Τετάρτη βραδάκι ανηφορίσαμε για το ΑΝ club και κατά τις 9 και κάτι είχαμε μπει μέσα!
Το club και ο λιγοστός, μέχρι εκείνη τη στιγμή, κόσμος υποδέχτηκαν πολυ θερμά τους Power Crue που μου άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις σε όλο το σετ τους! Πολύ καλές και συμπαγείς συνθέσεις, εξαιρετικά riffs και η πολύ καλή τους απόδοση έκαναν την προσμονή μας για τους Omen ιδιαίτερα ευχάριστη.
Αυτό που μου τράβηξε την προσοχή ήταν τα ιδιαίτερα απαιτητικά «ψηλά» φωνητικά και ο drummer (
Takis “Animal” Sotiropoulos). Έχω πάρα πολύ καιρό να δω από κοντά μουσικό και κυρίως drummer να παίζει σαν να μην υπάρχει αύριο. Ο τύπος έπαιζε λυσσαλέα με απίστευτη ενέργεια και έδειχνε να απολαμβάνει την κάθε στιγμή του show. Την ίδια ακριβώς αίσθηση είχε και η παρέα μου... (ο Στέλιος και ο Γιώργος, drummers όλοι μας). Αυτό που έκανε όλη την εμφάνιση τους ακόμα πιο ενδιαφέρουσα ήταν το κουκλάκι του animal επάνω στο hi-hat. Λιγο αργότερα όταν έψαξα γι αυτούς είδα ότι δεν είναι τυχαία μπάντα, καθώς υπάρχουν από το 1986 με πολύ μεγάλη δραστηριότητα.
Μετά από ένα μικρό διάλειμμα ήρθε η ώρα για τους
Omen. To club είχε γεμίσει αρκετά με κόσμο (καθώς είχε τελειώσει και ο αγώνας). Προσωπικά, θα ήθελα να υπήρχε παραπάνω υποστήριξη και κατά το show των Power Crue , αλλά το θέμα της υποστήριξης είναι μια τεράστια κουβέντα που ελπίζω σύντομα να θίξουμε.
Οι
Omen είναι μια μπάντα με την δική της ιστορία και πολλούς φανατικούς φίλους στη χώρα μας ακόμα και μετά από τόσες αλλαγές στην σύνθεσή τους.
Στην ουσία ο μόνος που είναι σταθερός από την ίδρυση του σήματος μέχρι και σήμερα είναι ο κιθαρίστας
Kenni Powell, ενώ τα φωνητικά τα έχει αναλάβει το τελευταίο διάστημα ο δικός μας
Νίκος «Μύγας» Αντωνογιαννάκης γνωστός και ως frontman των εκπληκτικών
Marauder.
Ένα γεμάτο πλεον AN club έχει σχηματίσει μια μεγάλη χορωδία ενώ ο κιθαρίστας
Kenni Powell μαζί με τον Έλληνα frontman ήταν σε μεγάλα κέφια.
Δεν μπορώ να πω το ίδιο για τα υπόλοιπα 2 μέλη της μπάντας,
Roger Sisson και
Reece Stanley (μπάσο και τύμπανα αντίστοιχα), των οποίων η σκηνική παρουσία έδειχνε λίγο διεκπεραιωτική (το παίξιμο ωστόσο έμεινε σε υψηλό επίπεδο). Αυτό σε καμία περίπτωση δεν πτόησε κανέναν και η ενέργεια και το πάθος που έβγαινε από τον κιθαρίστα και τραγουδιστή ήταν αρκετή για να ξεσηκώσει τους δεκάδες οπαδούς των Omen που είχαν κατακλύσει το club. Ένα πραγματικό γλέντι στήθηκε Τεταρτιάτικα στο συναυλιακό «στέκι» της Σολωμού.
Πρώτο τραγούδι της συναυλίας ήταν το
“Τermination” και το party μόλις είχε ξεκινήσει. Οι δίσκοι τους
“Battle Cry”,
“Warning of Danger” και “The Curse” είχαν την τιμητική τους και η ατμόσφαιρα γινόταν ολοένα και πιο εκρηκτική όσο πέρναγε η ώρα!
"Ruby Eyes",
“The Axeman”,
“Dragon’s Breath”,
"Torture Me" και άλλα πολλά κομμάτια διαδέχονταν το ένα το άλλο.
Headbanging και τραγούδι μέχρι τελικής πτώσης ήταν τα μυστικά συστατικά αυτής της τόσο πετυχημένης βραδιάς.
Το καλύτερο μας το κρατούσαν για το τέλος παίζοντας τους ύμνους
“Battle Cry” και
“Die By The Blade” με τον κόσμο να αφηνιάζει την κυριολεξία. Οι Omen αποθεώθηκαν από το Αθηναϊκό κοινό και απέδειξαν για άλλη μια φορά πως είναι μια σπουδαία μπάντα παρά το πέρας των ετών.
Ήταν μια πολύ άμορφη συναυλία με πολλή ένταση, πάθος και κανείς δεν έφυγε από εκεί παραπονεμένος. Ας ελπίσουμε ότι θα τους απολαύσουμε ξανά σύντομα.
