Θα προσπεράσουμε, προσωρινά, το κρατίδιο στην άκρη της Ιβηρικής Χερσονήσου, και μαζί του τα ύψη των Πυρηναίων, κάνοντας τη σημερινή στάση της στήλης στη μουσική της Γαλλίας. Σε ένα πολύ μικρό μέρος της γαλλικής μουσικής, για την ακρίβεια, από δύο συγκεκριμένες περιοχές αυτής πολύ μεγάλης χώρας. Γαλλικά τραγούδια και μουσικές ακούγονται και στη χώρα μας εδώ και πολλά χρόνια, με την Èdith Piaf και τον Georges Brassens να είναι δύο ονόματα του παρελθόντος που αξίζει να αναφερθούν. Για σήμερα, όμως, επέλεξα δύο πρόσφατους δίσκους από δύο ιδιαίτερα σχήματα, το ένα από την καρδιά της πρωτεύουσας και το άλλο από το ιδιαίτερο νησί της Κορσικής.
Fauve - Blizzard [EP] (2013)
Οι Fauve είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση βραχύβιου συγκροτήματος. Δεν εμπίπτουν στην κατηγορία των one-hit wonders, αν και σταμάτησαν πολύ νωρίς τη δράση τους - με αυτό το όνομα τουλάχιστον - μερικούς μήνες μετά την αρχή της μεγάλης τους επιτυχίας. Sold out συναυλίες έκαναν στο Παρίσι και πριν κυκλοφορήσει ο πρώτος και μοναδικός δίσκος τους το 2014 και για αυτό ευθύνεται αρκετά το εξαιρετικό ντεμπούτο EP της προηγούμενης χρονιάς.
Υπάρχουν και στον δίσκο ενδιαφέροντα τραγούδια, με τη βάση κάπου ανάμεσα στο hip hop και την κατά κάποιο τρόπο χαλαρή ηλεκτρονική μουσική. Με το EP ξεκίνησαν όλα, όμως, εκεί υπάρχουν τα πιο γνωστά τραγούδια τους και για αυτό επιλέχθηκε για τη στήλη, αγνοώντας τη σχετικά μικρή του διάρκεια ή τα λίγα τραγούδια.
Είναι πολλές οι λέξεις των αγριμιών που θα μπορούσα να παραθέσω. Ξεχωρίζει, αναμφίβολα, η κραυγή στο ομότιτλο τραγούδι. Μια κραυγή προς την ίδια τη θύελλα της λέξης και, ταυτόχρονα, προς τις εσωτερικές θύελλές μας. Αυτό το εξαιρετικό τραγούδι είναι μόνο η αρχή. Τα υπόλοιπα πέντε συνεχίζουν μεταφέροντας την επιτακτική ανάγκη των όσων λένε χωρίς να χρειάζεται κανείς να καταλαβαίνει γαλλικά με μουσικές που τόσο το 2013 όσο και σήμερα ακούγονται φρέσκες.
I Muvrini - Invicta (2015)
Μακριά από τη συνθήκη μιας πόλης όπως το Παρίσι, οι Muvrini έχουν άλλους ρυθμούς και αρκετά διαφορετικές προτεραιότητες. Το συγκρότημα, που πήρε τον τίτλο του από ένα είδος κατσικιού ενδημικό στην Κορσική, ξεκίνησε την πορεία του στα τέλη της δεκαετίας του 1979 από δύο αδέρφια με έμφαση στην παραδοσιακή μουσική του τόπου τους, όπως την είχαν μάθει από τον καλλιτέχνη πατέρα τους.
Χρόνια αργότερα, κυκλοφορούν ακόμα δίσκους και έχουν καθιερωθεί ως ένα από τα σημαντικότερα κορσικάνικα μουσικά συγκροτήματα. Τραγουδάνε κυρίως στα κορσικάνικα, μαζί με λίγες άλλες γλώσσες, κυρίως αγγλικά και γαλλικά. Ακόμα και με τους Πυξ Λαξ έχουν συνεργαστεί, όπως επίσης και με τον Sting.
Μοιάζουν, πάντως, τα κορσικάνικα με τα ιταλικά για τα άμαθα αυτιά μας. Υπάρχουν αντίστοιχα κοντινά στοιχεία με τη μουσική της Νότιας Ιταλίας, αλλά μην παρασυρθείτε. Στον δίσκο αυτό του 2015 υπάρχουν πολλά ωραία τραγούδια, ακόμα και κάποιες διασκευές που δεν ταιριάζουν απαραίτητα με το σύνολο. Τα "Dormi O Bella" ή "Tù O Maè" είναι κάποια χαρακτηριστικά παραδείγματα που θα σας πείσουν εύκολα για το ότι αξίζει η περαιτέρω εξερεύνηση.