Graveyard

Graveyard: Σκανδιναβική blues μελαγχολία

Λίγο πριν την εμφάνιση τους στο Floyd, κάνουμε μια αναδρομή στην μουσική πορεία της ιδιαίτερης αυτής μπάντας.

Διαβάστηκε φορες

Αν είναι ένα στοιχείο που χαρακτηρίζει τους Σουηδούς rockers Graveyard είναι η ικανότητά τους να αντεπεξέρχονται στις δυσκολίες. Ξεκινώντας το 2006 από το Γκέτεμποργκ, οι Joakim Nilsson, Rikard Edlund, Axel Sjöberg και Truls Mörck κυκλοφόρησαν τον επόμενο χρόνο το ομότιτλο ντεμπούτο άλμπουμ τους, με τις κριτικές να είναι συγκρατημένες, αλλά ως επί το πλείστο θετικές. Ήταν φανερό πως το συγκρότημα είχε μια βασική μουσική ταυτότητα, με έμφαση στο ροκ της δεκαετίας του ΄70 και μια heavy blues διάσταση στον ήχο τους.

Ήταν η κυκλοφορία του εξαιρετικού "Hisigen Blues" (2011) όμως που τους εκτόξευσε παγκοσμίως, κατατάσσοντάς τους ανάμεσα στους κορυφαίους εκπρόσωπους της σκηνής. Το "Hisingen Blues" είναι ένα άψογος φόρος τιμής στις κλασικές ροκ μπάντες όπως οι Led Zeppelin, οι Black Sabbath και οι Cream, διατηρώντας παράλληλα τη δική τους ταυτότητα. Κομμάτια όπως το "No Good, Mr. Holden" και το "The Siren" παρουσιάζουν δυναμικά κρεσέντο και εκφραστικά φωνητικά από τον frontman Joakim Nilsson. Ενώ το ντεμπούτο τους έθεσε τις βάσεις για το ρετρό-ροκ στυλ τους, αυτό το άλμπουμ τελειοποίησε την προσέγγισή τους και τους έφερε διεθνή αναγνώριση. Έχοντας υπογράψει στη Nuclear Blast Records για αυτήν την κυκλοφορία, οι Graveyard απέκτησαν πρόσβαση σε ένα ευρύτερο κοινό που διψούσε για μια ροκ αναβίωση περασμένων δεκαετιών.

 

Η επιτυχία του "Hisingen Blues" έθεσε τις βάσεις για τα επόμενα άλμπουμ τους, "Lights Out" (2012) και "Innocence & Decadence" (2015), επιτρέποντάς τους να εξερευνήσουν περαιτέρω τον ήχο τους διατηρώντας παράλληλα τη βασική τους ταυτότητα. Πλέον οι Graveyard πάτησαν πάνω στην παράδοση του αμερικανικού και ευρωπαϊκού blues rock, συνδυάζοντας πιασάρικα, υπερκινητικά τραγούδια με μπαλάντες που κορυφώνονταν αργά.

 

Η πανδημία του κορωνοϊού έπληξε πολλά συγκροτήματα, με τους Graveyard να είναι ένα από αυτά. Το άλμπουμ τους "Peace" (2018) δεν πρόλαβε να τους ανεβάσει στο επόμενο επίπεδο ως ηγέτες της σκηνής τους, με τη δυναμική που είχαν αποκτήσει ως τότε να σταματάει απότομα με την παγκόσμια απομόνωση, κάτι που επέφερε και την διάλυσή τους.
Πέντε χρόνια μετά την τελευταία τους κυκλοφορία, επέστρεψαν με το "6" (2023), αντικατοπτρίζοντας μια ταραγμένη και οδυνηρή περίοδο για την ανθρωπότητα, καθώς και τις επιπτώσεις και τις συνέπειές της παγκόσμιας υγειονομικής κρίσης. Ο δίσκος είναι άμεσα αναγνωρίσιμος ως Graveyard, με το γκρουπ να είναι πιο εσωστρεφές από ποτέ, με μια σκοτεινότερη προσέγγιση στην μελωδία. Κύρια θεματική του δίσκου είναι το να διώχνεις πράγματα που σε κρατάνε πίσω και να προσεγγίζεις τα αγνά, αληθινά σου συναισθήματα. Είναι σαν να μας τραγουδάνε πως, φτάνοντας λίγο πριν το τέλος, μπορείς να ξαναγεννηθείς, με την τριάδα των τραγουδιών "Bright Lights", "No Way Out" και "Rampant Fields" να είναι είναι γεμάτα θλίψη, αλλά να καταφέρνουν να αναζωπυρώσουν τη μουσική φλόγα τους.


Κάτι που θα βιώσουμε και ζωντανά με αφορμή την εμφάνισή τους το Σάββατο 12 Απριλίου στο FLOYD live music venue, σε μια παραγωγή, σε μια ροκ και heavy blues μυσταγωγία που καραδοκεί να μας πάρει μαζί της στην άλλη πλευρά.
Tags
Διαβάστε ακόμα