Η ζωή βρίσκεται στα χέρια τους, ο θάνατος στο μυαλό τους!
Καλοκαίρι 1957, Νέα Υόρκη. Ένας δεκαεξάχρονος από τις κακόφημες γειτονιές της πόλης οδηγείται στο δικαστήριο με την κατηγορία της ανθρωποκτονίας, η ζωή του όπως και η απόδοση της δικαιοσύνης βρίσκονται στα χέρια των δώδεκα ενόρκων. Έχοντας παρακολουθήσει όλο το κατηγορητήριο, οι ένορκοι οδηγούνται σ' ένα αποπνικτικά μικρό δωμάτιο εντός του οποίου καλούνται να εξετάσουν την υπόθεση και να λάβουν μια ομόφωνη απόφαση, η οποία αν είναι καταδικαστική θα οδηγήσει ένα παιδί στην ηλεκτρική καρέκλα
Αθώος ή ένοχος ο κατηγορούμενος; Με πίστη που μοιάζει ακλόνητη, οι δώδεκα ένορκοι εισέρχονται στην αίθουσα έχοντας λάβει την απόφασή τους. Η έκδοση της φαντάζει τούτη την στιγμή ως μια ολιγόλεπτη διαδικασία, όλα αυτά μέχρι την στιγμή της ψηφοφορίας, όπου ο όγδοος ένορκος εγείρει διαφορετική άποψη θέτοντας την αμφιβολία στο τραπέζι της συζήτησης. Από εκείνη την στιγμή, βλέπουμε τους δώδεκα άγνωστους μεταξύ τους άνδρες άλλοτε να ταυτίζονται, άλλοτε να συγκρούονται και άλλοτε να λυγίζουν από το βάρος της ευθύνης που φέρουν. Κάθε ψηφοφορία θα τους φέρνει αντιμέτωπους με τους άλλους, πρωτίστως όμως με τον εαυτό τους και τις ιδέες που πρεσβεύουν. Η τελευταία ψηφοφορία θα τους βρει είτε νικημένους είτε νικητές να αντιμετωπίζουν την αλήθεια, όχι μόνο την δικαστική αλλά και την προσωπική τους.
«Οι Δώδεκα Ένορκοι» δεν είναι μονάχα ένα από τα καλύτερα δικαστικά δράματα που παρουσιάστηκαν ποτέ στο θεατρικό σανίδι και στον κινηματογράφο αλλά και ένα επίκαιρο κοινωνικό δράμα, κι ας γράφτηκε πριν επτά δεκαετίες. Τα χρόνια που έχουν περάσει από την πρώτη παρουσίαση του έργου έχουν αποδείξει πως οι "Twelve angry men" (o αγγλικός τίτλος του έργου) του Reginald Rose θα μπορούσαν κάλλιστα να ήταν ήρωες της σύγχρονης εποχής, μιας και οι ιδέες όσο και οι προκαταλήψεις που κουβαλούν παραμένουν ζωντανές και στο σήμερα.
Αυτήν ακριβώς την διαχρονικότητα του κειμένου προσπαθεί να καταδείξει και η σκηνοθέτιδα Κωνσταντίνα Νικολαΐδη, διατηρώντας αναλλοίωτο τον χωροχρόνο της παράστασης. Τόσο τα σκηνικά όσο και τα ρούχα μάς μεταφέρουν σε ένα παρελθοντικό χρόνο, για την ακρίβεια σ' ένα ασπρόμαυρο παρελθόν που αποτυπώνεται από τα έντονα σκούρα σκηνικά, την ασπρόμαυρη ένδυση των ηθοποιών και τον χαμηλό φωτισμό. Ο φωτισμός σε συνδυασμό με τη σχετικά μικρή σκηνή, η οποία κατακλύζεται ταυτοχρόνως από δώδεκα ηθοποιούς που κινούνται μονίμως μέσα σε αυτή, δημιουργεί την αίσθηση ενός αποπνικτικού δωματίου που ταιριάζει απόλυτα με την πλοκή του έργου.
Αν και εκ πρώτης όψεως φαίνεται πως υπάρχει ένα χάσμα μεταξύ κοινού και πρωταγωνιστών, δεδομένου ότι οι πρώτοι ζουν στην Ελλάδα του 2017 και οι δεύτεροι δρουν στις ΗΠΑ της δεκαετίας του 1950, όσο εκτυλίσσεται η πλοκή έρχεται και η συνειδητοποίηση ότι τελικά ο κόσμος και οι άνθρωποι, παρά τα τεχνολογικά άλματα που έχουν πραγματοποιηθεί, δεν έχουν αλλάξει και πολύ. Δεν νομίζω, ότι αυτό είχε στο νου του ο Rose καθώς έγραφε το σενάριο, δηλαδή να δημιουργήσει ένα διαχρονικό και οικουμενικό έργο, όμως αυτό ακριβώς ήταν που κατάφερε. Το κείμενό του αποτελεί ένα άρτιο δικαστικό δράμα, όπου λογική και συναίσθημα εμπλέκονται με σωστές αναλογίες, ενώ επίσης κατορθώνει να ψυχογραφήσει τους ήρωες τους με τέτοιο τρόπο ώστε να αγγίζει τον πυρήνα της ανθρώπινης φύσης που δεν αλλοιώνεται ούτε από την εποχή ούτε από την κοινωνία.
Πάνω σ' αυτό το πραγματικά τέλειο σενάριο καλούνται οι δώδεκα ηθοποιοί να ενσαρκώσουν τους ρόλους τους. Οι ερμηνείες τους αντάξιες του κειμένου της παράστασης (δεν θα σταματήσω ποτέ να εκθειάζω το σενάριο του Reginald Rose!), μεταφέρουν στο κοινό τις σκέψεις και τον συναισθηματικό κόσμο των δρώντων, δομούν και αποδομούν με προσοχή τους χαρακτήρες με αποτέλεσμα να παρασύρουν τους θεατές στο δράμα ενώ οι ίδιοι να μένουν ακλόνητοι μπροστά του, αποφεύγοντας οποιουδήποτε είδους υπερβολές στις κινήσεις ή στον λόγο τους.
«Οι Δώδεκα Ένορκοι» είναι ένα δικαστικό κοινωνικό δράμα που επιβάλλεται να δεις, αλλά από την επόμενη θεατρική σεζόν (ελπίζω να συνεχιστεί και για τέταρτη χρονιά) καθώς όλες οι παραστάσεις μέχρι και τις 9 Απριλίου, που είναι και η τελευταία, είναι sold out.
Συντελεστές παράστασης
Παίζουν οι ηθοποιοί: Χριστόδουλος Στυλιανού, Τρύφων Καρατζάς, Θανάσης Κουρλαμπάς, Γιώργος Γιαννόπουλος, Περικλής Λιανός, Βασίλης Παλαιολόγος, Χάρης Μαυρουδής, Μανώλης Ιωνάς, Απόλλων Μπόλλας, Αλέξανδρος Πέρρος, Κωνσταντίνος Μουταφτσής, Αυγουστίνος Κούμουλος Συμμετέχει: Αλέξης Σταυριανός, Νένα Μεντή
Κείμενο: Reginald Rose
Μετάφραση / Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνα Νικολαΐδη
Δραματουργική Επεξεργασία: Κωνσταντίνα Νικολαΐδη & Νότης Παρασκευόπουλος
Σκηνικά: David Negrin
Κοστούμια: Κική Μήλιου
Σχεδιασμός φωτισμών: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου
Πρωτότυπη μουσική: Γιώργος Περού
Κίνηση: Χριστίνα Φωτεινάκη
Promo video: Κωνσταντίνα Νικολαΐδη
Φωτογραφία: Αλεξάνδρα Μασμανίδη / Γιάννης Πρίφτης
Γραφιστική επιμέλεια: Γιάννης Στιβανάκης / Σπύρος Δαπέργολας
Α’ βοηθός σκηνοθέτη: Μαγδαληνή Παλιούρα
Β’ βοηθός σκηνοθέτη: Κατερίνα Κωνσταντέλλου
Βοηθός ενδυματολόγου: Δανάη Ανεζάκη
Επικοινωνία: Άντζυ Νομικού
Παραγωγή: A PRIORI
Πληροφορίες παράστασης
Θέατρο Αλκμήνη, Αλκμήνης 8, Πετράλωνα
Διάρκεια: 90 λεπτά
Μέρες & Ώρες παραστάσεων: Πέμπτη, Παρασκευή & Σάββατο στις 21:30, Κυριακή στις 18:30
Τελευταία παράσταση: Κυριακή 9 Απριλίου
Τιμές εισιτηρίων: 15€ Γενικό, 12€ Μειωμένο
Τηλ: 210 34 28 650
Καλοκαίρι 1957, Νέα Υόρκη. Ένας δεκαεξάχρονος από τις κακόφημες γειτονιές της πόλης οδηγείται στο δικαστήριο με την κατηγορία της ανθρωποκτονίας, η ζωή του όπως και η απόδοση της δικαιοσύνης βρίσκονται στα χέρια των δώδεκα ενόρκων. Έχοντας παρακολουθήσει όλο το κατηγορητήριο, οι ένορκοι οδηγούνται σ' ένα αποπνικτικά μικρό δωμάτιο εντός του οποίου καλούνται να εξετάσουν την υπόθεση και να λάβουν μια ομόφωνη απόφαση, η οποία αν είναι καταδικαστική θα οδηγήσει ένα παιδί στην ηλεκτρική καρέκλα
Αθώος ή ένοχος ο κατηγορούμενος; Με πίστη που μοιάζει ακλόνητη, οι δώδεκα ένορκοι εισέρχονται στην αίθουσα έχοντας λάβει την απόφασή τους. Η έκδοση της φαντάζει τούτη την στιγμή ως μια ολιγόλεπτη διαδικασία, όλα αυτά μέχρι την στιγμή της ψηφοφορίας, όπου ο όγδοος ένορκος εγείρει διαφορετική άποψη θέτοντας την αμφιβολία στο τραπέζι της συζήτησης. Από εκείνη την στιγμή, βλέπουμε τους δώδεκα άγνωστους μεταξύ τους άνδρες άλλοτε να ταυτίζονται, άλλοτε να συγκρούονται και άλλοτε να λυγίζουν από το βάρος της ευθύνης που φέρουν. Κάθε ψηφοφορία θα τους φέρνει αντιμέτωπους με τους άλλους, πρωτίστως όμως με τον εαυτό τους και τις ιδέες που πρεσβεύουν. Η τελευταία ψηφοφορία θα τους βρει είτε νικημένους είτε νικητές να αντιμετωπίζουν την αλήθεια, όχι μόνο την δικαστική αλλά και την προσωπική τους.
«Οι Δώδεκα Ένορκοι» δεν είναι μονάχα ένα από τα καλύτερα δικαστικά δράματα που παρουσιάστηκαν ποτέ στο θεατρικό σανίδι και στον κινηματογράφο αλλά και ένα επίκαιρο κοινωνικό δράμα, κι ας γράφτηκε πριν επτά δεκαετίες. Τα χρόνια που έχουν περάσει από την πρώτη παρουσίαση του έργου έχουν αποδείξει πως οι "Twelve angry men" (o αγγλικός τίτλος του έργου) του Reginald Rose θα μπορούσαν κάλλιστα να ήταν ήρωες της σύγχρονης εποχής, μιας και οι ιδέες όσο και οι προκαταλήψεις που κουβαλούν παραμένουν ζωντανές και στο σήμερα.
Αυτήν ακριβώς την διαχρονικότητα του κειμένου προσπαθεί να καταδείξει και η σκηνοθέτιδα Κωνσταντίνα Νικολαΐδη, διατηρώντας αναλλοίωτο τον χωροχρόνο της παράστασης. Τόσο τα σκηνικά όσο και τα ρούχα μάς μεταφέρουν σε ένα παρελθοντικό χρόνο, για την ακρίβεια σ' ένα ασπρόμαυρο παρελθόν που αποτυπώνεται από τα έντονα σκούρα σκηνικά, την ασπρόμαυρη ένδυση των ηθοποιών και τον χαμηλό φωτισμό. Ο φωτισμός σε συνδυασμό με τη σχετικά μικρή σκηνή, η οποία κατακλύζεται ταυτοχρόνως από δώδεκα ηθοποιούς που κινούνται μονίμως μέσα σε αυτή, δημιουργεί την αίσθηση ενός αποπνικτικού δωματίου που ταιριάζει απόλυτα με την πλοκή του έργου.
Αν και εκ πρώτης όψεως φαίνεται πως υπάρχει ένα χάσμα μεταξύ κοινού και πρωταγωνιστών, δεδομένου ότι οι πρώτοι ζουν στην Ελλάδα του 2017 και οι δεύτεροι δρουν στις ΗΠΑ της δεκαετίας του 1950, όσο εκτυλίσσεται η πλοκή έρχεται και η συνειδητοποίηση ότι τελικά ο κόσμος και οι άνθρωποι, παρά τα τεχνολογικά άλματα που έχουν πραγματοποιηθεί, δεν έχουν αλλάξει και πολύ. Δεν νομίζω, ότι αυτό είχε στο νου του ο Rose καθώς έγραφε το σενάριο, δηλαδή να δημιουργήσει ένα διαχρονικό και οικουμενικό έργο, όμως αυτό ακριβώς ήταν που κατάφερε. Το κείμενό του αποτελεί ένα άρτιο δικαστικό δράμα, όπου λογική και συναίσθημα εμπλέκονται με σωστές αναλογίες, ενώ επίσης κατορθώνει να ψυχογραφήσει τους ήρωες τους με τέτοιο τρόπο ώστε να αγγίζει τον πυρήνα της ανθρώπινης φύσης που δεν αλλοιώνεται ούτε από την εποχή ούτε από την κοινωνία.
Πάνω σ' αυτό το πραγματικά τέλειο σενάριο καλούνται οι δώδεκα ηθοποιοί να ενσαρκώσουν τους ρόλους τους. Οι ερμηνείες τους αντάξιες του κειμένου της παράστασης (δεν θα σταματήσω ποτέ να εκθειάζω το σενάριο του Reginald Rose!), μεταφέρουν στο κοινό τις σκέψεις και τον συναισθηματικό κόσμο των δρώντων, δομούν και αποδομούν με προσοχή τους χαρακτήρες με αποτέλεσμα να παρασύρουν τους θεατές στο δράμα ενώ οι ίδιοι να μένουν ακλόνητοι μπροστά του, αποφεύγοντας οποιουδήποτε είδους υπερβολές στις κινήσεις ή στον λόγο τους.
«Οι Δώδεκα Ένορκοι» είναι ένα δικαστικό κοινωνικό δράμα που επιβάλλεται να δεις, αλλά από την επόμενη θεατρική σεζόν (ελπίζω να συνεχιστεί και για τέταρτη χρονιά) καθώς όλες οι παραστάσεις μέχρι και τις 9 Απριλίου, που είναι και η τελευταία, είναι sold out.
Συντελεστές παράστασης
Παίζουν οι ηθοποιοί: Χριστόδουλος Στυλιανού, Τρύφων Καρατζάς, Θανάσης Κουρλαμπάς, Γιώργος Γιαννόπουλος, Περικλής Λιανός, Βασίλης Παλαιολόγος, Χάρης Μαυρουδής, Μανώλης Ιωνάς, Απόλλων Μπόλλας, Αλέξανδρος Πέρρος, Κωνσταντίνος Μουταφτσής, Αυγουστίνος Κούμουλος Συμμετέχει: Αλέξης Σταυριανός, Νένα Μεντή
Κείμενο: Reginald Rose
Μετάφραση / Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνα Νικολαΐδη
Δραματουργική Επεξεργασία: Κωνσταντίνα Νικολαΐδη & Νότης Παρασκευόπουλος
Σκηνικά: David Negrin
Κοστούμια: Κική Μήλιου
Σχεδιασμός φωτισμών: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου
Πρωτότυπη μουσική: Γιώργος Περού
Κίνηση: Χριστίνα Φωτεινάκη
Promo video: Κωνσταντίνα Νικολαΐδη
Φωτογραφία: Αλεξάνδρα Μασμανίδη / Γιάννης Πρίφτης
Γραφιστική επιμέλεια: Γιάννης Στιβανάκης / Σπύρος Δαπέργολας
Α’ βοηθός σκηνοθέτη: Μαγδαληνή Παλιούρα
Β’ βοηθός σκηνοθέτη: Κατερίνα Κωνσταντέλλου
Βοηθός ενδυματολόγου: Δανάη Ανεζάκη
Επικοινωνία: Άντζυ Νομικού
Παραγωγή: A PRIORI
Πληροφορίες παράστασης
Θέατρο Αλκμήνη, Αλκμήνης 8, Πετράλωνα
Διάρκεια: 90 λεπτά
Μέρες & Ώρες παραστάσεων: Πέμπτη, Παρασκευή & Σάββατο στις 21:30, Κυριακή στις 18:30
Τελευταία παράσταση: Κυριακή 9 Απριλίου
Τιμές εισιτηρίων: 15€ Γενικό, 12€ Μειωμένο
Τηλ: 210 34 28 650