώ κάποιες φάνηκαν υπερβολικές. Διήρκεσε περίπου μία ώρα, παρόλα αυτά στη μέση φάνηκε κάπως κουραστική.
Στο τέλος χειροκροτήθηκε θερμά από το κοινό. Μία καλή ομάδα και μία καλή παράσταση. Να την δείτε, για να μορφώσετε δική σας άποψη. Η προσέγγιση επαφίεται εξάλλου στη σύλληψη των καλλιτεχνών και η δουλειά πίσω από την παράσταση φάνηκε και αξίζει.