Βαθμολογία:
8,5
Τι θα ακούσετε:
spoken world, jazz, dream pop
Το "Born Horses" είναι το τρίτο άλμπουμ των Mercury Rev στη δισκογραφική Bella Union. Η προηγούμενη κυκλοφορία τους ήταν το αφιέρωμα στην μεγάλη κυρία της country Bobbie Gentry, το "Delta Sweete Revisited" του 2019, με εννέα χρόνια να έχουν περάσει από το "The Light In You" (2015), που είχε δικά τους τραγούδια. Ακούγοντας το "Born Horses" —τα γράμματα στο εξώφυλλο σίγουρα φέρνουν μνήμες από τα κλασικά τραγούδια του "Deserter's Songs"— γίνεται γρήγορα σαφές ότι το συγκρότημα ήθελε να «επιστρέψει» με κάτι ιδιαίτερο. Ο ήχος του δίσκου είναι ακόμα πιο ατμοσφαιρικός, παραμυθένιος και μεγαλειώδης από το αναμενόμενο. Οι συνθέσεις έχουν μια folk και jazz αύρα, σαν ερωτήσεις που ψάχνουν μάταια τις απαντήσεις.
Ο δίσκος ακούγεται ως ένα είδος ημερολογίου, ένα φωνητικό ημερολόγιο γεμάτο φιλοσοφικούς στοχασμούς, που αφηγείται ο Jonathan Donahue, ο οποίος ακούγεται λίγο πιο τραχύς από αυτό που έχουμε συνηθίσει. Ο ίδιος σε συνεντεύξεις του είπε ότι «όταν άνοιξα τη φωνή μου για να τραγουδήσω σε αυτόν τον δίσκο, αυτό ήταν το πουλί που τραγούδησε: μια πιο χαμηλή φωνή, που με εξέπληξε όσο και άλλους. Δεν ξέρω από πού ήρθε το πουλί, αλλά είναι εκεί τώρα και δεν το αμφισβητώ. Είναι μόνο το πουλί που θέλει να τραγουδήσει».
Τα δύο πρώτα singles αποδεικνύονται υποδειγματικά για το άλμπουμ. Tο ονειρικό "Ancient Love" έχει κάτι κοσμικό, κάτι ιερό. Η αναδυόμενη τρομπέτα φέρνει επιπλέον μαγεία. Τα μοτίβα δημιουργούν εικόνες ενός έναστρου ουρανού και του Βόρειου Σέλας. Οι σχεδόν καταπραϋντικοί κοινωνικο-ψυχολογικοί προβληματισμοί του Donahue περνούν σε πρώτο πλάνο.
Το "Born Horses" ως σύνολο αφορά κυρίως τον συναρπαστικό, προφορικό λόγο. Αυτό αντανακλάται στο "Mood Swings", το οποίο δίνει τον τόνο για το άλμπουμ. "My mood changes, like the rocking chair of a child", τραγουδάει ο Donahue. Η μουσική μπορεί να αναφέρεται στο διάστημα, αλλά οι εκφράσεις του Donahue εξερευνούν τον εσωτερικό χώρο εξίσου.
Το ομότιτλο τραγούδι του άλμπουμ είναι πολύ οπτικό, κινηματογραφικό και δραματικό. Το σαξόφωνο και τα όμορφα μπάσα χρωματίζουν αυτό το ταξίδι, όπως και οι στίχοι: "I dreamt we were born horses, no human beings, more time for running, barefoot and wild".
Το "A Bird of No Address" είναι ένα από τα τραγούδια στα οποία η ερμηνεία του Donahue κινείται περισσότερο προς το τραγούδι. Είναι ένα κομμάτι που παρέχει μια ελαφρώς πιο στενή σύνδεση με σπουδαία άλμπουμ όπως τα "Deserter's Songs" και "All Is Dream". Σίγουρα λόγω της ορχηστρικής κορύφωσης στο τέλος. Προσφέρει ηχητική ισορροπία στον δίσκο, ακριβώς όπως το uptempo "There's Always Been a Bird in Me", αν και η μουσική εδώ παραμένει σχετικά επίπεδη και λιγότερο εμπνευσμένη.
Καλύτερο είναι το "Your Hammer, My Heart", μια σύνθεση στο κλασσικό μοτίβο των Mercury Rev. "Like the director you are, you gave me my first big break", σε ένα τελικά τραγούδι αγάπης και αφοσίωσης. Εδώ η μπάντα δημιουργεί εικόνες από φύλλα χρυσού και κόκκινο βελούδο. Αργότερα, στο "Everything I Thought I Had Lost", η μουσική είναι σαν καταρράκτης από ντραμς και τρομπέτα, που ξεδιπλώνονται σε αργή κίνηση.
Το "Born Horses" είναι περισσότερο ένα ηχητικό βιβλίο παρά ένας δίσκος γεμάτος τραγούδια. Αυτό δίνει μια ιδιαίτερη εμπειρία, που κυμαίνεται από σχεδόν εντυπωσιακή έως σχεδόν γλυκιά. Η τρέχουσα σύνθεση, με τους βετεράνους Donahue και Grasshopper, Jesse Chandler (πιάνο) και Marion Genser (πλήκτρα), απέχει πολύ από τους Mercury Rev με τον David Baker στην παραγωγή και δίσκους όπως το ωραίο "Yerself Is Steam" και το ψυχεδελικό "Boces". Ωστόσο, το συγκρότημα και τότε «ενορχήστρωνε» τα τραγούδια του με ιδιαίτερο τρόπο.
Σταδιακά, οι πιο ονειρεμένες, πιο κινηματογραφικές και ηπιότερες ψυχεδελικές ατμόσφαιρες έγιναν φυσικά κυρίαρχες και το "Born Horses" φαίνεται να είναι το αποκορύφωμα αυτού. Ένας δίσκος που φιγουράρει στην κορυφή της χρονιάς που έφυγε.