Παρασκευή 30 Απριλίου στην καλοκαιρινή διαδρομή για Πάτρα δεν σκεφτόμουν ποια τραγούδια θα ακούσω ούτε αν θα μου αρέσουν. Ήμουν σίγουρη ότι πάω για να δω κάτι καλό. Ο δρόμος για την Περιβόλα, όπου και βρισκόταν το γήπεδο του Απόλλωνα, ήταν μεγάλος και με συχνές στάσεις για να ζητήσουμε οδηγίες.
Όταν κατά τις 17.30, φτάσαμε εκεί μας περίμενε μια μικρή έκπληξη: Oι James έκαναν πρόβα εκείνη την ώρα και έπαιζαν το White Boy. Έξω από το γήπεδο και όλα ακούγονταν τέλεια: Ο Tim, η τρομπέτα του Andy Diagram, οι χορδές και τα τύμπανα που αργότερα θα ξεσήκωναν το Πατρινό κοινό.
Στις 19.00 επιστρέψαμε στο χώρο αυτή τη φορά για να μπούμε μέσα. Λίγος κόσμος είχε μαζευτεί και όλοι ήταν χαλαροί, ήρεμοι, ίσως και λίγο μαυρισμένοι από τις πρώτες βόλτες στην παραλία. Μία ώρα αργότερα ο κόσμος είχε αρχίσει να πυκνώνει και έξω η ουρά έφτανε μέχρι το δρόμο. Πολλοί έψαχναν εισιτήριο, άλλοι τους φίλους τους και άλλοι δικαιολογία να μπουν χωρίς εισιτήριο.
Στις 9 εμφανίστηκαν οι Abbie Gale oι οποίοι για μια ώρα περίπου μας κράτησαν παρέα μέχρι να βγουν οι james. Πολύ καλός ήχος και ενορχήστρωση από το ελληνικό γκρουπ που παρόλο που δεν ήταν και τόσο γνωστό στο κοινό της Πάτρας, μετά το live πιστεύουμε ότι μπήκε στο χάρτη του. Με νέα και παλιά τραγούδια, το γκρουπ έκανε πολύ καλή προσπάθεια τόσο στην Πάτρα όσο και στην Αθήνα με highlight το Lovesong που στην Αθήνα τους συνόδεψε ο Βασιλικός ο οποίος και καταχειροκροτήθηκε.
Μόλις κατέβηκαν οι Abbie Gale από τη σκηνή το κοινό άρχισε να ζεσταίνεται. Όλοι έλεγαν πως μέχρι πρότεινος έπρεπε να πάνε στην Αθήνα προκειμένου να παρακολουθήσουν μεγάλα ονόματα και πως εδώ και ένα χρόνο το σκηνικό αλλάζει. Με λίγη κουβέντα, λίγη παγωμένη μπίρα και (πολύ) τσιγάρο φτάσαμε στις 10. Τα χειροκροτήματα και οι φωνές πλήθαιναν, ο κόσμος στριμωχνόταν για να βλέπει όσο πιο καλά μπορεί, και οι ψηφιακές είχαν ήδη αρχίσει να υψώνονται.
Λίγα λεπτά μετά τις 10 τα φώτα έσβησαν και ο ήχος της τρομπέτας ήχησε! Όχι όμως από την σκηνή αλλά από το πίσω μέρος των κερκίδων. Τα μέλη των James εμφανίστηκαν μέσα σε φωνές, χειροκροτήματα ενώ ο Tim Booth είχε ήδη αρχίσει να τραγουδάει το Sit Down σε μια διαφορετική εκτέλεση.
Απ' όπου περνούσε άστραφταν τα φλας, οι φωνές δυνάμωναν, ο προβολέας εστίαζε. Λίγα λεπτά αργότερα ήρθε δίπλα μας. Ανέβηκε και κάθισε σε ένα κάγκελο και μας απογείωσε με τους τελευταίους στίχους του Sit Down. Τι καλύτερη αρχή από αυτή;
Ακολούθησαν τα Seniorita, Ring my Bells, ενώ ο Τim Booth γέμιζε τη σκηνή με τον ρυθμό και τις κινήσεις του σώματός του που ήταν τόσο αέρινες σαν αυτές ενός ξωτικού. Το τραγούδι Upside από το Hey Ma το αφιέρωσε στην Ελλάδα, ευχαριστώντας όλους και δείχνοντας ευγνωμοσύνη που παρόλο την δύσκολη οικονομική κατάσταση της χώρας, ο κόσμος ανταποκρίθηκε και έκανε sold out και τις δύο εμφανίσεις. Υποσχέθηκε μάλιστα πως μόλις τελειώσει το σόου θα διαπιστώσουμε ότι δεν ξοδέψαμε άδικα τα χρήματά μας.
Στο Say Something ανέβηκε πάνω στο μπροστινό προστατευτικό κιγκλιδωμα για να τραγουδησει μαζί με το κοινό. Όλοι τον φωτογράφιζαν και προσπαθούσαν να τον αγγίξουν. Στις 23.30 μας αποχαιρέτησαν με τραγούδια όπως το Tomorrow και το Sound με τη γνωστή, πλέον, ντουντούκα.
Τα φώτα παρέμειναν ανοιχτά και φυσικά ο κόσμος δεν κουνήθηκε από την θέση του γιατί ήταν πολλά τα τραγούδια που περίμενε να ακούσει στο ανκόρ.
Πράγματι, λίγα λεπτά αργότερα, τα φώτα, οι ντισκομπάλες, εναρμονίστηκαν με την κιθάρα του Larry Got και το Sometimes ξεκινούσε. Όλο το γήπεδο χόρευε και ο Tim Booth μαζι μας. Στο Laid ανέβασε 6-7 άτομα πάνω στη σκηνή και χόρευαν όλοι μαζί ενώ η βραδιά έκλεισε με το theme song, όπως λένε και οι ίδιοι, το Getting away.
Λίγο μετά τα μεσάνυχτα, τα φώτα είχαν ανάψει, ο κόσμος έφευγε και κατευθυνόταν προς το κέντρο της Πάτρας. Το ίδιο κι εμείς ελπίζοντας πως θα πετύχουμε το γκρουπ να διασκεδάζει σε κάποιο από τα μπαρ, μιας και όπως μάθαμε,θα διανυκτέρευε στην Πάτρα και θα έφευγε το πρωί για Αθήνα. Ακούσαμε να παίζουν James, δεν τους ξαναείδαμε όμως. Μέχρι το επόμενο βράδι...
Set list Πάτρας:
Sit down
Senorita
Ring my bells
Dr. Hellier
Ten below
Upside
Come home
Out to get you
I wanna go home
Porcupine
Say something
Follow me
Crazy
Tomorrow
Sound
Dream Thrum
Sometimes
Laid
Getting away
Όταν κατά τις 17.30, φτάσαμε εκεί μας περίμενε μια μικρή έκπληξη: Oι James έκαναν πρόβα εκείνη την ώρα και έπαιζαν το White Boy. Έξω από το γήπεδο και όλα ακούγονταν τέλεια: Ο Tim, η τρομπέτα του Andy Diagram, οι χορδές και τα τύμπανα που αργότερα θα ξεσήκωναν το Πατρινό κοινό.
Στις 19.00 επιστρέψαμε στο χώρο αυτή τη φορά για να μπούμε μέσα. Λίγος κόσμος είχε μαζευτεί και όλοι ήταν χαλαροί, ήρεμοι, ίσως και λίγο μαυρισμένοι από τις πρώτες βόλτες στην παραλία. Μία ώρα αργότερα ο κόσμος είχε αρχίσει να πυκνώνει και έξω η ουρά έφτανε μέχρι το δρόμο. Πολλοί έψαχναν εισιτήριο, άλλοι τους φίλους τους και άλλοι δικαιολογία να μπουν χωρίς εισιτήριο.
Στις 9 εμφανίστηκαν οι Abbie Gale oι οποίοι για μια ώρα περίπου μας κράτησαν παρέα μέχρι να βγουν οι james. Πολύ καλός ήχος και ενορχήστρωση από το ελληνικό γκρουπ που παρόλο που δεν ήταν και τόσο γνωστό στο κοινό της Πάτρας, μετά το live πιστεύουμε ότι μπήκε στο χάρτη του. Με νέα και παλιά τραγούδια, το γκρουπ έκανε πολύ καλή προσπάθεια τόσο στην Πάτρα όσο και στην Αθήνα με highlight το Lovesong που στην Αθήνα τους συνόδεψε ο Βασιλικός ο οποίος και καταχειροκροτήθηκε. Μόλις κατέβηκαν οι Abbie Gale από τη σκηνή το κοινό άρχισε να ζεσταίνεται. Όλοι έλεγαν πως μέχρι πρότεινος έπρεπε να πάνε στην Αθήνα προκειμένου να παρακολουθήσουν μεγάλα ονόματα και πως εδώ και ένα χρόνο το σκηνικό αλλάζει. Με λίγη κουβέντα, λίγη παγωμένη μπίρα και (πολύ) τσιγάρο φτάσαμε στις 10. Τα χειροκροτήματα και οι φωνές πλήθαιναν, ο κόσμος στριμωχνόταν για να βλέπει όσο πιο καλά μπορεί, και οι ψηφιακές είχαν ήδη αρχίσει να υψώνονται.
Λίγα λεπτά μετά τις 10 τα φώτα έσβησαν και ο ήχος της τρομπέτας ήχησε! Όχι όμως από την σκηνή αλλά από το πίσω μέρος των κερκίδων. Τα μέλη των James εμφανίστηκαν μέσα σε φωνές, χειροκροτήματα ενώ ο Tim Booth είχε ήδη αρχίσει να τραγουδάει το Sit Down σε μια διαφορετική εκτέλεση.
Απ' όπου περνούσε άστραφταν τα φλας, οι φωνές δυνάμωναν, ο προβολέας εστίαζε. Λίγα λεπτά αργότερα ήρθε δίπλα μας. Ανέβηκε και κάθισε σε ένα κάγκελο και μας απογείωσε με τους τελευταίους στίχους του Sit Down. Τι καλύτερη αρχή από αυτή;
Ακολούθησαν τα Seniorita, Ring my Bells, ενώ ο Τim Booth γέμιζε τη σκηνή με τον ρυθμό και τις κινήσεις του σώματός του που ήταν τόσο αέρινες σαν αυτές ενός ξωτικού. Το τραγούδι Upside από το Hey Ma το αφιέρωσε στην Ελλάδα, ευχαριστώντας όλους και δείχνοντας ευγνωμοσύνη που παρόλο την δύσκολη οικονομική κατάσταση της χώρας, ο κόσμος ανταποκρίθηκε και έκανε sold out και τις δύο εμφανίσεις. Υποσχέθηκε μάλιστα πως μόλις τελειώσει το σόου θα διαπιστώσουμε ότι δεν ξοδέψαμε άδικα τα χρήματά μας.
Στο Say Something ανέβηκε πάνω στο μπροστινό προστατευτικό κιγκλιδωμα για να τραγουδησει μαζί με το κοινό. Όλοι τον φωτογράφιζαν και προσπαθούσαν να τον αγγίξουν. Στις 23.30 μας αποχαιρέτησαν με τραγούδια όπως το Tomorrow και το Sound με τη γνωστή, πλέον, ντουντούκα.
Τα φώτα παρέμειναν ανοιχτά και φυσικά ο κόσμος δεν κουνήθηκε από την θέση του γιατί ήταν πολλά τα τραγούδια που περίμενε να ακούσει στο ανκόρ.
Πράγματι, λίγα λεπτά αργότερα, τα φώτα, οι ντισκομπάλες, εναρμονίστηκαν με την κιθάρα του Larry Got και το Sometimes ξεκινούσε. Όλο το γήπεδο χόρευε και ο Tim Booth μαζι μας. Στο Laid ανέβασε 6-7 άτομα πάνω στη σκηνή και χόρευαν όλοι μαζί ενώ η βραδιά έκλεισε με το theme song, όπως λένε και οι ίδιοι, το Getting away.
Λίγο μετά τα μεσάνυχτα, τα φώτα είχαν ανάψει, ο κόσμος έφευγε και κατευθυνόταν προς το κέντρο της Πάτρας. Το ίδιο κι εμείς ελπίζοντας πως θα πετύχουμε το γκρουπ να διασκεδάζει σε κάποιο από τα μπαρ, μιας και όπως μάθαμε,θα διανυκτέρευε στην Πάτρα και θα έφευγε το πρωί για Αθήνα. Ακούσαμε να παίζουν James, δεν τους ξαναείδαμε όμως. Μέχρι το επόμενο βράδι...
Set list Πάτρας:
Sit down
Senorita
Ring my bells
Dr. Hellier
Ten below
Upside
Come home
Out to get you
I wanna go home
Porcupine
Say something
Follow me
Crazy
Tomorrow
Sound
Dream Thrum
Sometimes
Laid
Getting away