Ο Μάρκος Δεληβοριάς είναι ένας από τους πλέον αξιόλογους τραγουδοποιούς που εμφανίστηκαν κατά τη δεκαετία 2000-2009. Έχει μέχρι σήμερα κυκλοφορήσει μια σειρά πολύ καλών δίσκων (Shine (2000), Green City (2001), Night Flight (2003), Pictures Of Her (2004), Your Mother's Jacuzzi (2007)) ενώ φέτος επέστρεψε με ένα γκρουπ αυτή τη φορά, τους Maria And The Photo Frame, και το πολύ καλό ομώνυμο άλμπουμ τους. Στις τάξεις τους περιλαμβάνονται, πέραν του ιδίου, η Μαρία Πάτσου και ο Δρόσος Παμπούρας. Σήμερα, ο Μάρκος Δεληβοριάς μάς κάνει την τιμή να είναι φιλοξενούμενος της στήλης, παρουσιάζοντας τα 10 αγαπημένα του ξένα άλμπουμ, σε χρονολογική σειρά. Ως πρώτος φιλοξενούμενος για τη νέα χειμερινή σεζόν, μάς κάνει το καλύτερο ποδαρικό. Τον ευχαριστούμε!
1. The Beatles (aka The White Album) - The Beatles (1968)
Για μένα ο καλύτερος δίσκος τους. Και στο κλασικό ερώτημα αν θα έπρεπε να είχε βγει ως μονός δίσκος, απαντώ ότι θα ήταν κρίμα γιατί θα είχαν μείνει απ' έξω αριστουργήματα!
2. Postcard - Mary Hopkin (1969)
Δίσκος που κυκλοφόρησε από τη δισκογραφική εταιρεία των Beatles, την Apple. Παραγωγός ο Paul McCartney. Κρύβει πολλές εκπλήξεις, ως και ένα τραγούδι του Θεοδωράκη!
3. Closing Time - Tom Waits (1973)
Ο πρώτος δίσκος του Waits. Ο δίσκος για τους λάτρεις του πιο ύστερου στυλ του Waits, δηλαδή του περίεργου και ελαφρώς αρρωστημένου, πάσχει από υγεία. Εγώ τον διαλέγω για αυτόν ακριβώς τον λόγο. Ίσως επειδή είναι ένα διαφορετικό πρόσωπο του Waits από αυτό που έχουμε συνηθίσει. Ίσως επειδή είναι ένα πρόσωπο ανεπιτήδευτο. Αν διάλεγα το άλλο στυλ του, θα διάλεγα το Bone Machine.
4. Dire Straits - Dire Straits (1978)
Ο πρώτος τους δίσκος, χωρίς καθόλου bullshit! Χωρίς περιττά πλήκτρα. Χωρίς κόλπα των 80's. Χωρίς επιτήδευση.
5. The Ballad of Sally Rose - Emmylou Harris (1985) 
Ένας concept country δίσκος! Σπάνιο φρούτο. Όλος ο δίσκος μια ιστορία αγάπης τραγουδισμένη με την συγκλονιστική φωνή της Emmylou. Must οι φωτογραφίες με την ροζ κιθάρα και τις ροζ καουμπόικες μπότες!
6. Amarok - Mike Oldfield (1990)
Ένας άγνωστος, ουσιαστικά, δίσκος του Oldfield στο format του Tubular Bells, δηλαδή του συνεχούς ορχηστρικού των σαράντα λεπτών. Για μένα ισάξιο αν όχι καλύτερο. Δυστυχώς, ο Oldfield δεν ήταν πια στη μόδα. Ο Oldfield είναι μια περίπτωση μουσικού που κατάφερε με πολλές μέτριες κυκλοφορίες να καταστρέψει το όνομά του στους κύκλους των διανοούμενων ακροατών. Πιστεύω ότι αν είχε σταματήσει μετά τα Tubular Bells, Hergest Ridge, Ommadawn, δηλαδή τα τρία πρώτα, θα είχε μείνει στην ιστορία ως μια από τις κορυφαίες μουσικές προσωπικότητες του εικοστού αιώνα. Όμως θα είχαμε χάσει το Moonlight Shadow που βγήκε χρόνια μετά!
7. Wildflowers - Tom Petty (1994)
Κυκλοφόρησε μετά από τα σούπερ επιτυχημένα Full Moon Fever και Into the Great Wide Open. Δεν είχε τα προφανή singles που είχαν οι προηγούμενοι, όμως για μένα είναι ίσως καλύτερος δίσκος. Σε παραγωγή του Rick Rubin που ίσως είναι πιο γνωστός από τη συνεργασία του με τους Red Hot Chilli Peppers.
8. Forever Blue - Chris Isaak (1995)
Ένας καψούρικος concept δίσκος από έναν άνθρωπο ο οποίος σαν τραγουδιστής είναι σαν να έχεις βάλει τον Elvis Presley και τον Roy Orbison μέσα σε έναν άνθρωπο, και στο καπάκι γράφει και πολύ ωραία τραγούδια. Θεματικά είναι ο απόλυτος δίσκος για ανθρώπους κατεστραμμένους από έρωτα! Αγοράστε τον!
9. XO - Elliott Smith (1998)
Ο Elliott Smith ήταν για μένα τραγουδοποιός του μεγέθους των Beatles, τους οποίους υπεραγαπούσε. Ο στενάχωρος, πρόωρος χαμός του δεν θα μας επιτρέψει να γνωρίσουμε πού θα τον οδηγούσαν οι μουσικές του αναζητήσεις, αλλά το έργο των έξι και κάτι δίσκων που άφησε πίσω του είναι αρκετό για να τον τοποθετήσει στον χάρτη της ιστορίας της μουσικής - νομίζω μάλιστα ότι με την πάροδο των χρόνων το έργο του θα εκτιμάται όλο και περισσότερο.
10. Dead Bees on a Cake - David Sylvian (1999)
Για μένα ο καλύτερος δίσκος του Sylvian, και για τις μαγευτικές του μουσικές ατμόσφαιρες, αλλά και επειδή μου τον χάρισε η Αλεξάνδρα! Ξεχωρίζω το Wanderlust, στο οποίο αξίζει να προσέξει κανείς τα ωραία γραμμένα τύμπανα και ιδίως τη μπότα στο ξεκίνημα που είναι μόνη της και είναι λουκούμι για να την σαμπλάρει κανείς. Εγώ δεν ασχολούμαι με σαμπλαρίσματα, αλλά για όποιον ενδιαφέρεται η μπότα είναι εκεί...
Ευχαριστώ για την φιλοξενία,
Μάρκος Δεληβοριάς
* Οι φωτογραφίες είναι από τη σελίδα του Μάρκου Δεληβοριά στο MySpace (http://www.myspace.com/markosdelivorias) και από την www.wikipedia.org.