Ο Stuart Neville γεννήθηκε το 1972 στο Αρμά της Βόρειας Ιρλανδίας και σπούδασε στο Μπέλφαστ. Αναδείχθηκε σε μπεστσελερίστα συγγραφέα με το πρώτο του βιβλίο «Τα φαντάσματα του Μπέλφαστ» (Μεταίχμιο, 2010), για το οποίο τιμήθηκε με το βραβείο των Los Angeles Times και με το Grand Prix Καλύτερου Ξένου Αστυνομικού Μυθιστορήματος στη Γαλλία. Έκτοτε έχει εκδώσει έξι ακόμα πολύ επιτυχημένα μυθιστορήματα. Τα πέντε από αυτά ήταν υποψήφια για τον τίτλο Theakstons Old Peculier Crime Novel of the Year, ενώ το βιβλίο του Ratlines ήταν στη βραχεία λίστα για το CWA Ian Fleming Steel Dagger. Ο Stuart Neville έρχεται για μία μοναδική εμφάνιση στην Αθήνα τη Δευτέρα 27 Νοεμβρίου, καλεσμένος των Public και των εκδόσεων Μεταίχμιο, στο Public Café Συντάγματος (Καραγεώργη Σερβίας 1), στις 9 το βράδυ. Περισσότερες πληροφορίες εδώ. Με αφορμή την επίσκεψή του, ο Neville απάντησε στις ερωτήσεις μας σχετικά με τη βία στα βιβλία του, το alter ego του Haylen Beck, τη μουσική και πολλά άλλα, ενώ μας ετοίμασε και ένα ειδικό mixtape. Μπορείτε να διαβάσετε τη μετάφραση παρακάτω ή να προτιμήσετε την πρωτότυπη συνέντευξη στα αγγλικά εδώ.
- Σας έχουν επαινέσει συγγραφείς όπως ο James Ellroy και ο Dennis Lehane. Πόσο σημαντικές είναι αυτές οι κουβέντες για έναν νεαρό συγγραφέα; Όντας πλέον ένας καταξιωμένος συγγραφέας, ποιους συναδέλφους σας θα επαινούσατε με τη σειρά σας;
Είναι πολύ ενθαρρυντικό να ακούω καλά λόγια από συγγραφείς που θαυμάζω. Όπως οι περισσότεροι συγγραφείς, αντιμετωπίζω αρκετή έλλειψη αυτοπεποίθησης. Οπότε, η επιδοκιμασία από κάποιον όπως ο Lee Child ή ο Dennis Lehane μοιάζει με δικαίωση.
Πέρα από τους συγγραφείς που ανέφερα, είμαι μεγάλος θαυμαστής των Megan Abbott, Chris Holm και Steve Cavanagh. Μου αρέσουν οι συγγραφείς με δυνατή φωνή που μπορούν να με τραβήξουν και να κρατήσουν την προσοχή μου.
- Ο θρυλικός Νεοϋορκέζος λογοτεχνικός ατζέντης Nat Sobel ενδιαφέρθηκε για τη δουλειά σας αφού διάβασε μια μικρή ιστορία που είχατε δημοσιεύσει διαδικτυακά. Από τότε ξεκίνησε η συνεργασία σας. Πώς είναι η μεταξύ σας σχέση μετά από τόσα χρόνια;Ο Nat κι εγώ δουλεύουμε μαζί εδώ και περίπου δέκα χρόνια, αλλά δεν φαίνεται τόσο πολύ. Έχουμε ακόμα μια εξαιρετική σχέση. Ο Nat και η γυναίκα του Judith Weber έχουν γίνει καλοί φίλοι και μέντορές μου, ειδικά σε εκείνες τις στιγμές που τα πράγματα δεν εξελίσσονται τόσο καλά.
- Ποιοι παράγοντες επηρεάζουν τη σχέση σας με τα δημοσιευμένα βιβλία σας; Πώς υπολογίζετε την επιτυχία τους;
Ορισμένα βιβλία μου μού αρέσουν περισσότερο από άλλα. Είμαι περισσότερο περήφανος για το “Those We Left Behind” (σ.σ. δεν έχει κυκλοφορήσει στα ελληνικά). Έγραψα «Τα φαντάσματα του Μπέλφαστ» πριν από δέκα χρόνια και παρότι ήταν το βιβλίο που με έβαλε στην εκδοτική διαδικασία, υπάρχουν ακόμα πράγματα που θα γύριζα πίσω για να τα αλλάξω, αν μπορούσα.
- Σε αυτό το πρώτο σας βιβλίο, «Τα φαντάσματα του Μπέλφαστ», παρακολουθούμε έναν δολοφόνο. Στα περισσότερα από τα επόμενα βιβλία σας οι πρωταγωνιστές είναι αστυνομικοί επιθεωρητές. Υπήρξε συνειδητή αυτή η στροφή;
Συνήθως ακολουθώ τις επιταγές της ιστορίας και στις περισσότερες περιπτώσεις μού υποδείχτηκε ο αστυνομικός επιθεωρητής. Ένας χαρακτήρας όπως αυτός του Gerry Fegan στο πρώτο βιβλίο δεν μπορούσε να συνεχίσει για πάντα. Έτσι έπρεπε να γίνει κάποια αλλαγή. Τούτου δοθέντος, τα βιβλία μου θα δείχνουν πάντα την πλευρά του κακού της ιστορίας. Αυτά τα κομμάτια είναι συνήθως τα πιο διασκεδαστικά στη συγγραφή.
- Σε μια παλαιότερη συνέντευξή σας είχατε δηλώσει ότι στο ξεκίνημά σας υπήρχαν διάφορα μυθιστορήματα που είχατε ξεκινήσει, αλλά κανένα δεν ολοκληρώθηκε. Σας συμβαίνει και τώρα; Επιστρέφετε ποτέ σε παλιές ιδέες σας και ανολοκλήρωτα μυθιστορήματα;
Ακόμα υπάρχουν περιπτώσεις που ξεκινάω λανθασμένα μια ιστορία και έχω εγκαταλείψει κάποια βιβλία. Ορισμένες φορές πρέπει να γράψεις μερικές σελίδες για να δεις αν η ιδέα δουλεύει ή όχι. Για παράδειγμα, με το “Those We Left Behind” είχα ξεκινήσει το γράψιμο πριν από το «Πέπλο σιωπής», αλλά δεν είχε λειτουργήσει και το άφησα στην άκρη. Αφού ολοκλήρωσα το «Πέπλο σιωπής», προσπάθησα να χρησιμοποιήσω κάποιον από τους νέους χαρακτήρες του στο “Those We Left Behind” και ξαφνικά λειτούργησε. Μερικές φορές λείπει απλώς ένα συστατικό και θα πρέπει να ανακαλύψεις ποιο είναι αυτό.- Η βία απαντάται συχνά ως κινητήρια δύναμη στις ιστορίες σας. Πιστεύετε ότι ο αναγνώστης μπορεί να βιώσει την περιγραφή της βίας, όταν κατακλύζεται από πραγματική βία σε συνδυασμό με την απεικόνιση ρεαλιστικής και μη βίας στον κινηματογράφο και τις τηλεοπτικές σειρές;
Ενδιαφέρομαι περισσότερο για τις συνέπειες της βίας, τον απόηχό της, απ’ ό,τι για την ίδια τη βία. Δεν απολαμβάνω τη βία στα βιβλία μου και συχνά διαδραματίζεται εκτός πλάνου. Οι αναγνώστες μερικές φορές νομίζουν ότι υπάρχει περισσότερη απ’ όση πραγματικά υπάρχει. Και νομίζω ότι οι αναγνώστες ξέρουν πότε η βία είναι ανώφελη, πότε είναι απλώς η βία για τη βία, και δεν θα αντιδράσουν καλά σε αυτή.
- Τελευταία είδαμε στον κινηματογράφο τα «Το Κορίτσι που Εξαφανίστηκε» και «Το Κορίτσι του Τρένου» , ενώ πιο πρόσφατα ακολούθησαν «Ο Κύκλος» και «Ο Μαύρος Πύργος». Απλώς για να αναφέρω ορισμένα μυθιστορήματα που έγιναν ταινίες. Πώς βλέπετε τη σχέση ανάμεσα στον κινηματογράφο και τη λογοτεχνία ως συγγραφέας και κινηματογραφόφιλος; Επηρεάζει τον τρόπο γραφής σας;
Παρότι ο κινηματογράφος με επηρεάζει ως αφηγητή, προσπαθώ να μην αντιμετωπίζω τις ιστορίες μου με όρους ταινίας. Αν γράφεις με το ένα σου μάτι σε μια πιθανή συμφωνία για ταινία, θεωρώ ότι θα βλάψει το έργο σου. Οι ταινίες και τα βιβλία έχουν διαφορετική μορφή και δεν θα πρέπει να αναμειγνύονται. Μερικά από τα βιβλία μου έχουν προταθεί για ταινίες, αλλά δεν έχω να κάνω προσωπικά με αυτές. Οι ταινίες, αν φτάσουμε σε αυτό το σημείο, δεν θα έχουν σχέση με εμένα.
- «Το παρελθόν είναι μια ξένη χώρα». Παρόλα αυτά, δεν διστάσατε να τοποθετήσετε ένα μυθιστόρημα στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ("Ratlines", σ.σ. δεν έχει κυκλοφορήσει στα ελληνικά). Αν γεννιόσασταν σε 50 χρόνια από σήμερα, τι θα σας ενδιέφερε ως συγγραφέα από το 2017;
Το 2016 και το 2017 θα δώσουν αρκετό υλικό στους συγγραφείς για τα επόμενα χρόνια. Όσα συμβαίνουν στις Η.Π.Α. θα συζητιούνται για δεκαετίες, με το Brexit να είναι μια υποσημείωση. Τώρα γνωρίζουμε ότι οι Ρώσοι ενεπλάκησαν στο δημοψήφισμα για το Brexit με τον ίδιο τρόπο που το έκαναν στις αμερικάνικες προεδρικές εκλογές. Ο τελικός αντίκτυπος μένει να φανεί. Ανυπομονώ να διαβάσω το αντίστοιχο «Όλοι οι άνθρωποι του προέδρου» όποτε και αν γραφτεί.
- Πρόσφατα παρουσιάσατε ένα νέο βιβλίο (“Here and Gone”) με το ψευδώνυμο Haylen Beck, ένα όνομα που παραπέμπει στους Eddie Van Halen και Jeff Beck. Ποιες είναι οι ομοιότητες του Beck με τον Neville, και ποιες οι κύριες διαφορές τους;
Η κύρια διαφορά είναι το φόντο. Όλα τα βιβλία του Haylen Beck θα τοποθετούνται στην Αμερική και θα είναι αυτοτελή θρίλερ. Θα συνεχίσω τις αστυνομικές ιστορίες στο Μπέλφαστ με το πραγματικό μου όνομα για όσο κάποιος επιθυμεί να τις εκδίδει. Ελπίζω να πηγαινοέρχομαι μεταξύ των δύο ονομάτων.
σ.σ.: Πρόσφατα ανακοινώθηκε ότι το φθινόπωρο του 2018 πρόκειται να κυκλοφορήσει το “Here and Gone” στα ελληνικά από τις εκδόσεις Μεταίχμιο σε μετάφραση Βάσιας Τζανακάρη. Εκτυλίσσεται στην Αμερική με πρωταγωνίστρια μία γυναίκα που θα βρεθεί να παλεύει για τα παιδιά της και τη ζωή της απέναντι σε ένα διεφθαρμένο σύστημα.
- Είστε μουσικός και συνθέτης. Έχετε αποκαλύψει ότι θέλατε να γράψετε το soundtrack του “Here and Gone”, αλλά δεν προλάβατε. Τη βρήκα εξαιρετική ιδέα! Υπάρχει πιθανότητα να το ξαναπροσπαθήσετε στο μέλλον;Ποτέ δεν ξέρεις! Ακόμα θέλω να το κάνω, αλλά δεν ξέρω, αν θα βρω ποτέ το χρόνο. Ακόμα ηχογραφώ πολλές σκόρπιες ιδέες για μουσική, αλλά φαίνεται ότι ποτέ δεν βρίσκω το χρόνο να τις εξελίξω σε ολοκληρωμένα μουσικά κομμάτια.
- Έχετε ακόμα χρόνο για χόμπι; Θα προτιμούσατε μια συναυλία ή μια ταινία για σαββατόβραδο;
Παίζω ακόμα κιθάρα και αυτή καταλαμβάνω τον περισσότερο από τον ελεύθερο χρόνο μου. Μου αρέσει επίσης να επιδιορθώνω και να προσαρμόζω κιθάρες, κάτι που είναι πιο πιθανό να κάνω ένα σαββατόβραδο.
- Τουλάχιστον στο ξεκίνημά σας ζούσατε στη Β. Ιρλανδία. Πού ζείτε σήμερα;
Ακόμα ζω στη Βόρεια Ιρλανδία, όχι μακριά από τον τόπο που γεννήθηκα, περίπου μια ώρα έξω από το Μπέλφαστ. Βρέχει πολύ εδώ!
- Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Να περιμένουμε περισσότερα από τον Haylen Beck; Θα επιστρέψουν οι Jack Lennon και Serena Flanagan;
Άλλο ένα βιβλίο του Haylen Beck βρίσκεται στα σκαριά και έχω σχέδια για νέα βιβλία με την Serena Flanagan. Ακόμα έχω μια ιδέα για ένα τελευταίο βιβλίο με τον Jack Lennon, καθώς και μια συνέχεια στο “Ratlines”, αλλά δεν ξέρω πότε θα έχω το χρόνο για να τα γράψω.
- Θα το εκτιμούσαμε ιδιαιτέρως, αν ετοιμάζατε ένα mixtape για το Mix Grill με οποιαδήποτε θεματική θέλετε.
Παίζω κιθάρα σε ένα συγκρότημα που ονομάζεται Fun Lovin’ Crime Writers μαζί με άλλους συγγραφείς, όπως οι Val McDermid και Mark Billingham. Στην παρακάτω λίστα βρίσκονται ορισμένα από τα τραγούδια που παίζουμε και σχετίζονται με την εγκληματικότητα.
I Fought the Law – The Clash
Watching the Detectives – Elvis Costello
I Used to Love Her – Guns N' Roses
I’ll Never Get Out of This World Alive – Hank Williams
Hey Joe – Jimi Hendrix
Psycho – The Beasts of Bourbon
Sympathy for the Devil – The Rolling Stones
Whiskey in the Jar – The Dubliners
www.stuartneville.com
Διαβάστε τη συνέντευξή μας με τον Ian Rankin
Διαβάστε τη συνέντευξή μας με τον Αργεντίνο συγγραφέα αστυνομικής λογοτεχνίας Federico Axat
Εξερευνήστε τη σειρά άρθρων μας «Βιβλιο-Soundtrack»