Βικτωριανό Λονδίνο, Fleet Street. Ο Sweeney Todd ακονίζει με επιμονή το ξυράφι του αναμένοντας υπομονετικά το επόμενο του θύμα, ενώ την ίδια στιγμή η κυρία Lovett σερβίρει τις διάσημες κρεατόπιτες της στους πελάτες που συρρέουν μαζικά στο εστιατόριο της. Ποιες όμως συγκυρίες οδήγησαν τους ήρωες μας σ' αυτήν ακριβώς τη στιγμή και το κυριότερο όλων, ποιοι είναι στην πραγματικότητα;
Πριν ο Sweeney Todd μετοικήσει στην Fleet Street, ήταν ο ευτυχισμένος αλλά αφελής οικογενειάρχης Benjamin Barker, ο οποίος έμελλε να τιμωρηθεί σκληρά, οδηγούμενος σιδεροδέσμιος στις φυλακές της Αυστραλίας, επειδή τόλμησε να σταθεί εμπόδιο στις ανήθικες βλέψεις του δικαστή Τurpin που πόθησε την σύζυγό του. Στη γη των Αβοριγινών, η αφέλεια θα εγκαταλείψει τον Barker και η εμμονή για εκδικήση θα γεννήσει τον δαιμόνιο κουρέα Τodd.
Δεκαέξι χρόνια μετά την καταδίκη του, ο Sweeney Todd θα επιστρέψει στο σκοτεινό Λονδίνο για να εκδικηθεί την εξουσία που τον αδίκησε. Στο όνομα μιας εκδικητικής δικαιοσύνης η Fleet Street θα βαφτεί με αίμα καθώς το ξυράφι του δαιμόνιου κουρέα, χάρις την αρωγή της εξίσου δαιμόνιας κυρίας Lovett, δεν θα σταματήσει να προσφέρει ένα βαθύ και καθαρό ξύρισμα στα λαρύγγια των αφελών εκείνων πελατών που θα σταθούν μεταξύ αυτού, του δικαστή Τurpin αλλά και του επιτρόπου Βamford.
Το λονδρέζικο κοινό θα μάθει τον Sweeney κατά τον 19ο αιώνα μέσα από τις στήλες των εφημερίδων, ο αστικός του μύθος θα γιγαντωθεί τόσο ώστε στις αρχές της δεκαετίας του '70 θα περάσει στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού προκειμένου να παρουσιαστεί για πρώτη φορά στο θεατρικό σανίδι. Ωστόσο η μεγάλη αναγνώριση θα έρθει λίγα χρόνια αργότερα, το 1979, όταν ο Stephen Sondheim θα γεμίσει με νότες την ιστορία του και θα τον συστήσει στο κοινό του Broadway. Έπειτα, ο Sweeney θα αφεθεί στα χέρια του Tim Burton που θα κοινωνήσει την ιστορία του στο ευρύ κινηματογραφικό κόσμο, ενώ φέτος, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, ο Γιώργος Πέτρου και η Καμεράτα - Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής έφεραν τον δαιμόνιο κουρέα της Fleet Street στο Ηρώδειο.
Για να φιλοξενήσει τον Sweeney Todd το Ηρώδειο έλαβε την όψη του βικτωριανού Λονδίνου. Σ' αυτό συντέλεσαν τόσο τα σκηνικά του Πάρη Μεξή όσο και τα κοστούμια της Γιωργίνας Γερμανού. Τα πρώτα αν και αποτελούταν από ξύλινες κατασκευές (κιβώτια, σκάλα) ήταν ιδιαίτερα λειτουργικά στην εξέλιξη της ιστορίας, καθώς μπορούσαν εύκολα και γρήγορα να αναδιαμορφώνουν τον χώρο και να μεταφέρουν τον θεατή σε κάθε σκοτεινή μεριά του Λονδίνου, είτε αυτή ήταν οι αποβάθρες του λιμανιού, είτε το κατάστημα της Lovett, είτε το άσυλο ψυχασθενών Δρ. Fogg. Το βικτωριανό σκηνικό έδεσε αρμονικά με τις εμφανίσεις των ηθοποιών που κινούνται στα ενδυματολογικά πρότυπα της εποχής.
Την σκηνοθεσία και την απόδοση του σεναρίου ανέλαβε ο Γιώργος Πέτρου, ο οποίος ήταν φυσικά υπεύθυνος και για την μουσική διεύθυνση της παράστασης. Ως προς το σκηνοθετικό κομμάτι, ο Sweeney Todd κινήθηκε σ' ένα σκοτεινό περιβάλλον, το οποίο επιτάσσει και η φύση του ίδιου του έργου, ενώ θα μπορούσε να ειπωθεί πως ο σκηνοθέτης προσάρμοσε στο σανίδι και το γοτθικό στοιχείο που έφερε η κινηματογραφική μεταφορά του Burton. Η κίνηση των δρώντων, κύριων και δευτερευόντων, μέσα στην ομίχλη, οι εναλλαγές του φωτισμού καθώς και η συχνή χρήση κόκκινων, μπλε και πράσινων φώτων προσέδιδαν μια σκοτεινή πλευρά στην ιστορία.
Το δύσκολο κομμάτι για τον Πέτρου ήταν αναμφίβολα να κατορθώσει να αποδώσει το έργο στα ελληνικά, δίχως να αλλοιωθούν οι στίχοι του Stephen Sondheim και κατ΄ επέκταση το σύνολο του έργου. Η δυσκολία του όλου εγχειρήματος βρισκόταν στο ότι ο Sweeney Todd είναι περισσότερο όπερα παρά μιούζικαλ, που σημαίνει πως η δράση προωθείται μέσω των τραγουδιών και όχι των διαλογικών μερών. Ευτυχώς, όμως, για τον Πέτρου και για εμάς το τελικό αποτέλεσμα δεν στερήθηκε ούτε ποιότητας ούτε ουσίας σε σύγκριση με το πρωτότυπο.
Όσον αφορά το ερμηνευτικό κομμάτι, ένας θίασος αποτελούμενος από είκοσι έξι ηθοποιούς και λυρικούς τραγουδιστές κατέκλυσε με τις μελωδικές του ερμηνείες και τις κινήσεις του την σκηνή του Ηρωδείου, καθιστώντας εξ' αρχής κατανοητό πως οι χαρακτήρες που υποδύονταν ήταν τραγικοί καθώς η ζωή τους ήταν άνευ αξίας, αφού ήταν μέλη ενός ανθρωποφάγου κοινωνικού συστήματος που δεν εκτιμούσε την ανθρώπινη ύπαρξη αλλά μόνο την θυσία αυτής στο βωμό της εξουσίας και της ιδιοτελής επιτυχίας. Τόσο οι πίτες της κυρίας Lovett όσο και ο δικαστής Turpin καταδεικνύουν την κανιβαλιστική φύση της κοινωνίας και την τραγικότητα των ηρώων που καλούνται είτε να παραμείνουν αφελείς όπως ο Barker και να φαγωθούν, είτε να γίνουν δαιμόνιοι όπως ο Todd και να κυριαρχήσουν επί των πρώτων.
Σαν τραγικός ήρωας περιφέρεται επί σκηνής και ο Χάρης Ανδριανός. Ο Τodd που ενσαρκώνει μπορεί κατά πολλούς να θεωρηθεί ως serial killer, στην πραγματικότητα όμως είναι ένας άνθρωπος συντετριμμένος από την αδικία που έχει υποστεί και εγκλωβισμένος μέσα στην μανία της εκδίκησής του. Δεν σκοτώνει ούτε από ανάγκη, ούτε από ικανοποίηση, σκοτώνει επειδή η εμμονή του να αποκαταστήσει το δίκαιο έχει τυφλώσει την κρίση του. Ίσως και να πιστεύει ότι οι πελάτες του, όντας αφελείς, αξίζουν να βρουν τον θάνατο από το ξυράφι του, ωστόσο ουδέποτε αισθάνεται χαρά από τις δολοφονίες του. Για να αποτυπώσει τον ιδιόρρυθμο ψυχισμό του Todd, ο Χάρης Ανδριανός κινείται ορθολογιστικά στον χώρο με αποφασιστικότητα στον τόνο της φωνής του και στις κινήσεις του αλλά δίχως συναίσθημα, διότι το μίσος που κατατρώει την ψυχή του ήρωα του έχει αναισθητοποιήσει τον συναισθηματικό του κόσμο.
Η κυρία Lovett τουναντίον είναι μια γυναίκα που εξαιτίας της χρόνιας μοναξιάς της αποζητά απεγνωσμένα να βρει την αγάπη στο πρόσωπο του Τodd προσφέροντας παράλληλα απλόχερα τον θάνατο. H Nάντια Κοντογιώργη ενσαρκώνοντας την Lovett μας παρουσιάζει πολυπλεύρως τον χαρακτήρα της, το δαιμόνιο σκοτάδι και το φως που συνυπάρχουν μέσα της, τον δυναμισμό της και το ιδιαίτερο χιούμορ της. Παρά τα μικρά τεχνικά προβλήματα που αντιμετώπισε με το μικρόφωνο της, η Κοντογιώργη ήταν απολαυστική στο ρόλο της ενώ κατάφερε να γεννήσει συμπόνοια για την ηρωίδα της που είδε την ευτυχία της να συντρίβεται από την μανία του Todd.
Ακόμη, ευχάριστες εκπλήξεις αποτέλεσαν τόσο η Μυρσίνη Μαργαρίτη (Joanna) με την κρυστάλλινη φωνή της όσο και ο Tobias του Άρη Πλασκασοβίτη που μεταμορφώθηκε επί σκηνής από ένα αθώο και αφελές παιδί σ' έναν ώριμο άνθρωπο που πέφτει θύμα της κανιβαλιστικής κοινωνίας.
Έπειτα από τις άκρως θετικές εντυπώσεις που άφησε η παράσταση, ο διάσημος κουρέας της Fleet Street θα εμφανιστεί εκ νέου στο Ηρώδειο στις 31 Αυγούστου για ένα ακόμα θανατηφόρο ξύρισμα.
Συντελεστές της παράστασης:
Καμεράτα - Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής
Μουσική Διεύθυνση - Απόδοση - Σκηνοθεσία: Γιώργος Πέτρου
Σκηνικά: Πάρις Μέξης
Κοστούμια: Γιωργίνα Γερμανού
Φωτισμοί: Γιώργος Τέλλος, Στέλλα Κάλτσου
Κινησιολογία/χορογραφία: Ζωή Χατζηαντωνίου, Κώστας Τσιούκας
Μουσική προετοιμασία/Διδασκαλία ensemble: Δημήτρης Γιάκας
Βοηθός Σκηνοθέτης: Δημήτρης Δημόπουλος
Παίζουν οι ηθοποιοί: Χάρης Ανδριανός, Νάντια Κοντογεώργη, Άρης Πλασκασοβίτης, Μυρσίνη Μαργαρίτη, Μάριος Σαραντίδης, Γιάννης Καλύβας, Γιάννης Χριστόπουλος, Άννα Κουτσαφτίκη, Χρήστος Κεχρής, Δήμητρα Κώνστα
Συμμετέχουν οι: Λητώ Μεσσήνη, Χριστίνα Μιχαλάκη, Μαριλένα Χρυσοχοΐδη, Μαρία Μουρκούση, Αναστασία Κότσαλη, Μιράντα Μακρυνιώτη, Αθηνά Καστρινάκη, Βαγγέλης Αγγελάκης, Σταύρος Ζουλιάτης, Χρήστος Χριστοδούλου, Γιάννης Μανιατόπουλος, Αποστόλης Ψυχράμης, Νικόλας Μπογιατζής, Σωτήρης Τριάντης, Αντώνης Δήμου, Άγγελος Χονδρογιάννης.
Πριν ο Sweeney Todd μετοικήσει στην Fleet Street, ήταν ο ευτυχισμένος αλλά αφελής οικογενειάρχης Benjamin Barker, ο οποίος έμελλε να τιμωρηθεί σκληρά, οδηγούμενος σιδεροδέσμιος στις φυλακές της Αυστραλίας, επειδή τόλμησε να σταθεί εμπόδιο στις ανήθικες βλέψεις του δικαστή Τurpin που πόθησε την σύζυγό του. Στη γη των Αβοριγινών, η αφέλεια θα εγκαταλείψει τον Barker και η εμμονή για εκδικήση θα γεννήσει τον δαιμόνιο κουρέα Τodd.
Δεκαέξι χρόνια μετά την καταδίκη του, ο Sweeney Todd θα επιστρέψει στο σκοτεινό Λονδίνο για να εκδικηθεί την εξουσία που τον αδίκησε. Στο όνομα μιας εκδικητικής δικαιοσύνης η Fleet Street θα βαφτεί με αίμα καθώς το ξυράφι του δαιμόνιου κουρέα, χάρις την αρωγή της εξίσου δαιμόνιας κυρίας Lovett, δεν θα σταματήσει να προσφέρει ένα βαθύ και καθαρό ξύρισμα στα λαρύγγια των αφελών εκείνων πελατών που θα σταθούν μεταξύ αυτού, του δικαστή Τurpin αλλά και του επιτρόπου Βamford.
Το λονδρέζικο κοινό θα μάθει τον Sweeney κατά τον 19ο αιώνα μέσα από τις στήλες των εφημερίδων, ο αστικός του μύθος θα γιγαντωθεί τόσο ώστε στις αρχές της δεκαετίας του '70 θα περάσει στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού προκειμένου να παρουσιαστεί για πρώτη φορά στο θεατρικό σανίδι. Ωστόσο η μεγάλη αναγνώριση θα έρθει λίγα χρόνια αργότερα, το 1979, όταν ο Stephen Sondheim θα γεμίσει με νότες την ιστορία του και θα τον συστήσει στο κοινό του Broadway. Έπειτα, ο Sweeney θα αφεθεί στα χέρια του Tim Burton που θα κοινωνήσει την ιστορία του στο ευρύ κινηματογραφικό κόσμο, ενώ φέτος, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, ο Γιώργος Πέτρου και η Καμεράτα - Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής έφεραν τον δαιμόνιο κουρέα της Fleet Street στο Ηρώδειο.
Για να φιλοξενήσει τον Sweeney Todd το Ηρώδειο έλαβε την όψη του βικτωριανού Λονδίνου. Σ' αυτό συντέλεσαν τόσο τα σκηνικά του Πάρη Μεξή όσο και τα κοστούμια της Γιωργίνας Γερμανού. Τα πρώτα αν και αποτελούταν από ξύλινες κατασκευές (κιβώτια, σκάλα) ήταν ιδιαίτερα λειτουργικά στην εξέλιξη της ιστορίας, καθώς μπορούσαν εύκολα και γρήγορα να αναδιαμορφώνουν τον χώρο και να μεταφέρουν τον θεατή σε κάθε σκοτεινή μεριά του Λονδίνου, είτε αυτή ήταν οι αποβάθρες του λιμανιού, είτε το κατάστημα της Lovett, είτε το άσυλο ψυχασθενών Δρ. Fogg. Το βικτωριανό σκηνικό έδεσε αρμονικά με τις εμφανίσεις των ηθοποιών που κινούνται στα ενδυματολογικά πρότυπα της εποχής.
Την σκηνοθεσία και την απόδοση του σεναρίου ανέλαβε ο Γιώργος Πέτρου, ο οποίος ήταν φυσικά υπεύθυνος και για την μουσική διεύθυνση της παράστασης. Ως προς το σκηνοθετικό κομμάτι, ο Sweeney Todd κινήθηκε σ' ένα σκοτεινό περιβάλλον, το οποίο επιτάσσει και η φύση του ίδιου του έργου, ενώ θα μπορούσε να ειπωθεί πως ο σκηνοθέτης προσάρμοσε στο σανίδι και το γοτθικό στοιχείο που έφερε η κινηματογραφική μεταφορά του Burton. Η κίνηση των δρώντων, κύριων και δευτερευόντων, μέσα στην ομίχλη, οι εναλλαγές του φωτισμού καθώς και η συχνή χρήση κόκκινων, μπλε και πράσινων φώτων προσέδιδαν μια σκοτεινή πλευρά στην ιστορία.
Το δύσκολο κομμάτι για τον Πέτρου ήταν αναμφίβολα να κατορθώσει να αποδώσει το έργο στα ελληνικά, δίχως να αλλοιωθούν οι στίχοι του Stephen Sondheim και κατ΄ επέκταση το σύνολο του έργου. Η δυσκολία του όλου εγχειρήματος βρισκόταν στο ότι ο Sweeney Todd είναι περισσότερο όπερα παρά μιούζικαλ, που σημαίνει πως η δράση προωθείται μέσω των τραγουδιών και όχι των διαλογικών μερών. Ευτυχώς, όμως, για τον Πέτρου και για εμάς το τελικό αποτέλεσμα δεν στερήθηκε ούτε ποιότητας ούτε ουσίας σε σύγκριση με το πρωτότυπο.
Όσον αφορά το ερμηνευτικό κομμάτι, ένας θίασος αποτελούμενος από είκοσι έξι ηθοποιούς και λυρικούς τραγουδιστές κατέκλυσε με τις μελωδικές του ερμηνείες και τις κινήσεις του την σκηνή του Ηρωδείου, καθιστώντας εξ' αρχής κατανοητό πως οι χαρακτήρες που υποδύονταν ήταν τραγικοί καθώς η ζωή τους ήταν άνευ αξίας, αφού ήταν μέλη ενός ανθρωποφάγου κοινωνικού συστήματος που δεν εκτιμούσε την ανθρώπινη ύπαρξη αλλά μόνο την θυσία αυτής στο βωμό της εξουσίας και της ιδιοτελής επιτυχίας. Τόσο οι πίτες της κυρίας Lovett όσο και ο δικαστής Turpin καταδεικνύουν την κανιβαλιστική φύση της κοινωνίας και την τραγικότητα των ηρώων που καλούνται είτε να παραμείνουν αφελείς όπως ο Barker και να φαγωθούν, είτε να γίνουν δαιμόνιοι όπως ο Todd και να κυριαρχήσουν επί των πρώτων.
Σαν τραγικός ήρωας περιφέρεται επί σκηνής και ο Χάρης Ανδριανός. Ο Τodd που ενσαρκώνει μπορεί κατά πολλούς να θεωρηθεί ως serial killer, στην πραγματικότητα όμως είναι ένας άνθρωπος συντετριμμένος από την αδικία που έχει υποστεί και εγκλωβισμένος μέσα στην μανία της εκδίκησής του. Δεν σκοτώνει ούτε από ανάγκη, ούτε από ικανοποίηση, σκοτώνει επειδή η εμμονή του να αποκαταστήσει το δίκαιο έχει τυφλώσει την κρίση του. Ίσως και να πιστεύει ότι οι πελάτες του, όντας αφελείς, αξίζουν να βρουν τον θάνατο από το ξυράφι του, ωστόσο ουδέποτε αισθάνεται χαρά από τις δολοφονίες του. Για να αποτυπώσει τον ιδιόρρυθμο ψυχισμό του Todd, ο Χάρης Ανδριανός κινείται ορθολογιστικά στον χώρο με αποφασιστικότητα στον τόνο της φωνής του και στις κινήσεις του αλλά δίχως συναίσθημα, διότι το μίσος που κατατρώει την ψυχή του ήρωα του έχει αναισθητοποιήσει τον συναισθηματικό του κόσμο.
Η κυρία Lovett τουναντίον είναι μια γυναίκα που εξαιτίας της χρόνιας μοναξιάς της αποζητά απεγνωσμένα να βρει την αγάπη στο πρόσωπο του Τodd προσφέροντας παράλληλα απλόχερα τον θάνατο. H Nάντια Κοντογιώργη ενσαρκώνοντας την Lovett μας παρουσιάζει πολυπλεύρως τον χαρακτήρα της, το δαιμόνιο σκοτάδι και το φως που συνυπάρχουν μέσα της, τον δυναμισμό της και το ιδιαίτερο χιούμορ της. Παρά τα μικρά τεχνικά προβλήματα που αντιμετώπισε με το μικρόφωνο της, η Κοντογιώργη ήταν απολαυστική στο ρόλο της ενώ κατάφερε να γεννήσει συμπόνοια για την ηρωίδα της που είδε την ευτυχία της να συντρίβεται από την μανία του Todd.
Ακόμη, ευχάριστες εκπλήξεις αποτέλεσαν τόσο η Μυρσίνη Μαργαρίτη (Joanna) με την κρυστάλλινη φωνή της όσο και ο Tobias του Άρη Πλασκασοβίτη που μεταμορφώθηκε επί σκηνής από ένα αθώο και αφελές παιδί σ' έναν ώριμο άνθρωπο που πέφτει θύμα της κανιβαλιστικής κοινωνίας.
Έπειτα από τις άκρως θετικές εντυπώσεις που άφησε η παράσταση, ο διάσημος κουρέας της Fleet Street θα εμφανιστεί εκ νέου στο Ηρώδειο στις 31 Αυγούστου για ένα ακόμα θανατηφόρο ξύρισμα.
Συντελεστές της παράστασης:
Καμεράτα - Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής
Μουσική Διεύθυνση - Απόδοση - Σκηνοθεσία: Γιώργος Πέτρου
Σκηνικά: Πάρις Μέξης
Κοστούμια: Γιωργίνα Γερμανού
Φωτισμοί: Γιώργος Τέλλος, Στέλλα Κάλτσου
Κινησιολογία/χορογραφία: Ζωή Χατζηαντωνίου, Κώστας Τσιούκας
Μουσική προετοιμασία/Διδασκαλία ensemble: Δημήτρης Γιάκας
Βοηθός Σκηνοθέτης: Δημήτρης Δημόπουλος
Παίζουν οι ηθοποιοί: Χάρης Ανδριανός, Νάντια Κοντογεώργη, Άρης Πλασκασοβίτης, Μυρσίνη Μαργαρίτη, Μάριος Σαραντίδης, Γιάννης Καλύβας, Γιάννης Χριστόπουλος, Άννα Κουτσαφτίκη, Χρήστος Κεχρής, Δήμητρα Κώνστα
Συμμετέχουν οι: Λητώ Μεσσήνη, Χριστίνα Μιχαλάκη, Μαριλένα Χρυσοχοΐδη, Μαρία Μουρκούση, Αναστασία Κότσαλη, Μιράντα Μακρυνιώτη, Αθηνά Καστρινάκη, Βαγγέλης Αγγελάκης, Σταύρος Ζουλιάτης, Χρήστος Χριστοδούλου, Γιάννης Μανιατόπουλος, Αποστόλης Ψυχράμης, Νικόλας Μπογιατζής, Σωτήρης Τριάντης, Αντώνης Δήμου, Άγγελος Χονδρογιάννης.