Αυτή την εβδομάδα σας παρουσιάζουμε τους 50 καλύτερους δίσκους της χρονιάς. Τις προηγούμενες ημέρες είδαμε ποιοι έφτασαν στις θέσεις 31-40 και 41-50. Σήμερα οι δίσκοι στις θέσεις 21-30.
30. The Charlatans - Modern Nature
Οι Charlatans είναι το μοναδικό συγκρότημα από αυτά που ηγούνταν της λεγόμενης σκηνής του Madchester, που έχουν μείνει συνεπείς με αδιάκοπες κυκλοφορίες όλα αυτά τα 25 χρόνια, από τις αρχές των 90’s. Επίσης, έχουν εξελιχθεί μουσικά σε ένα βαθμό από τότε και δεν έμειναν στάσιμοι ηχητικά, όπως οι συντοπίτες τους Inspiral Carpets, που επέστρεψαν πέρυσι.
Από το Modern Nature ξεχωρίζει το πρώτο single "Talking In Tones", με την trip hop εισαγωγή και το δεύτερο single του album "Come Home Baby", με το οποίο επιστρέφουν στον ήχο που τους καθιέρωσε στα 90’s. Επίσης, το "Emilie", με το οποίο βουτάνε στην ψυχεδέλεια και βέβαια το "Let The Good Times Be Never Ending" που είναι αφιερωμένο στον Jon Brookes, ντράμερ τους, που δυστυχώς πέθανε το 2013.
[Λεωνίδας Καλμούκος]
29. Modest Mouse - Strangers To Ourselves
Μετά κόπων και βασάνων οι Modest Mouse κυκλοφορούν το έκτο τους άλμπουμ, οχτώ χρόνια από την τελευταία τους δουλειά. Tο ‘Strangers To Ourselves’ πλησιάζει τη μία ώρα, χωρίς να προσφέρει κάτι που να αξίζει ιδιαίτερη προσοχή, εκτός από ελάχιστα τραγούδια, όπως το ‘Sugar Boats’ με την ωραία εισαγωγή στο πιάνο και ακόμα περισσότερα όργανα μερικά δευτερόλεπτα αργότερα. Αυτά τα διάσπαρτα σημεία αξίζουν αρκετά ώστε η ακρόαση να είναι ευχάριστη την πρώτη φορά, αλλά σε βάθος δεν υπάρχει κάτι συναρπαστικό εδώ.
[Δημήτρης Όρλης]
28. The Libertines - Anthems For Doomed Youth
Το ‘Anthems For Doomed Youth’ είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό άλμπουμ. Μπορεί να μην είναι το καλύτερο της μέχρι τώρα πορείας τους – άποψη που δε θα ήταν εύκολα αποδεκτή – αλλά είναι σίγουρα άξιο να είναι αυτό που θα επανεκκινήσει την πορεία τους. Ή αυτό που θα την κλείσει αξιοπρεπώς ανεπιστρεπτί. Δεν υπάρχουν αντίστοιχα τραγούδια του ‘Time For Heroes’ εδώ, αλλά αρκετά κι εξίσου ωραία τραγούδια. Μετά απ’ όλα τα «χτυπήματα» που οι ίδιοι έδωσαν στο δημιούργημά τους, οι Libertines είναι εδώ και «χτυπούν» ακόμα. Και οι καινούριες τους μουσικές είναι μια πιο ευχάριστη έκπληξη από το ίδιο το γεγονός της ύπαρξής τους.
[Δημήτρης Όρλης]
27. Ghost – Meliora
Οι Ghost έχουν πάρει φόρα και δεν αφήνουν τίποτα όρθιο στο διάβα τους. To Meliora είναι η τρίτη ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά τους. Ατμοσφαιρικό metal/rock με πολύ ωραία riff, solo και γενικά συνθέσεις που μπορούν να σου μείνουν στο μυαλό. Κομμάτια που από την πρώτη ακρόαση σε βάζουν στη διαδικασία να τα ξανακούσεις . Όχι γιατί ψάχνεις κάτι ιδιαίτερο, άλλα γιατί δεν τα χορταίνεις. Αν τα Opus Eponymοus και Infestissumam ήταν οι σφαλιάρες που σας ξύπνησαν από το «μεταλλικό σας ύπνο», το Meliora είναι το φάρμακο για να ανοίξουν πλήρως τα μάτια σας. Θα σας καθηλώσει.
[Λουκάς Κάκος]
26. The Arcs - Yours Dreamily
Ο Dan Auerbach φαίνεται να εκμεταλλεύτηκε τον επιπλέον χρόνο από την ακύρωση μερικών συναυλιών των Black Keys την περασμένη άνοιξη και ηχογράφησε το πρώτο άλμπουμ με το νέο, πιθανότατα περιστασιακό, συγκρότημά του, The Arcs. Είτε ως μέλος συγκροτήματος, είτε ως παραγωγός (Dr. John, Hanni El Khatib) ο ήχος που προσφέρει ο Auerbach δε διαφοροποιείται ιδιαίτερα, αλλά στο ‘Yours, Dreamily’ την κατάσταση «σώζουν» οι υπόλοιποι μουσικοί, καθιστώντας το συνολικό αποτέλεσμα τουλάχιστον ενδιαφέρον.
[Δημήτρης Όρλης]
25. Deerhunter - Fading Frontier
Ο ιδιαίτερος και εργατικός μουσικός Bradford Cox ξεπέρασε ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα που είχε πριν από περίπου ένα χρόνο και επιστρέφει με τον πιο pop δίσκο του κύριου σχήματός του. Το 2013 οι Deerhunter είχαν κυκλοφορήσει το αρκετά θορυβώδες ‘Monomania’, το οποίο αν και είχε μερικά καλά τραγούδια δεν ξεπέρασε τις καλύτερες στιγμές του συγκροτήματος από την Ατλάντα. Το ίδιο περίπου ισχύει και για το έβδομο άλμπουμ τους, ‘Fading Frontier’, και τα εννιά τραγούδια σε κάτι παραπάνω από μισή ώρα κυλάνε ευχάριστα με πινελιές από κιθάρες ή πιο ατμοσφαιρικά πλήκτρα.
[Δημήτρης Όρλης]
24. Calexico - Edge Of The Sun
Με ένα άλμπουμ γεμάτο μουσικές συνεργασίες οι Calexico, επιστρέφουν στη δισκογραφία. Δεν χρειάζονται και πολλές ακροάσεις για να καταλάβει ο ακροατής ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με μια αξιόλογη δουλειά. Όπως όλες των Calexico. Ξέρεις από πριν ότι δεν πρόκειται να σε απογοητεύσουν. Από το Roll Tango μέχρι το Cumbia de Donde, αλλά και από το Miles From the Sea μια κλασσική, calexico, μελαγχολική μπαλάντα, έως το World Undone με ελληνικό παραδοσιακό άρωμα, τα τραγούδια ισορροπούν αρμονικά και το αποτέλεσμα της συνολικής ακρόασης είναι εξαιρετικό.
[Μανώλης Μαυράκης]
23(*). Shamir – Ratchet
Ο εικοσάχρονος αμερικανός Shamir Bailey, κυκλοφορεί το άλμπουμ του στη βρετανική XL Records. Ναι, αυτή που έχει τους The XX, FKA Twigs και Jungle μεταξύ άλλων. Και γιατί όχι, αφού το 'Ratchet' είναι τόσο ευχάριστο και πολύχρωμο. Και τόσο ελπιδοφόρο. Σίγουρα ένα από τα άλμπουμ της χρονιάς, όχι γιατί είναι κάτι που θα σου αλλάξει τη ζωή, σίγουρα όμως θα στην κάνει πιο ευχάριστη. Και δεν το λες λίγο αυτό. Πόσο, μάλιστα, όταν όλα του τα τραγούδια, ακόμη κι οι πιο pop στιγμές του, είναι τόσο πιασάρικες. Με μια παραγωγή, τόσο κρυστάλλινη και καλογυαλισμένη που σου κόβει την ανάσα, με μια ανδρόγυνη φωνή, που είναι πάντα εκεί μπροστά να δίνει το στίγμα και κυρίως με μια ποπ-«ντιβέ» (ας μου επιτραπεί ο όρος) περσόνα, που είναι πάνω από όλα όσα συμβαίνουν στο 'Ratchet'.
[Δημήτρης Καμπούρης]
22(*). My Dying Bride - Feel The Misery
Οι My Dying Bride έκαναν πάλι το θαύμα τους. Υπηρετώντας πιστά το ατμοσφαιρικό metal (άλλοτε στην πιο doom φάση του και άλλοτε στο doom /death) εμπλούτισαν την δισκογραφία τους με άλλο ένα διαμάντι. Ένας δίσκος που δεν χρειάζεται ανάλυση track by track. Εχει τέτοια φυσική ροη που δεν σε αφήνει να αλλάξεις ή ακόμη και να προχωρήσεις στο fast forward κάποιο κομμάτι. Πιστέψτε με, ούτε ένα. Είναι ένα ταξίδι σε ατμοσφαιρικά μονοπάτια που μονο οι My Dying Bride μπορούν να σε οδηγήσουν.
[Λουκάς Κάκος]
21. Grimes - Art Angels
Το “Visions” του 2012 έβαλε την Grimes στον παγκόσμιο χάρτη της μουσικής βιομηχανίας κάνοντάς την αυτόματα το next big thing της εναλλακτικής pop. Το φετινό “Art Angels” δικαιώνει τις προβλέψεις για την επικείμενη επιτυχία περιλαμβάνοντας πολύ όμορφα τραγούδια. Επιβλητικές κιθάρες, φανταχτερά ηλεκτρονικά και μια Grimes που παρουσιάζει ένα αρτιότατο αποτέλεσμα και σώζει κάπως την παρτίδα για την art / alternative pop που το 2015 σίγουρα δεν ήταν η χρονιά της. Το “Art Angels” δικαίως φιγουράρει ανάμεσα στα καλύτερα albums της χρονιάς που τελειώνει καθώς θα συνεχίσουμε να το ακούμε για πολύ καιρό ακόμα.
[Θωμάς Τζίτζης]
(*) οι δίσκοι σε αυτές τις θέσεις ισοψηφούν μεταξύ τους.
Αύριο δείτε τους δίσκους στις θέσεις #11-20.
Δείτε εδώ όλα τα άρθρα για την ανασκόπηση της χρονιάς.
30. The Charlatans - Modern Nature
Οι Charlatans είναι το μοναδικό συγκρότημα από αυτά που ηγούνταν της λεγόμενης σκηνής του Madchester, που έχουν μείνει συνεπείς με αδιάκοπες κυκλοφορίες όλα αυτά τα 25 χρόνια, από τις αρχές των 90’s. Επίσης, έχουν εξελιχθεί μουσικά σε ένα βαθμό από τότε και δεν έμειναν στάσιμοι ηχητικά, όπως οι συντοπίτες τους Inspiral Carpets, που επέστρεψαν πέρυσι.
Από το Modern Nature ξεχωρίζει το πρώτο single "Talking In Tones", με την trip hop εισαγωγή και το δεύτερο single του album "Come Home Baby", με το οποίο επιστρέφουν στον ήχο που τους καθιέρωσε στα 90’s. Επίσης, το "Emilie", με το οποίο βουτάνε στην ψυχεδέλεια και βέβαια το "Let The Good Times Be Never Ending" που είναι αφιερωμένο στον Jon Brookes, ντράμερ τους, που δυστυχώς πέθανε το 2013.
[Λεωνίδας Καλμούκος]
29. Modest Mouse - Strangers To Ourselves
Μετά κόπων και βασάνων οι Modest Mouse κυκλοφορούν το έκτο τους άλμπουμ, οχτώ χρόνια από την τελευταία τους δουλειά. Tο ‘Strangers To Ourselves’ πλησιάζει τη μία ώρα, χωρίς να προσφέρει κάτι που να αξίζει ιδιαίτερη προσοχή, εκτός από ελάχιστα τραγούδια, όπως το ‘Sugar Boats’ με την ωραία εισαγωγή στο πιάνο και ακόμα περισσότερα όργανα μερικά δευτερόλεπτα αργότερα. Αυτά τα διάσπαρτα σημεία αξίζουν αρκετά ώστε η ακρόαση να είναι ευχάριστη την πρώτη φορά, αλλά σε βάθος δεν υπάρχει κάτι συναρπαστικό εδώ.
[Δημήτρης Όρλης]
28. The Libertines - Anthems For Doomed Youth
Το ‘Anthems For Doomed Youth’ είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό άλμπουμ. Μπορεί να μην είναι το καλύτερο της μέχρι τώρα πορείας τους – άποψη που δε θα ήταν εύκολα αποδεκτή – αλλά είναι σίγουρα άξιο να είναι αυτό που θα επανεκκινήσει την πορεία τους. Ή αυτό που θα την κλείσει αξιοπρεπώς ανεπιστρεπτί. Δεν υπάρχουν αντίστοιχα τραγούδια του ‘Time For Heroes’ εδώ, αλλά αρκετά κι εξίσου ωραία τραγούδια. Μετά απ’ όλα τα «χτυπήματα» που οι ίδιοι έδωσαν στο δημιούργημά τους, οι Libertines είναι εδώ και «χτυπούν» ακόμα. Και οι καινούριες τους μουσικές είναι μια πιο ευχάριστη έκπληξη από το ίδιο το γεγονός της ύπαρξής τους.
[Δημήτρης Όρλης]
27. Ghost – Meliora
Οι Ghost έχουν πάρει φόρα και δεν αφήνουν τίποτα όρθιο στο διάβα τους. To Meliora είναι η τρίτη ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά τους. Ατμοσφαιρικό metal/rock με πολύ ωραία riff, solo και γενικά συνθέσεις που μπορούν να σου μείνουν στο μυαλό. Κομμάτια που από την πρώτη ακρόαση σε βάζουν στη διαδικασία να τα ξανακούσεις . Όχι γιατί ψάχνεις κάτι ιδιαίτερο, άλλα γιατί δεν τα χορταίνεις. Αν τα Opus Eponymοus και Infestissumam ήταν οι σφαλιάρες που σας ξύπνησαν από το «μεταλλικό σας ύπνο», το Meliora είναι το φάρμακο για να ανοίξουν πλήρως τα μάτια σας. Θα σας καθηλώσει.
[Λουκάς Κάκος]
26. The Arcs - Yours Dreamily
Ο Dan Auerbach φαίνεται να εκμεταλλεύτηκε τον επιπλέον χρόνο από την ακύρωση μερικών συναυλιών των Black Keys την περασμένη άνοιξη και ηχογράφησε το πρώτο άλμπουμ με το νέο, πιθανότατα περιστασιακό, συγκρότημά του, The Arcs. Είτε ως μέλος συγκροτήματος, είτε ως παραγωγός (Dr. John, Hanni El Khatib) ο ήχος που προσφέρει ο Auerbach δε διαφοροποιείται ιδιαίτερα, αλλά στο ‘Yours, Dreamily’ την κατάσταση «σώζουν» οι υπόλοιποι μουσικοί, καθιστώντας το συνολικό αποτέλεσμα τουλάχιστον ενδιαφέρον.
[Δημήτρης Όρλης]
25. Deerhunter - Fading Frontier
Ο ιδιαίτερος και εργατικός μουσικός Bradford Cox ξεπέρασε ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα που είχε πριν από περίπου ένα χρόνο και επιστρέφει με τον πιο pop δίσκο του κύριου σχήματός του. Το 2013 οι Deerhunter είχαν κυκλοφορήσει το αρκετά θορυβώδες ‘Monomania’, το οποίο αν και είχε μερικά καλά τραγούδια δεν ξεπέρασε τις καλύτερες στιγμές του συγκροτήματος από την Ατλάντα. Το ίδιο περίπου ισχύει και για το έβδομο άλμπουμ τους, ‘Fading Frontier’, και τα εννιά τραγούδια σε κάτι παραπάνω από μισή ώρα κυλάνε ευχάριστα με πινελιές από κιθάρες ή πιο ατμοσφαιρικά πλήκτρα.
[Δημήτρης Όρλης]
24. Calexico - Edge Of The Sun
Με ένα άλμπουμ γεμάτο μουσικές συνεργασίες οι Calexico, επιστρέφουν στη δισκογραφία. Δεν χρειάζονται και πολλές ακροάσεις για να καταλάβει ο ακροατής ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με μια αξιόλογη δουλειά. Όπως όλες των Calexico. Ξέρεις από πριν ότι δεν πρόκειται να σε απογοητεύσουν. Από το Roll Tango μέχρι το Cumbia de Donde, αλλά και από το Miles From the Sea μια κλασσική, calexico, μελαγχολική μπαλάντα, έως το World Undone με ελληνικό παραδοσιακό άρωμα, τα τραγούδια ισορροπούν αρμονικά και το αποτέλεσμα της συνολικής ακρόασης είναι εξαιρετικό.
[Μανώλης Μαυράκης]
23(*). Shamir – Ratchet
Ο εικοσάχρονος αμερικανός Shamir Bailey, κυκλοφορεί το άλμπουμ του στη βρετανική XL Records. Ναι, αυτή που έχει τους The XX, FKA Twigs και Jungle μεταξύ άλλων. Και γιατί όχι, αφού το 'Ratchet' είναι τόσο ευχάριστο και πολύχρωμο. Και τόσο ελπιδοφόρο. Σίγουρα ένα από τα άλμπουμ της χρονιάς, όχι γιατί είναι κάτι που θα σου αλλάξει τη ζωή, σίγουρα όμως θα στην κάνει πιο ευχάριστη. Και δεν το λες λίγο αυτό. Πόσο, μάλιστα, όταν όλα του τα τραγούδια, ακόμη κι οι πιο pop στιγμές του, είναι τόσο πιασάρικες. Με μια παραγωγή, τόσο κρυστάλλινη και καλογυαλισμένη που σου κόβει την ανάσα, με μια ανδρόγυνη φωνή, που είναι πάντα εκεί μπροστά να δίνει το στίγμα και κυρίως με μια ποπ-«ντιβέ» (ας μου επιτραπεί ο όρος) περσόνα, που είναι πάνω από όλα όσα συμβαίνουν στο 'Ratchet'.
[Δημήτρης Καμπούρης]
22(*). My Dying Bride - Feel The Misery
Οι My Dying Bride έκαναν πάλι το θαύμα τους. Υπηρετώντας πιστά το ατμοσφαιρικό metal (άλλοτε στην πιο doom φάση του και άλλοτε στο doom /death) εμπλούτισαν την δισκογραφία τους με άλλο ένα διαμάντι. Ένας δίσκος που δεν χρειάζεται ανάλυση track by track. Εχει τέτοια φυσική ροη που δεν σε αφήνει να αλλάξεις ή ακόμη και να προχωρήσεις στο fast forward κάποιο κομμάτι. Πιστέψτε με, ούτε ένα. Είναι ένα ταξίδι σε ατμοσφαιρικά μονοπάτια που μονο οι My Dying Bride μπορούν να σε οδηγήσουν.
[Λουκάς Κάκος]
21. Grimes - Art Angels
Το “Visions” του 2012 έβαλε την Grimes στον παγκόσμιο χάρτη της μουσικής βιομηχανίας κάνοντάς την αυτόματα το next big thing της εναλλακτικής pop. Το φετινό “Art Angels” δικαιώνει τις προβλέψεις για την επικείμενη επιτυχία περιλαμβάνοντας πολύ όμορφα τραγούδια. Επιβλητικές κιθάρες, φανταχτερά ηλεκτρονικά και μια Grimes που παρουσιάζει ένα αρτιότατο αποτέλεσμα και σώζει κάπως την παρτίδα για την art / alternative pop που το 2015 σίγουρα δεν ήταν η χρονιά της. Το “Art Angels” δικαίως φιγουράρει ανάμεσα στα καλύτερα albums της χρονιάς που τελειώνει καθώς θα συνεχίσουμε να το ακούμε για πολύ καιρό ακόμα.
[Θωμάς Τζίτζης]
(*) οι δίσκοι σε αυτές τις θέσεις ισοψηφούν μεταξύ τους.
Αύριο δείτε τους δίσκους στις θέσεις #11-20.
Δείτε εδώ όλα τα άρθρα για την ανασκόπηση της χρονιάς.