Το 21ο βιβλίο του Σκωτσέζου συγγραφέα Ian Rankin στη σειρά του επιθεωρητή Τζον Ρέμπους μεταφράστηκε στα ελληνικά από την Νάντη Σακκά και κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μεταίχμιο τον περασμένο Νοέμβριο, υπό τον τίτλο «Ακόμα και τα άγρια σκυλιά» (μια πετυχημένη απόδοση του πρωτότυπου τίτλου “Even Dogs in the Wild” που κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 2015 στο Ηνωμένο Βασίλειο από τις εκδόσεις Orion). Το βιβλίο αυτό σηματοδότησε την τρίτη από κοινού εμφάνιση του Ρέμπους και του Μάλκολμ Φοξ, του νεαρού επιθεωρητή που επινόησε ο Rankin το 2009 και έκτοτε έχει δύο σόλο εμφανίσεις σε μυθιστορήματα.
Για όσους δεν είναι εξοικειωμένοι με τα βιβλία του Rankin, ας ξεκινήσουμε με ορισμένα απαραίτητα εισαγωγικά στοιχεία.
Όσο κι αν η ιστορία του βιβλίου μπορεί να χαρακτηριστεί αυτοτελής, όπως άλλωστε οι περισσότερες ιστορίες του Rankin, εντάσσεται σε μια λογική αλληλουχία γεγονότων που έχουν καθορίσει τη ζωή και την προσωπικότητα των πρωταγωνιστών του. Επιπλέον, στο σύμπαν του Rankin ο χρόνος εξελίσσεται παράλληλα με τον πραγματικό χρόνο. Αυτό σημαίνει ότι πραγματικά γεγονότα που αφορούν τη Σκωτία –όπου διαδραματίζονται οι ιστορίες– εκτυλίσσονται και στο χρόνο του βιβλίου. Τα γεγονότα αυτά μπορεί να έχουν κάποια σύνδεση με την υπόθεση (π.χ. η σύνοδος της G8 στη Σκωτία το 2005 ενεπλάκη στην υπόθεση του βιβλίου «Μνήμη Νεκρών»/”The Naming of the Dead”) ή να είναι άσχετα και να λειτουργούν απλώς ως υπόβαθρο για παράλληλες συζητήσεις που εμπλουτίζουν το βιβλίο και περιστρέφονται γύρω από την κεντρική θεματική του (π.χ. το πρόσφατο δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της Σκωτίας).
Πριν ανοίξετε την πρώτη σελίδα του «Ακόμα και τα άγρια σκυλιά» αξίζει να θυμηθείτε –ή να γνωρίζετε– το status των βασικών πρωταγωνιστών:
Ο πρώην επιθεωρητής της αστυνομίας του Εδιμβούργου Τζον Ρέμπους έχει πλέον συνταξιοδοτηθεί αμετάκλητα. Υπήρξε ένας παραδοσιακός μπάτσος, μεθοδικός και επίμονος, απείθαρχος στις εντολές των ανωτέρων του, που πολλές φορές εφάρμοζε το ρητό «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» διατηρώντας όμως μια ηθική η οποία δε διέπνεε το Μακιαβέλι ή τους σύγχρονους οπαδούς του. Έχει αδυναμία στο ποτό και το τσιγάρο, εμμονή στο αμάξι του παρότι παλιό (ίδιος ο Χαρίτος του Μάρκαρη) και λατρεύει τη μουσική. Συμπάθειες δημιουργεί δύσκολα, φιλίες ακόμα δυσκολότερα, αλλά το μεγάλο του ατού είναι οι εχθροί του, ακολουθώντας το έτερο ρητό «κράτα τους φίλους σου κοντά, αλλά τους εχθρούς σου κοντύτερα».
Ο Μάλκολμ Φοξ ολοκλήρωσε τον κύκλο του ως αξιωματικός στη μονάδα Εσωτερικών Υποθέσεων και πλέον είναι επιθεωρητής στη Διεύθυνση Εγκληματολογικών Ερευνών. Ο Φοξ είναι κατά κάποιο τρόπο το alter ego του Ρέμπους, με τον οποίο ουκ ολίγες φορές συγκρούστηκε σκληρά επαγγελματικά στο παρελθόν. Ωστόσο, πρόσφατα κατάφεραν να συνεργαστούν και να επιλύσουν μαζί μια υπόθεση που αφορούσε την πρώτη θητεία του Ρέμπους στο σώμα.
Η Σιβόν Κλαρκ, η οποία θεωρείται το πουλέν του Ρέμπους, καθώς συνεργάστηκαν για πολλά χρόνια και διατηρούν ακόμα μια ιδιαίτερη σχέση, είναι πλέον επιθεωρήτρια και προΐσταται σημαντικών εγκληματολογικών ερευνών.
Ο Μόρις Τζέραλντ (ή απλώς Μπιγκ Τζερ) Κάφερτι είναι το πρώην αφεντικό του υποκόσμου του Εδιμβούργου. Τα τελευταία χρόνια έχει αποσυρθεί και τα ηνία έχει αναλάβει ο άσπονδος φίλος του Ντάριλ Κρίστι, ένας νεαρός «επιχειρηματίας» που τελικώς «δάγκωσε τα χέρια που τον τάιζαν». Αμφότεροι διαθέτουν πλούσιο παρελθόν με τον Ρέμπους. Ένα παρελθόν γεμάτο συγκρούσεις, που διακατέχονταν πάντα από έναν ιδιότυπο κώδικα τιμής.
Στην παρούσα ιστορία παρακολουθούμε δύο παράλληλες υποθέσεις, κάτι που αποτελεί γνώριμο χαρακτηριστικό του Rankin. Από τη μία βρίσκεται μια σειρά δολοφονιών με τα θύματα να λαμβάνουν ένα σημείωμα σχετικά με μία εκδίκηση για κάτι που ουδείς φαίνεται να θυμάται. Μάλιστα, ο Κάφερτι λαμβάνει ένα από τα σημειώματα και μια σφαίρα ξυστά από το κεφάλι του. Από την άλλη, τα αφεντικά του υποκόσμου της Γλασκώβης καταφθάνουν στο Εδιμβούργο, μαζί με την ομάδα παρακολούθησής τους. Τι αναζητούν άραγε; Και πότε θα αποφασίσει επιτέλους η ομάδα παρακολούθησης να επέμβει;
Το σενάριο ξεδιπλώνεται σαν ένα πραγματικό αστυνομικό θρίλερ και –όσο κλισέ κι αν ακούγεται– κρατάει αμείωτη την αγωνία ως το φινάλε. Για μια ακόμα φορά εμφανίζονται στοιχεία που κλονίζουν την εμπιστοσύνη απέναντι σε μεμονωμένους αστυνομικούς. Παράλληλα, ο αξιακός κώδικας τόσο των αστυνομικών όσο και των κακοποιών αποδεικνύεται υπέρτερος του νομικού συστήματος. Μια συμμαχία στο πλαίσιο ανταλλαγής πληροφοριών μεταξύ φαινομενικά αντίπαλων στρατοπέδων συχνά αποδεικνύεται η πιο ενδεδειγμένη λύση. Και ναι, αν δεν με απατά σοβαρά η μνήμη μου, είναι η πρώτη φορά, τουλάχιστον σε τόσο μεγάλο βαθμό, που παρακολουθούμε τα γεγονότα και μέσα από τα μάτια του Κάφερτι και του Κρίστι (οι οποίοι παρουσιάζονται ως θύματα ή/και θύτες), έχοντας τη δυνατότητα να συνδεθούμε περισσότερο με την ιστορία, αλλά και να γνωρίσουμε στενότερα τους χαρακτήρες τους. Κι αν ο Κάφερτι είναι ένας παλιάς κοπής γκάνγκστερ, ο Κρίστι είναι ένας μοντέρνος, αδίστακτος μα πανέξυπνος επιχειρηματίας, ο οποίος σίγουρα θα μας απασχολήσει πολύ στο μέλλον.
Το «Ακόμα και τα άγρια σκυλιά» μπορεί κάλλιστα και χωρίς ίχνος υπερβολής να χαρακτηριστεί το magnum opus του Rankin. Γίνεται σημείο συνάντησης όλων των βασικών χαρακτήρων του σύμπαντός του. Λες και δημιουργήθηκαν, υφάνθηκαν προσεκτικά σελίδα-σελίδα τόσα χρόνια, για να χρησιμοποιηθούν με αριστοτεχνικό τρόπο σε αυτό εδώ το βιβλίο. Προφανώς ο χρόνος αναγκαστικά κατανέμεται ανάμεσά τους. Ο Ρέμπους παραμένει ακμαίος και δραστήριος, αφοσιωμένος απόλυτα στο ρόλο του να προστατεύσει πρώτα απ’ όλα την κοινωνία και την αλήθεια. Δε νιώθεις την ανάγκη να ταυτιστείς, να τον συμπαθήσεις ή να τον αντιπαθήσεις. Ο Φοξ τονίζεται από διάφορες πλευρές καθώς πρέπει να μπει στο πετσί του νέου ρόλου του στις Εγκληματολογικές Έρευνες και παράλληλα να αντιμετωπίσει τα προσωπικά θέματα που τον απασχολούν. Η Κλαρκ είναι δυστυχώς η μεγάλη χαμένη της υπόθεσης, καθώς ο ρόλος της είναι σχετικά και αναλογικά περιορισμένος. Ακόμα κι έτσι, ο χαρακτήρας της εξελίσσεται, αυξάνοντας το ενδιαφέρον για το πώς θα μπορούσε να είναι μια ιστορία με την ίδια στο επίκεντρο. Κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει ως σήμερα, αλλά δεν έχει αποκλειστεί για το μέλλον από τον Rankin σε συνεντεύξεις του.
Οι αποφάσεις των ηρώων στην πορεία της ιστορίας είναι ως επί το πλείστον απολύτως δικαιολογημένες και αναμενόμενες λόγω του χαρακτήρα τους. Υπό αυτή την έννοια, θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι το συγκεκριμένο βιβλίο σχεδόν «γράφτηκε μόνο του». Από τη στιγμή που ο Rankin είχε τοποθετήσει μαεστρικά τα πιόνια πάνω στο ταμπλό του, τα υπόλοιπα βγήκαν αβίαστα.
Αν είχατε αγαπήσει το υποδόριο χιούμορ, τους σπιρτόζικους διαλόγους και τις μουσικές που ακούγονται στο βάθος, εδώ θα βρείτε μπόλικες ακόμα στιγμές να σας ενθουσιάσουν.
Έκλεισα το «Ακόμα και τα άγρια σκυλιά» άκρως συγκινημένος και καταβεβλημένος. Το ταξίδι φθάνει σε ένα συγκλονιστικό φινάλε, με μια σκηνή που θα θες να την ξαναδιαβάσεις αμέσως για να την συλλάβεις στην ολότητά της. Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι αυτό το τέλος των περιπετειών του Τζον Ρέμπους. Δεν είναι όμως. Η 22η ιστορία του κυκλοφόρησε το Νοέμβριο του 2016 στο Ηνωμένο Βασίλειο με τίτλο “Rather Be the Devil” και θα πρέπει να την περιμένουμε στις αρχές Νοεμβρίου και στα ελληνικά από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Κι αν κρίνω από τις νύξεις που γίνονται στο «Ακόμα και τα άγρια σκυλιά», προβλέπεται ακόμα μια σκληρή μάχη στον υπόκοσμο του Εδιμβούργου.
Το 2017 είναι έτος γιορτής για τον Ρέμπους και τον Rankin, καθώς συμπληρώνονται 30 χρόνια από την πρώτη εμφάνιση του επιθεωρητή στο μυθιστόρημα “Knots and Crosses”. Με αυτή την αφορμή, το σαββατοκύριακο 30 Ιουνίου έως 2 Ιουλίου θα διεξαχθεί στο Εδιμβούργο το RebusFest, όπου οι αναγνώστες θα έχουν την ευκαιρία να εξερευνήσουν τον κόσμο του Rankin και να ανακαλύψουν πώς δημιουργήθηκε ο χαρακτήρας του Τζον Ρέμπους. Το line-up του φεστιβάλ θα ανακοινωθεί στις 17 Μαρτίου.
Από την επόμενη εβδομάδα θα ξεκινήσει μια σειρά άρθρων αφιερωμένων στη μουσική που ντύνει τις τέσσερις πιο πρόσφατες ιστορίες του επιθεωρητή Ρέμπους που κυκλοφόρησαν στα ελληνικά, κατά σειρά τα «Τελευταίο τραγούδι για τον Ρέμπους», «Στον τάφο κάποιου άλλου», «Άγιος ή αμαρτωλός;» και «Ακόμα και τα άγρια σκυλιά», καθώς και το πρόσφατο “Rather Be the Devil” που ήδη εξερευνούμε στο πρωτότυπο. Κάπου μπορεί να εμπλακούν και άλλοι συγγραφείς αστυνομικών μυθιστορημάτων, αλλά αυτό θα το δούμε στην πορεία.
Για όσους δεν είναι εξοικειωμένοι με τα βιβλία του Rankin, ας ξεκινήσουμε με ορισμένα απαραίτητα εισαγωγικά στοιχεία.
Όσο κι αν η ιστορία του βιβλίου μπορεί να χαρακτηριστεί αυτοτελής, όπως άλλωστε οι περισσότερες ιστορίες του Rankin, εντάσσεται σε μια λογική αλληλουχία γεγονότων που έχουν καθορίσει τη ζωή και την προσωπικότητα των πρωταγωνιστών του. Επιπλέον, στο σύμπαν του Rankin ο χρόνος εξελίσσεται παράλληλα με τον πραγματικό χρόνο. Αυτό σημαίνει ότι πραγματικά γεγονότα που αφορούν τη Σκωτία –όπου διαδραματίζονται οι ιστορίες– εκτυλίσσονται και στο χρόνο του βιβλίου. Τα γεγονότα αυτά μπορεί να έχουν κάποια σύνδεση με την υπόθεση (π.χ. η σύνοδος της G8 στη Σκωτία το 2005 ενεπλάκη στην υπόθεση του βιβλίου «Μνήμη Νεκρών»/”The Naming of the Dead”) ή να είναι άσχετα και να λειτουργούν απλώς ως υπόβαθρο για παράλληλες συζητήσεις που εμπλουτίζουν το βιβλίο και περιστρέφονται γύρω από την κεντρική θεματική του (π.χ. το πρόσφατο δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της Σκωτίας).
Πριν ανοίξετε την πρώτη σελίδα του «Ακόμα και τα άγρια σκυλιά» αξίζει να θυμηθείτε –ή να γνωρίζετε– το status των βασικών πρωταγωνιστών:Ο πρώην επιθεωρητής της αστυνομίας του Εδιμβούργου Τζον Ρέμπους έχει πλέον συνταξιοδοτηθεί αμετάκλητα. Υπήρξε ένας παραδοσιακός μπάτσος, μεθοδικός και επίμονος, απείθαρχος στις εντολές των ανωτέρων του, που πολλές φορές εφάρμοζε το ρητό «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» διατηρώντας όμως μια ηθική η οποία δε διέπνεε το Μακιαβέλι ή τους σύγχρονους οπαδούς του. Έχει αδυναμία στο ποτό και το τσιγάρο, εμμονή στο αμάξι του παρότι παλιό (ίδιος ο Χαρίτος του Μάρκαρη) και λατρεύει τη μουσική. Συμπάθειες δημιουργεί δύσκολα, φιλίες ακόμα δυσκολότερα, αλλά το μεγάλο του ατού είναι οι εχθροί του, ακολουθώντας το έτερο ρητό «κράτα τους φίλους σου κοντά, αλλά τους εχθρούς σου κοντύτερα».
Ο Μάλκολμ Φοξ ολοκλήρωσε τον κύκλο του ως αξιωματικός στη μονάδα Εσωτερικών Υποθέσεων και πλέον είναι επιθεωρητής στη Διεύθυνση Εγκληματολογικών Ερευνών. Ο Φοξ είναι κατά κάποιο τρόπο το alter ego του Ρέμπους, με τον οποίο ουκ ολίγες φορές συγκρούστηκε σκληρά επαγγελματικά στο παρελθόν. Ωστόσο, πρόσφατα κατάφεραν να συνεργαστούν και να επιλύσουν μαζί μια υπόθεση που αφορούσε την πρώτη θητεία του Ρέμπους στο σώμα.
Η Σιβόν Κλαρκ, η οποία θεωρείται το πουλέν του Ρέμπους, καθώς συνεργάστηκαν για πολλά χρόνια και διατηρούν ακόμα μια ιδιαίτερη σχέση, είναι πλέον επιθεωρήτρια και προΐσταται σημαντικών εγκληματολογικών ερευνών.
Ο Μόρις Τζέραλντ (ή απλώς Μπιγκ Τζερ) Κάφερτι είναι το πρώην αφεντικό του υποκόσμου του Εδιμβούργου. Τα τελευταία χρόνια έχει αποσυρθεί και τα ηνία έχει αναλάβει ο άσπονδος φίλος του Ντάριλ Κρίστι, ένας νεαρός «επιχειρηματίας» που τελικώς «δάγκωσε τα χέρια που τον τάιζαν». Αμφότεροι διαθέτουν πλούσιο παρελθόν με τον Ρέμπους. Ένα παρελθόν γεμάτο συγκρούσεις, που διακατέχονταν πάντα από έναν ιδιότυπο κώδικα τιμής.
Στην παρούσα ιστορία παρακολουθούμε δύο παράλληλες υποθέσεις, κάτι που αποτελεί γνώριμο χαρακτηριστικό του Rankin. Από τη μία βρίσκεται μια σειρά δολοφονιών με τα θύματα να λαμβάνουν ένα σημείωμα σχετικά με μία εκδίκηση για κάτι που ουδείς φαίνεται να θυμάται. Μάλιστα, ο Κάφερτι λαμβάνει ένα από τα σημειώματα και μια σφαίρα ξυστά από το κεφάλι του. Από την άλλη, τα αφεντικά του υποκόσμου της Γλασκώβης καταφθάνουν στο Εδιμβούργο, μαζί με την ομάδα παρακολούθησής τους. Τι αναζητούν άραγε; Και πότε θα αποφασίσει επιτέλους η ομάδα παρακολούθησης να επέμβει;Το σενάριο ξεδιπλώνεται σαν ένα πραγματικό αστυνομικό θρίλερ και –όσο κλισέ κι αν ακούγεται– κρατάει αμείωτη την αγωνία ως το φινάλε. Για μια ακόμα φορά εμφανίζονται στοιχεία που κλονίζουν την εμπιστοσύνη απέναντι σε μεμονωμένους αστυνομικούς. Παράλληλα, ο αξιακός κώδικας τόσο των αστυνομικών όσο και των κακοποιών αποδεικνύεται υπέρτερος του νομικού συστήματος. Μια συμμαχία στο πλαίσιο ανταλλαγής πληροφοριών μεταξύ φαινομενικά αντίπαλων στρατοπέδων συχνά αποδεικνύεται η πιο ενδεδειγμένη λύση. Και ναι, αν δεν με απατά σοβαρά η μνήμη μου, είναι η πρώτη φορά, τουλάχιστον σε τόσο μεγάλο βαθμό, που παρακολουθούμε τα γεγονότα και μέσα από τα μάτια του Κάφερτι και του Κρίστι (οι οποίοι παρουσιάζονται ως θύματα ή/και θύτες), έχοντας τη δυνατότητα να συνδεθούμε περισσότερο με την ιστορία, αλλά και να γνωρίσουμε στενότερα τους χαρακτήρες τους. Κι αν ο Κάφερτι είναι ένας παλιάς κοπής γκάνγκστερ, ο Κρίστι είναι ένας μοντέρνος, αδίστακτος μα πανέξυπνος επιχειρηματίας, ο οποίος σίγουρα θα μας απασχολήσει πολύ στο μέλλον.
Το «Ακόμα και τα άγρια σκυλιά» μπορεί κάλλιστα και χωρίς ίχνος υπερβολής να χαρακτηριστεί το magnum opus του Rankin. Γίνεται σημείο συνάντησης όλων των βασικών χαρακτήρων του σύμπαντός του. Λες και δημιουργήθηκαν, υφάνθηκαν προσεκτικά σελίδα-σελίδα τόσα χρόνια, για να χρησιμοποιηθούν με αριστοτεχνικό τρόπο σε αυτό εδώ το βιβλίο. Προφανώς ο χρόνος αναγκαστικά κατανέμεται ανάμεσά τους. Ο Ρέμπους παραμένει ακμαίος και δραστήριος, αφοσιωμένος απόλυτα στο ρόλο του να προστατεύσει πρώτα απ’ όλα την κοινωνία και την αλήθεια. Δε νιώθεις την ανάγκη να ταυτιστείς, να τον συμπαθήσεις ή να τον αντιπαθήσεις. Ο Φοξ τονίζεται από διάφορες πλευρές καθώς πρέπει να μπει στο πετσί του νέου ρόλου του στις Εγκληματολογικές Έρευνες και παράλληλα να αντιμετωπίσει τα προσωπικά θέματα που τον απασχολούν. Η Κλαρκ είναι δυστυχώς η μεγάλη χαμένη της υπόθεσης, καθώς ο ρόλος της είναι σχετικά και αναλογικά περιορισμένος. Ακόμα κι έτσι, ο χαρακτήρας της εξελίσσεται, αυξάνοντας το ενδιαφέρον για το πώς θα μπορούσε να είναι μια ιστορία με την ίδια στο επίκεντρο. Κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει ως σήμερα, αλλά δεν έχει αποκλειστεί για το μέλλον από τον Rankin σε συνεντεύξεις του.
Οι αποφάσεις των ηρώων στην πορεία της ιστορίας είναι ως επί το πλείστον απολύτως δικαιολογημένες και αναμενόμενες λόγω του χαρακτήρα τους. Υπό αυτή την έννοια, θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι το συγκεκριμένο βιβλίο σχεδόν «γράφτηκε μόνο του». Από τη στιγμή που ο Rankin είχε τοποθετήσει μαεστρικά τα πιόνια πάνω στο ταμπλό του, τα υπόλοιπα βγήκαν αβίαστα.
Αν είχατε αγαπήσει το υποδόριο χιούμορ, τους σπιρτόζικους διαλόγους και τις μουσικές που ακούγονται στο βάθος, εδώ θα βρείτε μπόλικες ακόμα στιγμές να σας ενθουσιάσουν.
Έκλεισα το «Ακόμα και τα άγρια σκυλιά» άκρως συγκινημένος και καταβεβλημένος. Το ταξίδι φθάνει σε ένα συγκλονιστικό φινάλε, με μια σκηνή που θα θες να την ξαναδιαβάσεις αμέσως για να την συλλάβεις στην ολότητά της. Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι αυτό το τέλος των περιπετειών του Τζον Ρέμπους. Δεν είναι όμως. Η 22η ιστορία του κυκλοφόρησε το Νοέμβριο του 2016 στο Ηνωμένο Βασίλειο με τίτλο “Rather Be the Devil” και θα πρέπει να την περιμένουμε στις αρχές Νοεμβρίου και στα ελληνικά από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Κι αν κρίνω από τις νύξεις που γίνονται στο «Ακόμα και τα άγρια σκυλιά», προβλέπεται ακόμα μια σκληρή μάχη στον υπόκοσμο του Εδιμβούργου.
Το 2017 είναι έτος γιορτής για τον Ρέμπους και τον Rankin, καθώς συμπληρώνονται 30 χρόνια από την πρώτη εμφάνιση του επιθεωρητή στο μυθιστόρημα “Knots and Crosses”. Με αυτή την αφορμή, το σαββατοκύριακο 30 Ιουνίου έως 2 Ιουλίου θα διεξαχθεί στο Εδιμβούργο το RebusFest, όπου οι αναγνώστες θα έχουν την ευκαιρία να εξερευνήσουν τον κόσμο του Rankin και να ανακαλύψουν πώς δημιουργήθηκε ο χαρακτήρας του Τζον Ρέμπους. Το line-up του φεστιβάλ θα ανακοινωθεί στις 17 Μαρτίου.
Από την επόμενη εβδομάδα θα ξεκινήσει μια σειρά άρθρων αφιερωμένων στη μουσική που ντύνει τις τέσσερις πιο πρόσφατες ιστορίες του επιθεωρητή Ρέμπους που κυκλοφόρησαν στα ελληνικά, κατά σειρά τα «Τελευταίο τραγούδι για τον Ρέμπους», «Στον τάφο κάποιου άλλου», «Άγιος ή αμαρτωλός;» και «Ακόμα και τα άγρια σκυλιά», καθώς και το πρόσφατο “Rather Be the Devil” που ήδη εξερευνούμε στο πρωτότυπο. Κάπου μπορεί να εμπλακούν και άλλοι συγγραφείς αστυνομικών μυθιστορημάτων, αλλά αυτό θα το δούμε στην πορεία.