Ο τραγουδοποιός Λεωνίδας Μαριδάκης, με καταγωγή από τα Χανιά αλλά από χρόνια κάτοικος Αθηνών, διαγράφει τροχιά στη μουσική μας πραγματικότητα για περισσότερα από 10 χρόνια τώρα, συνεργαζόμενος με καλλιτέχνες όπως ο Νίκος Ξυδάκης, ο Φοίβος Δεληβοριάς και η Φωτεινή Βελεσιώτου, εμφανιζόμενος σε διάφορες μουσικές σκηνές και γράφοντας δικά του τραγούδια του.
Στα προσωπικά του άλμπουμ Αβάδιστα (2006) και Σε Βάθος Δρόμου (2010), ήρθε φέτος να προστεθεί το Βάρκα Στο Σπίτι, με το οποίο ο Μαριδάκης μάς προτείνει 11 νέα κομμάτια, μπολιασμένα με ζωηρούς ρυθμούς αλλά και με τη χαρμολύπη, που, όπως λέει και ο ίδιος, τον εκφράζει απόλυτα. Μιλήσαμε μαζί του με αυτή την κυκλοφορία ως έναυσμα, επεκτεινόμενοι, όμως, και σε διάφορα άλλα ζητήματα...
Πολύ πρόσφατα κυκλοφόρησε ο τρίτος σου δίσκος, Βάρκα Στο Σπίτι. Τι δηλώνει ο συγκεκριμένος τίτλος και με ποιον τρόπο, θα έλεγες, συνοψίζει το εμπεριεχόμενο υλικό;
Τον τίτλο του άλμπουμ έδωσε το ομότιτλο τραγούδι "Βάρκα Στο Σπίτι" του οποίου οι στίχοι ανήκουν στον Μάνο Ελευθερίου. Αυτοί οι στίχοι, με τις δυνατές εικόνες, τους συμβολισμούς γύρω από την ύπαρξη και τον έρωτα, αλλά και το απροσδόκητο φινάλε, αποτέλεσαν έναν ισχυρό πυρήνα γύρω από τον οποίο «κούμπωσαν» αρμονικά όλα τα τραγούδια του δίσκου. Είναι το τραγούδι που μου έδωσε το κλειδί για να ολοκληρώσω αυτό το βήμα. Οι στίχοι του "Βάρκα Στο Σπίτι" μιλάνε για μια «εισβολή» στο μέσα μας, ζαλιστικά όμορφη και τρομακτική συνάμα, που στο τέλος δεν μας σκοτώνει αλλά δείχνει τον δρόμο προς την αγάπη.
Συνεργάζεσαι, και σε αυτή σου τη δουλειά, με διάφορους στιχουργούς και ερμηνευτές. Με ποια κριτήρια επιλέγεις κάθε φορά τους συνεργάτες σου και πώς αποφασίζεις ποια τραγούδια πρέπει να δώσεις σε άλλες φωνές;
Σε αυτή τη δουλειά έχω εκλεκτούς συνοδοιπόρους τραγουδοποιούς, όπως ο Σπύρος Γραμμένος και ο Αργύρης Λούλατζης, και αντίστοιχα στιχουργούς όπως ο μέγας Μάνος Ελευθερίου, η Φωτεινή Λαμπρίδη, η Νικόλ Κατσάνη, οι προτοεμφανιζόμενοι Πάνος Αντονάτος και Ειρήνη Σουργιαδάκη. Χρησιμοποίησα ακόμα στίχους δικούς μου αλλά και ένα τραγούδι σε στίχους του πατέρα μου. Η επιλογή γίνεται μάλλον με το ένστικτο και ξεκινάει από το ίδιο το υλικό. Αυτό που πετυχαίνει συνήθως, παρατηρώντας την πορεία μου μέχρι τώρα, είναι όταν η επιλογή γίνεται με κριτήρια καλλιτεχνικά ή, ακόμα καλύτερα, με κριτήρια, ας πούμε, καλλιτεχνικού οράματος. Και τα κριτήρια «τακτικής» μπορεί να πετύχουν κάποτε, αλλά θέλει πολύ μέτρο αυτό, γιατί εκεί μπορεί ένας καλλιτέχνης να μεταμορφωθεί σε έμπορο μουσικής χωρίς να το καταλάβει. Φυσικά είναι μια όμορφη διαδικασία να ανοίγει κάποιος δρόμο στις αισθήσεις και τα αισθήματα έχοντας συνοδοιπόρους στο πλάι του.
Αναφέρθηκες ήδη στο Κάποτε Στη Ράδα, που είναι σε στίχους του πατέρα σου. Το έχεις αντιμετωπίσει μελοποιητικά με διαφορετικό τρόπο από τα άλλα, νομίζω. Πες μας την ιστορία του.
Πολύ σωστά το παρατήρησες, αυτό το τραγούδι έχει έναν πιο δραματικό χαρακτήρα από τα υπόλοιπα. Αυτό οφείλεται στο ότι το έχω γράψει πολλά χρόνια πριν, όταν έφηβος και ποτισμένος από τα ταξίδια που με έπαιρνε μαζί ο πατέρας μου, που ήταν ναυτικός, πήρα στα χέρια μου τους συγκεκριμένους στίχους του και τους έκανα τραγούδι. Την απόφαση να το συμπεριλάβω στο άλμπουμ την πήρα όταν, τραγουδώντας το πριν λίγο καιρό σε μια παρέα, μια μαγική βραδιά στο χωριό μου στην Κρήτη, κατάλαβα πως δεν έχει χάσει τη δύναμή του και μετά από τόσα χρόνια με συγκινεί και με εκφράζει και σήμερα εξ ίσου.
Η κυκλοφορία του δίσκου πέρασε, απ’ όσο ξέρω, από διάφορες δυσκολίες και αναβολές. Θα ήθελες, με αυτή την αφορμή, να σχολιάσεις την κατάσταση στην εγχώρια δισκογραφία;
Ναι, είχα μια κακή εμπειρία με μια συγκεκριμένη δισκογραφική εταιρεία που με πήγε πίσω έξι μήνες και έχασα κάποια χρήματα, αλλά δεν αξίζει να ξοδέψω ούτε λέξη για αυτό. Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος που βρέθηκε ο τρόπος και συνεργάζομαι ξανά σε αυτή τη δουλειά με τον Θανάση Συλιβό και τις εκδόσεις Μετρονόμος. Η δισκογραφία έχει γίνει κάπως πιο χειροποίητη στις μέρες μας. Νομίζω πως σιγά σιγά τα πράγματα που έχουν να πουν, θα βρουν τον χώρο τους και το κοινό τους. Απλά χρειάζεται μεγάλη υπομονή και δόσιμο από τους καλλιτέχνες. Το μυστικό είναι νομίζω να μην χάνει κανείς το κέφι του και τη χαρά μέσα σε όλο αυτόν τον αγώνα.
Υπάρχει, αλήθεια, λόγος να επιμένουν οι καλλιτέχνες στην έκδοση CD/βινυλίου, ή μήπως το streaming πλέον τα καθιστά αχρείαστα;
Εγώ τα αγαπάω αυτά τα αντικείμενα. Να ξεφυλλίζω το βιβλιαράκι, να υπογράφει ο καλλιτέχνης κτλ. Ακούγεται πως οι μεγάλες εταιρείες θα πάψουν τους επόμενους μήνες να τυπώνουν CD και οι δουλειές θα κυκλοφορούν πλέον μόνο σε ψηφιακή μορφή. Θα μειωθεί το κόστος αλλά νομίζω θα μειωθεί και η σαγήνη της διαδικασίας.
Κυκλοφορείς δίσκους σε αραιά χρονικά διαστήματα. Σε τι οφείλεται αυτό;
Ένας προσωπικός δίσκος είναι μια μεγάλη επένδυση σε χρόνο και χρήμα, και όσοι ασχολούνται το γνωρίζουν καλά. Προτιμώ έτσι να μην βιάζομαι, ίσα ίσα έχω παρατηρήσει πως όση περισσότερη δουλειά και χρόνο δίνω σε αυτή τη διαδικασία τόσο πιο αξιόλογο υλικό προκύπτει. Μου αρέσει να «λιώνουν» τα πράγματα μέσα μου, να δοκιμάζω το υλικό σε live κτλ. Από την άλλη μεριά, η παραγωγή, που αναλαμβάνουμε πια οι ίδιοι οι καλλιτέχνες, έχει απαιτήσεις και παίρνει και αυτή τον χρόνο της.
Το προσωπικό σου μουσικό στιλ μοιάζει να αντλεί συχνά από λάτιν και σουίνγκ στοιχεία. Ειδικά το σουίνγκ έχει επανέλθει δυναμικά ως αναβίωση τα τελευταία χρόνια. Πώς εξηγείς το φαινόμενο και τι σε συγκινεί εσένα σε αυτό το είδος;
Στην περίπτωσή μου δεν θα έλεγα πως ακολουθώ με οποιονδήποτε τρόπο τη μόδα, αλλά οδηγούμαι σε αυτές τις φόρμες αναζητώντας το κέφι και τη διάθεση για ζωή που περιέχουν στο υπέδαφός τους αυτές οι μουσικές. Μου αρέσει να εκφράζομαι και να ντύνω τις ιστορίες μου με ρυθμό, ακόμα και τις λυπημένες. Αυτό δημιουργεί μια αίσθηση χαρμολύπης στα τραγούδια μου, κάτι που με εκφράζει απόλυτα σαν αισθητική στάση ζωής.
Εδώ και αρκετό καιρό είμαστε μάρτυρες ενός σχίσματος στο στρατόπεδο των δημιουργών, με αφορμή το σκάνδαλο της ΑΕΠΙ και τις προεκτάσεις του. Παρακολουθείς την κατάσταση; Ποια είναι τα σχόλιά σου;
Λυπηρό είναι αυτό. Εννοώ το σχίσμα. Ωστόσο πιστεύω, όπως και η πλειοψηφία των καλλιτεχνών και των μεγάλων ρεπερτορίων, πως ένα τόσο στρεβλό και βαθύ καθεστώς όπως αυτό της ΑΕΠΙ ξεπερνιέται με ένα μεγάλο άλμα και έναν νέο φορέα που θα γίνει πάνω σε σωστές βάσεις και ευρωπαϊκά πρότυπα. Ένα μεγάλο μπράβο αξίζει στους συνάδελφους καλλιτέχνες, στον πρώην υπουργό πολιτισμού κ. Νίκο Ξυδάκη αλλά και σε όλους όσοι έδωσαν τα τελευταία χρόνια αγώνα και χρόνο από τη ζωή τους για να προχωρήσει η υπόθεση αυτή. Πρέπει οπωσδήποτε να συμμετέχουμε ενεργά όλοι και να ενημερωνόμαστε. Είναι και αυτό μέρος της λύσης του προβλήματος.
Σε ό,τι αφορά τα live σου, «πηγαινοέρχεσαι» μεταξύ μπάντας και σόλο εμφανίσεων. Τι προτιμάς περισσότερο και ποιες εμπειρίες σου προσφέρει η κάθε κατάσταση;
Σίγουρα μια ζεστασιά αλλά και μια ευελιξία οι σόλο εμφανίσεις και μια πιο πλήρη αισθητική πρόταση οι εμφανίσεις με μπάντα. Και με τους δύο τρόπους χαίρομαι εξ ίσου να μοιράζομαι τα τραγούδια μου με τους ακροατές.
Πώς σκοπεύεις να προωθήσεις τον νέο δίσκο; Έχεις ανακοινώσιμες ημερομηνίες συναυλιών;
Η προώθηση γίνεται όπως πάντα προσπαθώντας να μοιραστώ το υλικό μέσα από κριτικές, συνεντεύξεις, και φυσικά μέσα από τις ζωντανές εμφανίσεις. Είναι προγραμματισμένη η παρουσίαση του άλμπουμ στη Σφίγγα στις 19 Απριλίου. Θα μιλήσουν κάποιοι εκλεκτοί καλεσμένοι για τον δίσκο και θα τον παρουσιάσω ζωντανά με τους συντελεστές που ηχογραφήθηκε το υλικό στο στούντιο. Αμέσως μετά θα ακολουθήσουν οι παρουσιάσεις στην Κρήτη (Χανιά, Ρέθυμνο, Ηράκλειο, Αγ. Νικόλαος) και με την επιστροφή η ανακοίνωση των καλοκαιρινών περιοδειών.