Σκεφτόμουν πολλή ώρα πώς να ξεκινήσω το άρθρο. Πώς μπορεί να περιγραφεί η εμπειρία της συναυλίας της LP στην Τεχνόπολη! Έπειτα, είπα να γράψω την πρώτη μου σκέψη, όταν την πρωτοείδα την σκηνή: Αν η μουσική έπαιρνε σάρκα και οστά, θα ήταν η LP.
Την Παρασκευή, λοιπόν, η Τεχνόπολη φιλοξένησε μία ιδιαίτερη περσόνα. Με χαρακτηριστικό στυλ, αγάπη για το μαύρο χρώμα, με φωνή αψεγάδιαστη και
εξαιρετικό χαμόγελο. Η LP, πέρα από τις απίστευτες φωνητικές της ικανότητες, μας έδειξε πόσο όμορφος άνθρωπος είναι. Η ίδια στάθηκε στη σκηνή με σεβασμό και αγάπη απέναντι στη μουσική της, τους συναδέλφους της κι εμάς.
Ήταν εκατό τοις εκατό παραδομένη σε αυτό που έκανε, αυθεντική, αυθόρμητη, γεμάτη ενέργεια. Ήταν ευτυχισμένη! Μοιράστηκε μαζί μας εμπειρίες. Μας είπε πολλές φορές "S' agapo". Πιστεύει πως οι Έλληνες είναι εξαιρετικοί. Είχε την τύχη να έρθει σε στενή επαφή με Έλληνες και μας συμπάθησε πολύ. Η πρώτη της αγάπη, μάλιστα, ήταν από την Ελλάδα. Έτσι, ήρθε στην Αθήνα με την καλύτερη διάθεση και μας χάρισε μία βραδιά μαγική.
Ανεβαίνοντας στη σκηνή καταχειροκροτήθηκε από το κοινό και το ταξίδι ξεκίνησε με το εξαιρετικό Muddy Waters. Ήταν αναμενόμενο πως το Lost On You θα ήταν πιο κάτω στο setlist.Έπειτα μεταφερθήκαμε ανατολικά με το Tokyo Sunrise και λίγο αργότερα ήρθε η μεγάλη έκρηξη: από τις πρώτες συγχορδίες ο κόσμος άρχισε να φωνάζει... ήταν το Lost On You!! Αυτό που συνέβη δεν περιγράφεται με λόγια. Η ίδια φαίνεται να ένιωσε υπέροχα! Δεν έπαψε έπειτα απ' το κομμάτι αυτό να μας ευχαριστεί για τη βραδιά.
Στη συνέχεια ακούσαμε τα κομμάτια With Other People, Death Valley, Fighting With Myself, Someday, Levilator, Someday, Strange, Halo, ενώ πολύ συγκινητική ήταν η στιγμή που ερμήνευσε το Forever For Now, για τους γονείς της. Δεν έχουμε ξανακούσει πιο συγκινητικό σφύριγμα.
Η εμφάνισή της διήρκεσε μία ώρα και κάτι. Μας ευχαρίστησε θερμά και αποχώρησε. Δεν γινόταν όμως να ολοκληρωθεί η συναυλία χωρίς να ακούσουμε μία ακόμη φορά το Lost On You! Ήταν το απόλυτο φινάλε, με το κοινό να παραληρεί, κομφετί στον αέρα και καπνούς.
Η ενορχήστρωση των κομματιών ήταν εξαιρετική, καθώς ακούσαμε όλες τις λεπτομέρειες που υπάρχουν στα ηχογραφημένα κομμάτια. Σε αυτό φυσικά βοήθησε ο πολύ καλός ήχος. Ακούγαμε καθαρά τα όργανα και την LP, τόσο όταν τραγουδούσε όσο και όταν μας μιλούσε. Εκείνη έπαιξε γιουκαλίλι, κιθάρα, φυσαρμόνικα και κρουστά. Ένα ακόμη θετικό ήταν ότι υπήρχαν video walls δεξιά και αριστερά της σκηνής, καθώς και αμέσως μετά την είσοδο στην Τεχνόπολη, ώστε να μπορούν όλοι να παρακολουθούν. Ήταν μία καθόλα εξαιρετική εμφάνιση, καλλιτεχνικά και αισθητικά.
Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθούμε στα opening acts. Εμείς καταφέραμε να φτάσουμε στον χώρο λίγο μετά τις εννέα και ακούσαμε για λίγο την Katerina Duska. Θα την χαρακτήριζα αιθέρια. Μια ιδιαίτερη χροιά και σκηνική παρουσία, θύμιζε κάτι από Florence και Kovacs. Συνεπήρε το κοινό με μία σειρά κομματιών που προετοίμασε το κοινό για την εμφάνιση της LP.
Ήταν μία πολύ καλή επιλογή!
Είχαμε την ευκαιρία να βρεθούμε σε μία από τις ωραιότερες εμφανίσεις στην Τεχνόπολη. Για τη φωνή της LP δεν μπορεί να ειπωθεί κάτι. Προσωπικά έμεινα πολλή ώρα με το στόμα ανοιχτό, μην μπορώντας να πιστέψω ότι ήμουν εκεί, ότι άκουγα αυτή τη φωνή...
... Ευχαριστώ, LP!!
Την Παρασκευή, λοιπόν, η Τεχνόπολη φιλοξένησε μία ιδιαίτερη περσόνα. Με χαρακτηριστικό στυλ, αγάπη για το μαύρο χρώμα, με φωνή αψεγάδιαστη και
εξαιρετικό χαμόγελο. Η LP, πέρα από τις απίστευτες φωνητικές της ικανότητες, μας έδειξε πόσο όμορφος άνθρωπος είναι. Η ίδια στάθηκε στη σκηνή με σεβασμό και αγάπη απέναντι στη μουσική της, τους συναδέλφους της κι εμάς.
Ήταν εκατό τοις εκατό παραδομένη σε αυτό που έκανε, αυθεντική, αυθόρμητη, γεμάτη ενέργεια. Ήταν ευτυχισμένη! Μοιράστηκε μαζί μας εμπειρίες. Μας είπε πολλές φορές "S' agapo". Πιστεύει πως οι Έλληνες είναι εξαιρετικοί. Είχε την τύχη να έρθει σε στενή επαφή με Έλληνες και μας συμπάθησε πολύ. Η πρώτη της αγάπη, μάλιστα, ήταν από την Ελλάδα. Έτσι, ήρθε στην Αθήνα με την καλύτερη διάθεση και μας χάρισε μία βραδιά μαγική.
Ανεβαίνοντας στη σκηνή καταχειροκροτήθηκε από το κοινό και το ταξίδι ξεκίνησε με το εξαιρετικό Muddy Waters. Ήταν αναμενόμενο πως το Lost On You θα ήταν πιο κάτω στο setlist.Έπειτα μεταφερθήκαμε ανατολικά με το Tokyo Sunrise και λίγο αργότερα ήρθε η μεγάλη έκρηξη: από τις πρώτες συγχορδίες ο κόσμος άρχισε να φωνάζει... ήταν το Lost On You!! Αυτό που συνέβη δεν περιγράφεται με λόγια. Η ίδια φαίνεται να ένιωσε υπέροχα! Δεν έπαψε έπειτα απ' το κομμάτι αυτό να μας ευχαριστεί για τη βραδιά.
Στη συνέχεια ακούσαμε τα κομμάτια With Other People, Death Valley, Fighting With Myself, Someday, Levilator, Someday, Strange, Halo, ενώ πολύ συγκινητική ήταν η στιγμή που ερμήνευσε το Forever For Now, για τους γονείς της. Δεν έχουμε ξανακούσει πιο συγκινητικό σφύριγμα.
Η εμφάνισή της διήρκεσε μία ώρα και κάτι. Μας ευχαρίστησε θερμά και αποχώρησε. Δεν γινόταν όμως να ολοκληρωθεί η συναυλία χωρίς να ακούσουμε μία ακόμη φορά το Lost On You! Ήταν το απόλυτο φινάλε, με το κοινό να παραληρεί, κομφετί στον αέρα και καπνούς.
Η ενορχήστρωση των κομματιών ήταν εξαιρετική, καθώς ακούσαμε όλες τις λεπτομέρειες που υπάρχουν στα ηχογραφημένα κομμάτια. Σε αυτό φυσικά βοήθησε ο πολύ καλός ήχος. Ακούγαμε καθαρά τα όργανα και την LP, τόσο όταν τραγουδούσε όσο και όταν μας μιλούσε. Εκείνη έπαιξε γιουκαλίλι, κιθάρα, φυσαρμόνικα και κρουστά. Ένα ακόμη θετικό ήταν ότι υπήρχαν video walls δεξιά και αριστερά της σκηνής, καθώς και αμέσως μετά την είσοδο στην Τεχνόπολη, ώστε να μπορούν όλοι να παρακολουθούν. Ήταν μία καθόλα εξαιρετική εμφάνιση, καλλιτεχνικά και αισθητικά.
Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθούμε στα opening acts. Εμείς καταφέραμε να φτάσουμε στον χώρο λίγο μετά τις εννέα και ακούσαμε για λίγο την Katerina Duska. Θα την χαρακτήριζα αιθέρια. Μια ιδιαίτερη χροιά και σκηνική παρουσία, θύμιζε κάτι από Florence και Kovacs. Συνεπήρε το κοινό με μία σειρά κομματιών που προετοίμασε το κοινό για την εμφάνιση της LP.
Ήταν μία πολύ καλή επιλογή!
Είχαμε την ευκαιρία να βρεθούμε σε μία από τις ωραιότερες εμφανίσεις στην Τεχνόπολη. Για τη φωνή της LP δεν μπορεί να ειπωθεί κάτι. Προσωπικά έμεινα πολλή ώρα με το στόμα ανοιχτό, μην μπορώντας να πιστέψω ότι ήμουν εκεί, ότι άκουγα αυτή τη φωνή...
... Ευχαριστώ, LP!!