Κατενθουσιασμένη ξεκίνησα για το Μετς στο γνωστό στέκι της Jazz, το Half note. Οι Ίασις ένα από τα σημαντικότερα ελληνικά συγκροτήματα της jazz και world, fusion εμφανίστηκαν για τρία συνεχή βράδια στις 6/10 με τον Ορφέα Περίδη, στις 7/10 με την Έλλη Πασπαλά και στις 8/10 με την Μαρίνα Σάττι, στο οποίο και παραβρέθηκα.
Το συγκρότημα μετράει 22 χρόνια πορείας. Εμφανίστηκε πρώτη φορά στα μέσα της δεκαετίας του ενενήντα παίζοντας συνθέσεις για κιθάρα, κρουστά και μπάσο. Αποτελείται από τον Κώστα Μπαλταζάνη στις κιθάρες, Πέτρο Κούρτη στα κρουστά και Γιώτη Κιουρτσόγλου στο ηλεκτρικό μπάσο. Στην επιστροφή τους στη σκηνή του half note, τους συντρόφευσε ο David Lynch στα πνευστά και ο Ζαχαρίας Σπυριδάκης στην κρητική λύρα.
Φτάσαμε 9.30 το μαγαζί ήταν ασφυκτικά γεμάτο, τα μέλη του συγκροτήματος διασκορπισμένα στο χώρο να μιλούν και να χαιρετούν αγαπημένα τους πρόσωπα. Κάποια στιγμή περνά από δίπλα μου ο David Lynch, κοντοστάθηκα και σκέφτηκα να πω κάτι, αλλά και τι να πείς... λίγο μετά περνά ο Κώστας Μπαλταζάνης, κρεμόταν από τα χείλη η κουβέντα, αλλά και πάλι σώπασα. Δεν ξέρω τι θα έλεγα, μόνο πως το συναίσθημα που μου προκαλεί η μουσική τους δεν εκφράζεται με λόγια, είναι αυτή η δύναμη που έχει η μουσική παραπάνω από τις λέξεις, σε λίγα λεπτά διεγείρονται οι αισθήσεις τόσο, όσο αν διάβαζες ολόκληρο βιβλίο.
Επιτέλους, ανεβαίνει ο Γιώτης Κιουρτσόγλου στη σκηνή και ξεκινά να φτιάχνει την ατμόσφαιρα έτσι όπως μόνο το μπάσο μπορεί, σε υποβάλλει και σχεδόν ύπουλα σε διαπερνά με όποιο συναίσθημα θέλει, στήνει το σκηνικό για την γοητευτικά φθαρμένη κιθάρα, Fender Stratocaster του Κώστα Μπαλταζάνη, ο οποίος μας καλωσορίζει αισθαντικά και έπειτα ο Πέτρος Κούρτης άρχισε να φλερτάρει ρυθμικά με τους άλλους δύο για να απογειώσει την στιγμή το σαξόφωνο του David Lynch. Παίξανε αρκετά κομμάτια και από τους τρείς δίσκους τους με εξαιρετικούς αυτοσχεδιασμούς που κατέρριπταν κάθε σύνορο, Δύση και Ανατολή έγιναν ένα. Βαλκανικά, λατινοαμερικάνικα, μεσογειακά και ανατολίτικα στοιχεία ξάφνιαζαν ευχάριστα με εκπληκτικές εκτελέσεις απ'όλους.
Ο Γιώτης Κιουρτσόγλου εντυπωσιακός για άλλη μια φορά μας χάρισε ιδιαίτερες στιγμές, έχοντας δύο μπάσα που το ένα το χρησιμοποίησε και ως κρουστό χτυπώντας το στο πίσω μέρος, κάνοντας ένα εξαιρετικό σόλο χρησιμοποιώντας την τεχνική slap. Από την άλλη, ο Πέτρος Κούρτης είχε ένα μυστήριο set up, ανάμεσα σε drums και παραδοσιακά κρουστά, χρησιμοποίησε ακόμα και ένα κουρδιστό παιχνίδι νανουρίσματος για να δημιουργήσει ατμόσφαιρα. Υπήρχαν στιγμές που έμοιαζε να συνοδεύει σχεδον tutti τους αυτοσχεδιασμούς των άλλων δύο.
Ο David Lynch είχε στην φαρέτρα του, άλτο και τενόρο σαξόφωνο, φλάουτο που και που bongos και shaker. Κορυφαία στιγμή, ήταν το κομμάτι «Επίθεση στα 11/16» από το δίσκο «Αμάλγαμα», όπου φάνηκε η απόλυτη μουσική χημεία που έχουν μεταξύ τους, η ενσυναίσθηση που τους διέπει, διάλογοι μεταξύ μπάσου και κρουστών, σχολιασμοί από κιθάρα και πνευστά με απόλυτη αρμονία.
Κάπου στα μέσα της βραδιάς ο Κώστας Μπαλταζάνης κάλεσε στη σκηνή την Μαρίνα Σάττι, που όπως μας πληροφόρησε η ίδια, υπήρξαν όλοι τους, καθηγητές της στο παρελθόν. Φανερά συγκινημένη, μας τραγούδησε το «Αντίθετα πια» του Κώστα Μπαλταζάνη, που ερμήνευσε η Πρωτοψάλτη στον δίσκο «Πες μου θάλασσα». Σε γενικές γραμμές κινήθηκε σε παραδοσιακά μονοπάτια με τραγούδια όπως «της Άρτας το γεφύρι».
Αξιοσημείωτη ήταν, η εκτέλεση του κομματιού «Αμάλγαμα » στο οποίο τα φωνητικά έγιναν από το φωνητικό σύνολο FONES, το οποίο καλούσε η Μαρίνα Σάττι στη σκηνή κάθε τόσο με έκδηλη χαρά. Φυσικά από την βραδιά δεν μπορούσαν να λείψουν «οι κούπες» και η «μάντισσα», που τα ζητούσε ο κόσμος αποφασισμένος να τα ακούσει. Έτσι, ακούσαμε ένα ενδιαφέρον μπλέξιμο της τελευταίας επιτυχίας της Μαρίνας Σάττι με το παραδοσιακό «Γιάννη μου το μαντήλι σου».
Μια εκπληκτική σύμπραξη με συγκίνηση, αισθαντικότητα, από ένα συγκρότημα με πριγκιπικό ρόλο στην fusion jazz ελληνική σκηνή, ανάμεσα στους human touch και τους mode plagal. Ένα live άξιο για ηχογράφηση με πολλές κορυφώσεις από την αφρόκρεμα του είδους.
Εις το επανιδείν λοιπόν!
Το συγκρότημα μετράει 22 χρόνια πορείας. Εμφανίστηκε πρώτη φορά στα μέσα της δεκαετίας του ενενήντα παίζοντας συνθέσεις για κιθάρα, κρουστά και μπάσο. Αποτελείται από τον Κώστα Μπαλταζάνη στις κιθάρες, Πέτρο Κούρτη στα κρουστά και Γιώτη Κιουρτσόγλου στο ηλεκτρικό μπάσο. Στην επιστροφή τους στη σκηνή του half note, τους συντρόφευσε ο David Lynch στα πνευστά και ο Ζαχαρίας Σπυριδάκης στην κρητική λύρα.
Φτάσαμε 9.30 το μαγαζί ήταν ασφυκτικά γεμάτο, τα μέλη του συγκροτήματος διασκορπισμένα στο χώρο να μιλούν και να χαιρετούν αγαπημένα τους πρόσωπα. Κάποια στιγμή περνά από δίπλα μου ο David Lynch, κοντοστάθηκα και σκέφτηκα να πω κάτι, αλλά και τι να πείς... λίγο μετά περνά ο Κώστας Μπαλταζάνης, κρεμόταν από τα χείλη η κουβέντα, αλλά και πάλι σώπασα. Δεν ξέρω τι θα έλεγα, μόνο πως το συναίσθημα που μου προκαλεί η μουσική τους δεν εκφράζεται με λόγια, είναι αυτή η δύναμη που έχει η μουσική παραπάνω από τις λέξεις, σε λίγα λεπτά διεγείρονται οι αισθήσεις τόσο, όσο αν διάβαζες ολόκληρο βιβλίο.
Επιτέλους, ανεβαίνει ο Γιώτης Κιουρτσόγλου στη σκηνή και ξεκινά να φτιάχνει την ατμόσφαιρα έτσι όπως μόνο το μπάσο μπορεί, σε υποβάλλει και σχεδόν ύπουλα σε διαπερνά με όποιο συναίσθημα θέλει, στήνει το σκηνικό για την γοητευτικά φθαρμένη κιθάρα, Fender Stratocaster του Κώστα Μπαλταζάνη, ο οποίος μας καλωσορίζει αισθαντικά και έπειτα ο Πέτρος Κούρτης άρχισε να φλερτάρει ρυθμικά με τους άλλους δύο για να απογειώσει την στιγμή το σαξόφωνο του David Lynch. Παίξανε αρκετά κομμάτια και από τους τρείς δίσκους τους με εξαιρετικούς αυτοσχεδιασμούς που κατέρριπταν κάθε σύνορο, Δύση και Ανατολή έγιναν ένα. Βαλκανικά, λατινοαμερικάνικα, μεσογειακά και ανατολίτικα στοιχεία ξάφνιαζαν ευχάριστα με εκπληκτικές εκτελέσεις απ'όλους.
Ο Γιώτης Κιουρτσόγλου εντυπωσιακός για άλλη μια φορά μας χάρισε ιδιαίτερες στιγμές, έχοντας δύο μπάσα που το ένα το χρησιμοποίησε και ως κρουστό χτυπώντας το στο πίσω μέρος, κάνοντας ένα εξαιρετικό σόλο χρησιμοποιώντας την τεχνική slap. Από την άλλη, ο Πέτρος Κούρτης είχε ένα μυστήριο set up, ανάμεσα σε drums και παραδοσιακά κρουστά, χρησιμοποίησε ακόμα και ένα κουρδιστό παιχνίδι νανουρίσματος για να δημιουργήσει ατμόσφαιρα. Υπήρχαν στιγμές που έμοιαζε να συνοδεύει σχεδον tutti τους αυτοσχεδιασμούς των άλλων δύο.
Ο David Lynch είχε στην φαρέτρα του, άλτο και τενόρο σαξόφωνο, φλάουτο που και που bongos και shaker. Κορυφαία στιγμή, ήταν το κομμάτι «Επίθεση στα 11/16» από το δίσκο «Αμάλγαμα», όπου φάνηκε η απόλυτη μουσική χημεία που έχουν μεταξύ τους, η ενσυναίσθηση που τους διέπει, διάλογοι μεταξύ μπάσου και κρουστών, σχολιασμοί από κιθάρα και πνευστά με απόλυτη αρμονία.
Κάπου στα μέσα της βραδιάς ο Κώστας Μπαλταζάνης κάλεσε στη σκηνή την Μαρίνα Σάττι, που όπως μας πληροφόρησε η ίδια, υπήρξαν όλοι τους, καθηγητές της στο παρελθόν. Φανερά συγκινημένη, μας τραγούδησε το «Αντίθετα πια» του Κώστα Μπαλταζάνη, που ερμήνευσε η Πρωτοψάλτη στον δίσκο «Πες μου θάλασσα». Σε γενικές γραμμές κινήθηκε σε παραδοσιακά μονοπάτια με τραγούδια όπως «της Άρτας το γεφύρι».
Αξιοσημείωτη ήταν, η εκτέλεση του κομματιού «Αμάλγαμα » στο οποίο τα φωνητικά έγιναν από το φωνητικό σύνολο FONES, το οποίο καλούσε η Μαρίνα Σάττι στη σκηνή κάθε τόσο με έκδηλη χαρά. Φυσικά από την βραδιά δεν μπορούσαν να λείψουν «οι κούπες» και η «μάντισσα», που τα ζητούσε ο κόσμος αποφασισμένος να τα ακούσει. Έτσι, ακούσαμε ένα ενδιαφέρον μπλέξιμο της τελευταίας επιτυχίας της Μαρίνας Σάττι με το παραδοσιακό «Γιάννη μου το μαντήλι σου».
Μια εκπληκτική σύμπραξη με συγκίνηση, αισθαντικότητα, από ένα συγκρότημα με πριγκιπικό ρόλο στην fusion jazz ελληνική σκηνή, ανάμεσα στους human touch και τους mode plagal. Ένα live άξιο για ηχογράφηση με πολλές κορυφώσεις από την αφρόκρεμα του είδους.
Εις το επανιδείν λοιπόν!