Δεκαεπτά χρόνια και συνεχίζει να σκορπά πάθος, γέλιο και κέφι η μακροβιότερη ομάδα μουσικού θεάτρου του Σταμάτη Κραουνάκη. Κάθε χρόνο, η Σπείρα Σπείρα βρίσκεται σε Αθηναϊκές σκηνές με αγαπημένα τραγούδια, πρωτοτυπία, μπρίο και τον Σταμάτη Κραουνάκη να σκηνοθετεί και να μεταδίδει την αισθητική και το πάθος του σε κάθε παράσταση.
Φέτος, τον βρίσκουμε στη μουσική σκηνή της Σφίγγας στα Εξάρχεια κάθε Δευτέρα, παρέα με τα «Παιδιά της Σφίγγας».
Το ξεκίνημα της εβδομάδας με βρήκε κοντά τους. Αν και Δευτέρα, το μαγαζί ήταν κατάμεστο από κόσμο διαφόρων ηλικιών. Λίγο μετά τις εννιά, τα «Παιδιά της Σφίγγας» ανέβηκαν στη σκηνή με τις φόρμες εργασίας τους, κάθισαν στη ζεστή σκηνή της Σφίγγας και ο προβολέας έπεσε στον ακορντεονίστα της παρέας, τον Νίκο Σταδιάτη, ο οποίος μας καλωσόρισε τραγουδώντας το «Τριανταφυλλάκι».
Η παράσταση χωρίζεται σε δύο μέρη: στο πρώτο μέρος το πάλκο ανήκει στον Χρήστο Γεροντίδη, τον Σάκη Καραθανάση, τον Κώστα Μπουγιώτη, τον Γιώργο Στιβανάκη και τον Χάρη Φλέουρα, οι οποίοι μας τραγουδούν και μας παρασύρουν με τη ζωντάνια και την θεατρικότητα τους. Τους συνοδεύουν στο ακορντεόν ο Νίκος Σταδιάτης, στο πιάνο ο Βασίλης Ντρουμπoγιάννης και ο Βάιος Πράπας στο μπουζούκι, ενώ συμβάλλουν όλοι στα φωνητικά δημιουργώντας ένα πολύ στιβαρό και συμπαγές ηχητικό αποτέλεσμα με τις φωνές όλων σε πλήρη αρμονία.
Η φετινή παράσταση των Σπείρα Σπείρα, δεν έχει πρόζα. Φέτος, ο Σταμάτης Κραουνάκης φαίνεται να επιλέγει να αποστασιοποιηθεί από το κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι, κάτι που είχε ήδη φανεί και από την περσινή παράσταση του. Ο λόγος ίσως είναι ότι σκηνοθετεί την παράσταση «Η Τεράστια Κοινωνική Σημασία των Βλακών εν τω Συγχρόνω Βίω» με πρωταγωνιστή τον Χάρη Φλέουρα. Έτσι στη παράσταση των Σπείρα Σπείρα αφήνει τα τραγουδια να μιλήσουν. Ωστόσο, η θεατρικότητα είναι διάχυτη! Οι ερμηνείες των τραγουδιών, η κινησιολογία των συντελεστών με την διαρκή εναλλαγή των θέσεων στη σκηνή και η εκφραστικότητα των προσώπων ήταν τέτοια, που είχε αρκετά στοιχεία μιούζικαλ και ας απουσίαζαν εντελώς οι διάλογοι.
Το πρόγραμμα στο σύνολο του, αποτελείται από επιλογές των πιο αγαπημένων τραγουδιών της δισκογραφίας του Σταμάτη Κραουνάκη και της Λίνας Νικολακοπούλου, δεμένα με εξίσου αγαπημένες διασκευές τραγουδιών. Τραγούδια όπως η «Λίζα», οι «Μοίρες», η «Μαλάμω», το «Ένα βράδυ που 'βρεχε», το «Τρίτο Στεφάνι» δεμένο με το «Libertango», το «Ξημερώνει Πάλι», το «Σίδερο με ατμό» και άλλα, ξεσήκωσαν το κοινό στο πρώτο μέρος της παράστασης, απελευθέρωσαν και προετοίμασαν το κλίμα για να υποδεχτούμε τον Σταμάτη Κραουνάκη στο δεύτερο μέρος.
Ανεβαίνει στη σκηνή και σου γραπώνει τα μάτια με κάθε του κίνηση. Το πάθος για τον πόθο, τον έρωτα, την ανυπέρβλητη μοναξιά και το πανηγύρι της χαράς, τα είδαμε όλα μέσα του, τα ακούσαμε στον ψίθυρο και τα φωνάξαμε μαζί του. Εξτραβαγκάντσα παρουσία με την πιο γλυκιά υπερβολή, γιατί έτσι είναι η αλήθεια, η πραγματικότητα του να βιώνεις πως αυτή η νύχτα μένει.
Το δεύτερο μέρος του προγράμματος ήταν και το πιο λαϊκό μέρος της βραδιάς, καθώς ακούστηκαν η «Γερακίνα», το «Χαρικλάκι», αλλά και πιο παθιασμένο, με τον Σταμάτη Κραουνάκη στα «Αυτή η νύχτα μένει», «Φίλα με» και «Πόσο Σ' αγαπώ». Ο κόσμος έγινε ένα. Είδα αγνώστους να αγκαλιάζονται και να τραγουδούν ο ένας στον άλλον «...δυο κουβέντες μου σου πέσανε βαριές κι αποφάσισες να ζεις χωρίς εμένα...». Είδα γυναίκες να παθιάζονταν στο στίχο «...και λέει στον άντρα ξαφνικά πως πάει κι αυτός ο μήνας...».
Η βραδιά έκλεισε κάνοντας κύκλο με τα φώτα να σβήνουν και να ακούμε το «Τριανταφυλλάκι» για άλλη μια φορά. Ενώ μας αποχαιρέτισαν όλοι μαζί τραγουδώντας το "The show
must go on".
Μια παράσταση-μετουσίωση του Σταμάτη Κραουνάκη, που όμως άφηνε αναλλοίωτη την διαφορετικότητα του καθενός.
*Οι φωτογραφίες ανήκουν στον Μιχάλη Τσεσμετζή και το MixGrill.