Έξω βροχή. Είναι μια από εκείνες τις μέρες της βαρεμάρας. Εντελώς. Και ξαφνικά, μιλάς με την Emma Shapplin στο τηλέφωνο και όλα εξαφανίζονται. Επιτέλους, σκέφτομαι, ένα κορίτσι που γελάει...
''Με το ''Dust Of A Dandy'' είναι σαν να μπήκα στην δεύτερη πράξη. Νέος ορίζοντας Δημήτρη... Αυτό το άλμπουμ είναι για μένα σαν μια κραυγή κι ένα δυνατό κλάμα μαζί. Από μέσα. Μια κραυγή από τη χαρά της ζωής, την ίδια τη ζωή που συχνά τη θεωρούμε δεδομένη, ενώ τίποτα δεν είναι δεδομένο όπως ξέρεις. Όλη αυτή η δουλειά ήταν μια πρόκληση από την αρχή, ώστε να περάσω σε ένα επόμενο επίπεδο, στη σύνθεση, την ερμηνεία, τα πάντα. Είναι ένα....(σιωπή δευτερολέπτων..) επιθετικό άλμπουμ, ήθελα να πιέσω τον εαυτό μου να πάει παρακάτω. Το ''Dust Of A Dandy'' με άλλαξε ακόμη και σε σχέση με τη σκηνική μου περσόνα, την παρουσία μου εκεί. Είναι διαφορετικά πια και πάνω στη σκηνή για μένα... Άλλαξε την τεχνική μου, τον τρόπο που τραγουδάω, ακόμη και την οπερετική μου φωνή. Ήθελα να σκάψω πιο βαθιά με αυτό το άλμπουμ, και στους στίχους επίσης αυτό φαίνεται. Ήθελα να μιλήσω για πράγματα, με τον τρόπο που τα αντιλαμβάνομαι ΣΗΜΕΡΑ, όχι όπως έβλεπα τον εαυτό μου μέσα σ' αυτά πριν από κάποια χρόνια...''
''Είναι ένα προνόμιο να βρίσκομαι στη σκηνή. Μοναδική εμπειρία... Απαιτεί συγκέντρωση, δεν είναι πάντα εύκολο να συγκεντρώνεις όλο τον εσωτερικό σου εαυτό καθώς προετοιμάζεσαι... Καθώς μου είπες πως άκουγες ένα άλμπουμ του Frank Sinatra σπίτι, την ώρα που περίμενες την ώρα της συνέντευξης, είναι τρομερό... Άκου! Είναι ξέρεις πάρα πολλές οι φορές που προετοιμάζομαι για να βγω στη σκηνή, ακούγοντας αυτή τη φωνή... (φοβερή σύμπτωση, της λέω, και γελάμε..!) Ναι, είναι πολλές οι φορές που ακούω τη φωνή του Frank καθώς ετοιμάζομαι, γιατί αυτή η φωνή έχει τα πάντα... Χρειάζομαι όλη μου την ενέργεια εκεί έξω, και πρέπει να νιώθω έτοιμη από πριν για όλο αυτό. Το να βρίσκομαι στη σκηνή, είναι για μένα σαν ένα...παιχνίδι, μα και σαν μια μάχη μαζί, αν καταλαβαίνεις... (της απαντώ πως καταλαβαίνω πολύ καλά, της αναφέρω κάτι που δεν γράφεται, και...γελάμε και πάλι! Είναι ζεστή, φιλική, άμεση, σε όλη τη διάρκεια της συζήτησής μας, ανθρώπινη και σίγουρη για τον εαυτό της και το τι κάνει, φαίνεται...)
Ναι, είναι μια μάχη. Κάτι τέτοιο. Μια ΘΕΤΙΚΗ μάχη όμως...Μετά από κάθε εμφάνισή μου νιώθω....διαλυμένη (γέλια!) ακόμη και το επόμενο πρωί ξέρεις... Καμία εμφάνιση μου δεν είναι ακριβώς ίδια με την προηγούμενη, θα βαριόμουν τρομερά άλλωστε. Κάθε φορά, παρά την τεχνική, όλα αυτά, είναι μια αληθινά μοναδική φορά. Πάντα. Ευτυχώς... Ίσως η αδρεναλίνη, ίσως γιατί ακόμη κι αν το επόμενο πρωί νιώθω σαν να με χτύπησε κάποιος (!) η ενέργεια μου πολλαπλασιάζεται άμεσα! Τα πάντα επιστρέφουν πιο δυνατά μέσα μου! Είναι φορές που το να βρίσκομαι στη σκηνή, έχει μαζί του το στοιχείο του πόνου...του πόνου μέσα από τα τραγούδια, την ερμηνεία, μια ιστορία, όμως κι αυτό είναι μέρος της ζωής. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να το φοβάσαι.. Είναι κάπως σαν, ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ φυσικό ναρκωτικό για ΄μένα το να βρίσκομαι εκεί... Είναι το μόνο ναρκωτικό, το μόνο... το μόνο για 'μένα...''
''Οι καιροί είναι δύσκολοι, και οι πολιτικοί στην Ευρώπη μοιάζουν να τα έχουν χαμένα. ΔΕΝ θα ήθελα να ήμουν πολιτικός ξέρεις Δημήτρη..Δεν ξέρω τι αληθινά μπορεί να αλλάξει, ούτε ακριβώς το πως, αυτό που ξέρω σίγουρα είναι πως είναι πολύ άδικο και σκληρό, για χώρες σαν την Ελλάδα για παράδειγμα, που πάντα είναι μια χώρα που αγαπάω ιδιαίτερα, να βλέπεις ανθρώπους να παλεύουν για να κρατήσουν την αξιοπρέπεια τους ζωντανή..Όπως πρέπει να κάνουν άλλωστε... Όταν έρχομαι στην Ελλάδα, πάντα θέλω να περπατήσω στα μικρές, τόσο ιδιαίτερες γωνιές της Αθήνας, με όλη αυτή τη μοναδική ατμόσφαιρα ελευθερίας, και την αίσθηση της φιλοξενίας που έχετε σαν λαός. Αυτό το χαμόγελο, που συναντάς σε μια βόλτα στον ήλιο, αυτό. Μην το αφήσετε να χαθεί αυτό, όσο κι αν οι καιροί είναι αυτοί που είναι για την Ελλάδα..Αν χαθεί αυτό, χάνεται μαζί και η ελπίδα (της λέω πως συμφωνώ απόλυτα..) κι αυτό θα ήταν ότι χειρότερο. Στο ξεκίνημα μου, η Ελλάδα, ήταν ένας πολύ σημαντικός σταθμός για 'μένα. Κι αυτό δεν βγαίνει ποτέ από μέσα μου. Το αντίθετο. Ανυπομονώ πάντα να επιστρέψω εκεί. Με δένουν πολλές όμορφες εικόνες με αυτή τη χώρα. Είναι όντως στην καρδιά μου.''
''Όταν ξεκίνησα, σαν ένα κορίτσι που θέλει να γευτεί την περιπέτεια της μουσικής, θέλησα να βρω το δικό μου δρόμο για αυτό. Η εταιρεία παραγωγής μου, κάτι πολύ μικρό στην αρχή τότε, έπαιξε καθοριστικό ρόλο σε αυτό. Σαν να μάζεψα κάπου, όλες τις επιρροές μου, και να ξεκίνησα το δικό μου ταξίδι. Εκεί ένιωσα, και είμαι, πολύ πιο ώριμη σήμερα, σαν το σπίτι μου. Είχα το χρόνο, την ελευθερία, να επιλέγω το πως και το πότε. Άλλωστε πιστεύω πως τίποτα δεν είναι σαν τον ελεύθερο, δημιουργικό, προσωπικό χρόνο κάποιου. Το ζήτημα είναι τι κάνεις με αυτόν. Τι κάνεις με τον χρόνο σου...Ο χρόνος, γενικότερα, πολλές φορές μας ξεγελά, πως θα είναι πάντα στο πλευρό μας. Δεν είναι όμως έτσι. Καθώς μεγαλώνεις, πιστεύω πως πρέπει να καταλαβαίνεις πως δεν υπάρχει χρόνος για ξόδεμα. Πρέπει να γίνεις φίλος με την αλήθεια που έχει ο ίδιος ο χρόνος σου, ο δικός σου μοναδικός χρόνος μέσα του (της λέω πως δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω πιο πολύ..) να μάθεις να πηγαίνεις μαζί του, πλάι του. Να ΒΡΙΣΚΕΣΑΙ στη μοναδικότητα που σου δίνει η ζωή, και που ονομάζουμε χρόνο. Αυτό που με αφορά και με ενδιαφέρει περισσότερο από όλα, και στο δημιουργικό μου μέρος, μα και στο προσωπικό, είναι η εσωτερική μου οργάνωση, ο εσωτερικός μου ρυθμός, ώστε να τον γεύομαι... Διαλέγω να είμαι ευτυχισμένη. Ναι. Είμαι ευτυχισμένη. Ο καθένας δημιουργεί τελικά την ευτυχία του. Η ευτυχία, είναι επιλογή!''
Λίγο πριν κλείσουμε το τηλέφωνο, δίνουμε ραντεβού στην Αθήνα.
Αν και βαριέμαι 9 συναυλίες στις 10, για δικούς μου λόγους, και καλά κάνω, στην Emma Shaplin θα είμαι εκεί.
Ραντεβού σύντομα με μια σπουδαία φωνή που επιστρέφει στα μέρη μας.
Η Emma Shapplin θα εμφανιστεί την Παρασκευή 3 Απριλίου στην Ιερά Οδό.
''Με το ''Dust Of A Dandy'' είναι σαν να μπήκα στην δεύτερη πράξη. Νέος ορίζοντας Δημήτρη... Αυτό το άλμπουμ είναι για μένα σαν μια κραυγή κι ένα δυνατό κλάμα μαζί. Από μέσα. Μια κραυγή από τη χαρά της ζωής, την ίδια τη ζωή που συχνά τη θεωρούμε δεδομένη, ενώ τίποτα δεν είναι δεδομένο όπως ξέρεις. Όλη αυτή η δουλειά ήταν μια πρόκληση από την αρχή, ώστε να περάσω σε ένα επόμενο επίπεδο, στη σύνθεση, την ερμηνεία, τα πάντα. Είναι ένα....(σιωπή δευτερολέπτων..) επιθετικό άλμπουμ, ήθελα να πιέσω τον εαυτό μου να πάει παρακάτω. Το ''Dust Of A Dandy'' με άλλαξε ακόμη και σε σχέση με τη σκηνική μου περσόνα, την παρουσία μου εκεί. Είναι διαφορετικά πια και πάνω στη σκηνή για μένα... Άλλαξε την τεχνική μου, τον τρόπο που τραγουδάω, ακόμη και την οπερετική μου φωνή. Ήθελα να σκάψω πιο βαθιά με αυτό το άλμπουμ, και στους στίχους επίσης αυτό φαίνεται. Ήθελα να μιλήσω για πράγματα, με τον τρόπο που τα αντιλαμβάνομαι ΣΗΜΕΡΑ, όχι όπως έβλεπα τον εαυτό μου μέσα σ' αυτά πριν από κάποια χρόνια...''
''Είναι ένα προνόμιο να βρίσκομαι στη σκηνή. Μοναδική εμπειρία... Απαιτεί συγκέντρωση, δεν είναι πάντα εύκολο να συγκεντρώνεις όλο τον εσωτερικό σου εαυτό καθώς προετοιμάζεσαι... Καθώς μου είπες πως άκουγες ένα άλμπουμ του Frank Sinatra σπίτι, την ώρα που περίμενες την ώρα της συνέντευξης, είναι τρομερό... Άκου! Είναι ξέρεις πάρα πολλές οι φορές που προετοιμάζομαι για να βγω στη σκηνή, ακούγοντας αυτή τη φωνή... (φοβερή σύμπτωση, της λέω, και γελάμε..!) Ναι, είναι πολλές οι φορές που ακούω τη φωνή του Frank καθώς ετοιμάζομαι, γιατί αυτή η φωνή έχει τα πάντα... Χρειάζομαι όλη μου την ενέργεια εκεί έξω, και πρέπει να νιώθω έτοιμη από πριν για όλο αυτό. Το να βρίσκομαι στη σκηνή, είναι για μένα σαν ένα...παιχνίδι, μα και σαν μια μάχη μαζί, αν καταλαβαίνεις... (της απαντώ πως καταλαβαίνω πολύ καλά, της αναφέρω κάτι που δεν γράφεται, και...γελάμε και πάλι! Είναι ζεστή, φιλική, άμεση, σε όλη τη διάρκεια της συζήτησής μας, ανθρώπινη και σίγουρη για τον εαυτό της και το τι κάνει, φαίνεται...) Ναι, είναι μια μάχη. Κάτι τέτοιο. Μια ΘΕΤΙΚΗ μάχη όμως...Μετά από κάθε εμφάνισή μου νιώθω....διαλυμένη (γέλια!) ακόμη και το επόμενο πρωί ξέρεις... Καμία εμφάνιση μου δεν είναι ακριβώς ίδια με την προηγούμενη, θα βαριόμουν τρομερά άλλωστε. Κάθε φορά, παρά την τεχνική, όλα αυτά, είναι μια αληθινά μοναδική φορά. Πάντα. Ευτυχώς... Ίσως η αδρεναλίνη, ίσως γιατί ακόμη κι αν το επόμενο πρωί νιώθω σαν να με χτύπησε κάποιος (!) η ενέργεια μου πολλαπλασιάζεται άμεσα! Τα πάντα επιστρέφουν πιο δυνατά μέσα μου! Είναι φορές που το να βρίσκομαι στη σκηνή, έχει μαζί του το στοιχείο του πόνου...του πόνου μέσα από τα τραγούδια, την ερμηνεία, μια ιστορία, όμως κι αυτό είναι μέρος της ζωής. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να το φοβάσαι.. Είναι κάπως σαν, ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ φυσικό ναρκωτικό για ΄μένα το να βρίσκομαι εκεί... Είναι το μόνο ναρκωτικό, το μόνο... το μόνο για 'μένα...''
''Οι καιροί είναι δύσκολοι, και οι πολιτικοί στην Ευρώπη μοιάζουν να τα έχουν χαμένα. ΔΕΝ θα ήθελα να ήμουν πολιτικός ξέρεις Δημήτρη..Δεν ξέρω τι αληθινά μπορεί να αλλάξει, ούτε ακριβώς το πως, αυτό που ξέρω σίγουρα είναι πως είναι πολύ άδικο και σκληρό, για χώρες σαν την Ελλάδα για παράδειγμα, που πάντα είναι μια χώρα που αγαπάω ιδιαίτερα, να βλέπεις ανθρώπους να παλεύουν για να κρατήσουν την αξιοπρέπεια τους ζωντανή..Όπως πρέπει να κάνουν άλλωστε... Όταν έρχομαι στην Ελλάδα, πάντα θέλω να περπατήσω στα μικρές, τόσο ιδιαίτερες γωνιές της Αθήνας, με όλη αυτή τη μοναδική ατμόσφαιρα ελευθερίας, και την αίσθηση της φιλοξενίας που έχετε σαν λαός. Αυτό το χαμόγελο, που συναντάς σε μια βόλτα στον ήλιο, αυτό. Μην το αφήσετε να χαθεί αυτό, όσο κι αν οι καιροί είναι αυτοί που είναι για την Ελλάδα..Αν χαθεί αυτό, χάνεται μαζί και η ελπίδα (της λέω πως συμφωνώ απόλυτα..) κι αυτό θα ήταν ότι χειρότερο. Στο ξεκίνημα μου, η Ελλάδα, ήταν ένας πολύ σημαντικός σταθμός για 'μένα. Κι αυτό δεν βγαίνει ποτέ από μέσα μου. Το αντίθετο. Ανυπομονώ πάντα να επιστρέψω εκεί. Με δένουν πολλές όμορφες εικόνες με αυτή τη χώρα. Είναι όντως στην καρδιά μου.''''Όταν ξεκίνησα, σαν ένα κορίτσι που θέλει να γευτεί την περιπέτεια της μουσικής, θέλησα να βρω το δικό μου δρόμο για αυτό. Η εταιρεία παραγωγής μου, κάτι πολύ μικρό στην αρχή τότε, έπαιξε καθοριστικό ρόλο σε αυτό. Σαν να μάζεψα κάπου, όλες τις επιρροές μου, και να ξεκίνησα το δικό μου ταξίδι. Εκεί ένιωσα, και είμαι, πολύ πιο ώριμη σήμερα, σαν το σπίτι μου. Είχα το χρόνο, την ελευθερία, να επιλέγω το πως και το πότε. Άλλωστε πιστεύω πως τίποτα δεν είναι σαν τον ελεύθερο, δημιουργικό, προσωπικό χρόνο κάποιου. Το ζήτημα είναι τι κάνεις με αυτόν. Τι κάνεις με τον χρόνο σου...Ο χρόνος, γενικότερα, πολλές φορές μας ξεγελά, πως θα είναι πάντα στο πλευρό μας. Δεν είναι όμως έτσι. Καθώς μεγαλώνεις, πιστεύω πως πρέπει να καταλαβαίνεις πως δεν υπάρχει χρόνος για ξόδεμα. Πρέπει να γίνεις φίλος με την αλήθεια που έχει ο ίδιος ο χρόνος σου, ο δικός σου μοναδικός χρόνος μέσα του (της λέω πως δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω πιο πολύ..) να μάθεις να πηγαίνεις μαζί του, πλάι του. Να ΒΡΙΣΚΕΣΑΙ στη μοναδικότητα που σου δίνει η ζωή, και που ονομάζουμε χρόνο. Αυτό που με αφορά και με ενδιαφέρει περισσότερο από όλα, και στο δημιουργικό μου μέρος, μα και στο προσωπικό, είναι η εσωτερική μου οργάνωση, ο εσωτερικός μου ρυθμός, ώστε να τον γεύομαι... Διαλέγω να είμαι ευτυχισμένη. Ναι. Είμαι ευτυχισμένη. Ο καθένας δημιουργεί τελικά την ευτυχία του. Η ευτυχία, είναι επιλογή!''Λίγο πριν κλείσουμε το τηλέφωνο, δίνουμε ραντεβού στην Αθήνα.
Αν και βαριέμαι 9 συναυλίες στις 10, για δικούς μου λόγους, και καλά κάνω, στην Emma Shaplin θα είμαι εκεί.
Ραντεβού σύντομα με μια σπουδαία φωνή που επιστρέφει στα μέρη μας.
Η Emma Shapplin θα εμφανιστεί την Παρασκευή 3 Απριλίου στην Ιερά Οδό.