Με τη νέα θεατρική σεζόν να έχει αρχίσει για τα καλά, βρέθηκα στο Θέατρο «Από Μηχανής» για να παρακολουθήσω την παράσταση "Frozen", το ψυχολογικό θρίλερ της βραβευμένης συγγραφέως Bryony Lavery. Σε μετάφραση Αννίτας Δεκαβάλλα, ο σκηνοθέτης και ηθοποιός Σωτήρης Χατζάκης σκηνοθέτησε τον ίδιο, την Έφη Μουρική και τη Δέσποινα Κούρτη στο τρίτο μόλις ανέβασμα του συγκεκριμένου έργου στην Ελλάδα.
Σ’ ένα, λοιπόν, σχετικά απλό σκηνικό, κοσμημένο με μικρά κουβούκλια, που έμοιαζαν σα σπιτάκια ή κελιά, ο Σωτήρης Χατζάκης επέλεξε να αξιοποιήσει στο έπακρο την αρχική, εναλλασσόμενη αφήγηση των ζωών των τριών χαρακτήρων, αφήνοντας κάθε φορά ολομόναχο τον εκάστοτε ηθοποιό. Βέβαια, αυτό συνέβη αρκετές φορές ώστε να καταλήξει ως μια κατάσταση μονότονη και άχρωμη. Οι τρεις χαρακτήρες δε μοιράστηκαν αρκετά τη σκηνή μεταξύ τους ώστε να αισθανθούν την ατμόσφαιρα του έργου και έτσι εμφανίστηκαν κάποιες στιγμές, ξεκινώντας την ομιλία τους απόλυτα τεχνικά και χωρίς τον παλμό του ρόλου τους. Η Δέσποινα Κούρτη, βέβαια, υπήρξε απόλυτα συνεπής στην ερμηνεία της και σχεδόν κάθε στιγμή κρατούσε όλα τα βλέμματα πάνω της, σε αντίθεση με την Έφη Μουρική, που ενώ υπήρξε αρτιότατη και αξιοθαύμαστη από τεχνικής απόψεως, προσωπικά δεν αισθάνθηκα τον πόνο της μάνας, όπως, σπαρακτικά τον περιέγραφε η συγγραφέας της. Πολλές στιγμές, τα λόγια της συγκεκριμένης γυναίκας μπορούσαν να δημιουργήσουν εφιάλτες, ενώ οι φρούδες ελπίδες που έτρεφε για την αδικοχαμένη κόρη της, μέχρι το πτώμα της να βρεθεί, ήταν, τουλάχιστον, συγκινητικές.
Επιπλέον, ο ρεαλισμός επικρατούσε καθ' όλη τη διάρκεια της παράστασης, καθώς κάθε αντικείμενο που ακούστηκε στο κείμενο, υπήρξε και πάνω στη σκηνή. Ταυτόχρονα, τα «μουσικά χαλιά» της παράστασης επιλέχθηκαν από το διεθνές ρεπερτόριο με ιδιαίτερη ποικιλία. Τα δύο αυτά στοιχεία φαίνονταν να μη συνάδουν με τη σύγχρονη αισθητική του αθηναϊκού θεάτρου, προσδίδοντας μια κάπως παλαιϊκή πτυχή σε ένα αρκετά σύγχρονο έργο που προσφέρει ουκ ολίγα σημεία που θα μπορούσαν να συντεθούν με μια πραγματική ατμόσφαιρα κινηματογραφικού θρίλερ. Ένας πιο ακραίος δολοφόνος ως προς τη στάση του στα διάφορα συμβάντα, πιθανώς, να εδραίωνε από μόνος του μια τέτοια ατμόσφαιρα. Τέλος, ενώ για αρκετή ώρα η ψυχίατρος Δέσποινα Κούρτη μας είχε μιλήσει για την αδυναμία ανθρώπων, όπως ο παιδόφιλος, να αισθανθούν τύψεις και να κλάψουν, σχεδόν στο φινάλε του έργου ο άντρας αυτός βάζει τα κλάματα και λίγο μετά κρεμιέται στο κελί του μη μπορώντας να αντέξει… τις τύψεις. Η ξαφνική επίσκεψη της μητέρας του μικρού κοριτσιού στο κελί του δολοφόνου φάνηκε να υπήρξε η αιτία της αυτοκτονίας του. Προσωπικά, δεν έγινα μάρτυρας αυτής της συνειδητοποίησης, καθώς τόσο η Έφη Μουρική όσο και ο Σωτήρης Χατζάκης, στην εν λόγω σκηνή δεν κατάφεραν να συγχρονιστούν.
Εν κατακλείδι, το "Frozen" είναι σίγουρα ένα ενδιαφέρον θεατρικό θρίλερ και ένα ακόμη πιο ενδιαφέρον συγγραφικό θρίλερ. Ομολογουμένως, είχα περισσότερες προσδοκίες διαβάζοντας τόσο για το θίασο όσο και για την υπόθεση του έργου. Η Δέσποινα Κούρτη ήταν εξαιρετικά και αποτελεί λόγο να παρακολουθήσει κανείς την παράσταση. Πιστεύω πως και οι έτεροι συνεργάτες της, με μια τεράστια και λαμπρή καριέρα ο καθένας στην πλάτη του, θα υπάρξουν πολύ καλύτεροι όσο περάσουν οι παραστάσεις, καθώς παρουσίασαν κάτι τόσο άρτια τεχνικό που σύντομα θεωρώ πως θα γίνει και απόλυτα προσωπικό για τους ίδιους. Ο καθένας μπορεί να έχει μια κακή μέρα, ακόμη και οι μεγαλύτεροι ηθοποιοί.
Μετάφραση: Αννίτα Δεκαβάλλα
Σκηνοθεσία: Σωτήρης Χατζάκης
Σκηνικά-Κοστούμια: Έρση Δρίνη
Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη
Βοηθός Σκηνοθέτη: Κωνσταντίνος Κυριακού
Παίζουν: Σωτήρης Χατζάκης, Έφη Μουρίκη, Δέσποινα Κούρτη
Ημέρες και ώρες παραστάσεων:
Παρασκευή: 21:00
Σάββατο: 21:00
Κυριακή: 20:00
Τιμές εισιτηρίων:
Γενική είσοδος: 15 ευρώ
Μειωμένο (ισχύει για φοιτητές, ανέργους, ΑΜΕΑ): 12 ευρώ
Ατέλειες: 5 ευρώ
Διάρκεια παράστασης: 2 ώρες με διάλειμμα
Θέατρο Από Μηχανής, Ακαδήμου 13
Τηλέφωνο: 210.5232097
Η υπόθεση δείχνει απλή, όμως, οι τρεις βασικοί χαρακτήρες έχουν τις κατάλληλες ιδιότητες ώστε να κινήσουν από την περίληψη, το ενδιαφέρον. Ένας κατά συρροή δολοφόνος (Σωτήρης Χατζάκης), μία μητέρα που έχασε την κόρη της απ’ τα χέρια αυτού του άντρα (Έφη Μουρίκη) και μια ιδιόρρυθμη ψυχίατρος-δικαστής (Δέσποινα Κούρτη) συνθέτουν το πορτραίτο της προσπάθειας σκιαγράφησης και κατανόησης ενός αρρωστημένου μυαλού, όπως αυτό του παιδόφιλου φονιά. Αρχίζοντας με παράλληλη αφήγηση των ζωών των τριών χαρακτήρων και συνεχίζοντας με την παρουσίαση των μεταξύ τους αλληλεπιδράσεων σε κοινούς χώρους, η συγγραφέας προσπαθεί να απεικονίσει ένα θύτη από βιολογικής απόψεως, ο οποίος, δηλαδή, ελλείψει των συνηθισμένων εγκεφαλικών χαρακτηριστικών και εξαιτίας του περιβάλλοντος στο οποίο μεγάλωσε, μεταμορφώθηκε σε δολοφόνο.
Σ’ ένα, λοιπόν, σχετικά απλό σκηνικό, κοσμημένο με μικρά κουβούκλια, που έμοιαζαν σα σπιτάκια ή κελιά, ο Σωτήρης Χατζάκης επέλεξε να αξιοποιήσει στο έπακρο την αρχική, εναλλασσόμενη αφήγηση των ζωών των τριών χαρακτήρων, αφήνοντας κάθε φορά ολομόναχο τον εκάστοτε ηθοποιό. Βέβαια, αυτό συνέβη αρκετές φορές ώστε να καταλήξει ως μια κατάσταση μονότονη και άχρωμη. Οι τρεις χαρακτήρες δε μοιράστηκαν αρκετά τη σκηνή μεταξύ τους ώστε να αισθανθούν την ατμόσφαιρα του έργου και έτσι εμφανίστηκαν κάποιες στιγμές, ξεκινώντας την ομιλία τους απόλυτα τεχνικά και χωρίς τον παλμό του ρόλου τους. Η Δέσποινα Κούρτη, βέβαια, υπήρξε απόλυτα συνεπής στην ερμηνεία της και σχεδόν κάθε στιγμή κρατούσε όλα τα βλέμματα πάνω της, σε αντίθεση με την Έφη Μουρική, που ενώ υπήρξε αρτιότατη και αξιοθαύμαστη από τεχνικής απόψεως, προσωπικά δεν αισθάνθηκα τον πόνο της μάνας, όπως, σπαρακτικά τον περιέγραφε η συγγραφέας της. Πολλές στιγμές, τα λόγια της συγκεκριμένης γυναίκας μπορούσαν να δημιουργήσουν εφιάλτες, ενώ οι φρούδες ελπίδες που έτρεφε για την αδικοχαμένη κόρη της, μέχρι το πτώμα της να βρεθεί, ήταν, τουλάχιστον, συγκινητικές.
Ο Σταύρος Χατζάκης εξ αρχής επέλεξε ένα ιδιαίτερα δύσκολο και απαιτητικό ρόλο, εκείνο του κατά συρροή παιδόφιλου δολοφόνου που πάσχει από σοβαρές ψυχιατρικές ασθένειες. Ο πολυτάλαντος και βραβευμένος πολλάκις σκηνοθέτης και ηθοποιός προσέγγισε τον άντρα αυτό κυρίως μέσω της σωματικότητας που περιγράφεται μέσα από το κείμενο. Το περίεργο περπάτημα, ο ψυχαναγκασμός με την τάξη και η ανικανότητά του να συναναστραφεί με απλό κόσμο αποτέλεσαν μερικά μόνο απ’ τα στοιχεία που παρουσίασε ο δολοφόνος. Η αδυναμία κατανόησης της κοινωνίας, η ανάγκη για συντροφιά και η απουσία τύψεων για τις πράξεις του προκαλούσαν στους θεατές, σίγουρα, αποστροφή, αλλά όσο οι σελίδες γύριζαν, ο άνθρωπος αυτός γινόταν όλο και πιο συμπαθής, ή, τέλος πάντων, όσο συμπαθής μπορεί να γίνει ένας παιδόφιλος φονιάς. Δυστυχώς, και από το Σταύρο Χατζάκη εξέλαβα ένα αίσθημα αστάθειας και αντίστασης στην ταύτισή του με το ρόλο. Υπήρξαν σημεία στο έργο που πραγματικά ήταν εξαιρετικός επί σκηνής, αλλά και κάποια άλλα που σχεδόν δε γινόταν κατανοητή η ίδια η ιστορία που διαδραματιζόταν.
Επιπλέον, ο ρεαλισμός επικρατούσε καθ' όλη τη διάρκεια της παράστασης, καθώς κάθε αντικείμενο που ακούστηκε στο κείμενο, υπήρξε και πάνω στη σκηνή. Ταυτόχρονα, τα «μουσικά χαλιά» της παράστασης επιλέχθηκαν από το διεθνές ρεπερτόριο με ιδιαίτερη ποικιλία. Τα δύο αυτά στοιχεία φαίνονταν να μη συνάδουν με τη σύγχρονη αισθητική του αθηναϊκού θεάτρου, προσδίδοντας μια κάπως παλαιϊκή πτυχή σε ένα αρκετά σύγχρονο έργο που προσφέρει ουκ ολίγα σημεία που θα μπορούσαν να συντεθούν με μια πραγματική ατμόσφαιρα κινηματογραφικού θρίλερ. Ένας πιο ακραίος δολοφόνος ως προς τη στάση του στα διάφορα συμβάντα, πιθανώς, να εδραίωνε από μόνος του μια τέτοια ατμόσφαιρα. Τέλος, ενώ για αρκετή ώρα η ψυχίατρος Δέσποινα Κούρτη μας είχε μιλήσει για την αδυναμία ανθρώπων, όπως ο παιδόφιλος, να αισθανθούν τύψεις και να κλάψουν, σχεδόν στο φινάλε του έργου ο άντρας αυτός βάζει τα κλάματα και λίγο μετά κρεμιέται στο κελί του μη μπορώντας να αντέξει… τις τύψεις. Η ξαφνική επίσκεψη της μητέρας του μικρού κοριτσιού στο κελί του δολοφόνου φάνηκε να υπήρξε η αιτία της αυτοκτονίας του. Προσωπικά, δεν έγινα μάρτυρας αυτής της συνειδητοποίησης, καθώς τόσο η Έφη Μουρική όσο και ο Σωτήρης Χατζάκης, στην εν λόγω σκηνή δεν κατάφεραν να συγχρονιστούν.
Εν κατακλείδι, το "Frozen" είναι σίγουρα ένα ενδιαφέρον θεατρικό θρίλερ και ένα ακόμη πιο ενδιαφέρον συγγραφικό θρίλερ. Ομολογουμένως, είχα περισσότερες προσδοκίες διαβάζοντας τόσο για το θίασο όσο και για την υπόθεση του έργου. Η Δέσποινα Κούρτη ήταν εξαιρετικά και αποτελεί λόγο να παρακολουθήσει κανείς την παράσταση. Πιστεύω πως και οι έτεροι συνεργάτες της, με μια τεράστια και λαμπρή καριέρα ο καθένας στην πλάτη του, θα υπάρξουν πολύ καλύτεροι όσο περάσουν οι παραστάσεις, καθώς παρουσίασαν κάτι τόσο άρτια τεχνικό που σύντομα θεωρώ πως θα γίνει και απόλυτα προσωπικό για τους ίδιους. Ο καθένας μπορεί να έχει μια κακή μέρα, ακόμη και οι μεγαλύτεροι ηθοποιοί.
Συντελεστές Παράστασης
Σκηνοθεσία: Σωτήρης Χατζάκης
Σκηνικά-Κοστούμια: Έρση Δρίνη
Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη
Βοηθός Σκηνοθέτη: Κωνσταντίνος Κυριακού
Παίζουν: Σωτήρης Χατζάκης, Έφη Μουρίκη, Δέσποινα Κούρτη
Ημέρες και ώρες παραστάσεων:
Παρασκευή: 21:00
Σάββατο: 21:00
Κυριακή: 20:00
Τιμές εισιτηρίων:
Γενική είσοδος: 15 ευρώ
Μειωμένο (ισχύει για φοιτητές, ανέργους, ΑΜΕΑ): 12 ευρώ
Ατέλειες: 5 ευρώ
Διάρκεια παράστασης: 2 ώρες με διάλειμμα
Θέατρο Από Μηχανής, Ακαδήμου 13
Τηλέφωνο: 210.5232097
Σχετικό θέμα