Δεν χρειάζεται συστάσεις μιας και ως συνήθως είναι ύποπτος για μουσικές υπέροχες και λόγο με λόγο.
Υ.Γ: Ευχαριστούμε πολύ τον Οδυσσεά Ιωάννου που μας ''δάνεισε'' το καμαρίνι του για να συνομιλήσουμε με το Χρήστο Θηβαίο.
Αντώνης Κατσαμάς: Το τρένο των 9.05. Τί κουβαλάει μέσα του μέσω της παράστασης αυτό το τρένο;
Χρήστος Θηβαίος: Κουβαλάει τα όνειρά μας, τις προσμονές μας όλες μας τις εμπειρίες, την ιστορία ως χώρα και ως πρόσωπα. Περιμένουμε για να έρθει να φέρει τον πατέρα του Οδυσσέα (Ιωάννου), στον οποίο αυτός γράφει το γράμμα που είναι τα κείμενα της παράστασης. Παράλληλα εμείς, εγώ ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου και οι υπόλοιποι εξαιρετικοί μουσικοί περιμένουμε το τρένο για να πάμε σε μία συναυλία. Το τρένο δεν έρχεται και εμείς ξεκινάμε την πρόβα. Τελικά όμως ο προορισμός δεν είναι η επόμενη συναυλία, αλλά μια καλύτερη Ελλάδα.
Ζούμε σε έναν τόπο που έχει άφθονο ήλιο αλλά δυσκολευόμαστε να βρούμε το φως. Γιατί πιστεύετε ότι συμβαίνει αυτό;
Αν σταθούμε στη νεότερη ιστορία της Ελλάδος από τη μεταπολίτευση και μετά- το οποίο πραγματεύεται η παράστασή μας, βλέπουμε τον τρόπο που διαχειρίστηκαν όλες αυτές οι κυβερνήσεις μέχρι τώρα την οικονομία, την κοινωνία, τον λαϊκισμό και δυστυχώς άφησαν πολύ μεγάλα προβλήματα. Φτάσαμε σε τέτοιο σημείο στο οποίο σήμερα να έχει εκπλαγεί και η σημερινή αντιπολίτευση με το γεγονός ότι η κυβέρνηση κράτησε το λόγο της και αντιστάθηκε στην Τρόικα. Επειδή μόνο και μόνο μας εκπλήσσει η εντιμότητα, για αυτό ζούμε σε μια χώρα με άφθονο ήλιο και χωρίς φως!
Ποιά είναι η ευθύνη των ανθρώπων της τέχνης σε μια περίοδο όπως αυτή και ποιος ο ρόλος τους κατά την γνώμη σου;Η ευθύνη μας θα είναι πάντα η ίδια. Μιλάω κυρίως για μας τους τραγουδιστές, γιατί η μουσική είναι ένα ολόκληρο σύμπαν και εμείς αποτελούμε μέρος του. Με αυτή λοιπόν την έννοια ο ρόλος μας είναι να αφυπνούμε συγκινήσεις! Ένα τραγούδι δεν μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Μπορεί να αφυπνίσει μία συνείδηση και αυτή με τη σειρά της να "αλλάξει" έναν άνθρωπο. Εκείνος να "αλλάξει" άλλους δύο και ούτω ο καθεξής. Ο ρόλος μας από την άλλη μεριά είναι να μην επαναπαυόμαστε στην ήδη κεκτημένη αναγνωρισιμότητά μας, αλλά πάντα να προσπαθούμε να ανανεώνουμε τον εαυτό μας, την τέχνη και το έργο μας! Σήμερα στα 53 μου χρόνια θεωρώ πολύ πιο σημαντικό να είμαι χρήσιμος παρά γνωστός!
Πρώτη φορά αριστερά! Ιστορική στιγμή για την Ελλάδα που ως κάθε τι νέο συνοδεύεται με ποικίλα συναισθήματα. Από την άρνηση μέχρι την ελπίδα. Πώς βλέπεις αυτή την εξέλιξη και ποιες οι σκέψεις σου για την πορεία της νέας κυβέρνησης;
Και εγώ όπως και όλη η Ελλάδα αυτή τη στιγμή τη βλέπουμε ελπιδοφόρα! Και Σύριζα να μην ήταν κάποιος, εξαιτίας της τρομοκρατίας των διαφημιστικών της Νέας Δημοκρατίας, θα γινόταν! Σίγουρα υπάρχει ένα μέρος από τους ψηφοφόρους οι οποίοι μετατοπίζονται. Αλλιώς είχαν αυτά τα ποσοστά οι εκάστοτε κυβερνήσεις όλα αυτά τα χρόνια. Συνεπώς, μέχρι τώρα το βλέπω με ελπίδα, εύχομαι δύναμη και να πραγματοποιήσουν αυτά τα οποία είπαν.
Τί ρόλο παίζει ο στίχος στη ζωή ενός τραγουδιού, τί η μουσική και τελικά σε ποιο μέρος του παραπάνω λόγου βρίσκει ο Χρήστος τον Θηβαίο να αντανακλάται καθαρότερα;
Συνήθως, η άποψη που επικρατεί είναι ότι τόσο ο στίχος όσο και η μουσική να είναι ισάξια. Ο Οδυσσέας - του οποίου σέβομαι πολύ τη γνώμη- υποστηρίζει ότι το 70% είναι η μουσική και το υπόλοιπο 30% ο στίχος. Το βασικό του επιχείρημα είναι ότι αν κάποιος εξέταζε τους στίχους του Σακελλάριου "Φτου σου κοπελάρα μου ρε τι μου κάνεις πω πω πω..." χωρίς τη μουσική θα παραξενευόταν. Η μουσική έδεσε αυτούς τους στίχους και έκανε το τραγούδι να αντέχει τα τελευταία 60 χρόνια. Από την άλλη όμως μεριά, αν μιλήσουμε για τον τρόπο που εγώ γράφω τους στίχους και τη μουσική, προσπαθώ να διατηρήσω αυτούσιο το λογοτεχνικό κείμενο ώστε να μπορεί κάποιος να το εισπράξει χωρίς τη μουσική και ταυτόχρονα να ακούσει κάποιος τη μελωδία και την αρμονία χωρίς να υπάρχει τραγούδι!
Δουλεύεις από τα 13 σου, παράλληλα με τις σπουδές σου αργότερα, κι έχεις δηλώσει πως το μεγαλύτερο δώρο του πατέρα σου, ήταν η ώθηση στην εργασία και την επιβίωση. Πόσο αυτή η διαδρομή μακριά από την βολή των οικογενειακών φτερούγων εξοβέλισε με το χρόνο, αισθήματα όπως η αγωνία και ο φόβος της πάλης για τα προς το ζειν, αλλά και τί ρόλο έπαιξε στην μετέπειτα αυτοδυναμία σου; Είναι κάτι που μεταφέρεις με έναν τρόπο στα παιδιά σου;
Όντως εξοβέλισε την αυτοδυναμία μου και την ικανότητά μου από πολύ μικρή ηλικία. Όμως, σήμερα ζούμε σε μια άλλη εποχή που δεν είναι ίδιες οι συνθήκες για τα παιδιά. Αυτό βέβαια δεν τις χαρακτηρίζει ούτε καλύτερες, ούτε χειρότερες. Εξακολουθώ πάντως να πιστεύω ότι η υπερπροστασία των παιδιών βλάπτει. Κυρίως της μάνας με το γιο. Θεωρώ εγκληματικό να ζουν ακόμα παιδιά 30 ετών στο πατρικό τους σπίτι. Το παραλληλίζω με μία βομβιστική ενέργεια. Αυτή είναι τραγική. Αρχίζει και τελειώνει εκεί και προκαλεί τρόμο. Η υπερπροστασία όμως της μάνας κυρίως με το γιο της, δημιουργεί έναν άνθρωπο εγκλωβισμένο εφόρου ζωής! Το πρώτο είναι στιγμιαίο έγκλημα, ενώ το δεύτερο διαρκές!
Ο κόσμος πιστεύεις ότι θα αλλάξει αν ο άνθρωπος καταφέρει να αλλάξει ματιά ή ο κόσμος ανθρώπους; Και πώς μπορεί να επιτευχθεί αυτό μιας και ιστορικά λίγα τελικά έχουν αλλάξει επί της ουσίας σε ό,τι αφορά το ανθρώπινο ιδίωμα, ελάττωμα.Πιστεύω ότι είναι μια διαρκής αλληλεπίδραση! Ποιός είναι ο κόσμος; Εμείς! Κατά τη γνώμη μου και αυτό το καταδεικνύουμε και μέσω της παράστασης και μέσω της ζωής μας όσοι βρισκόμαστε εδώ. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο επαναστατικό κίνημα από το "μαζί"! Οφείλουμε εμείς που είμαστε εδώ, που έχουμε το βήμα και μπορούμε να κάνουμε αυτό που αγαπάμε να καταδείξουμε αυτό που πιστεύουμε. Επίσης, ο κόσμος που έρχεται και μας βλέπει ασχέτως αν συμφωνεί ή όχι θα αναρωτηθεί. Θα μπορούσε η παράστασή μας να έχει συμβάλλει στην αλλαγή των πολιτικών δεδομένων σαν μια μικρή κίνηση. Έτσι πρέπει να είναι τα πράγματα. Θα ήθελα να τελειώσω με μια φράση του αγαπημένου μου Οδυσσέα "Εμείς είμαστε όλα εμείς είμαστε και τίποτα. Εμείς είμαστε οι πρώτοι εμείς και οι τελευταίοι. Εμείς είμαστε όλα και οι πρώτοι και οι τελευταίοι"!
Ποιά είναι τα υπόλοιπα του χειμώνα σχέδια σου;
Τώρα έχουμε την παράστασή μας στο θέατρο "Διάνα" η οποία θα συνεχιστεί και μετά το Πάσχα. Το καλοκαίρι θα κάνουμε συναυλίες με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου σε όλη την Ελλάδα. Σκεφτόμαστε μήπως ξανανεβάσουμε την παράσταση ανανεωμένη το Χειμώνα και προσωπικά δουλεύω τον επόμενο δίσκο μου.
Πες μας δυο λόγια για τον δίσκο που ετοιμάζεις.
Αφορά την πρώτη αιματηρή εξέγερση σε ελληνικό έδαφος την 21η Αυγούστου του 1916 πρωτοστατούντος του συνδικαλιστή Κωνσταντίνου Σπέρα και των μεταλλωρύχων της Σερίφου ενάντια στην γερμανική μεταλλευτική εταιρεία. Οι εργάτες που εξόρυζαν σίδηρο ώστε να πουληθεί στη Γερμανία για τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, διεκδίκησαν 8ωρο, ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, κοινό ταμείο αλληλοβοηθείας και απαγόρευση επί 24ωρου βάσεως η εισχώρηση και η παραμονή στην ίδια σήραγγα δύο μελών της ίδιας οικογένειας, για να μην ξεκληριστεί. Η εταιρεία κάλεσε άγημα Ελλήνων χωροφυλάκων από τη Σύρο και εκτέλεσε 4 μεταλλορύχους. Στη συνέχεια οι γυναίκες των θυμάτων πετροβόλησαν και σκότωσαν αυτούς τους χωροφύλακες. Έχω γράψει λοιπόν τραγούδια για αυτό το γεγονός, το οποίο δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό. Θα έχει επίσης συμμετοχές αγαπημένων συναδέλφων. Η μεγάλη παρουσίαση του δίσκου θα γίνει στη Σέριφο την 21η Αυγούστου 2015 δηλαδή 100 χρόνια μετά.
-----------------------------------
Ο Χρήστος Θηβαίος εμφανίζεται στο Θέατρο Διάνα με το Βασίλη Παπακωνσταντίνου και τον Οδυσσέα Ιωάννου, σε σκηνοθεσία Παντελή Βούλγαρη.