Ιούλιος 2015
Υπάρχει αυτή η κεφάτη indie rock απ’ το Λονδίνο με συγκροτήματα όπως οι Wolf Alice, υπάρχει, όμως, και η άλλη πλευρά, η πιο ατμοσφαιρική και μελαγχολική, την οποία εδώ και δέκα χρόνια εκφράζουν οι Maccabees. Το προηγούμενο άλμπουμ τους, ‘Given To The Wild’ (2012), τα πήγε αρκετά καλά και τούτο ‘δω, αν και είναι λίγο διαφορετικό, θα τα πάει καλύτερα. Έχει τα τραγούδια που θα ξεχωρίσουν, έχει τις όμορφες μελωδίες και την αυτοπεποίθηση με την οποία πλέον δημιουργούν ο Orlando Weeks και η παρέα του. Πρόσφατα κυκλοφόρησε και μία ταινία με τίτλο ‘Elephant Days’, στην οποία καταγράφεται η δημιουργία του δίσκου, σε στούντιο της περιοχής Elephant & Castle του Λονδίνου.
Το ομώνυμο τραγούδι, που ξεκινάει το δίσκο, είναι ένα ζωηρό τετράλεπτο με βάση την κιθάρα, ενώ από το αρκετά όμορφο ‘Kakamura’ που ακολουθεί και μετά, η κιθάρα υποχωρεί ελαφρώς και έρχονται πλήκτρα, κρουστά, ακόμα και λίγο σαξόφωνο. Έτσι είναι το ‘River Song’, με μερικούς απ’ τους πιο χαρακτηριστικούς στίχους πάνω από ένα κρεσέντο σαξοφώνου με ντραμς, ή το πιο ήρεμο ‘Slow Sun’ με το πιανάκι και το μπάσο. Στο ‘Spit It Out’, θυμίζοντας ελαφρώς τους Arcade Fire, πιάνουν μάλλον την καλύτερη στιγμή τους, η οποία ίσως να μην είναι το τραγούδι του μήνα, αλλά σίγουρα αξίζει. Με κάθε άκουσμα οι ιδέες που υπάρχουν γίνονται πιο ευδιάκριτες και εκτιμούνται καλύτερα. Αυτό ίσως συμβαίνει λίγο αργά, αλλά αν αφιερωθεί χρόνος στο ‘Marks To Prove It’, θα σας ανταμείψει.
Υπάρχει αυτή η κεφάτη indie rock απ’ το Λονδίνο με συγκροτήματα όπως οι Wolf Alice, υπάρχει, όμως, και η άλλη πλευρά, η πιο ατμοσφαιρική και μελαγχολική, την οποία εδώ και δέκα χρόνια εκφράζουν οι Maccabees. Το προηγούμενο άλμπουμ τους, ‘Given To The Wild’ (2012), τα πήγε αρκετά καλά και τούτο ‘δω, αν και είναι λίγο διαφορετικό, θα τα πάει καλύτερα. Έχει τα τραγούδια που θα ξεχωρίσουν, έχει τις όμορφες μελωδίες και την αυτοπεποίθηση με την οποία πλέον δημιουργούν ο Orlando Weeks και η παρέα του. Πρόσφατα κυκλοφόρησε και μία ταινία με τίτλο ‘Elephant Days’, στην οποία καταγράφεται η δημιουργία του δίσκου, σε στούντιο της περιοχής Elephant & Castle του Λονδίνου.
Το ομώνυμο τραγούδι, που ξεκινάει το δίσκο, είναι ένα ζωηρό τετράλεπτο με βάση την κιθάρα, ενώ από το αρκετά όμορφο ‘Kakamura’ που ακολουθεί και μετά, η κιθάρα υποχωρεί ελαφρώς και έρχονται πλήκτρα, κρουστά, ακόμα και λίγο σαξόφωνο. Έτσι είναι το ‘River Song’, με μερικούς απ’ τους πιο χαρακτηριστικούς στίχους πάνω από ένα κρεσέντο σαξοφώνου με ντραμς, ή το πιο ήρεμο ‘Slow Sun’ με το πιανάκι και το μπάσο. Στο ‘Spit It Out’, θυμίζοντας ελαφρώς τους Arcade Fire, πιάνουν μάλλον την καλύτερη στιγμή τους, η οποία ίσως να μην είναι το τραγούδι του μήνα, αλλά σίγουρα αξίζει. Με κάθε άκουσμα οι ιδέες που υπάρχουν γίνονται πιο ευδιάκριτες και εκτιμούνται καλύτερα. Αυτό ίσως συμβαίνει λίγο αργά, αλλά αν αφιερωθεί χρόνος στο ‘Marks To Prove It’, θα σας ανταμείψει.
Σχετικό θέμα