Τι θ' ακούσεις:
Synth rock, indie rock, post punk
Τραγούδια που πρέπει ν' ακούσεις:
Hold back your love, Is my love enough, Summer didn't change a thing
Βαθμολογία:
8/10
Κι ενώ η αγγλική μπάντα περίμενε την εκδήλωση ενδιαφέροντος κάποιας δισκογραφικής προκειμένου να κυκλοφορήσει το τέταρτο άλμπουμ της, είχε αρκετό χρόνο για να επεξεργαστεί το μουσικό υλικό που θα το απαρτίζει. Έτσι, κάτω από αυτές τις συνθήκες 'γεννήθηκε' το “Friends” ένα άλμπουμ το οποίο εξαπίνης ανταποκρίθηκε στις υψηλές προσδοκίες που μας είχε δημιουργήσει το προηγούμενο, “Big TV”. Ακούγοντας live το ομώνυμο κομμάτι του προηγούμενου τους άλμπουμ, αναρωτήθηκα γιατί δεν κάνουν περισσότερα σαν αυτό, πιστεύοντας πως αυτός είναι ο ήχος τους. Στο πρώτο single “Take it out on me”, δεν φάνηκε να έχουν ακολουθήσει το synth rock ήχο που μας κατέπληξε καθώς το συγκεκριμένο θυμίζει περισσότερο κάτι από το πρώτο τους άλμπουμ “To lose my life” όπου συστήθηκαν ως indie rock μπάντα. Ατυχής και μη αντιπροσωπευτική, κατά την γνώμη μου, η επιλογή παρουσίασης του δίσκου με αυτό το κομμάτι ενώ ο υπόλοιπος βρίθει αυτού του εντυπωσιακού μπλεξίματος electronic και rock. Το γκρουπ, ως ανήσυχο πνεύμα, δε σταματά να πειραματίζεται και να κάνει τους πιο απροσδόκητους συνδυασμούς, synthesizer που μυρίζει 80-ίλα με guitar riffs, σκοτεινούς στίχους με upbeat tempo.
Το άλμπουμ έχει ως θεματολογία την εξέλιξη των σχέσεων και τη μετάβαση στην ενήλικη ζωή. Φιλοδοξώντας να βγάλουν ένα sequel του “Big TV” (ναι οκ, κι εμείς το ίδιο θέλουμε), το κομμάτι “Is my love enough” ακολουθεί την επιτυχημένη μίξη synth pop με indie rock, το καλύτερο του δίσκου κατ'εμέ. Ομοίως κινείται και το “Swing” με το instrumental μέρος όπου συνδυάζει άψογα όλα όσα μάθαμε από τη μπάντα μέσα από τους τρεις προηγούμενους της δίσκους. Το “Friends” ενδείκνυται τόσο για εκείνους που αγάπησαν το ροκ ύφος του “To lose my life” όσο και για εμάς που λατρέψαμε τον προκάτοχό του, “Big TV”. “Hold back your love you know that I have my doubts”: Δεν χρειάστηκε δεύτερη ακρόαση για να καταλάβουμε ότι το κομμάτι θα μπει στη λίστα με τα πιο δημοφιλή του γκρουπ – ξέρετε από εκείνα τα τραγούδια που ανυπομονείς να τα ακούσεις σε encore ή προσμένεις μήπως τύχει και το παίξουν για μία δεύτερη φορά στο live.
Οι White Lies συνέθεσαν ένα άλμπουμ μινιμαλιστικό αποφεύγοντας ακραίους πειραματισμούς, αρκούμενοι στη σύμμειξη των όσων μας έχουν ήδη παρουσιάσει – κι έχουν διαπιστώσει ότι αποτελούν success story. Άλλωστε στις 3 και 4 Δεκέμβρη θα έχουμε την ευκαιρία να τους δούμε live σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη σε headline συναυλία κι όχι ως support group όπως στο Ejekt το 2014. Αν δεν είναι αυτή η απόδειξη ότι το Λονδρέζικο γκρουπ αρχίζει να αποκτά μουσική ισχύ και ευρεία απήχηση, τότε ποια είναι;!
Σχετικό θέμα