Η Θεοδοσία Τσάτσου έρχεται
στο Ρυθμό Stage την Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου και μας κινεί να
συνταξιδέψουμε στους soul, funky, blues ρυθμούς της.
Πριν λίγες ημέρες, ο Δημήτρης Καμπούρης μίλησε μαζί της. Μάλιστα της έκανε αρκετές δύσκολες ερωτήσεις και της έδωσε την ευκαιρία να μας χαρίσει πολύ όμορφες και ειλικρινείς απαντήσεις!
Ο «λόγος» στην ίδια:
Δημήτρης Καμπούρης: Γιατί αυτά τα μπερδέματα με τη Babalou; Ποια είναι η Babalou;
Θεοδοσία Τσάτσου: H Βabalou είναι η ηρωίδα της δισκογραφικής δουλειάς μου «Α γαπήσου». Είναι η πνευματική αντίληψη της ζωής. Η καινούργια μου ταυτότητα πέρα από βιογραφικό dna και προσωπικότητα. Είναι η ελευθερία να είμαι στην υπηρεσία της ψυχής μου.
ΔΚ: Πώς ήταν η συναυλία - γιορτή για τα 20 χρόνια των Μπλε;
Θ.Τ: Ήταν λίγο άβολα και παράξενα, καθώς βίωνα παλιά συναισθήματα και μνήμες που με συνεπήραν από την αρχή της συνάντησης μας μέχρι και την ημέρα της συναυλίας. Ένιωθα αμήχανα στην αρχή της γνωριμίας μου με την Τζώρτζια και το ίδιο και εκείνη. Επικοινωνήσαμε όμως με σεβασμό και αγάπη η μια για την άλλη και αφήσαμε την μουσική να χειριστεί τα υπόλοιπα. Ήταν μια όμορφη και συγκινητική βραδιά για όλους μας.
ΔΚ: Διαβάσαμε κάπου, πως φύγατε από τους Μπλε, «γιατί κάποια στιγμή νιώσατε καταπίεση κι ότι ήσασταν απλώς η φάτσα που «πουλούσε» τα τραγούδια και αυτό δεν σας άρεσε». Γιατί είναι κακό κάποια να «πουλάει» την όμορφη, γυναικεία της φάτσα, αν από πίσω υπάρχει μια δημιουργός/ερμηνεύτρια, με βάθος κι ουσία; Δε μπορούν να συνδυαστούν αυτά τα δύο;
Θ.Τ: Και βέβαια μπορούν, μόνο που δεν με ενδιέφερε ποτέ να χρησιμοποιήσω ως μέσον την ομορφιά, για αυτό και ζήτησα το εξώφυλλο του δίσκου μας να μην έχει την φάτσα μου, επειδή ήμασταν μπάντα. Μπήκε η φάτσα μου τελικά. Αχνή και διάφανη αλλά την έβαλαν. Η γυναίκα καλλιτέχνης σε αυτή τη χώρα χρειάζεται πολύ δύναμη και υπομονή για να αντέχει να υπάρχει όπως ακριβώς θέλει αυτή και όχι όπως κάποιο σύστημα που μας έχει αποδείξει ότι δεν το ενδιαφέρει η Μουσική.
ΔΚ: Έχετε κάνει λίγες δουλειές στο πέρασμα των χρόνων. Μάλιστα το τελευταίο σας άλμπουμ κυκλοφόρησε το 2009. Αυτό γιατί συμβαίνει; Είναι καθαρά θέμα δημιουργίας κι έμπνευσης ή συντρέχουν κι άλλοι λόγοι;
Θ.Τ: Τα τελευταία 10 χρόνια η ζωή μου περνάει μέσα από πολλά αντίο και αυτό δυσκόλεψε την δημιουργία και την διάθεση για καινούργιο δίσκο. Εκπαιδεύτηκα σε καινούργιες τέχνες και άνοιξα τους ορίζοντες μου προς νέες μουσικές επιλογές. Την μουσική την αγαπάω βαθιά. Τη γνώρισα καλύτερα. Πέρα από τραγούδια και ρεφρέν. Βέβαια, χρειάζεται χρήμα για να στήνεις παραγωγές και για καιρό δεν παίζει κάτι τέτοιο. Τώρα είναι ακόμα πιο δύσκολα. Ετοιμάζω κάτι εδώ και λίγα χρόνια. Είναι καινούργιο εντελώς. Διαπραγματεύομαι τον ήχο μέσα από άλλους δρόμους. Μπαίνω σε καινούργια χωράφια ερμηνείας και μουσικής σύνθεσης. Είναι ένα ρίσκο. Από αυτά που ζωντανεύουν το όνειρο της πιο γυμνής μου αλήθειας.
ΔΚ: Τι να περιμένουμε από εσάς τις μέρες, αλλά και τα χρόνια που έρχονται;
Θ.Τ: Χαχαχα τι να οου πω τώρα; Αυτό δεν περιγράφεται. Αν τολμήσω να το περιγράψω θα το σκοτώσω. Πάντως, δεν θα αργήσει να φανερωθεί. Ήδη Υπάρχει.
ΔΚ: Έχετε μια ξεχωριστή ενέργεια πάνω στη σκηνή κι ένα μοναδικό, καλλιτεχνικό, τρόπο που εκφράζεστε, έχετε τον αέρα του σταρ. Είναι κάτι που το κατακτήσατε με τα χρόνια ή ήταν έμφυτο;
Θ.Τ: «Τον αέρα του σταρ» μμμ δεν έχω ιδέα τι μου λες. Αέρα έχει πολύ η καρδιά μου που φτάνει και μέχρι τα άστρα και διεγείρει την ενέργεια την έκφρασης μου. Εγώ της παραδίνομαι απλά και παίρνω έτσι το ρίσκο της έκφρασης. Το ιερό μου στριπτίζ. Δεν υπήρξε θέμα κατάκτησης ποτέ για μένα και ούτε γεννήθηκα με αυτό.. Όταν μου παρουσιάστηκε απλά το ακολούθησα χωρίς φόβο και πάθος. Η σκηνή είναι κάτι σαν το δεύτερο σπίτι μου. Της παραδίνομαι εύκολα.
ΔΚ: Τι θα δούμε και θα ακούσουμε αυτή την Παρασκευή 17/02 στην εμφάνιση σας στο Ρυθμός Stage;
Θ.Τ: Θα δείτε και θα ακούσετε ότι χρειάζεται η καρδιά και η ψυχή σας. Θα εμφανιστείτε εσείς μέσα από τα τραγούδια αυτή τη φορά. Θα υποστείτε το ισχυρό τονωτικό της μουσικής μου και θα πάψουμε για λίγες ώρες, να ζούμε εμείς, αλλά η ζωή μέσα από εμάς για μας. Ένα μεγάλο και ευχάριστο διάλειμμα αγάπης.
Πριν λίγες ημέρες, ο Δημήτρης Καμπούρης μίλησε μαζί της. Μάλιστα της έκανε αρκετές δύσκολες ερωτήσεις και της έδωσε την ευκαιρία να μας χαρίσει πολύ όμορφες και ειλικρινείς απαντήσεις!
Ο «λόγος» στην ίδια:
Δημήτρης Καμπούρης: Γιατί αυτά τα μπερδέματα με τη Babalou; Ποια είναι η Babalou;
Θεοδοσία Τσάτσου: H Βabalou είναι η ηρωίδα της δισκογραφικής δουλειάς μου «Α γαπήσου». Είναι η πνευματική αντίληψη της ζωής. Η καινούργια μου ταυτότητα πέρα από βιογραφικό dna και προσωπικότητα. Είναι η ελευθερία να είμαι στην υπηρεσία της ψυχής μου.
ΔΚ: Πώς ήταν η συναυλία - γιορτή για τα 20 χρόνια των Μπλε;Θ.Τ: Ήταν λίγο άβολα και παράξενα, καθώς βίωνα παλιά συναισθήματα και μνήμες που με συνεπήραν από την αρχή της συνάντησης μας μέχρι και την ημέρα της συναυλίας. Ένιωθα αμήχανα στην αρχή της γνωριμίας μου με την Τζώρτζια και το ίδιο και εκείνη. Επικοινωνήσαμε όμως με σεβασμό και αγάπη η μια για την άλλη και αφήσαμε την μουσική να χειριστεί τα υπόλοιπα. Ήταν μια όμορφη και συγκινητική βραδιά για όλους μας.
ΔΚ: Διαβάσαμε κάπου, πως φύγατε από τους Μπλε, «γιατί κάποια στιγμή νιώσατε καταπίεση κι ότι ήσασταν απλώς η φάτσα που «πουλούσε» τα τραγούδια και αυτό δεν σας άρεσε». Γιατί είναι κακό κάποια να «πουλάει» την όμορφη, γυναικεία της φάτσα, αν από πίσω υπάρχει μια δημιουργός/ερμηνεύτρια, με βάθος κι ουσία; Δε μπορούν να συνδυαστούν αυτά τα δύο;
Θ.Τ: Και βέβαια μπορούν, μόνο που δεν με ενδιέφερε ποτέ να χρησιμοποιήσω ως μέσον την ομορφιά, για αυτό και ζήτησα το εξώφυλλο του δίσκου μας να μην έχει την φάτσα μου, επειδή ήμασταν μπάντα. Μπήκε η φάτσα μου τελικά. Αχνή και διάφανη αλλά την έβαλαν. Η γυναίκα καλλιτέχνης σε αυτή τη χώρα χρειάζεται πολύ δύναμη και υπομονή για να αντέχει να υπάρχει όπως ακριβώς θέλει αυτή και όχι όπως κάποιο σύστημα που μας έχει αποδείξει ότι δεν το ενδιαφέρει η Μουσική.
ΔΚ: Έχετε κάνει λίγες δουλειές στο πέρασμα των χρόνων. Μάλιστα το τελευταίο σας άλμπουμ κυκλοφόρησε το 2009. Αυτό γιατί συμβαίνει; Είναι καθαρά θέμα δημιουργίας κι έμπνευσης ή συντρέχουν κι άλλοι λόγοι;
Θ.Τ: Τα τελευταία 10 χρόνια η ζωή μου περνάει μέσα από πολλά αντίο και αυτό δυσκόλεψε την δημιουργία και την διάθεση για καινούργιο δίσκο. Εκπαιδεύτηκα σε καινούργιες τέχνες και άνοιξα τους ορίζοντες μου προς νέες μουσικές επιλογές. Την μουσική την αγαπάω βαθιά. Τη γνώρισα καλύτερα. Πέρα από τραγούδια και ρεφρέν. Βέβαια, χρειάζεται χρήμα για να στήνεις παραγωγές και για καιρό δεν παίζει κάτι τέτοιο. Τώρα είναι ακόμα πιο δύσκολα. Ετοιμάζω κάτι εδώ και λίγα χρόνια. Είναι καινούργιο εντελώς. Διαπραγματεύομαι τον ήχο μέσα από άλλους δρόμους. Μπαίνω σε καινούργια χωράφια ερμηνείας και μουσικής σύνθεσης. Είναι ένα ρίσκο. Από αυτά που ζωντανεύουν το όνειρο της πιο γυμνής μου αλήθειας.
ΔΚ: Τι να περιμένουμε από εσάς τις μέρες, αλλά και τα χρόνια που έρχονται;Θ.Τ: Χαχαχα τι να οου πω τώρα; Αυτό δεν περιγράφεται. Αν τολμήσω να το περιγράψω θα το σκοτώσω. Πάντως, δεν θα αργήσει να φανερωθεί. Ήδη Υπάρχει.
ΔΚ: Έχετε μια ξεχωριστή ενέργεια πάνω στη σκηνή κι ένα μοναδικό, καλλιτεχνικό, τρόπο που εκφράζεστε, έχετε τον αέρα του σταρ. Είναι κάτι που το κατακτήσατε με τα χρόνια ή ήταν έμφυτο;
Θ.Τ: «Τον αέρα του σταρ» μμμ δεν έχω ιδέα τι μου λες. Αέρα έχει πολύ η καρδιά μου που φτάνει και μέχρι τα άστρα και διεγείρει την ενέργεια την έκφρασης μου. Εγώ της παραδίνομαι απλά και παίρνω έτσι το ρίσκο της έκφρασης. Το ιερό μου στριπτίζ. Δεν υπήρξε θέμα κατάκτησης ποτέ για μένα και ούτε γεννήθηκα με αυτό.. Όταν μου παρουσιάστηκε απλά το ακολούθησα χωρίς φόβο και πάθος. Η σκηνή είναι κάτι σαν το δεύτερο σπίτι μου. Της παραδίνομαι εύκολα.
ΔΚ: Τι θα δούμε και θα ακούσουμε αυτή την Παρασκευή 17/02 στην εμφάνιση σας στο Ρυθμός Stage;
Θ.Τ: Θα δείτε και θα ακούσετε ότι χρειάζεται η καρδιά και η ψυχή σας. Θα εμφανιστείτε εσείς μέσα από τα τραγούδια αυτή τη φορά. Θα υποστείτε το ισχυρό τονωτικό της μουσικής μου και θα πάψουμε για λίγες ώρες, να ζούμε εμείς, αλλά η ζωή μέσα από εμάς για μας. Ένα μεγάλο και ευχάριστο διάλειμμα αγάπης.