Με αφορμή το τίτλο του άρθρου ακούστε ένα πολύ όμορφο τραγούδι από τον Αλκίνοο Ιωαννίδη.
Όνειρο ήτανε…
Πάει λοιπόν, το ταξίδι για την εθνική μας έφτασε στο τέλος του. Οι έλληνες διεθνείς αρχίζουν μαζεύουν τα πράγματά τους και επιστρέφουν στη βάση τους. Δεν έχω ιδιαίτερη όρεξη για σχόλια αλλά θα προσπαθήσω να γράψω κάποια πράγματα.
Αρχικά μόλις είδα την εντεκάδα που κατέβασε ο ….ενήλικας πλέον κύριος Ότο, σκέφτηκα ‘Πάλι τα ίδια κολλήματα’, αφήνει εκτός εντεκάδας το παίχτη που κατά τη γνώμη μου ήταν ο MVP του αγώνα με τη Νιγηρία (Σαλπιγγίδης) για να βάλει τον λίγο (από ότι φάνηκε ειδικά από το πρώτο παιχνίδι με τους Ασιάτες) Σαμαρά. Είχα πολλά νεύρα με το Γερμανό για αυτό, αλλά διαψεύστηκα κατηγορηματικά από το ίδιο το παιχνίδι. Ο Σαμαρας μου άρεσε ίσως περισσότερο από κάθε παίκτη της Εθνικής στο χτεσινό παιχνίδι.
Δεν είχε καμία απολύτώς σχέση με το κάκιστο παιχνίδι που έκανε ο ίδιος με τη Κορέα. Βέβαια ήταν απελπιστικά μόνος στην επίθεση, αλλά εγώ είδα αυτό που ήθελα να δώ. Ο άνθρωπος φαινόταν καθαρά ότι είχε καβ@#$$%σει που έπαιζε κόντρα στους Αργεντινούς. Ναι, έχασε μοναδική ευκαιρία για να βάλει το goal που μπορεί να άλλαζε τη ροή όλου του αγώνα αλλά κανείς δε μπορεί να τον κατηγορήσει για αυτό. Άλλωστε δεν έριξε ένα σουτ στα περιστέρια, απλά η τύχη δεν του έκανε το χατίρι. Όμως μπήκε μέσα αποφασισμένος να ματώσει για τη φανέλα (και όχι απαθέστατος και αδιάφορος όπως στο πρώτο παιχνίδι), έτρεχε και προσπαθούσε να κάνει ότι μπορούσε και κανείς δεν μπορεί να πει κάτι για αυτό. Γενικά δε μπορούμε να μιλήσουμε άσχημα για κανένα παίχτη του χτεσινού παιχνιδιού. Όλοι έπαιξαν πολύ καλά, με πάθος αλλά η ανωτερότητα του αντιπάλου φάνηκε σε όλα τα σημεία. Το μόνο μεμπτό στην υπόθεση, ήταν ο Καραγκούνης που δημιούργησε θέμα με τον Μέσι χωρίς κανένα απολύτως λόγο, αλλά οκ, στη πίεση του αγώνα ίσως να δικαιολογείται κάπως.
Κατά τη γνώμη μου, στην επόμενη φάση από τον όμιλο μας, πέρασαν οι 2 ομάδες που το άξιζαν. Για τους Αργεντινούς δεν έχω να πω και πολλά, ήταν με διαφορά η καλύτερη και ποιοτικότερη ομάδα, ενώ ο Μαραντόνα προσπαθούσε για μια ακόμη φορά να κλέψει τη παράσταση. Κατά τα άλλα, οι Νιγηριανοί ήταν αυτόχειρες, έχασαν μοναδικές ευκαιρίες για να πάρουν το ματσάκι εχτές που θα τους χάριζε τη πρόκριση, ενώ και στο μεταξύ μας παιχνίδι, θα μπορούσαν να το είχαν πάρει αν παίζανε πιο έξυπνα και δεν είχαν την αποβολή.
Έτσι περάσανε στην επόμενη φάση οι Κορεάτες αφήνοντας έξω εμάς και τους Αφρικανούς. Πολλοί είναι αυτοί που ‘θα πέσουν’ επάνω μου, όμως θεωρώ ότι εξαιτίας του Ότο πρώτα αλλά και των ίδιων των παιχτών στη συνέχεια, δεν περάσαμε στην επόμενη φάση. Βέβαια δεν μπορώ να ρίξω ευθύνες για το χθεσινό παιχνίδι, άλλωστε είναι ουτοπία να θες να κερδίσεις την Αργεντινή για να περάσεις στην επόμενη φάση. Προπονητικά δεν υπάρχει καμία σύγκριση μεταξύ Ότο και Μαραντόνα, όμως ο τελευταίος έχει τη τύχη να έχει στην ομάδα του ονόματα που μπορούν να πάρουν ένα παιχνίδι μόνοι τους όσο ‘κακά’ και να στηθεί η ομάδα, κάτι που λείπει από τον πρώτο. Έτσι, μια χαμηλής δυναμικότητας ομάδα (δε νομίζω να πιστεύει κανείς ότι είμαστε κάτι παραπάνω από αυτό σε σχέση με τις υπόλοιπες ομάδες του mundial), για να έχει ελπίδες πρόκρισης σε ένα Mundial, πρέπει να είναι άψογη, να δώσει το 110% των δυνατοτήτων της (όπως το 2004), αλλά να έχει και τη τύχη.
Αναφορικά με τη δεύτερη παράμετρο, είχαμε τύχη στο παιχνίδι με τη Νιγηρία, καθώς με την αποβολή του Καϊτά, άλλαξε όλη η ροή του αγώνα. Αναφορικά όμως με τη πρώτη παράμετρο, θεωρώ ότι ο Ότο δεν ‘διάβασε’ σωστά το πρώτο παιχνίδι με τους Κορεάτες. Καλώς η κακώς αυτή είναι η πραγματικότητα. Αν είχαμε και τρίτο παίχτη στην άμυνα με τους Ασιάτες, τότε πιστεύω ότι δεν θα τρώγαμε αυτά τα goals, ενώ λόγω χαμηλής δυναμικότητας των αντιπάλων, θα μπορούσαμε να χτυπούσαμε το ματσάκι στην αντεπίθεση και να πέρναμε ακόμα και τη νίκη-πρόκριση. Είναι αστείο να κατηγορείς το Γερμανό που δεν είχε έτοιμο plan b στο χτεσινό παιχνίδι, δηλαδή να βρει ένα τρόπο για να ‘κλέψει ‘ το ματσάκι, άλλωστε έπαιζες με τους μεγαλύτερους αστέρες της Υφηλίου. Όμως, με ένα καλό στήσιμο στο πρώτο παιχνίδι, τώρα θα μιλάγαμε πολύ διαφορετικά. Τέλος πάντων, τουλάχιστον φεύγουμε με το κεφάλι ψηλά.
Θεωρώ ότι το παιχνίδι με την Αργεντινή, ήταν το τελευταίο με τον Ότο στο πάγκο.
Το αν αυτό είναι σωστό ή όχι, ειλικρινά δεν μπορώ να απαντήσω. Βεβαίως, κάνοντας μια ανασκόπηση των 10 χρόνων του Ρεχάγκελ στην Εθνική, μόνο ένα πράγμα οφείλουμε να κάνουμε, γιατί οι Έλληνες ξέρουμε να εκτιμούμε: Να πούμε ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στον Ρεχάγκελ και στο Τοπαλίδη για ότι μας προσέφερε και να τους πούμε ότι θα τους έχουμε για πάντα στη καρδιά μας για αυτό που μας προσέφεραν!!! Βέβαια αυτοί οι κύριοι έχουν βάλει το πήχη ψηλά και ο επόμενος προπονητής θα έχει πολύ δουλειά να κάνει. Θα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί στην επιλογή που θα κάνουμε, καθώς θα πρέπει να είναι αποδεκτός στο κόσμο. Μια καλή περίπτωση θα ήταν ο Σάντος που συζητείται….
Μπορεί το World cup 2010 να τελείωσε για την Ελλάδα, αλλά για τους ποδοσφαιρόφιλους μόλις ξεκίνησε. Βρισκόμαστε στη τελική ευθεία της φάσης των ομίλων. Μεξικό και Ουρουγουάη ήδη βρίσκονται στις 16 καλύτερες ομάδες του κόσμου, αφήνοντας έξω μια εκ των διεκδικητών του τίτλου, τη Γαλλία. Ρε Γαλλάκια τι πάθατε αγορίνες μου;;; Δεν σας χάλασε έτσι; Η υπεροψία κάνει πολύ κακό…. Κατά τα άλλα, τα φώτα έπεσαν επάνω στη Πορτογαλία για την εφτάρα που έριξε παίζοντας ωραίο ποδόσφαιρο.
Η Ολλανδία συνεχίζει να παίζει καλά και βρίσκεται και αυτή στην επόμενη φάση, καθώς επίσης και η Βραζιλία, όπου κατά τη γνώμη μου έχει μέχρι στιγμής παίξει το καλύτερο ποδόσφαιρο. Όσο για τους Ταυρομάχους, τι να πω δε ξέρω. Σίγουρα θα περάσουν στην επόμενη φάση, όμως κατάφεραν να στείλουν όλη την Υφήλιο στο κουβά με το 2-0 που έφεραν με την Ονδούρα, καθώς σίγουρα πολλοί είμαστε εμείς που ποντάραμε στο over στο συγκεκριμένο παιχνίδι. Οι Άγγλοι για ακόμα μια φορά απογοήτευσαν στο τελευταίο τους παιχνίδι με την Αλγερία, ενώ οι Γερμανοί έκαναν την έκπληξη και έχασαν από τους σκληροτράχυλους γείτονες μας σέρβους.
Ωραίο ματσάκι αναμένεται να είναι αυτό της Γκάνας με τη Γερμανία, όμως η χώρα του Πίπι (εννοώ τον Οφορίκουε), αν και έπαιξε στρωτό ποδόσφαιρο, είχε την ευκαιρία να κερδίσει τους Αυστραλούς και να περάσει στην επόμενη φάση, όμως πλέον τα πράγματα είναι δύσκολα. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και το ματσάκι μεταξύ δυο χωρών που μηλούν την ίδια γλώσσα( Πορτογάλοι και Βραζιλιάνοι), αν και οι 2 βρίσκονται ήδη στην επόμενη φάση.
Τα λέμε ξανά με το τέλος των ομίλων για μια γενική ανασκόπηση.
Να είστε όλοι καλά….
Όνειρο ήτανε…
Πάει λοιπόν, το ταξίδι για την εθνική μας έφτασε στο τέλος του. Οι έλληνες διεθνείς αρχίζουν μαζεύουν τα πράγματά τους και επιστρέφουν στη βάση τους. Δεν έχω ιδιαίτερη όρεξη για σχόλια αλλά θα προσπαθήσω να γράψω κάποια πράγματα.
Αρχικά μόλις είδα την εντεκάδα που κατέβασε ο ….ενήλικας πλέον κύριος Ότο, σκέφτηκα ‘Πάλι τα ίδια κολλήματα’, αφήνει εκτός εντεκάδας το παίχτη που κατά τη γνώμη μου ήταν ο MVP του αγώνα με τη Νιγηρία (Σαλπιγγίδης) για να βάλει τον λίγο (από ότι φάνηκε ειδικά από το πρώτο παιχνίδι με τους Ασιάτες) Σαμαρά. Είχα πολλά νεύρα με το Γερμανό για αυτό, αλλά διαψεύστηκα κατηγορηματικά από το ίδιο το παιχνίδι. Ο Σαμαρας μου άρεσε ίσως περισσότερο από κάθε παίκτη της Εθνικής στο χτεσινό παιχνίδι.
Δεν είχε καμία απολύτώς σχέση με το κάκιστο παιχνίδι που έκανε ο ίδιος με τη Κορέα. Βέβαια ήταν απελπιστικά μόνος στην επίθεση, αλλά εγώ είδα αυτό που ήθελα να δώ. Ο άνθρωπος φαινόταν καθαρά ότι είχε καβ@#$$%σει που έπαιζε κόντρα στους Αργεντινούς. Ναι, έχασε μοναδική ευκαιρία για να βάλει το goal που μπορεί να άλλαζε τη ροή όλου του αγώνα αλλά κανείς δε μπορεί να τον κατηγορήσει για αυτό. Άλλωστε δεν έριξε ένα σουτ στα περιστέρια, απλά η τύχη δεν του έκανε το χατίρι. Όμως μπήκε μέσα αποφασισμένος να ματώσει για τη φανέλα (και όχι απαθέστατος και αδιάφορος όπως στο πρώτο παιχνίδι), έτρεχε και προσπαθούσε να κάνει ότι μπορούσε και κανείς δεν μπορεί να πει κάτι για αυτό. Γενικά δε μπορούμε να μιλήσουμε άσχημα για κανένα παίχτη του χτεσινού παιχνιδιού. Όλοι έπαιξαν πολύ καλά, με πάθος αλλά η ανωτερότητα του αντιπάλου φάνηκε σε όλα τα σημεία. Το μόνο μεμπτό στην υπόθεση, ήταν ο Καραγκούνης που δημιούργησε θέμα με τον Μέσι χωρίς κανένα απολύτως λόγο, αλλά οκ, στη πίεση του αγώνα ίσως να δικαιολογείται κάπως.Κατά τη γνώμη μου, στην επόμενη φάση από τον όμιλο μας, πέρασαν οι 2 ομάδες που το άξιζαν. Για τους Αργεντινούς δεν έχω να πω και πολλά, ήταν με διαφορά η καλύτερη και ποιοτικότερη ομάδα, ενώ ο Μαραντόνα προσπαθούσε για μια ακόμη φορά να κλέψει τη παράσταση. Κατά τα άλλα, οι Νιγηριανοί ήταν αυτόχειρες, έχασαν μοναδικές ευκαιρίες για να πάρουν το ματσάκι εχτές που θα τους χάριζε τη πρόκριση, ενώ και στο μεταξύ μας παιχνίδι, θα μπορούσαν να το είχαν πάρει αν παίζανε πιο έξυπνα και δεν είχαν την αποβολή. Έτσι περάσανε στην επόμενη φάση οι Κορεάτες αφήνοντας έξω εμάς και τους Αφρικανούς. Πολλοί είναι αυτοί που ‘θα πέσουν’ επάνω μου, όμως θεωρώ ότι εξαιτίας του Ότο πρώτα αλλά και των ίδιων των παιχτών στη συνέχεια, δεν περάσαμε στην επόμενη φάση. Βέβαια δεν μπορώ να ρίξω ευθύνες για το χθεσινό παιχνίδι, άλλωστε είναι ουτοπία να θες να κερδίσεις την Αργεντινή για να περάσεις στην επόμενη φάση. Προπονητικά δεν υπάρχει καμία σύγκριση μεταξύ Ότο και Μαραντόνα, όμως ο τελευταίος έχει τη τύχη να έχει στην ομάδα του ονόματα που μπορούν να πάρουν ένα παιχνίδι μόνοι τους όσο ‘κακά’ και να στηθεί η ομάδα, κάτι που λείπει από τον πρώτο. Έτσι, μια χαμηλής δυναμικότητας ομάδα (δε νομίζω να πιστεύει κανείς ότι είμαστε κάτι παραπάνω από αυτό σε σχέση με τις υπόλοιπες ομάδες του mundial), για να έχει ελπίδες πρόκρισης σε ένα Mundial, πρέπει να είναι άψογη, να δώσει το 110% των δυνατοτήτων της (όπως το 2004), αλλά να έχει και τη τύχη.
Αναφορικά με τη δεύτερη παράμετρο, είχαμε τύχη στο παιχνίδι με τη Νιγηρία, καθώς με την αποβολή του Καϊτά, άλλαξε όλη η ροή του αγώνα. Αναφορικά όμως με τη πρώτη παράμετρο, θεωρώ ότι ο Ότο δεν ‘διάβασε’ σωστά το πρώτο παιχνίδι με τους Κορεάτες. Καλώς η κακώς αυτή είναι η πραγματικότητα. Αν είχαμε και τρίτο παίχτη στην άμυνα με τους Ασιάτες, τότε πιστεύω ότι δεν θα τρώγαμε αυτά τα goals, ενώ λόγω χαμηλής δυναμικότητας των αντιπάλων, θα μπορούσαμε να χτυπούσαμε το ματσάκι στην αντεπίθεση και να πέρναμε ακόμα και τη νίκη-πρόκριση. Είναι αστείο να κατηγορείς το Γερμανό που δεν είχε έτοιμο plan b στο χτεσινό παιχνίδι, δηλαδή να βρει ένα τρόπο για να ‘κλέψει ‘ το ματσάκι, άλλωστε έπαιζες με τους μεγαλύτερους αστέρες της Υφηλίου. Όμως, με ένα καλό στήσιμο στο πρώτο παιχνίδι, τώρα θα μιλάγαμε πολύ διαφορετικά. Τέλος πάντων, τουλάχιστον φεύγουμε με το κεφάλι ψηλά. Θεωρώ ότι το παιχνίδι με την Αργεντινή, ήταν το τελευταίο με τον Ότο στο πάγκο.
Το αν αυτό είναι σωστό ή όχι, ειλικρινά δεν μπορώ να απαντήσω. Βεβαίως, κάνοντας μια ανασκόπηση των 10 χρόνων του Ρεχάγκελ στην Εθνική, μόνο ένα πράγμα οφείλουμε να κάνουμε, γιατί οι Έλληνες ξέρουμε να εκτιμούμε: Να πούμε ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στον Ρεχάγκελ και στο Τοπαλίδη για ότι μας προσέφερε και να τους πούμε ότι θα τους έχουμε για πάντα στη καρδιά μας για αυτό που μας προσέφεραν!!! Βέβαια αυτοί οι κύριοι έχουν βάλει το πήχη ψηλά και ο επόμενος προπονητής θα έχει πολύ δουλειά να κάνει. Θα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί στην επιλογή που θα κάνουμε, καθώς θα πρέπει να είναι αποδεκτός στο κόσμο. Μια καλή περίπτωση θα ήταν ο Σάντος που συζητείται….
Μπορεί το World cup 2010 να τελείωσε για την Ελλάδα, αλλά για τους ποδοσφαιρόφιλους μόλις ξεκίνησε. Βρισκόμαστε στη τελική ευθεία της φάσης των ομίλων. Μεξικό και Ουρουγουάη ήδη βρίσκονται στις 16 καλύτερες ομάδες του κόσμου, αφήνοντας έξω μια εκ των διεκδικητών του τίτλου, τη Γαλλία. Ρε Γαλλάκια τι πάθατε αγορίνες μου;;; Δεν σας χάλασε έτσι; Η υπεροψία κάνει πολύ κακό…. Κατά τα άλλα, τα φώτα έπεσαν επάνω στη Πορτογαλία για την εφτάρα που έριξε παίζοντας ωραίο ποδόσφαιρο. Η Ολλανδία συνεχίζει να παίζει καλά και βρίσκεται και αυτή στην επόμενη φάση, καθώς επίσης και η Βραζιλία, όπου κατά τη γνώμη μου έχει μέχρι στιγμής παίξει το καλύτερο ποδόσφαιρο. Όσο για τους Ταυρομάχους, τι να πω δε ξέρω. Σίγουρα θα περάσουν στην επόμενη φάση, όμως κατάφεραν να στείλουν όλη την Υφήλιο στο κουβά με το 2-0 που έφεραν με την Ονδούρα, καθώς σίγουρα πολλοί είμαστε εμείς που ποντάραμε στο over στο συγκεκριμένο παιχνίδι. Οι Άγγλοι για ακόμα μια φορά απογοήτευσαν στο τελευταίο τους παιχνίδι με την Αλγερία, ενώ οι Γερμανοί έκαναν την έκπληξη και έχασαν από τους σκληροτράχυλους γείτονες μας σέρβους.
Ωραίο ματσάκι αναμένεται να είναι αυτό της Γκάνας με τη Γερμανία, όμως η χώρα του Πίπι (εννοώ τον Οφορίκουε), αν και έπαιξε στρωτό ποδόσφαιρο, είχε την ευκαιρία να κερδίσει τους Αυστραλούς και να περάσει στην επόμενη φάση, όμως πλέον τα πράγματα είναι δύσκολα. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και το ματσάκι μεταξύ δυο χωρών που μηλούν την ίδια γλώσσα( Πορτογάλοι και Βραζιλιάνοι), αν και οι 2 βρίσκονται ήδη στην επόμενη φάση.
Τα λέμε ξανά με το τέλος των ομίλων για μια γενική ανασκόπηση.
Να είστε όλοι καλά….
Σχετικό θέμα