30 Ιανουαρίου ο Steve Wynn στην Αθήνα και μια μέρα μετά Θεσσαλονίκη. Καλά νέα. Έχει νέο album, τον αγαπάμε χρόνια τώρα (από τις σπουδαίες μέρες των Dream Syndicate ήδη) και το ίδιο άλλωστε αγαπάει τη χώρα μας, άρα απόλυτα λογικό να βολτάρει για τα μέρη μας ξανά..Την τελευταία φορά που τα είπαμε, τον άκουγα να μου μιλάει με ενθουσιασμό για το νέο album που είχε στα σκαριά και δώσαμε ραντεβού για μια ακόμα συνέντευξη όταν αυτό θα ήταν στην αγορά. 'Να είσαι σίγουρος, έχουμε πολλά να πούμε...'
Εγώ όμως θέλω να μιλήσω σήμερα για τον άλλο Steve. Όχι απλά δηλαδή για αυτόν που παραμένει απόλυτα προσγειωμένος μετά από τόσες δεκαετίες και απίστευτες ταυτόχρονα συνεργασίες (ψάξτε περισσότερο τους Baseball Project), ούτε μόνο για τον τύπο που λατρεύει τον Bod Dylan κι όλα όσα σημαίνει βέβαια, μα για τον 'πιτσιρίκα' που ΕΥΤΥΧΩΣ ζει ακόμα μέσα του, μέχρι και σήμερα... Αυτός άλλωστε είναι μάλλον και ο σοβαρότερος λόγος για τον οποίον θα τρέξω να τον 'συναντήσω' και πάλι σε ακόμα ένα live, γιατί χωρίς αυτόν τα τραγούδια δεν είναι τα ίδια... Είναι στεγνά, ΚΑΤΙ λείπει, κάτι ΔΕΝ είναι εκεί και τα πάντα θυμίζουν κούραση. Αυτή την άγρια κούραση της παραίτησης από το οτιδήποτε ήταν κάποτε φρέσκο και ορεξάτο, γεμάτο ιδέες και επιθυμίες, σκοτεινό και φωτεινό μαζί.Λίγα χρόνια πριν λοιπόν, η συνέντευξη έχει πια τελειώσει κι έχουμε το χρόνο να πούμε και 2-3 πράγματα off the record, κλεφτές ματιές έξω από το studio, καθώς βρέχει και κοιτάζω τη μηχανή να με περιμένει υπομονετικά πάντα στη θέση της.
- Έχεις δίκιο για τον Dylan, περά από την συνέντευξη κτλ, έτσι είναι και το Bring the magic όντως σκίζει Steve.- Ξέρεις, μεγάλωσα με τον Wolfman Jack Δημήτρη, δεν είναι κάτι απλό, κάτι εύκολο...
- Ναι καταλαβαίνω, μα για αυτό άλλωστε και δεν βγαίνει κάποια χαζονοσταλγια στο τραγούδι, μα μια βαθιά αγάπη..φαίνεται αυτό παντού...
Κάποια γέλια, μερικές ιδέες, ανάκατες κουβέντες για μουσική, η βροχή έξω δυναμώνει με τον τρόπο που δυναμώνει πάντα όταν την βλέπεις να πέφτει στα φώτα του δρόμου, μα η κουβέντα δεν λέει να τελειώσει.
- ΟΚ σου έχω μια έκπληξη Steve..έχε το νου σου, θα σου στείλω κάτι λοιπόν.
- Θα σ' ακούσω το Σαββάτο, άρα θα ακούσω και την συνέντευξη μου (γέλια!!) και περιμένω την έκπληξη σου!!
'50.00 Watts from the back of my Impala..Wolfman Jack is on the line tonight...Everybody's hungry for someone or something,and everything i care about is clean out of sight..Bring the magic,bring the magic,bring the magic to me..All i do is dream inside my radio,Cadillacs and Bonnevilles are making the scene..' Steve Wynn - Bring the magic
Μουρμουρίζω τους στίχους μέσα απ' το κράνος, με την βροχή να πέφτει όλο πιο δυνατά, με πορεία για το σπίτι. Ένας δυνατός καφές, ένα τσιγάρο να καίγεται στο τασάκι πάντα και βουτιά στα CD μήπως και βρω αυτό που ψάχνω. Δεν θα το στείλω με ένα απλό e - mail, γαμω την εποχή των e - mail σκέφτομαι… Ο Steve αξίζει να το κρατήσει στα ΧΕΡΙΑ του σαν ένα δώρο από το παρελθόν (ή το μέλλον ίσως..) είναι πιο καλά έτσι..Λίγες εβδομάδες μετά, τα λέμε ξανά...μα αυτή τη φορά το μικρό δέμα έχει πια φτάσει στα χέρια του Steve και είναι αληθινά χαρούμενος, σαν μικρό παιδί. Μάλιστα μου ανταποδίδει το δώρο λίγες μέρες μετά με ένα συλλεκτικό 'κόσμημα' από την δισκογραφία του, δυο λέξεις ψυχής πάνω στο χαρτί, ένα 'ευχαριστώ' κι ακόμα μια κουβέντα ψυχής εκτός αέρα. 'Ξέρεις ακόμα και σήμερα νιώθω πολύ τυχερός που ζω την κάθε μέρα μέσα από τη μουσική, ποτέ δεν ξεχνώ το πως ξεκίνησα...σε ευχαριστώ και πάλι..' 'Ωραίος τύπος' σκέπτομαι, καμία σχέση με το κάθε κωλοτσογλανακι του ενός album που πιστεύει πως είναι ο Elvis (έχω κλείσει ΠΟΛΛΑ τηλέφωνα - συνεντεύξεις σε τέτοιους μπουληδες - μπουλακους και ΟΧΙ ευγενικά...μα αυτό είναι μια άλλη ιστορία...χμ....) ή έστω ο νέος Jagger..
Μήνες μετά, μέσα στην ρουτίνα της μέρας, ένα απόγευμα διαβάζω: '
Όπως θα ξέρεις μάλλον, είμαι στην Ευρώπη αυτή την εποχή κι εύχομαι σύντομα να σε δω κι από κοντά κάποια στιγμή στην Αθήνα..ποιος ξέρει Δημήτρη..Χαίρομαι που σου άρεσε η συνεργασία μου με τον Peter Buck στο νέο μας, μα σου γράφω για άλλο λόγο τώρα...Ταξιδεύω..είμαι στο τρένο αυτές τις μέρες, από σταθμό σε σταθμό, από πόλη σε πόλη και καθώς βλέπω τις εικόνες να τρέχουν γύρω μου και τα τοπία να αλλάζουν..σκέφτηκα πως θα 'θελες να ξέρεις πως έχω όλες αυτές τις μέρες στα ακουστικά μου την φωνή του Wolfman Jack, το CD με την εκπομπή του, αυτό που μου έστειλες πριν λίγους μήνες φίλε..Φεύγοντας από την Νέα Υόρκη, το πηρά μαζί μου και το ακούω συνεχεία..και ξέρεις κάτι...?Είναι η ίδια αίσθηση, οι ίδιες μυρωδιές, οι ίδιες εικόνες όπως τότε που τον άκουγα παιδί...Όλα αυτά, είναι εδώ μαζί μου σ' αυτό το ταξίδι, μέσα από τη φωνή του..Σ' ευχαριστώ, Steve Wynn..'
Χαμογέλασα, άναψα ένα Winston κι έβαλα το αγαπημένο μου τραγούδι από Dream Syndicate να παίξει. Bring the magic με τη νέα χρονιά, 30 Ιανουαρίου στην Αθήνα λοιπόν...