Καιρό είχαμε να ανταμώσουμε από αυτήν εδώ τη στήλη. Και καθόλου βέβαιος δεν είμαι για το αν θα συνεχίσουμε να ανταμώνουμε τακτικά. Τα «γιατί» λίγη σημασία έχουν. Αυτό που ζούμε από τον περασμένο Μάρτιο τα δικαιολογεί όλα και σε όλους. Πάμε παρακάτω. Πάμε στο θέμα μας.
Μέσα από το Mix Grill ανακάλυψα το σημερινό τραγούδι της στήλης. Χάρηκα ιδιαιτέρως που το site που μας φιλοξενεί όλους το ανέδειξε ως καλύτερο για τη χρονιά που μας πέρασε.
Δεν είναι έκπληξη η συγκεκριμένη επιλογή, είναι σαφές. Οι Social Waste επιμένουν να γράφουν πολιτικά. Και αποτελούν βάλσαμο για όλους εμάς που πιστεύουμε στην τεράστια δύναμη του τραγουδιού και στις απεριόριστες χρήσεις και δυνατότητές του.
Τα «Μέγαρα», λοιπόν. Το συγκρότημα βγάζει τη γλώσσα στον ίδιο του τον εαυτό, αλλά ρίχνει και τη «μπηχτή» του στους αυτομολήσαντες. Όλους εκείνους τους «αντίθετους», τους «αυτόνομους», τους «επαναστάτες» που στα στερνά (κάποιοι στα στερνότερα) συνθηκολόγησαν.
Αν έχω μία ένσταση (όχι ανένδοτη) είναι στο video clip. Όχι γιατί δεν είναι καλό, όχι γιατί δεν πρέπει να κάνουν video clip τα συγκροτήματα, αλλά γιατί στη δική μου παλαιομοδίτικη αντίληψη τα τραγούδια «αποδυναμώνονται» με την συγκεκριμένη εικόνα: ο ακροατής δεν φαντάζεται. Και συχνά δε συγκεντρώνεται στα λόγια και στα παιξίματα.
Ποιος είμαι εγώ, όμως, που θα αμφισβητήσω μια πρακτική που ξεκίνησε πριν από χρόνια (σ.σ. με το Bohemian Rapsody των Queen) από τη μουσική βιομηχανία (που στις μέρες μας έχει μοναδική σχέση με τη μουσική αυτή καθεαυτή μόνο κατ' όνομα).
Για αυτό το τελευταίο: με τις υγείες μας.