Είμαι παιδί της Ευρώπης, της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ήδη από μαθητής είχα την ευκαιρία να ταξιδέψω και να συμμετάσχω σε κοινοτικά προγράμματα, τα οποία μπορεί να έφεραν χαζούς τίτλους (π.χ. Προσομοίωση των Οργάνων του Ο.Η.Ε.) αλλά προσέφεραν τη δυνατότητα της άμεσης επαφής με άλλους Ευρωπαίους πολίτες. Κάπως έτσι δημιουργήθηκε μια αίσθηση ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, ή τουλάχιστον έτσι μου φαινόταν τότε.Ως φοιτητής συμμετείχα και σε άλλα ευρωπαϊκά προγράμματα. Πλέον κατοικώ μόνιμα και εργάζομαι σε μια άλλη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, χωρίς να έχω ανάγκη για βίζα, χωρίς να χρειάζεται να δίνω εξηγήσεις.
Κάπως έτσι, έμαθα να μην πιστεύω στα σύνορα. Έμαθα να ταξιδεύω ελεύθερα. Έμαθα να μη διαχωρίζω τους ανθρώπους από την εθνικότητα, το χρώμα, τη θρησκεία, την κοινωνική τους τάξη. Έμαθα να βρίσκω τρόπους να γεφυρώνω την απόστασή μου με τους άλλους, να μαθαίνω ξένες γλώσσες για να επικοινωνώ άμεσα μαζί τους, να συμμετέχω στις πολιτιστικές τους εκδηλώσεις, να παρακολουθώ και να ενδιαφέρομαι για τα τεκταινόμενα στις χώρες τους.
Έμαθα να απλώνω χείρα βοήθειας στους συνανθρώπους μου, χωρίς να ενδιαφέρομαι για αντάλλαγμα, χωρίς να περιμένω ανταπόδοση. Έμαθα να πιστεύω σε μια συλλογικότητα που ξεπερνά την ταξικότητα.Κι έφτασα σήμερα να αναρωτιέμαι. Πού είναι άραγε οι περιβόητες "ευρωπαϊκές αξίες"; Δεν είναι αυτές που μας δίδασκαν τόσα χρόνια; Πού είναι η Ευρώπη της αλληλεγγύης; Η Ευρώπη της Λογικής; Η Ευρώπη των ανοιχτών συνόρων; Ποιες είναι αυτές οι αγορές που διαφεντεύουν την πολιτική της Ευρώπης; Ποια νομιμοποίηση έχουν; Πώς μπορεί μια κοινότητα να αποδέχεται την ύπαρξη και διατήρηση ανισοτήτων στα εδάφη της;
Αυτό το άρθρο δεν είχε σκοπό να κάνει άμεση νύξη στην πολιτική. Όχι επειδή ο συντάκτης του την αρνείται, αλλά απλώς γιατί το Mix Grill δεν είναι το κατάλληλο μέσο. Εδώ είναι το σπίτι μας του πολιτισμού και των τεχνών. Εδώ είναι το σπίτι μας της μουσικής που αγαπάμε. Και αφορμής δοθείσης, ένα παιδί της Ευρώπης μάζεψε 20 κομμάτια που λάτρεψε κατά τη διάρκεια της συμμετοχής του σε ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα. 20 κομμάτια που μοιράστηκε με ανθρώπους που έγιναν φίλοι του. 20 κομμάτια που το έκαναν να μετρά τα άστρα και να ονειρεύεται έναν κόσμο όπου θα είμαστε όλοι ίσοι έχοντας το δικαίωμα να παραμένουμε διαφορετικοί· έναν κόσμο που θέλει να έχει το κουράγιο να συνεχίσει να αναζητεί.
Τα τραγούδια
01. Moby & Amaral - Escapar
02. Bloc Party - Banquet
03. Neil Young - Cortez The Killer
04. Smashing Pumpkins - Perfect
05. El Canto del Loco - Puede Ser
06. Axel Bauer feat. Zazie - A Ma Place
07. Maná - En el Muelle de San Blas
08. Noir Désir - Le Vent Nous Portera
09. Bajofondo - El Mareo
10. Dulce Pontes - La Llorona
11. Ojos de Brujo - Todo Tiende
12. Au P'Tit Bonheur - J'Veux Du Soleil
13. Manu Chao - Desaparecido
14. The Verve - Lucky Man
15. The Clash - Spanish Bombs
16. Molotov - Gimme The Power
17. Παύλος Παυλίδης - Η σπασμένη πολυθρόνα
18. Sadahzinia & Σ. Μάλαμας - Δε θέλω να γλιτώσω από τα όμορφα
19. Τρύπες - Πατρίδα μου είναι εκεί που μίσησα
20. U2 - Walk On
Εξαιρετικά αφιερωμένο (σε τυχαία σειρά) στους: Iulia, Eliana, Pablo, Θεοδώρα, Martino, Gözde, Άγγελο, Elisa, Tamara, Jaqueline, Elena, Sezer, Claudia, Παναγιώτη, Mariano, Fenia, Jaime, Ειρήνη, Karim, Pirjo, Ralph, Rosa, Δέσποινα, Filipe, Carolina, Igor, Coni, Σπύρο, Soumia, David, Μάντη, Emre, Σοφία, Kamila, Louis, Leni, Vany, Simona, Ubeydullah, Niels, Ντόρα, Bianca, Dani, Daniel, Stern, Filiberto, Liza.