Ο Γιώργος Χατζηπιερής είναι ο δημιουργός του «Τεμπέλη Δράκου», του φανταστικού αυτού χαρακτήρα που τραγουδιέται από αμέτρητα παιδικά στόματα, του γλυκού και άκακου αυτού πλάσματος που έχει μπει στις καρδιές μας τα τελευταία χρόνια και ταξιδεύει μικρούς και μεγάλους σε κόσμους μαγικούς. Υπάρχει κάποιο παιδί που να μην γνωρίζει το «Ελεφαντάκι»; Δεν νομίζω!
Ο Γιώργος Χατζηπιερής, ο οποίος ζει στη Λευκωσία της Κύπρου με την οικογένειά του από το 2005 μέχρι και σήμερα, διηγείται μέσα από τον μουσικό κόσμο του «Τεμπέλη Δράκου» παραμυθένιες ιστορίες, εντυπωσιάζοντας παιδιά και ενήλικες. Με τα «Ο Τεμπέλης Δράκος Και Άλλες Ιστορίες», «Η Επιστροφή Του Τεμπέλη Δράκου», «Τα Ταξίδια του Τεμπέλη Δράκου» έχει αφήσει το στίγμα του, τόσο στη φαντασία όλων μας όσο και στο παιδικό τραγούδι.
Θελήσαμε να γνωρίσουμε την ενδιαφέρουσα αυτή προσωπικότητα που κρύβεται πίσω από τον παιχνιδιάρικο κόσμο του συμπαθέστατου «Τεμπέλη Δράκου» και να μάθουμε όσα πιο πολλά μπορούμε. Διαβάστε παρακάτω τη συνέντευξη που μας παραχώρησε:
Ο Γιώργος Χατζηπιερής, ο οποίος ζει στη Λευκωσία της Κύπρου με την οικογένειά του από το 2005 μέχρι και σήμερα, διηγείται μέσα από τον μουσικό κόσμο του «Τεμπέλη Δράκου» παραμυθένιες ιστορίες, εντυπωσιάζοντας παιδιά και ενήλικες. Με τα «Ο Τεμπέλης Δράκος Και Άλλες Ιστορίες», «Η Επιστροφή Του Τεμπέλη Δράκου», «Τα Ταξίδια του Τεμπέλη Δράκου» έχει αφήσει το στίγμα του, τόσο στη φαντασία όλων μας όσο και στο παιδικό τραγούδι.
Θελήσαμε να γνωρίσουμε την ενδιαφέρουσα αυτή προσωπικότητα που κρύβεται πίσω από τον παιχνιδιάρικο κόσμο του συμπαθέστατου «Τεμπέλη Δράκου» και να μάθουμε όσα πιο πολλά μπορούμε. Διαβάστε παρακάτω τη συνέντευξη που μας παραχώρησε:
Από πού αντλείτε έμπνευση για τους χαρακτήρες των τραγουδιών σας;
Με περιβάλλει ένας κόσμος όπου το πραγματικό και το φανταστικό συνυπάρχουν ισότιμα και αδιαχώρητα. Αυτός ο κόσμος είναι η προέκταση του εαυτού μου ή μπορεί και ο ίδιος μου ο εαυτός. Προέκυψε από τις εμπειρίες που είχα σαν παιδί ζώντας πολύ κοντά στη φύση με υπέροχους ανθρώπους, βιβλία και ανθρώπινα μέτρα. Συνέχισα να τον τροφοδοτώ και να με τροφοδοτεί με εμπειρίες μέχρι και σήμερα. Όλοι οι χαρακτήρες είναι κομμάτι αυτού του κόσμου. Κάποιοι καταφέρνουν να αναπτυχθούν και να δισκογραφηθούν. Άλλοι είναι στην αίθουσα αναμονής και άλλοι στέλνουν σήμα από τα υπόγεια του μυαλού γνωστοποιώντας την ύπαρξη τους με την αγωνία και την ελπίδα της «ηρωποίησης».
Στους δίσκους του «Τεμπέλη Δράκου» βλέπουμε κάποια, αν όχι τα περισσότερα, ονόματα καλλιτεχνών να επαναλαμβάνονται. Πιστεύετε πως αποτελούν τη «μαγική συνταγή» του Δράκου;
Μιλάτε φαντάζομαι για τους ερμηνευτές. Οι οποίοι έχουν ένα κοινό. Όλοι υπηρετούν το ελληνικό τραγούδι με σοβαρότητα, ειλικρίνεια και χωρίς εκπτώσεις. Τους αρέσει το υλικό και τραγουδούν με χαρά και ενθουσιασμό μετατρέποντας τη διαδικασία ηχογράφησης σε γιορτή. Αυτό πιστεύω πως καταγράφεται και στο τελικό αποτέλεσμα.
Η συνεργασία με καλλιτέχνες που έχετε δουλέψει ξανά μαζί τους στο παρελθόν, δημιουργεί μια ασφάλεια;
Εκτός από συγκεκριμένους καλλιτέχνες, οι οποίοι μου δήλωσαν απερίφραστα ότι δεν θα μου ξαναμιλήσουν αν δεν τους δώσω τραγούδια μου σε επόμενο δίσκο, και στων οποίων τον εκβιασμό υποκύπτω εύχαρις, δεν υπάρχει καμία δέσμευση. Το κάθε τραγούδι επιλέγει τον ερμηνευτή του σε μια διαδικασία πολλαπλών ακροάσεων και διαλόγου με το υλικό. Η ασφάλεια δημιουργείται από την απόφαση να χρησιμοποιηθούν οι καλύτεροι μουσικοί, τα καλύτερα στούντιο και μηχανικοί ήχου και βεβαίως η συνεργασία με τον Μάριο Τακούσιη που ενορχήστρωσε και τα τρία CD του Τεμπέλη Δράκου.
Ποιοι Έλληνες τραγουδιστές πιστεύετε ότι έχουν φωνή που ταιριάζει σε παιδικά τραγούδια; Με ποιους από αυτούς θα θέλατε να συνεργαστείτε;
Το κάθε τραγούδι έχει μια μελωδία και μια ιστορία. Ο στόχος είναι να εισχωρήσουν και τα δύο στην παιδική ψυχή. Όσο περισσότερη ειλικρίνεια υπάρχει στις προθέσεις τόσο πιο άμεση θα είναι η αποδοχή. Μπορεί μια θεατρινίστικη ή επιτηδευμένη ερμηνεία να εντυπωσιάσει. Θα κλέψει όμως από τον χώρο που πρέπει να αφήνεται στα ίδια τα παιδιά για να φανταστούν και να δημιουργήσουν και μετά από λίγες ακροάσεις θα το βαρεθούν. Όσο ο τραγουδιστής λειτουργεί και δρα ως αγωγός για να πάρει το υλικό και να το μεταφέρει με αγάπη στο κοινό του, τόσο πιο μεγάλη αποδοχή θα έχει. Αν υπάρξουν και άλλα τραγούδια, είμαι σίγουρος ότι θα βρουν τον ερμηνευτή τους.
Παρατηρούμε τις διαφημίσεις του Υφαντή, αλλά και βέβαια τραγούδια όπως το «Ελεφαντάκι» και το «Για τα πα τα», τα οποία γίνονται εύκολα αποδεκτά από τα μωρά και τα παιδιά. Υπάρχει κάποια διαδικασία, κάποιο μυστικό στον ρυθμό και τα όργανα που επιλέγεις για να δημιουργήσεις ένα παιδικό τραγούδι;
Τα παιδιά ενθουσιάζονται με ότι εκ πρώτης όψεως φαίνεται να απευθύνεται σε αυτά. Πάρτε για παράδειγμα τα καρτούνς. Είναι η πρώτη επιλογή για ένα μικρό παιδί στην τηλεόραση ανεξάρτητα από την ποιότητα και την ουσία. Το ίδιο και με τα τραγούδια. Εκεί που υπάρχει ρυθμός ή ένα παιδάκι να τραγουδάει ή ένα θέμα εύπεπτο, αμέσως κεντρίζει το ενδιαφέρον. Από κει και πέρα όμως εξαρτάται από εμάς να δώσουμε το κάτι παραπάνω, να σεβαστούμε τα παιδιά ως ώριμους ακροατές και να μην αρκεστούμε σε έτοιμες συνταγές και φτηνές λύσεις.
Τι πρέπει να προσέχει κανείς όταν απευθύνεται στα παιδιά, ως προς τις λέξεις, τα νοήματα, τις σκέψεις;
Εδώ υπάρχουν διάφορες σχολές σκέψης. Οι πιο αγχωμένοι γονείς και παιδαγωγοί πιστεύουν ότι τα παιδιά πρέπει να προστατευθούν απέναντι σε κάθε είδους αρνητικό γεγονός και επίδραση οπότε δημιουργούν γύρω από τα παιδιά ένα περιβάλλον πλήρους αποστείρωσης σαν θάλαμο χειρουργείου. Η δική μου αντιμετώπιση είναι πως πρέπει να είμαστε πιο χαλαροί με τα παιδιά , να τα αφήνουμε να εκτίθενται σε πράγματα και καταστάσεις που θα τους δημιουργήσουν τα αντισώματα για να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν όταν μεγαλώσουν τη σκληρή πραγματικότητα. Αποφεύγω επίσης οτιδήποτε άμεσα διδακτικό γιατί αυτό σε φέρνει αμέσως σε μια θέση εξουσίας απέναντι στα παιδιά οπότε και δεν μπορείς να τους μεταφέρεις αυτούσια συναισθήματα. Με αυτή τη λογική έχω προτείνει στους δίσκους μου τραγούδια λυπημένα ή νοσταλγικά ή ακόμα και τραγούδια που θα μπορούσαν να μπουν σε δίσκους για ενήλικες και όλα βρήκαν εξαιρετική ανταπόκριση από τα παιδιά.
Υπάρχει σήμερα μουσική και τραγούδια για παιδιά; Μπαίνουν στη διαδικασία οι καλλιτέχνες να γράψουν για τους μικρούς μας φίλους; Ασχολούνται με αυτή την κατηγορία ακροατών;
Υπήρξαν περίοδοι με μεγάλη άνθηση στο παιδικό τραγούδι. Και υπήρχε και ένα μεγάλο μέρος της παραγωγής που χειριζόταν το παιδικό τραγούδι με ευθύνη και σοβαρότητα. Η Λιλλιπούπολη είναι κορυφαίο παράδειγμα. Η "Περπερουνα" της Δόμνας Σαμίου, το "Κάτω από Ένα Κουνουπίδι" του Μάνου Λοΐζου, η "Τενεκεδούπολη" του Γιάννης Μαρκόπουλου, τα "Μυστικά του Κήπου" του Νίκου Κυπουργού, άφησαν μια παρακαταθήκη πολύ υψηλού επιπέδου. Υπάρχει μια νεότερη γενιά τραγουδοποιών που ασχολείται με το παιδικό τραγούδι συστηματικά όπως η Τατιάνα Ζωγράφου, η Μέλπω Χαλκουτσάκη, ο Δημήτρης Μπασλάμ, ο Άγγελος Αγγέλου και ο Τάσος Ιωαννίδης. Υπάρχουν και προσπάθειες από καταξιωμένους καλλιτέχνες είτε μέσα από θεατρικές παραστάσεις είτε από μεμονωμένα τραγούδια. Οπότε η σκηνή υπάρχει και ανθοφορεί αφού είναι και από τις λίγες που μπορούν να συντηρηθούν οικονομικά.
Η αλήθεια είναι πως ο «Τεμπέλης Δράκος» αφορά και μικρούς και μεγάλους. Έχετε σκεφτεί ποτέ να γράψετε ένα δίσκο μόνο για μεγάλους, με θεματολογία που να απευθύνεται σε αυτούς;
Αυτό έγινε προ Τεμπέλη Δράκου με τη "Μικρή Γαλέρα" το 1993 σε ενορχήστρωση και παραγωγή του Νίκου Παπάζογλου. Έγινε ακόμα μια απόπειρα το 2000 με τον δίσκο "Αν Είναι Μπλε θα Ταξιδέψω". Όσο όμως ασχολούμαι με το παιδικό τραγούδι τόσο πιο πολύ δυσκολεύομαι να γράψω μόνο για ενήλικες. Όταν συνηθίσεις να είσαι απόλυτα άμεσος και ειλικρινής με αυτά που γράφεις και να είσαι σε συνεχή επαφή με ένα βαθύ κομμάτι του εαυτού σου όπου περισώζονται κομμάτια από την αγνότητα και την καθαρή ματιά της παιδικής ηλικίας, πώς μπορείς να γράψεις για αυτό που μας περιβάλλει σήμερα και να είσαι άμεσος και αληθινός; Είναι τόση πολλή η δυστυχία, ο φόβος η ανισότητα, η εκμετάλλευση, η λατρεία του χρήματος και της δόξας, η έλλειψη αρχών και εμπιστοσύνης που το μόνο που μπορείς να κάνεις με ειλικρίνεια είναι να βγάζεις άναρθρες κραυγές.
Αν έπρεπε να επιλέξετε έναν από τους τρεις δίσκους του Δράκου, ως τον πιο ξεχωριστό για εσάς, ποιος θα ήταν αυτός και γιατί;
Και οι τρεις, ο καθένας για ξεχωριστούς λόγους. Ο πρώτος γιατί ήταν αυτός που με εισήγαγε στο είδος με ιδιαίτερη επιτυχία και εξακολουθεί να είναι εμπορικά επιτυχημένος. Ο δεύτερος γιατί έγινε χαλαρά στο στυλ "τώρα μπορούμε να κάνουμε ότι γουστάρουμε" οπότε και έχει ένα ετερόκλητο υλικό και μια δημιουργική τρέλα. Ο τρίτος γιατί έχει μια αρτιότητα και στον στίχο και τη μουσική και είναι για να τον ακούς από την αρχή μέχρι το τέλος.
Το «Ελεφαντάκι» αποτελεί το πρώτο ελληνικό animation videoclip παιδικού. Πώς αισθάνεστε γι’ αυτό;
Έχω μια έμφυτη αντιπάθεια στις πρωτιές και στα ρεκόρ. Δεν σημαίνουν απολύτως τίποτα για μένα και δεν αποτελεί επιδίωξη. Αν έτυχε να είναι το πρώτο ας ελπίσουμε ότι θα αποτελέσει κίνητρο και σε άλλους για να κάνουν ακόμα πιο ωραία πράγματα.
Ετοιμάζετε κάτι αυτή την περίοδο; Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σας;
Αυτή την περίοδο ετοιμάζω τρία χριστουγεννιάτικα τραγούδια ως συμμετοχή μου σε Χριστουγεννιάτικη εκδήλωση στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών. Επίσης γράφω και ένα παραμύθι, είναι στα τελικά στάδια.
Ευχαριστούμε πολύ (και φιλιά στην Κύπρο!).
Εγώ ευχαριστώ για τη φιλοξενία και για την επιμονή σας να υπάρχετε και να προσφέρετε σε τόσο αντίξοους καιρούς.