Οι φωτογραφίες ανήκουν στη Σοφία Περακάκη και το Mix Grill.
Το βράδυ της Παρασκευής κατηφορίσαμε στον Κεραμεικό και το PassPort για την εμφάνιση της Madeleine Peyroux. Μετά την καλοκαιρινή της εμφάνιση στο Θέατρο Λυκαβηττού με την Έλλη Πασπαλά, τον Ιούλιο του 2013, η Γαλλο-Αμερικανίδα τραγουδοποιός από την Αθήνα της Georgia παρουσίασε τη φετινή δισκογραφική της δουλειά "Secular Hymns" κι όχι μόνο στην κεντρική σκηνή (τον μεγάλο χώρο δηλαδή) του PassPort.
Το "Secular Hymns" κυκλοφόρησε στις 16 Σεπτέμβρη, είκοσι χρόνια μετά το ντεμπούτο της Madeleine Peyroux, με τίτλο "Dreamland". Ο νέος δίσκος βασίστηκε στο τρίο που χρησιμοποιεί τα 2 τελευταία χρόνια, δηλαδή τον κιθαρίστα Jon Herington και τον μπασίστα Barak Mori. Δεν μπορώ να πω ότι εντυπωσιάστηκα με τον 8ο δίσκο της Αμερικανίδας.
Παρ' όλα αυτά, έχοντας παρακολουθήσει αρκετές παλαιότερες συναυλίες της στο YouTube, είχα προσέξει το πόσο ταίριαζε η κλασσική Αμερικάνικη jazz χροιά της φωνής της Peyroux με τα πλήκτρα, τα κρουστά και την κιθάρα βέβαια. Έτσι, η επιλογή της να εμφανίζεται μόνο με το τρίο μου είχε δημιουργήσει περιέργεια για το αν θα μπορούσε να γεμίσει τη σκηνή του PassPort με την καλή φωνή της κι άλλα δύο όργανα.
Κατά τη γνώμη μου δεν τα κατάφερε.
Το ξεκίνημα στις 10:20 μμ με την Madeleine Peyroux να τραγουδάει στα Ελληνικά (δεν τα πήγε άσχημα) το "Μην Τον Ρωτάς Τον Ουρανό" του Μάνου Χατζιδάκη ήταν συγκινητικό. Στη συνέχεια, η ίδια προσπάθησε να έχει συνεχή επικοινωνία με τον κόσμο και μάλιστα η πρώτη της ατάκα ήταν για τον Donald Trump:
"Κάποιες φορές παίρνουμε σωστές αποφάσεις κι άλλες όχι. Συγγνώμη για τον Donald Trump..."
Γενικότερα, η Αμερικανίδα ήταν αρκετά επικοινωνιακή και προσπάθησε να δημιουργήσε ζεστή ατμόσφαιρα με τον κόσμο. Βέβαια, αυτό επιτυγχάνεται κατά κύριο λόγο με το μουσικό κομμάτι της συναυλίας.
Μου άρεσαν τα "Hello Babe", "Tango Till They're Sore", "Shout Sister Shout" και το "Hard Times Come Again No More" από το νέο της album, αλλά και τα γνωστά κομμάτια της "La Vie En Rose", "Dance Me To The End Of Love" (του Leonard Cohen), "(Getting Some) Fun Out Of Life" και "Don't Wait Too Long." Το "Keep Me In Your Heart" έκλεισε σχετικά χαρούμενα το κανονικό set, μετά από 1 ώρα και 34 λεπτά (στις 23:54). Το encore είχε το "This Is Heaven To Me" και το "Careless Love" από τον ομώνυμο δίσκο του 2004.Στο "Careless Love" ήταν εμφανής η απουσία των κρουστών και των πλήκτρων, όπως και σε άλλα τραγούδια αυτής της εμφάνισης. Ακόμη κι αν εκείνο το βράδυ της Παρασκευής προσπάθησα να μπω στον μουσικό κόσμο της Madeleine Peyroux, θα έλεγα ότι δεν κατάφερα να πάρω κάτι από αυτήν. Νομίζω ότι το τρίο μπορεί να είναι αρκετό για τη δημιουργία του πρόσφατου δίσκου της, όμως δεν προσφέρει αυτό το κάτι παραπάνω στις συναυλίες της. Δεν μπόρεσε ούτε η ίδια με τη φωνή της, αλλά ούτε και οι δύο καλοί μουσικοί συνοδοιπόροι της να καλύψουν τα κενά που υπήρχαν από την απουσία ολοκληρωμένης μπάντας.
Δεν υπήρχε ούτε μια στιγμή (αν εξαιρέσουμε την αρχή με το "Μην Τον Ρωτάς Τον Ουρανό") που ο κόσμος να απογειώθηκε και αναφέρομαι σε κοινό, το οποίο ήταν διαβασμένο και λογικά είχε ξαναδει την Peyroux. Κι όμως...
Όσον αφορά την οργάνωση της συναυλίας, όλα κύλησαν μια χαρά. Η γκρίνια του κόσμου για τη φασαρία και τον καπνό είναι υπερβολική. Ήμασταν εκκλησία, λίγο πριν τη θεία Κοινωνία... Υπήρχε μουρμούρα στο πίσω μέρος του χώρου, αλλά θεωρώ ότι δεν ήταν ενοχλητική και για να το προχωρήσω περισσότερο, αν η Madeleine Peyroux είχε καταφέρει να μας κερδίσει, δεν θα μιλούσε κανένας! Τα 20 τελευταία λεπτά, αρκετοί από τους καθήμενους αποχώρησαν από τη συναυλία. Αυτό νομίζω ότι κάτι λέει για τη βραδιά...
