Περίμενα το βινύλιο από το πρωί. Ήταν κάτι σαν θέμα τιμής, σαν ένα στοίχημα δηλαδή, να προλάβουμε με λίγα λόγια ώστε να είμαστε οι πρώτοι που θα παίξουν το τραγούδι στην Ελλάδα (σε promo βέβαια..) εκείνη τη μέρα... Εκείνο το βράδυ μάλλον.
Έπαιζα μουσική στο Memphis δύο φορές τη βδομάδα και πέρα από το ραδιόφωνο που με είχε ήδη βάλει σε αυτή την παράξενη μα και όμορφη περιπέτεια των εκπομπών (που δεν συγκρίνεται με τίποτα...) και τα βράδια στο Memphis είχαν τις στιγμές τους. Με τα βινύλια των Sunnyboys, Fuzztones, Gang of Four, Seeds, Stooges κτλ να περνάνε απ' τα χέρια μου σε μια εποχή που κανένα κωλοκινητό δεν μπορούσε να διώξει (ούτε για ένα δευτερόλεπτο) τη μουσική από την κεντρική 'σκηνή' της νύχτας. Από τα πρόσωπα και τη σκέψη...
ΔΕΝ ήταν όλα αποσπασματικά και στιγμιαία ακόμα βλέπετε. Το θυμάμαι σαν τώρα. Το μυστικό είχε διαρρεύσει από στόμα σε στόμα (ό χ ι δεν ήταν promotion) και αρκετός κόσμος περίμενε ειδικά εκείνο το βράδυ το συγκεκριμένο βινύλιο να φτάσει στα χέρια μου για να το ακούσει.
Είχε προηγηθεί τρελός αγώνας δρόμου για να φτάσει πρώτα στα χέρια μας βέβαια για να το παίξουμε πρώτοι εμείς. Μιλάμε για πολύ τρέξιμο... Η πόρτα ανοίγει, ο τύπος που το κρατάει στα χέρια του με πλησιάζει στο γνωστό υπερυψωμένο σημείο του DJ, μου το δίνει και μου χαμογελάει σα να λέει: 'Τυχεράκια, άντε στο δίνω. Δικό σου είναι τώρα.' Από το βράδυ εκείνο βέβαια το 'The Only One i Know' είναι όπως καταλαβαίνετε ένα από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια και περιττό να αναφέρω πως εκείνο το βράδυ ακούστηκε περισσότερες (...) από μια φορά.
Γιατί τα θυμάμαι όλα αυτά σήμερα θα μου πείτε. Γιατί το νέο ('Who We Touch') των CHARLATANS είναι κ α τ α π λ η κ τ ι κ ό, αλλά και γιατί ΔΕΝ μπορώ να καταλάβω ΠΩΣ ακριβώς μπορούμε και βρίσκουμε το χρόνο με τον Tim Burgess για να τα λέμε (πριν από λίγες ημέρες πάλι) σε σχέση με τόσα και τόσα πράγματα, μα ΔΕΝ μπορούμε να βρούμε το χρόνο για μια 'κανονική' (!) συνέντευξη! Είναι αστείο.
Τον φιλοξένησα στην εκπομπή μου πριν από μερικούς μήνες και είπαμε πολλά βέβαια. Αυτή την περίοδο πάντως είναι έτοιμος για τη νέα μεγάλη περιοδεία των Charlatans, ενώ φυσικά και εξακολουθεί να γουστάρει σταθερά την Ελλάδα (και είναι ενήμερος παράλληλα για πολλά) με το νέο τους album να τον έχει (απόλυτα δικαιολογημένα) ενθουσιάσει. Ξέρετε όπως σε κάθε χώρο, τα κωλόπαιδα περισσεύουν συχνά, ο Tim Burgess είναι αληθινά ένα από τα 'καλύτερα παιδιά' που έχω γνωρίσει. Ατόφιος όντως και δεν το παίζει. Και για αυτό τον γουστάρω ξεχωριστά...
Το νέο τους είναι διαμάντι και ανυπομονεί να βρεθεί πάνω στη σκηνή παρέα με τα νέα τραγούδια του πολύ σύντομα. Είχαμε και μια καλή ιδέα βέβαια στην κουβέντα που κάναμε, αλλά αυτή θέλει δουλειά και χρόνο ακόμα. Α, μην ξεχαστώ. Με την πρώτη ευκαιρία θα κάνουμε και μια 'κανονική' (!) συνέντευξη ξανά. Χαίρομαι που είναι καλά κι απολαμβάνει τη μουσική. Όσο για μένα, απολαμβάνω το νέο τους όσο ελάχιστα φέτος.
Έπαιζα μουσική στο Memphis δύο φορές τη βδομάδα και πέρα από το ραδιόφωνο που με είχε ήδη βάλει σε αυτή την παράξενη μα και όμορφη περιπέτεια των εκπομπών (που δεν συγκρίνεται με τίποτα...) και τα βράδια στο Memphis είχαν τις στιγμές τους. Με τα βινύλια των Sunnyboys, Fuzztones, Gang of Four, Seeds, Stooges κτλ να περνάνε απ' τα χέρια μου σε μια εποχή που κανένα κωλοκινητό δεν μπορούσε να διώξει (ούτε για ένα δευτερόλεπτο) τη μουσική από την κεντρική 'σκηνή' της νύχτας. Από τα πρόσωπα και τη σκέψη...
ΔΕΝ ήταν όλα αποσπασματικά και στιγμιαία ακόμα βλέπετε. Το θυμάμαι σαν τώρα. Το μυστικό είχε διαρρεύσει από στόμα σε στόμα (ό χ ι δεν ήταν promotion) και αρκετός κόσμος περίμενε ειδικά εκείνο το βράδυ το συγκεκριμένο βινύλιο να φτάσει στα χέρια μου για να το ακούσει.
Είχε προηγηθεί τρελός αγώνας δρόμου για να φτάσει πρώτα στα χέρια μας βέβαια για να το παίξουμε πρώτοι εμείς. Μιλάμε για πολύ τρέξιμο... Η πόρτα ανοίγει, ο τύπος που το κρατάει στα χέρια του με πλησιάζει στο γνωστό υπερυψωμένο σημείο του DJ, μου το δίνει και μου χαμογελάει σα να λέει: 'Τυχεράκια, άντε στο δίνω. Δικό σου είναι τώρα.' Από το βράδυ εκείνο βέβαια το 'The Only One i Know' είναι όπως καταλαβαίνετε ένα από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια και περιττό να αναφέρω πως εκείνο το βράδυ ακούστηκε περισσότερες (...) από μια φορά. Γιατί τα θυμάμαι όλα αυτά σήμερα θα μου πείτε. Γιατί το νέο ('Who We Touch') των CHARLATANS είναι κ α τ α π λ η κ τ ι κ ό, αλλά και γιατί ΔΕΝ μπορώ να καταλάβω ΠΩΣ ακριβώς μπορούμε και βρίσκουμε το χρόνο με τον Tim Burgess για να τα λέμε (πριν από λίγες ημέρες πάλι) σε σχέση με τόσα και τόσα πράγματα, μα ΔΕΝ μπορούμε να βρούμε το χρόνο για μια 'κανονική' (!) συνέντευξη! Είναι αστείο.
Τον φιλοξένησα στην εκπομπή μου πριν από μερικούς μήνες και είπαμε πολλά βέβαια. Αυτή την περίοδο πάντως είναι έτοιμος για τη νέα μεγάλη περιοδεία των Charlatans, ενώ φυσικά και εξακολουθεί να γουστάρει σταθερά την Ελλάδα (και είναι ενήμερος παράλληλα για πολλά) με το νέο τους album να τον έχει (απόλυτα δικαιολογημένα) ενθουσιάσει. Ξέρετε όπως σε κάθε χώρο, τα κωλόπαιδα περισσεύουν συχνά, ο Tim Burgess είναι αληθινά ένα από τα 'καλύτερα παιδιά' που έχω γνωρίσει. Ατόφιος όντως και δεν το παίζει. Και για αυτό τον γουστάρω ξεχωριστά...Το νέο τους είναι διαμάντι και ανυπομονεί να βρεθεί πάνω στη σκηνή παρέα με τα νέα τραγούδια του πολύ σύντομα. Είχαμε και μια καλή ιδέα βέβαια στην κουβέντα που κάναμε, αλλά αυτή θέλει δουλειά και χρόνο ακόμα. Α, μην ξεχαστώ. Με την πρώτη ευκαιρία θα κάνουμε και μια 'κανονική' (!) συνέντευξη ξανά. Χαίρομαι που είναι καλά κι απολαμβάνει τη μουσική. Όσο για μένα, απολαμβάνω το νέο τους όσο ελάχιστα φέτος.
Σχετικό θέμα