Game of Thrones - Σεζόν 8: Επεισόδιο 6 - The Iron Throne

Εναλλακτικός τίτλος:The Queen is dead. Long Live the King!

Η ατάκα του επεισοδίου: Ask me again in 10 years - Tyrion Lannister.

[Γράφει ο Κωστής Παρούσης]

Και κάπως έτσι, φτάσαμε στο τέλος.

Το ταξίδι του Bran στον Iron Throne (περίπου), έφτασε στο τέλος του. Το παιδάκι που έκανε την βουτιά από το παράθυρο 10 χρόνια πριν, έφτασε να κυβερνά τα 6 βασίλεια του Westeros (γιατί είχαμε και μια απόσχιση με το «έτσι θέλω»).

Αλλά πρώτα ο φόρος τιμής. Daenerys Targaryen, είσαι και θα είσαι στις καρδιές όλων μας, η Βασίλισσα! Εντάξει, το πήρες λίγο πάνω σου με το Westeros και ήσουν έτοιμη να ξεκινήσεις τη δημοκρατική επεκτατική πολιτική των Η.Π.Α., αλλά και πάλι. Δεν πρόλαβε καν να κάτσει το κορίτσι, ήρθε ο Jon που πέρασε εύκολα τον πορτιέρη και με το φιλί του Ιούδα την κέρασε και ένα μαχαιράκι στη καρδιά. Standing ovation και στο crew του CGI που μας έδωσε με φοβερή λεπτομέρεια μια απίστευτα δυνατή σκηνή. Εδώ φάνηκε γιατί έπεσαν τόσα πολλά λεφτά στο CGI (λεφτά που θα μπορούσαν να είχαν πέσει στο story writing, λέω εγώ τώρα). Ο Drogon, μόλις καταλαβαίνει ότι η μητέρα του είναι νεκρή, ξεσπάει πάνω στο αντικείμενο που τα προξένησε όλα αυτά, αφού δε μπορούσε να κάψει εκείνον που τη σκότωσε.

Όσοι με ξέρουν θα το επιβεβαιώσουν, ήμουν #teamStark από το πρώτο κύκλο. Και επιτέλους δικαιώθηκα! Μετά τα τόσα δεινά που υπέφεραν αυτά τα παιδιά, μετά την εκπληκτική πορεία τους σε αυτή την ιστορία που μας παρουσιάστηκε, μπορούν πλέον να ηρεμήσουν και να κάνει ο καθένας αυτό που λαχταράει η ψυχούλα του.

Η Arya αποφάσισε να εξερευνήσει τον κόσμο, να ανακαλύψει καινούργιες περιοχές στον χάρτη και να δει άλλα μέρη. Πλέον το κοριτσάκι είναι ατρόμητο, έχει σκοτώσει τον πιο bad-ass villain χαρακτήρα της σειράς και έχει εκπαιδευτεί από τους καλύτερους κατάσκοπους της CIA του Westeros. Είναι λογική η εξέλιξη του χαρακτήρα, σε ένα διερευνητικό μυαλό που θέλει να δει όλο τον κόσμο. Αυτά τα στοιχεία που είχαμε από την πρώτη σεζόν, τα είδαμε να εξελίσσονται μέσα από κακουχίες και δεινά. Αγαπημένος χαρακτήρας που ερμηνεύτηκε καταπληκτικά.

Η Sansa επίσης έγινε αυτό που πάντα ήθελε. Πήρε τον Βορρά από τα 7 βασίλεια (που έχει το δικό του καπετανάτο και δικαιωματικά έπρεπε να αποσχιστεί), πήρε τη βασιλεία με την αποδοχή όλων και έμεινε στο σπίτι της, ως βασίλισσα πλέον. Άλλος ένας χαρακτήρας που εξελίχθηκε σύμφωνα με τις κακουχίες του.

Ο Bran. Δεν ξέρω τι να πω για τον Bran. Κυρίως γιατί δεν νιώθω ότι τον ξέρουμε σαν χαρακτήρα. Τελικά δεν τον γνωρίσαμε καθόλου τις 2 τελευταίες σεζόν, ενώ ο χαρακτήρας που γνωρίσαμε δεν υπάρχει πια, αφού δεν είναι ο Bran. Όπως είπε και η Meera Reed, ο Brandon Stark πέθανε σε εκείνη τη σπηλιά (“The door”). Ξέρουμε ότι το 3-eyed-raven έχει μεγάλο background story στα βιβλία του GRRM, το οποίο δεν βλέπουμε καθόλου στη σειρά. Αυτή η  ιστορία θα μπορούσε να έχει δοθεί και να έχουμε περισσότερες πληροφορίες για τον άνθρωπο που τελικά ανέλαβε την εξουσία. 

Και στο τέλος, ο Jon Snow. Ήταν ο χαρακτήρας με το πιο μυστήριο παρελθόν. Ήταν ο χαρακτήρας με την πιο ενδιαφέρουσα εξέλιξη, είχε 1.50 απόδοση να κάτσει στον Iron Throne, αναστήθηκε αφού τον πρόδωσαν, είχε την πιο ξεκάθαρη ηθική πυξίδα σε όλο το Westeros (εντάξει, με εξαίρεση τον Ned). Τι άλλο να πεις για τον βασικό πρωταγωνιστή της φωτιάς και του πάγου; Κατέληξε βόρεια, μαζί με τους μοναδικούς ανθρώπους που αποδέχτηκε και τον αποδέχτηκαν. Αγάπησε μια άγρια, έσωσε τους άγριους από τον αφανισμό και δέχτηκε ένα στιλέτο στη καρδιά γι’ αυτόν το λόγο. Και χάιδεψε και τον Ghost στο τέλος, για να ηρεμήσουν μερικοί-μερικοί! Εξαιρετικός χαρακτήρας που δεν αποδόθηκε όπως του άξιζε. Όχι άσχημα, αλλά ούτε και πολύ καλά. Αδιάφορα θα έλεγα.

Και ενώ πλησιάζουμε στο τέλος του δικού μας ταξιδιού ως αρθρογράφοι για το GoT, ας κάνουμε και μια «σούμα». Η σειρά αυτή μπήκε στη ζωή μας πριν 10 χρόνια και στιγμάτισε την παγκόσμια τηλεόραση. Έφερε το epic fantasy μέσα στη καθημερινότητα του κάθε νοικοκυριού και για αυτό θα είμαστε αιωνίως ευγνώμονες. Μας έβαλε να συζητάμε θεωρίες, να σκεφτόμαστε όλα τα πιθανά σενάρια, να ερμηνεύουμε τη παραμικρή λεπτομέρεια που παίρναμε, είτε σε κείμενο είτε σε εικόνα. Άλλη μια σειρά το έχει πετύχει αυτό (σε λίγο μικρότερη κλίμακα). Οι περισσότεροι ξέρετε σε ποια αναφέρομαι.

Το κλείσιμο του Game of Thrones δεν ήταν σαν αυτό του Lost. Κυρίως γιατί ο βασικός ιστοριογράφος (GRRM) είχε δουλέψει πολύ στην ιστορία του και είχε σαφή εικόνα από την αρχή για την εξέλιξή της, κάτι που δεν είχαν κάνει οι σεναριογράφοι του Lost (και το έχουν παραδεχτεί δημοσίως). Γιατί γκρινιάζουμε λοιπόν; Τι έγινε λάθος στο GoT και δεν πήρε την αποδοχή που του άξιζε στο τέλος; Κάποιοι είπαν ότι ξενέρωσε ο κόσμος που η σειρά τελείωνε και αντέδρασαν. Μα και το Breaking Bad τελείωνε και το ξέραμε από πριν και ο τελευταίος κύκλος είχε μέσο όρο βαθμολογίας επεισοδίων περίπου 9.9! Κάποιοι είπαν ότι δεν δόθηκε ο απαιτούμενος τηλεοπτικός χρόνος στους showrunners για να εξελίξουν την ιστορία όπως έπρεπε. Μα το HBO βγήκε δημόσια στο τέλος του 6ου κύκλου και είπε ότι δίνει 2 πλήρεις κύκλους στη σειρά (10 επεισόδια ο καθένας) και οι D&D είπαν όχι. Γιατί λοιπόν είναι αρκετός κόσμος τόσο ξενερωμένος; Τι πήγε στραβά;

Η δική μου ερμηνεία είναι απλή. Μέχρι την 5η σεζόν πηγαίναμε χέρι χέρι με τα βιβλία του GRRM, αν και είχαμε κάποιες διαφοροποιήσεις, τις οποίες επέβλεπε και αποδεχόταν ο ίδιος ο Martin. Μέχρι εκεί, η σειρά ήταν καταπληκτική και βασιζόταν σε ένα καταπληκτικό character development με εξαιρετικό (ως επί το πλείστον) casting και φοβερή σκηνοθεσία και φωτογραφία. Για να μη μιλήσουμε για τη μουσική. Μετά από αυτό, άρχισε σιγά σιγά η κατρακύλα. Προφανώς ο GRRM έχει ήδη ένα προσχέδιο του επόμενου βιβλίου του, συνεπώς είχε μια πιο ξεκάθαρη εικόνα για την εξέλιξη της ιστορίας. Αυτό το πήραν οι D&D και έφτιαξαν μία ωραία (όχι καταπληκτική, αλλά ωραία) 6η σεζόν. Αφού ο Martin είπε «πάρτε το πάνω σας, εγώ θα κάνω τα βιβλία μου», δίνοντας 5-6 κατευθυντήριες γραμμές για το τέλος, άρχισαν τα σοβαρά προβλήματα. Οι D&D δεν το έχουν στο story writing και αυτό φάνηκε περίτρανα. Πιέστηκαν πολύ για να κλείσουν την ιστορία, είδαν ότι δεν μπορούσαν να δημιουργήσουν το «περιβάλλον» για να ωριμάσουν οι χαρακτήρες στις τελικές επιλογές τους και το προχώρησαν όπως ήξεραν. Πολλά λεφτά σε CGI για να το κάνουμε εντυπωσιακό, μάχες και «επικούρα» για να χαρούν μερικοί και κάποια hollywood tricks όπως διάσπαρτα love stories για να τραβήξουμε την προσοχή. Το αποτέλεσμα ήταν ένα βεβιασμένο (ιστορικά) κλείσιμο και μια απογοητευτική κατά μέσο όρο 8η σεζόν. Μια αδιόρατη αίσθηση «προχειροδουλειάς» που δεν άξιζε στη σειρά και δεν μας παραπλάνησε, όσο κι αν την έντυσαν με χρυσοποίκιλτα στολίδια. Αν διαφωνείτε και θεωρείτε ότι η τελευταία σεζόν είναι καλή, σας προκαλώ να ξεκινήσετε να ξαναβλέπετε την 5η σεζόν (τώρα που έχετε φρέσκια την 8η). Επειδή το έκανα, σας λέω ότι όσο προχωρούσα στην 7η, με το ένα επεισόδιο να διαδέχεται το άλλο, παρατηρούσα έντονα όλα αυτά που σας λέω παραπάνω. Η εξέλιξη της σειράς «απογυμνώθηκε» μπροστά στα μάτια μου. Με αποκορύφωμα την αλλαγή από τη 7η στην 8η σεζόν. Δοκιμάστε το και σκεφτείτε το.

Προσωπικά όμως, δεν ανησυχώ. Το HBO βρήκε τη «χήνα με τα χρυσά αυγά» και δεν πρόκειται να την αφήσει έτσι εύκολα. Είναι πολλά ήδη τα spin-offs που ακούγονται, με βασικότερο το The Long Night (unofficial τιτλος) που θα διαδραματίζεται πολλά χρόνια πριν το Game of Thrones και το οποίο πιστεύω ότι θα μας δώσει πολλές απαντήσεις στην ιστορία που είδαμε να τελειώνει χτες. Και κυρίως, το story writing θα είναι αποκλειστικά του GRRM, οπότε fingers crossed. Από εμένα, until we meet again...

[Γράφει ο Ραφαήλ Αντωνιάδης]

Μετά από το ίσως πιο πολυαναμενόμενο και με διαφορά το πιο «ξενέρωτο» επεισόδιο του Game of Thrones, ήρθε το 6ο επεισόδιο της όγδοης σεζόν για να βάλει ένα τέλος (ή μια αρχή γιατί ποτέ δεν ξέρεις) σε όσα ξεκίνησαν τον Απρίλιο του 2011. Η σεζόν σίγουρα μπορεί να χαρακτηριστεί ως απογοητευτική, καθώς μετά από τόσο μεγάλη αναμονή και έπειτα από επτά σεζόν που είχαν ανεβάσει τις προσδοκίες όλων στο κατακόρυφο, σίγουρα περιμέναμε το καλύτερο. Οι παραγωγοί της σειράς όμως μας έδωσαν δύο σχετικά καλά επεισόδια για αρχή και μετά από αυτά το χάος. Από το 3ο επεισόδιο και μετά η απόλυτη καταστροφή (όσο και αν δεν έχω προσωπικά παράπονο από το 3ο και το 4ο επεισόδιο) και μάλιστα πριν απ' το μεγάλο φινάλε. Ένα όχι και τόσο καλό τέλος, που μου φάνηκε πως ήταν χωρισμένο σε δύο άνισα κομμάτια.

Το πρώτο «κακό» μισό του επεισοδίου (και αυτό που περιμέναμε όλοι) ήταν λες και μπήκε εκεί για να «μπαλώσει» ότι ξεκίνησε το προηγούμενο και το οποίο μάλιστα έφτασε στην κορύφωση με τον πιο κλισέ τρόπο. Η στιγμή που ο Jon μαχαιρώνει την Daenerys φαινόταν να έρχεται από χιλιόμετρα. Το μόνο καλό πράγμα που είχε αυτό το κομμάτι ήταν ο Tyrion, ο οποίος είναι πιθανό να είχε έναν συγκεκριμένο σεναριογράφο για να ασχολείται με αυτόν και μόνο. Δεν εξηγείται διαφορετικά. Δε γίνεται τα λόγια ενός χαρακτήρα να είναι τόσο σωστά δοσμένα, ενώ των υπολοίπων όχι. Άντε ίσως και του Bran. Πάντως, η κίνηση του Drogon να κάψει τον θρόνο ήταν το καλύτερο... Μας ζάλισαν με την παλιοκαρέκλα! Τέλος, αυτό το ρουθούνισμα του Jon Snow όταν μιλούσε, ή καλύτερα όταν προσπαθούσε να μιλήσει, μου έσπασε τα νεύρα.

Το δεύτερο «καλό» μισό από την άλλη, ήταν ένας αρκετά σωστός θα έλεγα επίλογος. Βέβαια, ίσως να μην ήταν ότι καλύτερο για μια τέτοια σειρά όπως το Game of Thrones. Τόσο καιρό, δεν μας είχαν συνηθίσει σε τόσο νορμάλ καταστάσεις, πράγμα που ίσως ξενίσει αρκετούς. Εμένα, πάντως όχι και τόσο.

Η τελική κατάληξη και οι θέσεις που «τοποθετήθηκαν» οι χαρακτήρες στο φινάλε δεν μπορώ να πω ότι με ενόχλησαν. Ειδικά αφού έμεινε ανεξάρτητο το Winterfell. Εικάζω πως μπορεί στην παραγωγή να αφήνουν ένα μικρό ενδεχόμενο στο μέλλον να βγει μια σειρά που θα μας παρουσιάζει την «Δύση», η οποία αναφέρθηκε από την Arya, καθώς μας αποχαιρέτησε ξεκινώντας για το μεγάλο ταξίδι της ανακάλυψης. Ο μοναδικός κερδισμένος από όλο αυτό μάλλον είναι ο Ghost, μιας και ο Jon γύρισε σε αυτόν στον κάτασπρο Βορρά. Κλείνοντας ας αναφερθώ και στον πιο αδιάφορο και παράλληλα πιο σπαστικό χαρακτήρα της σειράς που ακούει στο όνομα Grey Worm. Δεν μπορούσαν εκεί στο HBO να τον μετατρέψουν σε κολατσιό του Drogon, έτσι να έχει να φάει κάτι για το δρόμο ο καημένος; Αντί για αυτό τον μετέτρεψαν σε «Άρχοντα» του Οίκου των Άσπιλων. Ήμαρτον!

Υ.Γ.1. Ελπίζω αυτό το ασπρισμένο τοπίο στην αρχή του επεισοδίου να ήταν στάχτες από την γενοκτονία της Daenerys και όχι χιόνι, γιατί τότε μιλάμε για τον απόλυτο ερασιτεχνισμό.

Υ.Γ.2. Μπορεί η σεζόν να μην ήταν καλή, ή ακόμη καλύτερα να ήταν κακή, αλλά και πάλι στο τέλος ένιωσα αυτή τη μικρή συγκίνηση που με πιάνει πάντα στο φινάλε μια μακροσκελούς σειράς.

[Γράφει ο Αλέξανδρος Μούρτζος]

A Song of Ice and Fire: There and Back Again - by D&D

Μπέρδεμα, ανακούφιση, συγκίνηση, νοσταλγία.
Αυτά τα τέσσερα συναισθήματα συνοψίζουν το τελευταίο επεισόδιο της πιο επιτυχημένης και επικής σειράς της τηλεόρασης.

Σίγουρα υπήρχαν πολλές «τρύπες» στο σενάριο. Σίγουρα χρειαζόταν επιπλέον χρόνος για να εξηγηθούν κάποια πράγματα καλύτερα. Σίγουρα έπεσαν στον κάδο αχρήστων όλες οι θεωρίες (όχι ότι ήταν υποχρεωμένοι να τις πραγματοποιήσουν). Και σίγουρα κάποιες εξελίξεις των τελευταίων seasons, δεν έβγαζαν κανένα απολύτως νόημα στο τέλος .

Παρ' όλη την γκρίνια και το τι θα ήθελε το fanbase (λες και εμείς το γράφουμε και το χρηματοδοτούμε), πρέπει να συμφωνήσουμε ότι το τέλος κάθε άλλο παρά γλυκόπικρο ήταν και μας άφησε με μια συγκίνηση ή μάλλον καλύτερα ήταν γλυκόπικρο για κάθε υπέρμαχο της Daenerys που περίμενε να ελευθερώσει τους πάντες, να την υποδεχθούν σαν απελευθερώτρια (lol), να παντρευτεί τον Jon, και να ζήσουν όλοι καλά και εμείς καλύτερα.

Αντίθετα, χάρηκα που δημιουργήθηκε ένα όχι τόσο αναμενόμενο τέλος (αλλά σίγουρα ξενέρωτο για πολλούς), στο οποίο ο κύκλος ενός 9χρονου ταξιδιού έκλεισε. Και έκλεισε όπως άρχισε. Με τους χαρακτήρες που είδαμε πρώτους πρώτους και αγαπήσαμε αμέσως. Ο καθένας πλέον με τον δικό του σκοπό.

Θα λέγε κανείς ότι κατά κάποιο τρόπο η δικαιοσύνη κυριάρχησε στο τέλος. Όσοι έφεραν δεινά στο Westeros, πέθαναν (πχ Cersei). Οι έξυπνοι και διπλωματικοί χαρακτήρες συνέχισαν να έχουν ενεργό ρόλο στην πολιτική (πχ Tyrion, Davos), ενώ όσοι ταλαιπωρήθηκαν και πέρασαν τα πάνδεινα σε όλη την σειρά, πραγματοποίησαν τα όνειρα τους (πχ Sansa).

Όλα όσα και αν πήγαν στραβά από θέμα σεναρίου, στο τέλος σου μένει μονο μια γλυκιά νοσταλγική γεύση, παρόμοια με αυτή του τέλος του Lost. There and Back Again λοιπόν.

2011-2019

[Γράφει ο Δημήτρης Όρλης]

Ένα μέτριο τέλος για τον κακό τελευταίο κύκλο μιας εκπληκτικής σειράς. Αν πριν από δυο χρόνια μας έλεγε κάποιος πως θα υπήρχε διάλογος Tyrion με Bronn στο τελευταίο επεισόδιο θα ενθουσιαζόμασταν μόνο από τη σκέψη των ατακών που θα μπορούσαμε να ακούσουμε. Λίγες ημέρες μετά, θυμάστε τι είπαν;

Κρατάω επίσης δύο ατάκες που μου «βρωμάνε» για sequel του HBO:
- Tyrion στον Jon: «Ask me again in 10 years». Τα έκανε ο μάστορας ο Lynch, γιατί όχι και το HBO;
- West Of Westeros, πρεμιέρα 7 Απριλίου 2025 στο HBO. Ακολουθείστε την Arya σε ένα crossover μεταξύ Game Of Thrones και Black Sails.

Εμπρός λοιπόν, στα βιβλία!

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ - ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

[Γιώργος Μπαλιώτης] Αν ο δράκος προσπαθούσε να κάψει τον Jon Snow και τελικά αυτός ήταν άκαφτος και έτσι καβαλούσε τον δράκο και γινόταν ο βασιλιάς των 6 ή 7 βασιλείων, αυτό θα ήταν καλύτερο τέλος για εσάς; Για μένα μάλλον ναι. Θα ήθελα όμως να αφιερωθεί λίγο περισσότερος χρόνος στην Daenerys και να μη φύγει στην μέση περίπου του επεισοδίου.

[Κωστής Παρούσης] Για μένα δεν θα ήταν ικανοποιητικό τέλος να καβαλήσει ο Jon τον Drogon. Υποτίθεται ο δράκος ήταν της Daenerys και δεν αλλάζει αυτό, ειδικά όταν πρόκειται για αυτόν που την σκότωσε. Κι επίσης, από τη στιγμή που τη σκότωσε, πολύ δύσκολα θα γινόταν βασιλιάς. Στο θρόνο θα ήθελα να δω σίγουρα κάποιον άλλο από τον Bran, έτσι όπως εξελίχθηκε η ιστορία, γιατί πολύ απλά δεν ξέρω τίποτα γι αυτον. Αυτή ίσως να ήταν η μόνη αλλαγή που θα ήθελα, αφού γενικά σαν κλείσιμο ιστορίας με ικανοποίησε. Το πως φτάσαμε εκεί είναι άλλο θέμα.
Από άποψη storyline στο επεισόδιο, συμφωνώ με το Γιώργο. Η σκηνή που πεθαίνει η Daenerys δεν πρέπει να είναι στη μέση του επεισοδίου. Θα μπορούσε κάλλιστα να κλείσει το προηγούμενο επεισόδιο με αυτό και να διαχειριζόσουν τη μετα-Daenerys εποχή στο τελευταίο. Ταυτόχρονα με κάποιες απαντήσεις για το παρελθόν ενδεχομένως, κλείνοντας κάποια κενά στην ιστορία που έχουν μείνει αναπάντητα.

[Αλέξανδρος Μούρτζος] Σε πόσους άρεσε η αλά Monty Python σκηνή του συμβουλίου; Κάποιοι αγαπημένοι χαρακτήρες (πολλούς δεν τους περιμέναμε καν ζωντανούς) να κανονίζουν τα του βασιλείου. Σου αφήνει να εννοηθεί ότι παρά το χαμό δεν άλλαξε τίποτα. Οι Λόρδοι κάθονται γύρω από ένα τραπέζι και αποφασίζουν αν χρειάζονται περισσότερο στόλο ή οίκους ανοχής.

[Κωστής Παρούσης] Δεν είμαι σίγουρος ότι αφήνει αυτό. Σίγουρα κωμικοποιεί και ελαφραίνει λίγο το επεισόδιο, αλλά στην τελική αυτό που λέει είναι ότι πλέον κυβερνούν άτομα που έχουν περάσει από πολλά και όχι high lords που στη ζωή τους έχουν δει μόνο πλούτη. Γενικά η επιλογή του βασιλιά και όχι η διαδοχή του από την οικογένειά του, είναι το πρώτο σημάδι μιας εκδημοκρατισμένης διαδικασίας. Η οποία προφανώς δε θα μπορούσε να φτάσει απευθείας στο άλλο άκρο (γι' αυτο και διακωμωδήθηκε τόσο έντονα η ιδέα του Sam). Αλλά τελικά, ο τροχός έσπασε.

FUN FACTS

[Γράφει ο Γιώργος Μπαλιώτης]

1. Η σκηνή που η Daenerys μιλάει στον στρατό της στα συντρίμμια του King's Landing παρομοιάζεται με αυτήν που ο Saruman κοίταζε τον μεγάλο στρατό του στον «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών: Οι Δύο Πύργοι».

2. Ο Grey Worm σάλπαρε για το Naath, το μέρος που ήθελε η Missadei να πάνε μαζί, μετά τον πόλεμο.

3. Τα είδατε τα μπουκαλάκια νερού, πίσω από τα πόδια των Λόρδων στη Μεγάλη Συνάντηση τους, όπου ορίστηκε ο Bran ως βασιλιάς;

Σας ευχαριστούμε τόσο, μα τόσο πολύ που ήσασταν πιστοί αναγνώστες αυτής της στήλης από το 2015, μέχρι και σήμερα!