Μάρτιος 2015
Στα τρία χρόνια που πέρασαν απ’ την κυκλοφορία του πρώτου της άλμπουμ με τίτλο ‘I Thought I Was An Alien’ η Stephanie Sokolinski συμμετείχε σε μερικές γαλλικές ταινίες και χάρισε τη φωνή της στην Isabella για την ταινία ‘Her’ (2013). Μπορεί η ηθοποιία να ξεκίνησε μια δεκαετία νωρίτερα, η Soko – παρατσούκλι που έχει από παιδί – ωστόσο, δηλώνει πρωτίστως μουσικός. Στο δεύτερο της άλμπουμ απομακρύνεται απ’ τη folk με την οποία ξεκίνησε και βυθίζεται στην post-punk και goth μουσική του πρώτου μισού της δεκαετίας του 1980. Μάλλον ευθύνεται μερικώς και ο παραγωγός Ross Robinson γι’ αυτό.
Τα τραγούδια στην αρχή και το τέλος του δίσκου μοιάζουν λίγο παραπάνω με το πιο ακουστικό ύφος με το οποίο τη γνωρίσαμε, με το ‘Keaton’s Song’ στο κλείσιμο να είναι γραμμένο για τον Keaton Henson, έναν τραγουδοποιό απ’ το Λονδίνο. Οι επιρροές από καλλιτέχνες όπως η Siouxsie στο ‘Who Wears The Pants??', ένα από τα καλύτερα τραγούδια του δίσκου με στίχους περί ομοφυλοφιλίας, ή, περισσότερο, οι Cure στο ‘My Precious’ και το ‘Temporary Mood Swings’ με το πιασάρικο ρεφρέν εμφανίζονται λίγο αργότερα και κάνουν τη διαφορά. Ο Ariel Pink συμμετέχει σε δύο τραγούδια (‘Monster Love’ και ‘Lovetrap’), τα οποία χωρίζονται απ’ το αυτοβιογραφικό (;) ‘Peter Pan Syndrome’, και δίνει μια μικρή pop χροιά, κυρίως με το ‘Lovetrap’. Μπορεί το ‘My Dreams Dictate My Reality’ να είναι κάθε άλλο παρά πρωτότυπο, αλλά το ύφος αυτό μοιάζει να ταιριάζει «γάντι» στην (σύντομα) τριαντάρα Γαλλίδα.
Στα τρία χρόνια που πέρασαν απ’ την κυκλοφορία του πρώτου της άλμπουμ με τίτλο ‘I Thought I Was An Alien’ η Stephanie Sokolinski συμμετείχε σε μερικές γαλλικές ταινίες και χάρισε τη φωνή της στην Isabella για την ταινία ‘Her’ (2013). Μπορεί η ηθοποιία να ξεκίνησε μια δεκαετία νωρίτερα, η Soko – παρατσούκλι που έχει από παιδί – ωστόσο, δηλώνει πρωτίστως μουσικός. Στο δεύτερο της άλμπουμ απομακρύνεται απ’ τη folk με την οποία ξεκίνησε και βυθίζεται στην post-punk και goth μουσική του πρώτου μισού της δεκαετίας του 1980. Μάλλον ευθύνεται μερικώς και ο παραγωγός Ross Robinson γι’ αυτό.
Τα τραγούδια στην αρχή και το τέλος του δίσκου μοιάζουν λίγο παραπάνω με το πιο ακουστικό ύφος με το οποίο τη γνωρίσαμε, με το ‘Keaton’s Song’ στο κλείσιμο να είναι γραμμένο για τον Keaton Henson, έναν τραγουδοποιό απ’ το Λονδίνο. Οι επιρροές από καλλιτέχνες όπως η Siouxsie στο ‘Who Wears The Pants??', ένα από τα καλύτερα τραγούδια του δίσκου με στίχους περί ομοφυλοφιλίας, ή, περισσότερο, οι Cure στο ‘My Precious’ και το ‘Temporary Mood Swings’ με το πιασάρικο ρεφρέν εμφανίζονται λίγο αργότερα και κάνουν τη διαφορά. Ο Ariel Pink συμμετέχει σε δύο τραγούδια (‘Monster Love’ και ‘Lovetrap’), τα οποία χωρίζονται απ’ το αυτοβιογραφικό (;) ‘Peter Pan Syndrome’, και δίνει μια μικρή pop χροιά, κυρίως με το ‘Lovetrap’. Μπορεί το ‘My Dreams Dictate My Reality’ να είναι κάθε άλλο παρά πρωτότυπο, αλλά το ύφος αυτό μοιάζει να ταιριάζει «γάντι» στην (σύντομα) τριαντάρα Γαλλίδα.