Έχουμε διανύσει ήδη το ήμισυ της πρώτης χρονιάς της δεκαετίας των 10’s και λίγο πριν φύγουμε για τις καλοκαιρινές μας διακοπές βρίσκουμε την ευκαιρία να συγκεντρώσουμε τα σημαντικότερα albums που άκουσαμε γι’ αυτό το διάστημα.
Καλύτερο album του πρώτου εξαμήνου του 2010 για το Music is my radar είναι αναμφισβήτητα η τρίτη κυκλοφορία των Gorillaz που περιλαμβάνει λαμπρές και πολυσυλλεκτικές συμμετοχές, όπως αυτές των Mark E. Smith, Lou Reed, De La Soul, Paul Simonon & Mick Jones κ.α. Ο Damon Albarn έχει αφήσει οριστικά την brit pop persona πίσω του και μαζί με τον Jamie Hewlett και το multi-media project τους, έχουν καταθέσει τρεις φοβερές δουλειές μέσα σε 12 χρόνια. Το Plastic beach είναι η κορυφαία. Περισσότερα εδώ.
Το δεύτερο album που ξεχωρίζει σαφώς στις προσωπικές μου επιλογές για το 2010 έως τώρα, είναι το Congratulations των MGMT. Δεν ξέρω πόσα συγκροτήματα θα είχαν το θάρρος και την μαγκιά μετά από ένα τόσο επιτυχημένο εμπορικά ντεμπούτο, όπως το Oracular Spectacular, και τέτοιο θόρυβο γύρω από το όνομά τους, να κυκλοφορήσουν ένα album σαν το Congratulations. Αντιεμπορικότατο, με 9 μόνο τραγούδια, χωρίς διάθεση να ξεχωρίσουν κάποιο single απ’ αυτό και πάνω από όλα με τα περισσότερα τραγούδια να κινούνται σε εντελώς διαφορετικό ύφος από τα Kids και Time to pretend, που είναι τα πολυακουσμένα hit singles τους. Αναλυτική κριτική εδώ.
Έως τώρα, την χρονιά που διανύουμε, έχουμε ακούσει κάμποσες καλές δουλειές από τον ευρύτερο ηλεκτρονικό ήχο: Ξεχώρισα σαφώς την δεύτερη κυκλοφορία Odd blood των Yeasayer με σαφείς επιρροές από Talking Heads, Brian Eno και την synth pop των 80’s και σήμα κατατεθέν την ιδιαίτερα παθιασμένη ερμηνεία του Chris Keating. Το One life stand των Hot Chip είναι από τις κυκλοφορίες που συζητήθηκαν αρκετά. Dance pop, eurodisco και house ρυθμοί κυριαρχούν σ’ αυτόν τον πιο εμπορικό δίσκο του συγκροτήματος. Οι Delphic με το Acolyte, παρ’ όλο που σίγουρα δεν πρωτοτυπούν, είναι από τα σχήματα που θα πρωταγωνιστήσουν στα μουσικά δρώμενα της Βρετανίας τα επόμενα χρόνια. Εμείς που λατρέψαμε τους New Order έχουμε περισσότερους λόγους να λιώσουμε το cd στις ακροάσεις (διάβασε και εδώ). Οι LCD Soundsystem είναι από τα αγαπημένα συγκροτήματα των κριτικών για τα zeros, με τις δύο πρώτες κυκλοφορίες τους να γνωρίζουν μεγάλη αποδοχή, ίσως και παραπάνω από αυτήν που τους αξίζει. Φέτος κυκλοφόρησαν το This is happening. Τέλος, οι νοσταλγοί των Field Mice και Pale Fountains θα την κάνουν λαχείο με το Clinging to a scheme των Radio dept.
Ευχάριστη έκπληξη ήταν το τρίτο album των Beach House. H μουσική του συγκροτήματος από την Βαλτιμόρη έχει χαρακτηριστεί ως dream pop και εμείς θα μπορούσαμε να πούμε ότι στο Teen Dream οι Sigur Ros συναντούν τους Mercury Rev του All is dream, τους My Bloody Valentine και τους Galaxie 500.
Εντυπωσιάστηκα με την Corinne Bailey Rae η οποία τέσσερα χρόνια μετά το πρώτο της album επέστρεψε δισκογραφικά με το πολύ καλό The Sea, το οποίο συνθέτει ένα σύνολο που σε κάνει να θέλεις να το ακούς ξανά και ξανά. Σε αρκετές συνθέσεις μου φέρνει στο μυαλό μελωδίες των Morcheeba, τόσο λόγω της φωνής της, όσο και του τίτλου του album που είναι ταυτόχρονα και τίτλος ενός από τα καλύτερα τραγούδια του συγκροτήματος από το Λονδίνο. Ρίξε μια ματιά και εδώ.
Το δέκατο studio album του Modfather Paul Weller δεν θα μπορούσε να λείπει από αυτήν την λίστα. Στο Wake up the nation συμμετέχουν στις κιθάρες ο Kevin Shields των My Bloody Valentine και ο Bruce Foxton, πρώην μπασίστας των Jam. Κάπως έτσι θα ακουγόταν το μεγάλο Λονδρέζικο συγκρότημα αν υπήρχε ακόμα το 2010.
Ιδιαίτερα όμως ευχαριστήθηκα και το τέταρτο album της Sharon Jones & the Dap - Kings από το Brooklyn με τίτλο I learned the hard way, το οποίο βέβαια συστήνεται ανεπιφύλακτα σε όσους λατρεύουν την soul-funk των 70's.
Η δεύτερη κυκλοφορία των Foals και του συμπατριώτη μας Yannis Philippakis με τίτλο Total life forever είναι τουλάχιστον εξίσου καλή με το ντεμπούτο τους. Οι National κυκλοφόρησαν φέτος τον πιο βατό δίσκο της καριέρας τους, το High Violet, που ήδη έχει συζητηθεί αρκετά.
Αρκετές κυκλοφορίες είχαμε και από «δικά μας» παιδιά και γίνομαι πιο συγκεκριμένος: Η Monika λόγω της απροσδόκητης επιτυχίας του Avatar, είχε πολλές φιλοδοξίες με το Exit και δικαιώθηκε απόλυτα αφού κυκλοφόρησε ένα δεύτερο album καλύτερο και αρτιότερο του πρώτου και το έριξε στα μούτρα όλων των επικριτών της που την περίμεναν στην γωνία. Διάβασε και εδώ. Οι My Wet Calvin μετά από κάμποσα χειροποίητα EPs, που μοίραζαν στις ζωντανές εμφανίσεις τους, κυκλοφόρησαν φέτος το πρώτο full album τους με τίτλο All great events που είναι από τις καλύτερες δουλειές που έχουμε ακούσει από ελληνικό συγκρότημα τα τελευταία χρόνια. Ο Μεσιέ Μινιμάλ ή αλλιώς Χρίστος Τσιτρούδης δοκίμασε τον ελληνικό στίχο στο EP Πάστα Φλώρα, χωρίς να απομακρύνεται πολύ από το μουσικό ύφος που τον γνωρίσαμε με το Lollipop.
Στο Contra των Vampire Weekend οι επιρροές τους από σύγχρονους αφρικάνικους ρυθμούς είναι εντονότερες, σε σχέση με την πρώτη τους κυκλοφορία, ενώ τα synths έχουν μπει περισσότερο στο «πετσί» τους. Ακόμα ο Ezra Koening θυμίζει συχνά – πυκνά στην ερμηνεία τον Paul Simon. Δες και εδώ.
Το πέμπτο album των Massive Attack με τίτλο Heligoland ήταν σαφώς ανώτερο του προηγούμε νου, 100th Window. Οι συμμετοχές εκλεκτές και σε αυτήν την κυκλοφορία τους: ο Tunde Adebimpe των TV on the radio, ο μόνιμος καλεσμένος τους Horace Andy, η Martina - πρώην μούσα του Tricky, η περιζήτητη Hope Sandoval και ο Damon Albarn.
Γνωρίσαμε τους Drums με το περσινό πραγματικά πολύ καλό EP τους Summertime και το μεγάλο hype που δημιουργήθηκε γύρω από το όνομά τους. Το πρώτο ομώνυμο album τους περιλαμβάνει κάμποσα όμορφα τραγουδάκια.
Μία από τις κυκλοφορίες που αναμένουμε διακαώς τον επόμενο μήνα είναι το Suburbs των Arcade Fire. Μία καλή πρόταση για να προετοιμαστούμε μέχρι να κυκλοφορήσει είναι η τρίτη, πολύ καλή κυκλοφορία των Σκωτσέζων Frightened rabbit με τίτλο The winter of mixed drinks. Οι επιρροές από το μεγάλο Καναδικό συγκρότημα είναι σαφείς.
Προτείνω ανεπιφύλακτα τους Soft Pack από το San Diego σε όσους στο παρελθόν έχουν λατρέψει τους Ramones, Mudhoney και Social Distortion.
Ακαλουθεί η λίστα με τα καλύτερα albums που άκουσα το 2010 έως τώρα, ελπίζοντας πώς θα ακολουθήσουν ακόμα καλύτερα!
GORILLAZ – Plastic beach
MGMT – Congratulations
YEASAYER – Odd blood
BEACH HOUSE – Teen dream
CORINNE BAILEY RAE – The sea
PAUL WELLER – Wake up the nation
SHARON JONES & THE DAP - KINGS – I learned the hard way
NATIONAL – High violet
FOALS – Total life forever
HOT CHIP – One life stand
MONIKA – Exit
MY WET CALVIN – All great events
THE DRUMS – The Drums
DELPHIC – Acolyte
MASSIVE ATTACK - Heligoland
VAMPIRE WEEKEND – Contra
LCD SOUNDSYSTEM – This is happening
RADIO DEPT – Clinging to a scheme
FRIGHTENED RABBIT – The winter of mixed drinks
THE SOFT PACK – The Soft Pack
ΜΕΣΙΕ ΜΙΝΙΜΑΛ – Πάστα Φλώρα
Καλύτερο album του πρώτου εξαμήνου του 2010 για το Music is my radar είναι αναμφισβήτητα η τρίτη κυκλοφορία των Gorillaz που περιλαμβάνει λαμπρές και πολυσυλλεκτικές συμμετοχές, όπως αυτές των Mark E. Smith, Lou Reed, De La Soul, Paul Simonon & Mick Jones κ.α. Ο Damon Albarn έχει αφήσει οριστικά την brit pop persona πίσω του και μαζί με τον Jamie Hewlett και το multi-media project τους, έχουν καταθέσει τρεις φοβερές δουλειές μέσα σε 12 χρόνια. Το Plastic beach είναι η κορυφαία. Περισσότερα εδώ.
Το δεύτερο album που ξεχωρίζει σαφώς στις προσωπικές μου επιλογές για το 2010 έως τώρα, είναι το Congratulations των MGMT. Δεν ξέρω πόσα συγκροτήματα θα είχαν το θάρρος και την μαγκιά μετά από ένα τόσο επιτυχημένο εμπορικά ντεμπούτο, όπως το Oracular Spectacular, και τέτοιο θόρυβο γύρω από το όνομά τους, να κυκλοφορήσουν ένα album σαν το Congratulations. Αντιεμπορικότατο, με 9 μόνο τραγούδια, χωρίς διάθεση να ξεχωρίσουν κάποιο single απ’ αυτό και πάνω από όλα με τα περισσότερα τραγούδια να κινούνται σε εντελώς διαφορετικό ύφος από τα Kids και Time to pretend, που είναι τα πολυακουσμένα hit singles τους. Αναλυτική κριτική εδώ.Έως τώρα, την χρονιά που διανύουμε, έχουμε ακούσει κάμποσες καλές δουλειές από τον ευρύτερο ηλεκτρονικό ήχο: Ξεχώρισα σαφώς την δεύτερη κυκλοφορία Odd blood των Yeasayer με σαφείς επιρροές από Talking Heads, Brian Eno και την synth pop των 80’s και σήμα κατατεθέν την ιδιαίτερα παθιασμένη ερμηνεία του Chris Keating. Το One life stand των Hot Chip είναι από τις κυκλοφορίες που συζητήθηκαν αρκετά. Dance pop, eurodisco και house ρυθμοί κυριαρχούν σ’ αυτόν τον πιο εμπορικό δίσκο του συγκροτήματος. Οι Delphic με το Acolyte, παρ’ όλο που σίγουρα δεν πρωτοτυπούν, είναι από τα σχήματα που θα πρωταγωνιστήσουν στα μουσικά δρώμενα της Βρετανίας τα επόμενα χρόνια. Εμείς που λατρέψαμε τους New Order έχουμε περισσότερους λόγους να λιώσουμε το cd στις ακροάσεις (διάβασε και εδώ). Οι LCD Soundsystem είναι από τα αγαπημένα συγκροτήματα των κριτικών για τα zeros, με τις δύο πρώτες κυκλοφορίες τους να γνωρίζουν μεγάλη αποδοχή, ίσως και παραπάνω από αυτήν που τους αξίζει. Φέτος κυκλοφόρησαν το This is happening. Τέλος, οι νοσταλγοί των Field Mice και Pale Fountains θα την κάνουν λαχείο με το Clinging to a scheme των Radio dept.
Ευχάριστη έκπληξη ήταν το τρίτο album των Beach House. H μουσική του συγκροτήματος από την Βαλτιμόρη έχει χαρακτηριστεί ως dream pop και εμείς θα μπορούσαμε να πούμε ότι στο Teen Dream οι Sigur Ros συναντούν τους Mercury Rev του All is dream, τους My Bloody Valentine και τους Galaxie 500.Εντυπωσιάστηκα με την Corinne Bailey Rae η οποία τέσσερα χρόνια μετά το πρώτο της album επέστρεψε δισκογραφικά με το πολύ καλό The Sea, το οποίο συνθέτει ένα σύνολο που σε κάνει να θέλεις να το ακούς ξανά και ξανά. Σε αρκετές συνθέσεις μου φέρνει στο μυαλό μελωδίες των Morcheeba, τόσο λόγω της φωνής της, όσο και του τίτλου του album που είναι ταυτόχρονα και τίτλος ενός από τα καλύτερα τραγούδια του συγκροτήματος από το Λονδίνο. Ρίξε μια ματιά και εδώ.
Το δέκατο studio album του Modfather Paul Weller δεν θα μπορούσε να λείπει από αυτήν την λίστα. Στο Wake up the nation συμμετέχουν στις κιθάρες ο Kevin Shields των My Bloody Valentine και ο Bruce Foxton, πρώην μπασίστας των Jam. Κάπως έτσι θα ακουγόταν το μεγάλο Λονδρέζικο συγκρότημα αν υπήρχε ακόμα το 2010. Ιδιαίτερα όμως ευχαριστήθηκα και το τέταρτο album της Sharon Jones & the Dap - Kings από το Brooklyn με τίτλο I learned the hard way, το οποίο βέβαια συστήνεται ανεπιφύλακτα σε όσους λατρεύουν την soul-funk των 70's.
Η δεύτερη κυκλοφορία των Foals και του συμπατριώτη μας Yannis Philippakis με τίτλο Total life forever είναι τουλάχιστον εξίσου καλή με το ντεμπούτο τους. Οι National κυκλοφόρησαν φέτος τον πιο βατό δίσκο της καριέρας τους, το High Violet, που ήδη έχει συζητηθεί αρκετά.
Αρκετές κυκλοφορίες είχαμε και από «δικά μας» παιδιά και γίνομαι πιο συγκεκριμένος: Η Monika λόγω της απροσδόκητης επιτυχίας του Avatar, είχε πολλές φιλοδοξίες με το Exit και δικαιώθηκε απόλυτα αφού κυκλοφόρησε ένα δεύτερο album καλύτερο και αρτιότερο του πρώτου και το έριξε στα μούτρα όλων των επικριτών της που την περίμεναν στην γωνία. Διάβασε και εδώ. Οι My Wet Calvin μετά από κάμποσα χειροποίητα EPs, που μοίραζαν στις ζωντανές εμφανίσεις τους, κυκλοφόρησαν φέτος το πρώτο full album τους με τίτλο All great events που είναι από τις καλύτερες δουλειές που έχουμε ακούσει από ελληνικό συγκρότημα τα τελευταία χρόνια. Ο Μεσιέ Μινιμάλ ή αλλιώς Χρίστος Τσιτρούδης δοκίμασε τον ελληνικό στίχο στο EP Πάστα Φλώρα, χωρίς να απομακρύνεται πολύ από το μουσικό ύφος που τον γνωρίσαμε με το Lollipop. Στο Contra των Vampire Weekend οι επιρροές τους από σύγχρονους αφρικάνικους ρυθμούς είναι εντονότερες, σε σχέση με την πρώτη τους κυκλοφορία, ενώ τα synths έχουν μπει περισσότερο στο «πετσί» τους. Ακόμα ο Ezra Koening θυμίζει συχνά – πυκνά στην ερμηνεία τον Paul Simon. Δες και εδώ.
Το πέμπτο album των Massive Attack με τίτλο Heligoland ήταν σαφώς ανώτερο του προηγούμε νου, 100th Window. Οι συμμετοχές εκλεκτές και σε αυτήν την κυκλοφορία τους: ο Tunde Adebimpe των TV on the radio, ο μόνιμος καλεσμένος τους Horace Andy, η Martina - πρώην μούσα του Tricky, η περιζήτητη Hope Sandoval και ο Damon Albarn. Γνωρίσαμε τους Drums με το περσινό πραγματικά πολύ καλό EP τους Summertime και το μεγάλο hype που δημιουργήθηκε γύρω από το όνομά τους. Το πρώτο ομώνυμο album τους περιλαμβάνει κάμποσα όμορφα τραγουδάκια.
Μία από τις κυκλοφορίες που αναμένουμε διακαώς τον επόμενο μήνα είναι το Suburbs των Arcade Fire. Μία καλή πρόταση για να προετοιμαστούμε μέχρι να κυκλοφορήσει είναι η τρίτη, πολύ καλή κυκλοφορία των Σκωτσέζων Frightened rabbit με τίτλο The winter of mixed drinks. Οι επιρροές από το μεγάλο Καναδικό συγκρότημα είναι σαφείς.
Προτείνω ανεπιφύλακτα τους Soft Pack από το San Diego σε όσους στο παρελθόν έχουν λατρέψει τους Ramones, Mudhoney και Social Distortion. Ακαλουθεί η λίστα με τα καλύτερα albums που άκουσα το 2010 έως τώρα, ελπίζοντας πώς θα ακολουθήσουν ακόμα καλύτερα!
GORILLAZ – Plastic beach
MGMT – Congratulations
YEASAYER – Odd blood
BEACH HOUSE – Teen dream
CORINNE BAILEY RAE – The sea
PAUL WELLER – Wake up the nation
SHARON JONES & THE DAP - KINGS – I learned the hard way
NATIONAL – High violet
FOALS – Total life forever
HOT CHIP – One life stand
MONIKA – Exit
MY WET CALVIN – All great events
THE DRUMS – The Drums
DELPHIC – Acolyte
MASSIVE ATTACK - Heligoland
VAMPIRE WEEKEND – Contra
LCD SOUNDSYSTEM – This is happening
RADIO DEPT – Clinging to a scheme
FRIGHTENED RABBIT – The winter of mixed drinks
THE SOFT PACK – The Soft Pack
ΜΕΣΙΕ ΜΙΝΙΜΑΛ – Πάστα Φλώρα