Ναι ήρθε η ώρα να πούμε για το σύστημα . Όχι τίποτα άγριο , απλώς μια πρώτη γνωριμία με το θεριό . Και ο λόγος είναι η νέα ταινία του Μάικλ Μαν : Public Enemies . 
Η ταινία αναφέρεται στην ¨καριέρα¨ ενός από τους πιο γνωστούς εγκληματίες που πήγαν κόντρα στο σύστημα : του Τζόν Ντίλιντζερ . Ο τύπος έκλεβε τράπεζες , ένας κλέφτης σωστός κύριος , που ήθελε μόνο να χτυπήσει το σύστημα . Και ήταν καλός και στο να ξεφεύγει ακόμα και μέσα από τη φυλακή. Με την πρόσφατη απόδραση Παλαιοκώστα να μου δημιουργεί συνειρμούς , πώς να μην το προσέξω . Σίγουρα μια ταινία κόντρα στο σύστημα . Αν βάλετε και τον φοβερό σκηνοθέτη και τον πρωταγωνιστή Τζόνυ Ντεπ τότε μιλάμε για μεγάλη κόντρα . 
Δεν ήθελα να μιλήσω για πολιτικούς . Δεν τα καταφέρνω καλά με το αστυνομικό ρεπορτάζ. Θα περιοριστώ στις ταινίες . Ο Ντεπ είναι ένας ηθοποιός που πάντα έδινε ξεχωριστό χρώμα στις ερμηνείες του , που του άρεσαν οι δύσκολες και αντισυμβατικές ταινίες . Που είναι πάντα στα όρια του σταρ σύστεμ και που η ζωή του δημιουργούσε θόρυβο . Από την εποχή που τον πρωτοείδαμε στο 21 Τζαμπ Στρητ (που το θυμήθηκα , ε;) , το σύστημα προσπαθούσε να τον διαμορφώσει στον σταρ που θα προσέλκυε το κοινό και δεν θα δημιουργούσε προβλήματα . Και αυτός πάντα διάλεγε τις περίεργες και ενδιαφέρουσες δουλειές . Εντάξει , τελευταία έκανε και κάποιες δουλειές που μόνο για πληρωμή μπορούσε να επιλέξει (Η Γυναίκα Του Αστροναύτη) . Παρόλα αυτά παραμένει παράδειγμα απροσάρμοστου και σεβαστού προσώπου. 
Και ο άλλος , ο Μαν , ψάξτε τον στο Ίντερνετ και θα δείτε ότι έχει πολύ λίγες ταινίες , αλλά σίγουρα αξιοσημείωτες. Σχεδόν σε όλες και παραγωγός ή και σεναριογράφος έχει σκηνοθετήσει αριστουργήματα από την δεκαετία του 80 και μετά. Την δεκαετία του 90 ήταν η καλύτερη με τα : Τελευταίος των Μοϊκανών , Ένταση και Insider . Ακόμα και στην Επικίνδυνη Διαδρομή κατάφερε να κάνει τον Τομ Κρουζ να αποδώσει . Κάνει ταινίες μόνο αν μπορεί να τις ελέγξει (για τους πιο παλιούς το ίδιο συνέβη με τη σειρά που δημιούργησε , το θρυλικό Miami Vice) . Φυσικά το σύστημα τον πλησίασε αλλά αυτός δεν το δέχθηκε. 
Η περίπτωση του θυμίζει και άλλους γνωστούς σκηνοθέτες που προσπαθούσαν να ελέγξουν τις ταινίες τους για να μην τις αλλοιώσει το σύστημα . Θυμηθείτε μόνο ονόματα σαν τον Στάνλεϊ Κιούμπρικ , τον Ακίρα Κουροσάβα , ή τον πιο εμπορικό τον Τζέιμς Κάμερον . Δεν το πιάσατε ; Είναι απλό , είναι σκηνοθέτες τελειομανείς , που έχουν δει τι μπορεί να κάνει το σύστημα και κάνουν ταινίες μόνο αν μπορούν να τις ελέγξουν. Κάνουν λίγες ταινίες και συνήθως επιτυχημένες , που τους κάνει και τόσο επιθυμητούς από το σύστημα . Αντίστοιχα συμπεράσματα μπορούν να ειπωθούν για ηθοποιούς σαν τον Ντεπ (λίγοι και αυτοί) που
προσπαθούν για κάτι διαφορετικό και ουσιώδες . Δυστυχώς πολλοί από αυτούς απορροφούνται από το σύστημα . Οι λίγοι που μένουν όμως είναι αξιομνημόνευτοι . Τόσα χρόνια έχουν περάσει και ακόμα θυμόμαστε τον Στιβ Μακουήν , τον Τζέημς Ντην , σεβόμαστε τον Άντονι Χόπκινς ή τον Σον Κόνερι . Δεν λέω για τους νέους γιατί περιμένω να δω τι θα κάνουν στο μέλλον. 
Δεν είναι περίεργο λοιπόν που θυμόμαστε τους ανθρώπους που πάνε κόντρα στο σύστημα ; Μήπως γιατί μας θυμίζουν ότι είναι δυνατό να αντισταθείς; Μόνο θυμηθείτε ότι ο Μπενίσιο Ντελ Τόρο παίζει τον Τσε Γκεβάρα . Αυτό και αν είναι αξιοσημείωτο . Για αυτό και γράφω την πρώτη γκρίνια στο καινούργιο περιβάλλον μας σαν φόρο τιμής στους επαναστάτες (τουλάχιστον στο σινεμά) . Για το κουίζ : φυσικά η ταινία που ο Αντόνιο Μπαντέρας τραγουδά το Cancion Del Mariachi είναι το Desperado του σίγουρα ξεχωριστού Ρομπερτ Ροντριγκεζ .
Για το νέο κουίζ : Πως λέγεται το πιο γνωστό τραγούδι που αναφέρεται στον Τσε Γκεβάρα (όχι , δεν είναι το όνομα του);
Antonio Banderas - Cancion del Mariachi
Σχετικό θέμα