1. Τι θα ακούσεις;
Ίσως το καλύτερο φετινό ψυχεδελικό album
Ίσως το καλύτερο φετινό ψυχεδελικό album
2. Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις;
Connector, Chasing The Tail Of A Dream, Miss Fortune, She Runs The River
3. Βαθμολογία;
8,5/10
Album επιστροφής το Distance Inbetween για τους πολυαγαπημένους The Coral, έξι χρόνια μετά το Butterfly House και ένα χρόνο μετά το "χαμένο" The Curse of Love που είχε όμως αρκετά παλιότερο υλικό. Μια επιστροφή ακριβώς πάνω στο σημείο που συνήθως αρχίζουν οι σκέψεις περί πιθανότητας διάλυσης μιας μπάντας. Η επιστροφή για ένα συγκρότημα μετά από ένα τόσο μεγάλο διάστημα αποχής, μπορεί να αφορά είτε την επιβεβαίωση της παρακμής που οδήγησε στην μεγάλη απουσία, είτε την αναζωογόνηση του πνεύματος. Το Distance Inbetween ευτυχώς πατάει εξ ολοκλήρου στο δεύτερο, ξανά-αποκαλύπτοντας μας ένα συγκρότημα που όχι μόνο επανασυνδέεται με τις ρίζες του, αλλά επεκτείνει με άνεση την μουσική του εμβέλεια.
Το μεγάλο αυτό διάστημα απουσίας καλύφτηκε όπως είπαμε, τόσο από το υπέροχο The Curse Of Love, όσο και από την κυκλοφορία, το 2013, του πολύ καλού Love Undercover, από το side project του James Skelly, τους James Skelly & the Intenders. Το Distance Inbetween είναι ένα πραγματικό κόσμημα και μπορεί άνετα να χαρακτηριστεί σαν μία από τις εκπλήξεις του 2016. Κύριο σημείο αναφοράς παραμένουν σε μεγάλο βαθμό τα sixties, ενώ πάντοτε το πνεύμα ψυχεδελικής αναζήτησης είναι κυρίαρχο. Στα 44 λεπτά που διαρκεί και με νέο κιθαρίστα τον Paul Molloy από τους ομόσταυλους Zutons, το συγκρότημα δεν απομακρύνεται ιδιαίτερα από τον ήχο που τους συνοδεύει από το 2002, που είναι όπως πάντα σε μεγάλες δόσεις μελαγχολικός, φαίνεται να έχει σε κάποιο βαθμό βαρύνει, είναι πιο σκοτεινός, πιο στοχαστικός και αισθητά λιγότερο πειραματικός από τα προηγούμενα. Η ικανότητά τους να σκαρώνουν ευφάνταστες μελωδίες ήταν πάντα μοναδική και αυτό το άλμπουμ, όπου μάλιστα τις προσφέρουν ανακατεμένες με Krautrock, δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση εξαίρεση.
Αλλά, όπως είπαμε, είναι η ψυχεδελική λάμψη που φωτίζει περισσότερο το Distance Inbetween, από το εναρκτήριο Connector που δίνει το στίγμα των όσων θα ακολουθήσουν: Επαναλαμβανόμενα κιθαριστικά riffs, Motorik ρυθμός και ένα groovy ανατολίτικο synth. Η συνέχεια παρόμοια, στο αγγελικό White Bird με τις αριστουργηματικές φωνητικές αρμονίες και το στοιχειωμένο Mellotron να θυμίζει όσο ποτέ τους Byrds, μία από τις μεγαλύτερες επιρροές τους, ενώ στο 70's Chasing the Tail of the Dream θα ανακατέψουν με μαεστρία tribal τύμπανα και space rock. Αμέσως μετά ο ρυθμός πέφτει με το ομώνυμο Distance Inbetween που ακολουθεί να σκεπάζει με μελαγχολία την ατμόσφαιρα, είναι άλλωστε είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της μπάντας όλα αυτά τα χρόνια. Το Million Eyes με το φοβερό instrumental outro, δίνει μια αίσθηση αυτοσχεδιασμού που αποπνέει και το δέσιμο μιας μπάντας που είναι μαζί σχεδόν 20 χρόνια, ενώ το pop highlight Miss Fortune συνδυάζει όλα όσα οι Coral κάνουν καλά: αρμονίες, επαναλαμβανόμενα beats, πολλαπλές ψυχεδελικές υφές, πανέμορφους στίχους και εξυψωτικό, κολλητικό ρεφρέν. Αλλού, στο Holy Revelation, θα συνδυάσουν με χαρακτηριστική ευκολία ψυχεδέλεια και υπνωτικό Krautrock, ενώ λίγο πριν το τέλος το υπέροχο μάντρα του She Runs The River λαμπυρίζει μαγικά.
Η μεγαλύτερη έκπληξη είναι ότι, 14 χρόνια μετά το ντεμπούτο τους, οι Coral μπορούν να παράγουν μουσική σε υψηλό επίπεδο. Το Distance Inbetween δείχνει πως οι Coral κατέχουν ακόμα τη συνταγή για τη δημιουργία ενός συναρπαστικού album.
Welcome back!