Το Σάββατο 5 Απριλίου βρεθήκαμε στο θέατρο Αυλαία, για να παρακολουθήσουμε τη θεατρική παράσταση «Το Ξενοδοχείο Των Δύο Κόσμων» από τη θεατρική ομάδα Αποστάτες.
Πρόκειται για ένα αλληγορικό έργο του Γάλλου συγγραφέα Ερίκ-Εμμανουέλ Σμιτ, σχετικά με θέματα διαχρονικά για τη ζωή, το θάνατο και το μετά της ανθρώπινης ύπαρξης, που απασχολούν τον καθένα οποιαδήποτε εποχή. Άνθρωποι της διπλανής πόρτας βρέθηκαν όλοι μαζί κι έπρεπε να συνυπάρξουν στο ξενοδοχείο αυτό, το οποίο βρίσκεται στο ενδιάμεσο ζωντανών και νεκρών. Απλοί άνθρωποι με τα βιώματα, τις ανησυχίες, τους φόβους, τις προσμονές τους. Το ξενοδοχείο στάθηεκε η αφορμή για να αφουγκραστούν και να ενστερνιστούν τη μέχρι τώρα ζωή τους. Κάποια θέματα στα οποία γίνεται αναφορά είναι: οι κακοποιητικές σχέσεις, οι εξαρτήσεις, η δωρεά οργάνων.
Ένας αρχισυντάκτης εφημερίδας, ένας πρόεδρος εταιρείας, ένας μάγος, μια καθαρίστρια και μια κοπέλα που από τη στιγμή που γεννήθηκε παλεύει για ζωή, αυτοί είναι οι ήρωες της ιστορίας. Τσακώνονται, γίνονται φίλοι, συμπονούν, ερωτεύονται. Και κάπου εκεί ανάμεσά τους η γιατρός S, που είναι αυτή που τους συμβουλεύει και τους καθοδηγεί, κατά κάποιον τρόπο. Κάποιες από τις φράσεις που ακούσαμε και μας τράβηξαν την προσοχή είναι οι εξής: «Το αλκόολ είναι η αυτοκτονία των αδύναμων» και «Η ελευθερία υπάρχει όταν την πιστέψεις ή μπορείς να την υποστηρίξεις».
Οι ηθοποιοί, με ερμηνεία ανάλογη της βαρύτητας του έργου και δοσμένη με την πρέπουσα ευθύνη απέναντι στον Γάλλο συγγραφέα, έφεραν εις πέρας το έργο τους, καθώς μας μετέφεραν μια χαρμολύπη. Αναλογιζόμενοι το βάρος του έργου, απέδωσαν τους ανθρώπους της διπλανής πόρτας, που άλλοτε φοβούμενοι συνειδητοποιούν πού βρίσκονται και παλεύουν με τον ίδιο τους τον εαυτό να αποδεχτούν την, έστω και προσωρινά, νέα κατάσταση κι άλλοτε χαρούμενοι ευελπιστούν η παραμονή τους στο ενδιάμεσο να διαρκέσει λίγο παραπάνω.
Οι πρωταγωνιστές της ιστορίας κατάφεραν να ακροβατήσουν με επιτυχία ανάμεσα στο κωμικό στοιχείο και στη σοβαρότητα του θέματος που διαπραγματεύεται η ιστορία, αφού αυτό που μας μετάγγισαν ήταν την αίσθηση μιας παρέας φίλων. Mέσα σε αυτή την κατάσταση, ήταν όλοι ελεύθεροι. Η αμεσότητα και η αληθοφάνεια στην απόδοση των ρόλων μάς μετέφεραν σε έναν άλλον κόσμο, εξωπραγματικό. Η θεατρικότητα και η εκφραστικότητα των ηρώων μάς έβαλαν σε ένα παιχνίδι μαζί τους, ώστε να γίνουμε κοινωνοί των βαθύτερων φόβων και των ατέρμονων ελπίδων τους για ένα αβέβαιο αύριο. Ο συμβολισμός του ξενοδοχείου δείχνει το απόμακρο μα και συνάμα φιλόξενο περιβάλλον. Αποτελεί σημείο αναφοράς: ο μοχλός για τη ζωή ή το θάνατο.
