Η αριστουργηματική παράσταση «Επικίνδυνες Σχέσεις» στο θέατρο Άλμα

Στο θέατρο Άλμα ο Γιώργος Κιμούλης παρουσιάζει το έξοχο επιστολικό μυθιστόρημα του Πιερ Σοντερλό ντε Λακλό «Επικίνδυνες Σχέσεις» (1782). Ο Κιμούλης είναι ένας από τους μεγαλύτερους δημιουργούς του σύγχρονου ελληνικού θεάτρου και το αποδεικνύει συνεχώς. Η εντυπωσιακή ιδιοφυΐα του και η ξεχωριστή τελειομανία του είναι αξιοζήλευτες, ενώ ο τρόπος που «διαβάζει» κάθε θεατρικό έργο σε αφοπλίζει και σε καθηλώνει. Οι θεατρικές του δουλειές όχι απλά ικανοποιούν το μάτι σου, αλλά υπερβαίνουν ακόμη και τις προσδοκίες σου.

Οι «Επικίνδυνες Σχέσεις» τοποθετούνται αριστοτεχνικά το 1933, την περίοδο δηλαδή της ανόδου του ναζισμού και συγκεκριμένα του εμπρησμού της Γερμανικής Βουλής από τον Χίτλερ. Η έξοχη διασκευή του όχι μόνο απογείωσε το έργο, αλλά έθεσε και νέους προβληματισμούς σε σχέση με αυτά που μπορεί να έρθουν. Μέσω οπτικού υλικού και με αναδρομικές αφηγήσεις, έγινε ευδιάκριτο το νέο κοινωνικοπολιτικό κλίμα σε σχέση με το ομώνυμό του έργου.

Υπόθεση
Δυο πρώην εραστές, η μαρκησία Μερτέιγ και ο υποκόμης Βαλμόν, ξεκινούν ένα ιδιαίτερα επικίνδυνο και ερωτικό παιχνίδι με σκοπό τη χειραγώγηση και αποπλάνηση των ανθρώπων. Η Μερτέιγ προκαλεί το Βαλμόν να αποπλανήσει ένα κορίτσι πολύ νεότερό του, ενώ ο ίδιος προσπαθεί να κατακτήσει μια παντρεμένη κυρία. Στο τέλος τα επιλεγμένα πιόνια ανταποκρίνονται, αλλά οι συνέπειες των ίδιων των παικτών είναι πιο σοβαρές απ' ό,τι είχαν προβλέψει.



Από τη μία υπήρχε μια μοναδική ατμόσφαιρα, μια έξοχη εναλλαγή ρυθμών, σκηνικά και φωτισμούς, που αναδείκνυαν τη δραματικότητα του έργου, τονίζοντας όμως και τις λεπτές κωμικές αποχρώσεις του με τρόπο εκλεπτυσμένο. Ενώ η σκηνή ήταν μικρή, καλυπτόταν σε όλο το πλάτος της από σκηνικά που της χάριζαν τέτοιο βάθος, που νόμιζες ότι βρισκόσουν σε μεγάλο θέατρο. Ακόμη οι υπηρέτες, που περνούσαν κάθε τόσο χωρίς να μιλάνε ενώ διαδραματιζόταν μια πράξη, προσέδιδαν μεγάλη ζωντάνια, αμεσότητα και καλαισθησία στην παράσταση. Από την άλλη, η ερμηνεία του Κιμούλη σού έκοβε την ανάσα. Πώς είναι δυνατόν να «βουτάει» με τέτοια ακρίβεια σε όλα τα χαρακτηριστικά του ρόλου του και ταυτόχρονα να είναι ο εαυτός του; Μεγάλη νίκη του σκηνοθέτη/πρωταγωνιστή!

Ο Γιώργος Κιμούλης παρέσυρε και τους συνεργάτες του σε αντίστοιχες ερμηνείες, γιατί πάντα η επιτυχία είναι αποτέλεσμα συνολικό. Η Εβελίνα Παπούλια με την ερμηνεία της έγινε η απόλυτη παρτενέρ δίπλα στον υποκόμη Βαλμόν. Διαβολική, ραδιούργα, δαιμόνια, δυναμική μα και ευαίσθητη μπροστά στο φόβο της απώλειας του Βαλμόν, αφού ο ένας υπάρχει μέσα από τον άλλον. Στην κορύφωση του ρόλου της καθήλωσε και τον πιο απαιτητικό θεατή!

Η Άννα-Μαρία Παπαχαραλάμπους είχε μια ερμηνεία κατάλληλη για την ανάδειξη του ρόλου της. Σοβαρή, ηθική, παθητική στους ερωτικούς πειρασμούς, που αν και στο τέλος υπέκυψε, έφυγε όπως μπήκε - σαν κυρία. Έξοχα στάθηκαν πλάι τους ο Σπύρος Σαραφιανός, η ανερχόμενη Νάνσυ Μπούκλη, ο Λάμπρος Κτεναβός και η Μάρα Δαρμουσλή.

Ξεχωριστά θέλω να αναφερθώ στην κυρία Μάρω Κοντού, που είναι έξοχη στην ερμηνεία της. Οι μεγάλες θεατρίνες ξέρουν να πλάθουν με μεστό τρόπο το ρόλο τους. Με κύρος και χωρίς ακρότητες γλυκαίνουν, γεμίζουν το χώρο και συγκινούν με τους ευγενικούς, αριστοκρατικούς και διακριτικούς τους τρόπους και επί σκηνής.