Ο Πέτρος Θεοτοκάτος είναι ένας ιδιαίτερος καλλιτέχνης με μακρά πορεία στην ελληνική μουσική σκηνή. Δοκιμάζει και δοκιμάζεται με ήχους, όργανα και λέξεις, δημιουργώντας ένα δικό του, μαγικό, σύμπαν. Μέχρι σήμερα έχει κυκλοφορήσει 8 δίσκους και συνεχίζει να πειραματίζεται. Είναι ένας καλλιτέχνης σκεπτόμενος και βαθιά ανήσυχος, που καταφέρνει να περιγράψει στα τραγούδια του, είτε μέσω του στίχου είτε μέσω της μουσικής, πρωτόγνωρα αλλά και καλά κρυμμένα συναισθήματα. Με αφορμή τα επερχόμενα live του και το νέο του μουσικό εγχείρημα, είχαμε μια πολύ όμορφη κουβέντα.
Είσαι ένας καλλιτέχνης που διαρκώς πειραματίζεται. Θεωρείς ότι κάθε νέος δίσκος πρέπει να αποτελεί και μια διαφορετική πρόταση;
Nομίζω πως κάθε δημιουργός έχει ένα τρόπο να επικοινωνεί με τον εαυτό του και εν τέλει μια φιλοσοφία. Ο δικός μου είναι να δοκιμάζω κάτι τελείως νέο αρκετά συχνά. Τι θα λέγατε για μια κλασική συμφωνία, ή ένα ορατόριο, ένα δίσκο με μελοποιημένη ποίηση και συμφωνική ορχήστρα; Μετά ένα μπλουζ δίσκο! Βλέπω τη μουσική ως παιχνίδι και δια βίου μάθηση. Ακούω τόνους μουσικής κάθε μέρα και είναι φυσικό για μένα να δοκιμάζω πράγματα κάθε φορά!
Ο πρόσφατος δίσκος σου "Αυτό που καίγεται", που ήταν ένας από τους αγαπημένους του κοινού για το 2016, σε ποια σημεία συγκλίνει ή αποκλίνει σχετικά με τις προηγούμενες δουλειές σου;
Αυτό το άλμπουμ ξεκίνησε από μόνο του να κερδίζει τη ζωή, να γεννιέται μέσα στο στούντιο. Έχει κομμάτια που έκανα πρόβα με τη μπάντα 2 χρόνια, κομμάτια που παίχτηκαν σε δεκάδες συναυλίες πριν ηχογραφηθούν. Τελικά είπαμε με τα παιδιά να ηχογραφήσουμε. Είναι ζωντανές ηχογραφήσεις, λοιπόν, τριών μουσικών με αληθινή αγάπη για τη μουσική. Δουλέψαμε με αυτό τον τρόπο όπως έκαναν παλιά τα συγκροτήματα, όλοι μαζί, πάμε! Ομοιότητες υπάρχουν, βέβαια, με άλλες δουλειές μου και είναι ο κιθαριστικός ήχος.
Είναι εμφανής η αγάπη σου για τις οργανικές συνθέσεις. Πολλές φορές έχεις κυκλοφορήσει δίσκους που περιλαμβάνουν μόνο ορχηστρικά τραγούδια. Σε εκφράζουν το ίδιο με αυτούς που περιλαμβάνουν και στίχο;
Η καθαρή μουσική έχει μια περιπέτεια, έναν ορίζοντα και μια εξέλιξη και πολλές φορές είναι συγκλονιστικότερη από ένα τραγούδι. Εκεί ο μουσικός είναι περισσότερο ελεύθερος, ίσως, να μπερδέψει τους ήχους του χωρίς το φόβο να χαθούν οι στίχοι. Και βέβαια το τραγούδι είναι πιο δύσκολο ως είδος, πρέπει να είναι αληθινό, να μιλάει για κάτι που απασχολεί τον κόσμο και να καταφέρεις να το βάλεις στο στόμα του με κάποιον τρόπο. Κάτω από αυτό το πρίσμα το τραγούδι φαντάζει μια δύσκολη υποχρέωση, ενώ η οργανική μουσική είναι σαν την ποίηση, μπορείς να την κάνεις ό,τι θέλεις, μπορεί να είναι ένα ηχητικό ταξίδι που δεν βιάζεται να πάει στο ρεφρέν!
Το νέο σου πόνημα με τίτλο "piano solo" έχει ως μοναδικό όργανο του δίσκου το πιάνο. Μίλησέ μας γι’ αυτή σου τη δουλειά.
Οι νύχτες για τους μουσικούς είναι παραγωγικές περίοδοι, συνήθως. Λοιπόν εδώ και ένα χρόνο σημείωνα θέματα και μουσικές. Το καλοκαίρι του 2016 μάζεψα τα δέκα καλύτερα, τα δούλεψα στο πιάνο μου και ιδού ένα άλμπουμ για σόλο πιάνο. Με λιτές μελωδίες, όχι κοινότυπες ενορχηστρώσεις, λίγο DIY ήχο και μια μελαγχολική διάθεση. Επίσης μια πρέζα συνθεσάιζερ!
Όλοι αυτοί που χάθηκαν με τα τραγούδια σου "ένα πρωί σε μια ελεύθερη ιδέα, αναρχική" έχουν πλέον δεσμούς μαζί σου;
Όλο και κάτι θα έχουν, όσο κι αν μεγαλώσαμε πιστεύω πως έχουμε κοινά πράγματα ακόμα, ίσως το τελευταίο, ελάχιστο, που τελικά δεν είναι και λίγο. Ειδικά στις μέρες μας της μεγάλης κρίσης, οικονομικής - αξιών, το μεγαλύτερο είναι να διατηρείς την ανησυχία σου και την ειλικρίνεια να δημιουργείς ακόμα τη ζωή σου. Χωρίς ψευδαισθήσεις!
Αν ήσουν σύνθημα σε τοίχο τι θα έγραφε και σε ποιον θα απευθυνόταν;
"Make love, not war" ένα από τα κλασικά χίπικα συνθήματα που δεν ξεπεράσαμε ποτέ ως ανθρωπότητα, και ποτέ δεν θα ακουστεί βαρετό!
Τα τελευταία 6 χρόνια διατηρείς το δικό σου προσωπικό blog. Τι μπορεί να διαβάσει κανείς σε αυτό και ποια ανάγκη σε οδήγησε στη δημιουργία του;
Είχα το δίλημμα κάποτε αν θα γίνω συγγραφέας ή μουσικός. Υπερίσχυσε η μουσική, βέβαια, αλλά η ανάγκη μου να γράφω δεν έφυγε. Γι' αυτό όποτε το έχω ανάγκη, θα γράψω εκεί στο μπλογκ αυτά που με καίνε.
Μπορείτε να το βρείτε εδώ: http://petrostheotokatos.blogspot.gr/
Κάνεις live σε τακτική βάση ανά την Ελλάδα. Διακρίνεις διαφορές ανάμεσα στο κοινό της επαρχίας και των μεγαλουπόλεων;
Παντού όπου παίζουμε υπάρχει αυτή η ζεστή ανησυχία, η εγρήγορση. Στην επαρχία τις μισές φορές μας σταματάει η αστυνομία για διάφορους λόγους, πότε ο ήχος, πότε η άδειες, πότε το ένα πότε το άλλο. Συνεχίζουμε όμως χωρίς μικρόφωνα και γίνεται περισσότερος χαμός, πραγματικό γλέντι! Η Αθήνα είναι περισσότερο οργανωμένη, αυτό είναι αλήθεια!
Το Σάββατο 4 Φεβρουαρίου θα εμφανιστείς στο GiocondArt Café στου Ζωγράφου. Τι να περιμένουμε από το live αυτό;
Θα παίξουμε τραγούδια και από τα 8 άλμπουμ μου, καθώς και διασκευές που αγαπάμε. Ακόμα, θα αυτοσχεδιάσουμε αναλόγως και τέλος θα παίξουμε νέα τραγούδια, ακυκλοφόρητα, σε ποίηση Ελλήνων ποιητών.
Ποια είναι τα άμεσα σχέδιά σου;
Ένας δίσκος με 14 ποιήματα για ορχήστρα και ροκ μπάντα, που νομίζω ότι θα βγει αρκετά σύντομα και η παρουσίαση του live. Επίσης, συναυλίες σε όλη την Ελλάδα. Επόμενος σταθμός μετά το GiocondArt η Σίφνος στις 25 Φεβρουαρίου, όπου θα παιξουμε στο Cayenne, ένα πολύ όμορφο χώρο για ζωντανή μουσική. Λεπτομέρειες προσεχώς!
Σχετικό θέμα