"Ο Προφήτης" είναι η πρώτη ταινία του Δημήτρη Πούλου, ο οποίος υπογράφει τόσο τη σκηνοθεσία, όσο και το σενάριο. Παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο 54ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, το 2013 και στις 21 Απριλίου κάνει πρεμιέρα στις αίθουσες. Το είδαμε και μας έβαλε σε σκέψεις…
Ενώ στον έξω κόσμο μαίνεται ένας άκρως αιματηρός και καταστροφικός πόλεμος, του οποίου τα αντίπαλα μέρη μάς αποκαλύπτονται πολύ αργότερα, στο φαινομενικά προστατευμένο περιβάλλον ενός μοναστηριού ένας τραυματισμένος στρατιώτης περιθάλπεται από τους τρεις ενοίκους. Κάθε ένας από τους ήρωες αναζητά κάτι πολύ προσωπικό και η συνύπαρξή τους θα γίνει η αφορμή για να ανατραπούν οι ισορροπίες και για να συναντηθούν οι πρωταγωνιστές – αλλά και οι θεατές, αν αφεθούν – με το βαθύτερο εαυτό τους.
Το τοπίο με τις ξερολιθιές και η υποβλητική μουσική συνθέτουν ένα απόκοσμο σκηνικό, ιδανικό για να ξετυλιχθεί το κουβάρι της ιστορίας που θέλει να μας αφηγηθεί ο δημιουργός. Πόλεμος που οδηγεί σε κοσμοϊστορικές εξελίξεις έξω, πόλεμος και στον εσωτερικό κόσμο των ηρώων. Οι προσωπικότητές τους έχουν τη μία όψη τονισμένη, αλλά και την αντίθετη πάντα έτοιμη να αποκαλυφθεί. Η επιλογή των ηθοποιών είναι εξαιρετική, ο καθένας υποστηρίζει το χαρακτήρα που υποδύεται απολύτως.
Ο στρατιώτης (Γιώργος Χρανιώτης) δηλώνει ότι αναζητά τον χαμένο του πατέρα, σύμβολο μιας πολύ βαθύτερης αναζήτησης. Ο ‘δάσκαλος’ του μοναστηριού πασχίζει να διατηρήσει σε όλες τις περιστάσεις την ειρήνη και την ηρεμία στη μικρή κοινότητα, ενώ κι ο ίδιος αγωνίζεται να ισορροπήσει τις εσωτερικές του αντιθέσεις, αντίφαση που υποστηρίζει με μοναδικό τρόπο ο εξαιρετικός Μενέλαος Χαζαράκης. Οι δύο αυτοί - φαινομενικά αντίθετοι, αλλά με πολλά κοινά σημεία κατά βάθος – χαρακτήρες πλαισιώνονται από άλλους, καθένας των οποίων κουβαλά τους δικούς του συμβολισμούς. Και μέσα σε όλα αυτά, μια αινιγματική και καταλυτική γυναικεία μορφή.
Το μεταφυσικό στοιχείο και οι συμβολισμοί συνυπάρχουν με τις αναφορές στη μυθολογία και στην αρχαία Ελλάδα και προσφέρουν τα μέσα για να τεθούν οι πιο δύσκολες ερωτήσεις. Απαντήσεις, ευτυχώς, δεν δίδονται. Οι διάλογοι μεστοί και γεμάτοι φιλοσοφικές αναζητήσεις, αν και σε αρκετές σκηνές αρκούν τα βλέμματα για να ‘ειπωθούν’ τα πάντα.
Με το τέλος της ταινίας, κάθε ήρωας έχει φτάσει σ’ έναν πιθανό επόμενο σταθμό. Και κάθε θεατής, άραγε;
Συντελεστές
Σενάριο/Σκηνοθεσία: Δημήτρης Πούλος
Πρωταγωνιστούν: Μενάλαος Χαζαράκης, Steven J. Christofer, Γιώργος Χρανιώτης, Δήμητρα Κούζα, Γιώργος Παπαστυλιανός, Nathan Thomas
Μουσική: Κώστας Κατωμέρης
Ενώ στον έξω κόσμο μαίνεται ένας άκρως αιματηρός και καταστροφικός πόλεμος, του οποίου τα αντίπαλα μέρη μάς αποκαλύπτονται πολύ αργότερα, στο φαινομενικά προστατευμένο περιβάλλον ενός μοναστηριού ένας τραυματισμένος στρατιώτης περιθάλπεται από τους τρεις ενοίκους. Κάθε ένας από τους ήρωες αναζητά κάτι πολύ προσωπικό και η συνύπαρξή τους θα γίνει η αφορμή για να ανατραπούν οι ισορροπίες και για να συναντηθούν οι πρωταγωνιστές – αλλά και οι θεατές, αν αφεθούν – με το βαθύτερο εαυτό τους.
Το τοπίο με τις ξερολιθιές και η υποβλητική μουσική συνθέτουν ένα απόκοσμο σκηνικό, ιδανικό για να ξετυλιχθεί το κουβάρι της ιστορίας που θέλει να μας αφηγηθεί ο δημιουργός. Πόλεμος που οδηγεί σε κοσμοϊστορικές εξελίξεις έξω, πόλεμος και στον εσωτερικό κόσμο των ηρώων. Οι προσωπικότητές τους έχουν τη μία όψη τονισμένη, αλλά και την αντίθετη πάντα έτοιμη να αποκαλυφθεί. Η επιλογή των ηθοποιών είναι εξαιρετική, ο καθένας υποστηρίζει το χαρακτήρα που υποδύεται απολύτως.
Ο στρατιώτης (Γιώργος Χρανιώτης) δηλώνει ότι αναζητά τον χαμένο του πατέρα, σύμβολο μιας πολύ βαθύτερης αναζήτησης. Ο ‘δάσκαλος’ του μοναστηριού πασχίζει να διατηρήσει σε όλες τις περιστάσεις την ειρήνη και την ηρεμία στη μικρή κοινότητα, ενώ κι ο ίδιος αγωνίζεται να ισορροπήσει τις εσωτερικές του αντιθέσεις, αντίφαση που υποστηρίζει με μοναδικό τρόπο ο εξαιρετικός Μενέλαος Χαζαράκης. Οι δύο αυτοί - φαινομενικά αντίθετοι, αλλά με πολλά κοινά σημεία κατά βάθος – χαρακτήρες πλαισιώνονται από άλλους, καθένας των οποίων κουβαλά τους δικούς του συμβολισμούς. Και μέσα σε όλα αυτά, μια αινιγματική και καταλυτική γυναικεία μορφή.
Το μεταφυσικό στοιχείο και οι συμβολισμοί συνυπάρχουν με τις αναφορές στη μυθολογία και στην αρχαία Ελλάδα και προσφέρουν τα μέσα για να τεθούν οι πιο δύσκολες ερωτήσεις. Απαντήσεις, ευτυχώς, δεν δίδονται. Οι διάλογοι μεστοί και γεμάτοι φιλοσοφικές αναζητήσεις, αν και σε αρκετές σκηνές αρκούν τα βλέμματα για να ‘ειπωθούν’ τα πάντα.
Με το τέλος της ταινίας, κάθε ήρωας έχει φτάσει σ’ έναν πιθανό επόμενο σταθμό. Και κάθε θεατής, άραγε;
Συντελεστές
Σενάριο/Σκηνοθεσία: Δημήτρης Πούλος
Πρωταγωνιστούν: Μενάλαος Χαζαράκης, Steven J. Christofer, Γιώργος Χρανιώτης, Δήμητρα Κούζα, Γιώργος Παπαστυλιανός, Nathan Thomas
Μουσική: Κώστας Κατωμέρης