Παρακολουθήσαμε την επίσημη πρεμιέρα του έργου "Η πόρνη που σέβεται" (La Putain respectueuse) του Jean-Paul Satre στο θέατρο Άλμα με τη σκηνοθετική ματιά του Κώστα Βαγιανού. Ένα εξαίρετο έργο που γράφτηκε το 1946 και παραμένει διαχρονικό ως τις μέρες μας, θίγοντας πολλά θέματα: του ρατσισμού, της ελευθερίας του ατόμου, της προκατάληψης, της πολιτικής διαφθοράς, του κοινωνικού κατεστημένου... Τα έργα του Σαρτρ, αν μη τι άλλο, είναι πλούσια σε συμβολισμούς, αποτελώντας τον δούρειο ίππο της φιλοσοφίας του.
Υπόθεση
Βρισκόμαστε σε μια αμερικανική πολιτεία του Νότου, περί το 1946 όταν και σαρώνει ο κυκλώνας του ρατσισμού ενάντια στους μαύρους και το ιδεολόγημα της υπεροχής της λευκής φυλής. Η Λίζυ, μια πόρνη φθάνει στην πόλη και δέχεται επίθεση από έναν πλούσιο λευκό άντρα, μα το στενό περιβάλλον του ενόχου κι ολόκληρη η πόλη προσπαθούν να ενοχοποιήσουν ένα νέγρο. Το κλειδί είναι η κατάθεση της Λίζυ (για να κρατηθούν και τα νομικά προσχήματα!). Ο Φρεντ, ξάδερφος του ενόχου, γίνεται ο πρώτος πελάτης της Λίζυ μόνο και μόνο για να την πείσει να ψευδομαρτυρήσει. Προσπαθεί να την δωροδοκήσει και την εκβιάζει με διάφορα μέσα. Η Λίζυ αρνείται πεισματικά να πάρει το μέρος του άδικου και αντιστέκεται σε δωροδοκίες και απειλές.
Τότε, ο Γερουσιαστής Κλάρκ (θείος του ενόχου), σεβάσμιος πολιτικός άντρας, επισκέπτεται αυτοπροσώπως τη Λίζυ. Επικαλείται τις αξίες ολόκληρου του αμερικανικού έθνους που θα ευγνωμονεί τη Λίζυ αν ψευδομαρτυρήσει γα να σώσει ένα απ' τα πιο εξέχοντα μέλη του. Τη συγκινεί. Την καταφέρνει...
*Η Κόλαση μου είναι οι άλλοι* (L'enfer, c'est les autres)
Η Άννα Φόνσου ενσαρκώνει τη Λίζυ με το δικό της ανεπιτήδευτο εκφραστικό τρόπο. Μια λευκή πόρνη, ελεύθερη να ζει στο κοινωνικό περιθώριο, ποτισμένη με τις κοινωνικές νόρμες της εποχής, που όμως πιστεύει στην αλήθεια και τη δικαιοσύνη. Το περιθώριο, στο οποίο ζει, την προστατεύει από την καθολική διάβρωση, όχι όμως αρκετά για ν' αντισταθεί ως το τέλος. Πληρώνεται για τις υπηρεσίες της αλλά αρνείται να πληρωθεί για να καταδικάσει έναν αθώο, κι ας είναι νέγρος. Η δίψα της ν' ανήκει κάπου θα την προδώσει. Ο Γερουσιαστής θα καταφέρει να τη βιάσει ψυχικά με τον πιο γλυκό τρόπο, να της μπερδέψει τις σκέψεις μιλώντας της για "την αλήθεια πρώτου βαθμού", να την κάνει να αναρωτηθεί "Δε μπορεί να 'χει άδικο μια ολόκληρη πολιτεία" και να χάσει το στοίχημα με την αλήθεια, με τον εαυτό της.
Στο ρόλο του Γερουσιαστή απολαμβάνουμε τον Αργύρη Γκαγκάνη και ομολογουμένως ο ρόλος του πάει γάντι. Αποδίδει με απόλυτη πιστότητα τον διεφθαρμένο, αλλά καλογυαλισμένο πολιτικό. Άριστοι τρόποι, φαινομενική ειλικρίνεια, αληθοφανή επιχειρήματα, ευχέρεια λόγου που θολώνει την κρίση. Εκείνον που θες να χαστουκίσεις, μα δε μπορείς...
*Ο φασισμός δεν ορίζεται από τον αριθμό των θυμάτων, αλλά από τον τρόπο που τα σκοτώνει.*(Libération, 22 Ιουνίου 1953)
Δυνατή η ερμηνεία του Γιώργου Γαρνάβου ως Φρεντ, ο οποίος -για να το πω απλά- τρώει εκεί που φτύνει. Ρατσιστής που δε κρύβεται σε προσχήματα, σκληρός, παγιδευμένος στον καθωσπρεπισμό, θα υποκύψει στην περιθωριακή Λίζυ όσο κι αν απεχθάνεται τις πόρνες. "Ο,τι γίνεται στη νύχτα, μένει στη νύχτα" εξάλλου...
Υπέροχη και η Ελένη Ροδά στις σκηνές με την Άννα Φόνσου, αλλά δε περιμέναμε και κάτι διαφορετικό από εκείνη. "Μας κυνηγούν τόσοι δαίμονες, μόνο στην τρέλα μπορούμε να κρυφτούμε" και προσπαθούν να κρυφτούν μαζί..
Είναι ένα έργο που θα περάσει πολλά μηνύματα χωρίς να βαρύνει τη διάθεσή σας. Εξαιρετικό το κείμενο του Σαρτρ σ' αυτό, αλλά και σε συνδυασμό με τη σκηνοθεσία, τις ερμηνείες των ηθοποιών και τη μουσική επένδυση.
Σκηνοθεσία- Διασκευή: Κώστας Βαγιανος
Μετάφραση: Ελένη Γερογιάννη
Σκηνική Επιμέλεια: Διονυσία Βαγιάνου
Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα
Επιμέλεια Κοστουμιών: Σύλια Δεμίρη
Παίζουν οι: Αννα Φόνσου, Ελένη Ροδά, Άλεξ Κρητικός, Γιώργος Βαρναβος, Πάντης Κούσης, Γιώργος Τσάμης, Αργύρης Γκαγκάνης
Διάρκεια Παράστασης: 80' χωρίς διάλειμμα
Θέατρο ΑΛΜΑ
Αγ. Κων/νου και Ακομινάτου 15 -17, Αθήνα
Πληροφορίες -Κρατήσεις: 215-5055935
Τιμές εισιτηρίων: 15 ευρώ (κανονικό)- 10 ευρώ (μειωμένο)
Ημέρες & ώρες Παραστάσεων:
Παρασκευή 21:00, Σάββατο 18:00 και 21:00, Κυριακή 19:00
Υπόθεση
Βρισκόμαστε σε μια αμερικανική πολιτεία του Νότου, περί το 1946 όταν και σαρώνει ο κυκλώνας του ρατσισμού ενάντια στους μαύρους και το ιδεολόγημα της υπεροχής της λευκής φυλής. Η Λίζυ, μια πόρνη φθάνει στην πόλη και δέχεται επίθεση από έναν πλούσιο λευκό άντρα, μα το στενό περιβάλλον του ενόχου κι ολόκληρη η πόλη προσπαθούν να ενοχοποιήσουν ένα νέγρο. Το κλειδί είναι η κατάθεση της Λίζυ (για να κρατηθούν και τα νομικά προσχήματα!). Ο Φρεντ, ξάδερφος του ενόχου, γίνεται ο πρώτος πελάτης της Λίζυ μόνο και μόνο για να την πείσει να ψευδομαρτυρήσει. Προσπαθεί να την δωροδοκήσει και την εκβιάζει με διάφορα μέσα. Η Λίζυ αρνείται πεισματικά να πάρει το μέρος του άδικου και αντιστέκεται σε δωροδοκίες και απειλές.
Τότε, ο Γερουσιαστής Κλάρκ (θείος του ενόχου), σεβάσμιος πολιτικός άντρας, επισκέπτεται αυτοπροσώπως τη Λίζυ. Επικαλείται τις αξίες ολόκληρου του αμερικανικού έθνους που θα ευγνωμονεί τη Λίζυ αν ψευδομαρτυρήσει γα να σώσει ένα απ' τα πιο εξέχοντα μέλη του. Τη συγκινεί. Την καταφέρνει...
*Η Κόλαση μου είναι οι άλλοι* (L'enfer, c'est les autres)
Η Άννα Φόνσου ενσαρκώνει τη Λίζυ με το δικό της ανεπιτήδευτο εκφραστικό τρόπο. Μια λευκή πόρνη, ελεύθερη να ζει στο κοινωνικό περιθώριο, ποτισμένη με τις κοινωνικές νόρμες της εποχής, που όμως πιστεύει στην αλήθεια και τη δικαιοσύνη. Το περιθώριο, στο οποίο ζει, την προστατεύει από την καθολική διάβρωση, όχι όμως αρκετά για ν' αντισταθεί ως το τέλος. Πληρώνεται για τις υπηρεσίες της αλλά αρνείται να πληρωθεί για να καταδικάσει έναν αθώο, κι ας είναι νέγρος. Η δίψα της ν' ανήκει κάπου θα την προδώσει. Ο Γερουσιαστής θα καταφέρει να τη βιάσει ψυχικά με τον πιο γλυκό τρόπο, να της μπερδέψει τις σκέψεις μιλώντας της για "την αλήθεια πρώτου βαθμού", να την κάνει να αναρωτηθεί "Δε μπορεί να 'χει άδικο μια ολόκληρη πολιτεία" και να χάσει το στοίχημα με την αλήθεια, με τον εαυτό της.
Στο ρόλο του Γερουσιαστή απολαμβάνουμε τον Αργύρη Γκαγκάνη και ομολογουμένως ο ρόλος του πάει γάντι. Αποδίδει με απόλυτη πιστότητα τον διεφθαρμένο, αλλά καλογυαλισμένο πολιτικό. Άριστοι τρόποι, φαινομενική ειλικρίνεια, αληθοφανή επιχειρήματα, ευχέρεια λόγου που θολώνει την κρίση. Εκείνον που θες να χαστουκίσεις, μα δε μπορείς...
*Ο φασισμός δεν ορίζεται από τον αριθμό των θυμάτων, αλλά από τον τρόπο που τα σκοτώνει.*(Libération, 22 Ιουνίου 1953)
Δυνατή η ερμηνεία του Γιώργου Γαρνάβου ως Φρεντ, ο οποίος -για να το πω απλά- τρώει εκεί που φτύνει. Ρατσιστής που δε κρύβεται σε προσχήματα, σκληρός, παγιδευμένος στον καθωσπρεπισμό, θα υποκύψει στην περιθωριακή Λίζυ όσο κι αν απεχθάνεται τις πόρνες. "Ο,τι γίνεται στη νύχτα, μένει στη νύχτα" εξάλλου...
Υπέροχη και η Ελένη Ροδά στις σκηνές με την Άννα Φόνσου, αλλά δε περιμέναμε και κάτι διαφορετικό από εκείνη. "Μας κυνηγούν τόσοι δαίμονες, μόνο στην τρέλα μπορούμε να κρυφτούμε" και προσπαθούν να κρυφτούν μαζί..
Είναι ένα έργο που θα περάσει πολλά μηνύματα χωρίς να βαρύνει τη διάθεσή σας. Εξαιρετικό το κείμενο του Σαρτρ σ' αυτό, αλλά και σε συνδυασμό με τη σκηνοθεσία, τις ερμηνείες των ηθοποιών και τη μουσική επένδυση.
Σκηνοθεσία- Διασκευή: Κώστας Βαγιανος
Μετάφραση: Ελένη Γερογιάννη
Σκηνική Επιμέλεια: Διονυσία Βαγιάνου
Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα
Επιμέλεια Κοστουμιών: Σύλια Δεμίρη
Παίζουν οι: Αννα Φόνσου, Ελένη Ροδά, Άλεξ Κρητικός, Γιώργος Βαρναβος, Πάντης Κούσης, Γιώργος Τσάμης, Αργύρης Γκαγκάνης
Διάρκεια Παράστασης: 80' χωρίς διάλειμμα
Θέατρο ΑΛΜΑ
Αγ. Κων/νου και Ακομινάτου 15 -17, Αθήνα
Πληροφορίες -Κρατήσεις: 215-5055935
Τιμές εισιτηρίων: 15 ευρώ (κανονικό)- 10 ευρώ (μειωμένο)
Ημέρες & ώρες Παραστάσεων:
Παρασκευή 21:00, Σάββατο 18:00 και 21:00, Κυριακή 19:00