Κάθε Τρίτη, οι συντάκτες του Mix Grill σχολιάζουν το επεισόδιο της σειράς Game of Thrones που είδαν την προηγούμενη μέρα.
Μη διστάσετε να γράψετε και τα δικά σας σχόλια παρακάτω.
Σεζόν 6, Επεισόδιο 9: Battle of the Bastards
[Ραφαήλ Αντωνιάδης]
Μπράβο ρε HBO! Να γιατί βλέπω Game of Thrones! Για αυτό το ρημάδι το επεισόδιο που θα ανεβάσει την αδρεναλίνη στα ύψη!
Ξεκινώντας, παραξενεύτηκα λίγο που είδαμε τη Meereen, αλλά εκεί έγινε το τελείως αυτονόητο με τυπικές διαδικασίες! Η Daenerys νίκησε χάρη στα θηρία της (και εν συνεχεία χάρη στους Dothraki), αν και σε αυτό έπαιξε και το ρόλο του ο Tyrion που είχε απελευθερώσει από τα δεσμά τους, τους δύο μικρότερους δράκους. Στη συνέχεια ήρθαν και τα αδέρφια Greyjoy και έδεσε το γλυκό! Όλα όπως τα περιμέναμε!
Στην πολυαναμενόμενη μάχη του Βορρά από την άλλη πλευρά, να πω την αλήθεια δεν τα περίμενα έτσι ακριβώς τα πράγματα (για καλή μου τύχη!), άσχετα που εν μέρει έγιναν τα αυτονόητα. Εκεί που έλεγα κοίτα τώρα θα μας τη φέρουν και θα χαθεί κάποιο κορμί που δεν πρέπει (κρατώντας την ανάσα μου), τσακ (!), κάτι συνέβαινε και όλα επανερχόντουσαν στο κανονικό. Ειδικά εκεί με τον Jon που προσπαθούσε να σηκωθεί, μη μπορώντας να αναπνεύσει, κόντεψε να με πιάσει δύσπνοια. Για τον μικρό Stark ήταν ξεκάθαρο πως θα μας αφήσει χρόνους, αν και για λίγο κόντεψα να πιστέψω το αντίθετο. Αιωνία του η μνήμη! Τέλος, καιρός ήταν κάποιος να πληρώσει με το ίδιο νόμισμα αυτό το σιχαμένο πράγμα ονόματι Ramsay Bolton. Μπράβο Sansa!
Εντύπωση μου έκανε το γεγονός πως το επεισόδιο ήταν τελείως "γυναικείο". Δηλαδή, οι γυναίκες της σειράς έδειξαν πυγμή και βγήκαν νικήτριες μέσα σε ένα ανδροκρατούμενο παιχνίδι για το θρόνο. Μέχρι και στην περίπτωση της Sansa, μπορεί ο Jon να έφτυσε αίμα (στην κυριολεξία), αλλά η νίκη ήρθε από δική της κίνηση. Λίγο λιγότερο κυκλοθυμική να ήταν η Daenerys, που από εκεί που θέλει να βάλει φωτιά όλο τον κόσμο, ξαφνικά γίνεται η καλή μας η κυρία η χαμογελαστή και όλα θα ήταν καλύτερα.
Κλείνοντας, μου γεννήθηκαν δύο απορίες (ή μάλλον τόσες θυμάμαι). Είμαι σίγουρος πως πλέον ο Baelish αποσκοπεί σε κάτι, αλλά δεν ξέρω τι. Μήπως αυτός είναι το "χέρι" της Sansa; Επίσης, ποια θα είναι η κίνηση του Sir Davos τώρα που κατάλαβε ότι η Melisandre έριξε στην πυρά την καημενούλα τη Shireen;
Σχόλιο της Ελένης Ζαρκάδα σχετικά με την απορία για τον Baelish: Νομίζω ότι είναι σίγουρο πως εκεί αποσκοπεί φαινομενικά. Το θέμα είναι ποιο είναι το αληθινό του κίνητρο...Γιατί η Sansa είναι μια ηρωίδα που έχει ζήσει πολύ άσχημες εμπειρίες ώστε να ρισκάρει ξανά.
Α ναι και κάτι ακόμα! Ας προσπαθήσετε εκεί στο HBO να έχετε κάθε φορά τόσο καλοφτιαγμένα οπτικά εφέ!
Πάμε γερά για το κλείσιμο της σεζόν!
[Ελένη Ζαρκάδα]
Το πιο δυνατό επεισόδιο της φετινής season.
Μετρήσαμε δύο μάχες, μία ενδιαφέρουσα συμμαχία και έναν θάνατο που περιμέναμε εδώ και πολύ καιρό (και έναν ακόμη που υποψιαζόμασταν..) Όχι μόνο η τροπή ήταν ευχάριστη και έδινε ηθική ικανοποίηση στον θεατή, αλλά φτάσαμε στο τέλος του κύκλου να βλέπουμε σκηνές που μας θυμίζουν τους πρώτους ανατρεπτικούς κύκλους. Με αυξομειώσεις στην ένταση καθόλη τη διάρκεια του επεισοδίου, οι συντελεστές κράτησαν τους θεατές-εμάς πάντως σίγουρα- στη θέση τους για πολύ ώρα και νομίζω κανείς δεν έμεινε δυσαρεστημένος στο τέλος. Βέβαια, πλέον ανοίγουν νέες πόρτες και νέα δρομάκια των οποίων την πορεία θα εξερευνήσουμε πολύ, πολύ δειλά στο δέκατο και τελευταίο επεισόδιο, κρατώντας για του χρόνου το ζουμί.
[Δημήτρης Όρλης]
Όπως σε κάθε προτελευταίο επεισόδιο μιας σεζόν, το μενού είχε μάχη ή μάχες, αν αποδεχτεί κανείς τον όρο αυτό για όσα έγιναν στη Meereen. Ήταν ωραία γυρισμένες, αν και αυτή στο Winterfell, για την οποία το HBO δημοσίευσε ένα βίντεο από τα γυρίσματα το οποίο αξίζει να δει κανείς, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και λίγο φλύαρη.
Στη Meereen, βλέπουμε τη Daenerys σε μερικές από τις καλύτερες σκηνές της, τόσο στη "διαπραγμάτευση", όσο και αργότερα στη συμφωνία με Theon και Yara/Asha. Επίσης, από την κουβέντα της με τον Tyrion επιβεβαιώνεται η θεωρία - ή τουλάχιστον, ενισχύεται - για το κρυμμένο wildfire κάτω απ' το King's Landing.
Αυτή ήταν πιθανότατα η τελευταία εμφάνιση του συγκεκριμένου γκρουπ για την έκτη σεζόν, εκτός να προκύψουν τίποτε "συγκινητικές" σκηνές με πλοία και δράκους να αναχωρούν προς τη δύση. Πάντως, οι απορίες για τις κινήσεις του Varys παραμένουν.
Στο Winterfell, η μάχη ακολουθεί τον ημι-τραγικό ήρωα Jon Snow. Προειδοποιείται από τη Sansa, αλλά κάνει ακριβώς τα αντίθετα απ' όσα τον συμβουλεύει και πέφτει σε κάθε παγίδα του Ramsay. Η φλυαρία που ανέφερα πριν, πηγάζει απ' τις πολλές σκηνές που προβάλουν τη βαρβαρότητα της μάχης και έχουν ως σκοπό να κάνουν το θεατή να νιώσει άβολα. Τα σωριασμένα άλογα, τα βουνά πτωμάτων, το πολύ αίμα, ακόμα και το βέλος στην καρδιά του Rickon, απομακρύνουν την πλάτη του θεατή απ' την καρέκλα. Η απελπισία και η ματαιότητα που μεταδίδεται ακολουθώντας τον Jon, που ποδοπατείται απ' τους συμμάχους του, μέσα στον κλοιό του πεζικού των Bolton είναι τόσο έντονη που μέχρι ν' ακουστούν οι σάλπιγγες των ιπποτών του Vale, δε θυμάσαι το γράμμα που είχε στείλει κρυφά η Sansa στον Littlefinger, ξέρεις πως οι Stark θα κερδίσουν αλλά για αρκετή ώρα δε βλέπεις τον τρόπο.
Έτσι, τα λάθη του Jon Snow έρχεται να σώσει ο "τυχοδιώκτης" Petyr Baelish, για τον οποίο είχαν δημιουργηθεί ψεγάδια απέχθειας από την τελευταία του συνάντηση με τη Sansa. Αργότερα, όταν είναι κοντά στη "λύτρωσή" του, καθώς χτυπάει μανιωδώς τον Ramsay, αντιλαμβάνεται πως η Sansa δικαιούται περισσότερο αυτού του είδους την κάθαρση. Και το υπέροχο μειδίαμα στο τελευταίο πλάνο επιχειρεί να περάσει αυτήν την κάθαρση και ικανοποίηση σε όλους μας. Είναι όντως δυνατή σκηνή, αλλά η μερική αποτυχία του Jon σε συνδυασμό με την ισχυροποίηση - κατά κάποιο τρόπο - του Littlefinger και οι έντονες σκηνές της μάχης και των σκυλιών αφήνουν ένα ανάμεικτο συναίσθημα.
Ως ένατο επεισόδιο, είχε λίγο απ' όλα τα προηγούμενα. Φόνο ενός Stark, φωτιά σε στόλο, δράκους και πολλά πτώματα. Μπορεί να μην είναι ανώτερο τους, κάτι με το οποίο θα διαφωνήσουν αρκετοί, αλλά στέκεται τουλάχιστον επάξια πλάι τους. Το φινάλε αναμένεται διαφορετικά εντυπωσιακό από το Battle Of The Bastards, με "βροχή" γεγονότων που θα φέρουν πολλούς χαρακτήρες στην τελική ευθεία (ελπίζω μαζί με τους Martell) και πολύ ζουμί στο King's Landing.
[Παρασκευή Τόμα]
Επιτέλους και λίγη δράση! Και δεν εννοώ φυσικά τη ναυμαχία/μάχη/πυρκαγιά (όπως θέλετε χαρακτηρίστε το) στο Meeren, μιας που εκεί το μόνο που παρακολουθήσαμε ήταν δύο αποκεφαλισμοί και ένα καμμένο πλοίο, αλλά για την πολεμική σύρραξη στο Βορρά, την οποία βέβαια πρόδιδε και ο τίτλος του επεισοδίου. Παρότι το αποτέλεσμα ήταν αναμενόμενο (τζάμπα τόσος κόπος να επαναφέρουμε τον Snow στη ζωή, έτσι απλά και μόνο για να τον σκοτώσουμε λίγες τηλεοπτικές ώρες αργότερα;) μπορώ να πω ότι επήλθε δικαίωσις με τον αποτρόπαιο θάνατο του αγαπητού (sic) Bolton, γιατί όπως γνωρίζουμε όλοι σ' αυτήν τη γη το άδικον ουκ ευλογείται ή τουλάχιστον δε θα έπρεπε. Γίνε λοιπόν, γλυκέ μου, βορά στα θεριά και είσπραξε το ίδιο νόμισμα για τη βάρκα του Χάροντα. Στιγμές "Άρχοντα 3" ζήσαμε με αρκετά πετυχημένα πλάνα, πολλή σπλατεριά με αποκορύφωμα την ολική κτηνοποίηση του Jon Snow, οι διάλογοι του οποίου από ένα σημείο και έπειτα περιορίστηκαν σε μουγκρητά και χαμένα βλέμματα. Σε αυτό το σημείο, οφείλω να αναγνωρίσω τη μεγάλη του υποκριτική προσπάθεια. Στάθηκε άξιος των περιστάσεων. Στο στρατόπεδο θηλέων το σαρδόνιο φρύδι τύπου "κοίτα ποιος κάνει κουμάντο, κουκλίτσα μου" πήγε σύννεφο. "Δεν παραδίδεστε; Τσιμπήστε ένα δράκο" είπε η Daenerys και ανασήκωσε σαρκαστικά την οφρύν της. "Θέλεις την θυελογέννητη, θειούλη; Δες πως ξηγιούνται οι Greyjoy" κι άπλωσε το χέρι η Yara απαρνούμενη τον πρότερο "έντιμο" βίο της (με πιθανές ερωτικές βλέψεις βεβαίως βεβαίως προς την ξανθιά καλλονή δρακομάνα). "Ανάμεσα στην Σκύλλα και την Χάρυβδη προτιμώ τη δεύτερη, dear Bolton, κι αφήνω την πρώτη να κατασπαράξει τα αντιπαθητικά σου μούτρα" μονολόγησε η χαλκομαλλούσα Sansa μειδιάζοντας ειρωνικά τύπου "in your face, madafaka!". Για το δέκατο επεισόδιο του κύκλου περιορίζω τις προσδοκίες μου σε ένα συμμάζεμα ιστοριών και μια καλή πάσα για την επόμενη σεζόν όμοια της περσινής. Φτάσαμε στο τέλος. Λίγες μέρες έμειναν ακόμη.
Σχόλιο του Ραφαήλ Αντωνιάδη σχετικά με τον "Άρχοντα 3": Πολλοί θα πουν ότι το σημείο όπου ο Jon αναμένει να έρθουν κατά πάνω του οι αντίπαλοι ιππείς είναι καθαρή αντιγραφή από τη σκηνή με τον Aragorn στην αναφερθείσα ταινία (και εγώ μέσα σε αυτούς), αλλά αυτό που ακολούθησε και πιο συγκεκριμένα η επική στιγμή που τα άλογα συγκρούονται με τέτοιο βίαιο τρόπο, νομίζω πως δεν το έχω ξανά αντικρίσει πουθενά αλλού.
[Ορέστης Καζασίδης]
Φτάσαμε να χαιρόμαστε με τα αυτονόητα και τα απολύτως προβλέψιμα σε αυτή τη σειρά. Δε θα γκρινιάξω πάλι για τη μηδενική φαντασία των σεναριογράφων. Άλλωστε μπορούσες να δεις από μακριά το στρατό της Κοιλάδας να προστρέχει προς βοήθεια του πιο μπασταρδεμένου στρατού που έχει γνωρίσει το Westeros. Ούτε θα σχολιάσω περαιτέρω το υφάκι χιλίων Καρδιναλίων της Daenerys (φταίει άραγε το φρύδι ή το μάτι της περισσότερο). Βέβαια, άλλοι καβάλησαν το καλάμι χωρίς καν να καβαλήσουν δράκο.
Μιας και πλησιάζουμε (επιτέλους) στο φινάλε της σεζόν θα σταθώ στην αξιολογότατη απόδοση της μάχης στο Winterfell. Οι λεπτομέρειες ήταν προσεγμένες σχεδόν στην εντέλεια και η αίσθηση ασφυξίας έφτανε ως τον θεατή, παρότι αυτός μπορεί να καθόταν αναπαυτικά στον καναπέ του. Η μάχη είχε το χρόνο που της έπρεπε και δεν πιστεύω ότι υπήρχε φλυαρία. Από την άλλη, η κατάληψη του κάστρου έγινε εξαιρετικά γρήγορα (όπως και η μάχη στο Meeren), αλλά είπαμε ότι για αυτή την εβδομάδα δε θα γκρινιάξω.
Εντυπωσιακό επεισόδιο, ξανατονίζω, με τα αυτονόητα. Για κάτι τέτοια αγάπησα τη σειρά, πίσω στο καλοκαίρι του 2011.
Κάπως έτσι ανανεώνουμε το ραντεβού μας για την επόμενη Τρίτη με το 10ο και τελευταίο επεισόδιο της 6ης σεζόν του Game of Thrones.