Ένα βράδυ του Νοέμβρη παρεβρεθήκαμε στο θέατρο Ήβη για να παρακολουθήσουμε την παράσταση «Χτυποκάρδια στο θρανίο», της οποίας τη διασκευή, τη σκηνοθεσία και την επιμέλεια υπογράφει ο Λάκης Λαζόπουλος, στο ρόλο της Λίζας Πετροβασίλη η ταλαντούχα Κατερίνα Γερονικολού και στον ρόλο του καθηγητή Δημήτρη Παπαδόπουλου ο Ορέστης Τζιόβας.
Σχεδόν εξήντα χρόνια πριν, στις 8 Δεκεμβρίου του 1962, η Αλίκη Βουγιουκλάκη ανεβαίνει για πρώτη φορά στη σκηνή του θεάτρου «Κοτοπούλη», ενσαρκώνοντας τη Λίζα Πετροβασίλη στην κωμωδία του Αλέκου Σακελλάριου, «Χτυποκάρδια στο Θρανίο», όπου τη μουσική συνθέτει ο Μίμης Πλέσσας. Το 1963 γυρίζεται η ομώνυμη ταινία, πλαισιωμένη από μουσική του Μάνου Χατζιδάκι, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Αλέκου Σακελλάριου γεμίζοντας ασφυκτικά τις κινηματογραφικές αίθουσες επί σειρά μηνών.
Η τρυφερή και ρομαντική ιστορία της μικρής κι ατίθασης μαθήτριας Λίζας Πετροβασίλη, που έπλασε ο Αλέκος Σακελλάριος πριν από σχεδόν έξι δεκαετίες, αναβιώνει τη φετινή θεατρική σεζόν στο θέατρο Ήβη σε μια παραγωγή των Θεατρικών Σκηνών. Η σκηνή του θεάτρου γεμίζει με γέλια, φωνές νεαρών μαθητριών, που καρδιοχτυπούν, χορεύουν, τραγουδούν και μας παρασύρουν με τη νιότη και την ξεγνοιασιά τους σε άλλες περασμένες εποχές πιο αθώες και πιο ρομαντικές. Η υπόθεση είναι γνωστή σε μικρούς και μεγάλους, την έχουμε παρακολουθήσει άπειρες φορές στις τηλεοπτικές μας οθόνες από τα μικρά μας χρόνια μέχρι και σήμερα. Έχουμε μεγαλώσει με την ιστορία της ναζιάρας μαθήτριας, που όταν μία μέρα είναι αδιάβαστη, προσποιείται την άρρωστη για να αποφύγει το σχολείο. Ο γιατρός που καλείται απ τους ανήσυχους γονείς της να την εξετάσει, πείθεται να μην αποκαλύψει το ψέμα της, αλλά την ερωτεύεται και πολύ σύντομα παντρεύονται. Ο γάμος τους και ο μήνας του μέλιτος είναι ονειρικοί αλλά πολύ σύντομα η Λίζα νοσταλγεί το σχολείο και τις συμμαθήτριές της και έτσι αποφασίζει να επιστρέψει κρυφά στα θρανία.
Η πολυσυζητημένη και πολυαναμενόμενη παραγωγή των Θεατρικών Σκηνών «Χτυποκάρδια στο Θρανίο» κέντρισε το ενδιαφέρον τόσο του κοινού, όσο και των μέσων μαζικής ενημέρωσης από το περασμένο καλοκαίρι ακόμα, που ανακοινώθηκε το ανέβασμα της παράστασης. Οι λόγοι θα λέγαμε είναι ευνόητοι, όταν το έργο συνδέεται με ηθοποιούς, που μέχρι σήμερα είναι αξεπέραστοι μύθοι στη συνείδηση του κόσμου. Ρόλοι και χαρακτήρες που έχουν ταυτιστεί με συγκεκριμένους ηθοποιούς, άλλα και ηθοποιοί που ταυτίζονται στη μνήμη του κοινού με συγκεκριμένους ρόλους, τόσο που περιμένει κανείς να τους δει μπροστά του ολοζώντανους, να ακούσει τη φωνή τους και να αντικρύσει τις χαρακτηριστικές εκφράσεις του προσώπου τους. Τολμήρο και ριψοκίνδυνο, λοιπόν το εγχείρημα όλων των συντελεστών της παράστασης, καθώς σε μια τέτοια περίπτωση παραμονεύει ανά πάσα στιγμή ο κίνδυνος της σύγκρισης και της απογοήτευσης από την πλευρά του θεατή, δεν αναφέρομαι στην παράμετρο της μίμησης, διότι στην προκειμένη περίπτωση θεωρώ, ότι δεν συνέβει, αντίθετα η σύγχρονη προσέγγιση του έργου ήταν μια αξιοπρεπής προσπάθεια, τίμια και με σεβασμό. Επιχειρήθηκε και επετεύχθη η αναβίωση ενός έργου ανάλαφρου με σκοπό τη διασκέδαση του θεατή.
Μπαίνοντας στην αίθουσα του θεάτρου, ο θεατής αντικρίζει στη σκηνή το εφηβικό δωμάτιο της μικρής Λιζάς, η οποία με την παύση του τρίτου κουδουνιού αποκαλύπτεται κάτω από τα σκεπάσματά και η ιστορία της ξετυλίγεται επί σκηνής.
Η Κατερίνα Γερονικολού ήταν λαμπερή πάνω στη σκηνή και παρά τα μικρά ατυχήματα, που συνέβησαν δεν έχασε την ψυχραιμία και την καλή της διάθεση. Με την ομορφιά το νάζι και τη δροσιά της προσέγγισε το χαρακτήρα της Λίζας όσο καλύτερα μπορούσε, έδωσε στο ρόλο μια απόχρωση πιο δυναμική πέρα από το νάζι. Φάνηκε, ότι η ηθοποιός προσπάθησε και κατάφερε σε μεγάλο βαθμό να μη μιμηθεί την Αλίκη, εξάλλου ούτε το παρουσιαστικό της παρέπεμπε σ' εκείνη, ωστόσο ένιωθες ασυναίσθητα την αύρα της σ' όλη τη διάρκεια του έργου και ήταν ισχυρή. Ένας ρόλος παγίδα που ακροβατεί μεταξύ της μίμησης και της σύγκρισης με ένα μύθο που έχτισε ρόλους και χαρακτήρες στον κινηματογράφο και χτίστηκε μέσα απ' αυτούς, ίσως για καμιά ηθοποιό της νεότερης γενιάς δεν θα ήταν εύκολο εγχείρημα και δεν θα μπορούσε να βγει εκατό τοις εκατό κερδισμένη μέσα από μια τέτοια αναμέτρηση. Αρνητικο στοιχείο αποτελεί το γεγονός, ότι ήταν εμφανής μια μικρή νευρικότητα στο παίξιμο της Γερονικολού, που περνούσε κάπως αγχωτικά στο θεατή, καθώς και μια αίσθηση βιασύνης στην εκφορά του λόγου της.
Ο Ορέστης Τζιόβας υπήρξε κάπως άχρωμος, έμοιαζε αρκετά σφιγμένος και συγκρατημένος. Δεν κατάφερε να δώσει πνοή και συναίσθημα στο ρόλο του. Το πρωταγωνιστικό ζευγάρι δεν ήταν ο ιδανικότερος συνδυασμός, ούτε ιδιαίτερα δυνατή η χημεία τους επί σκηνής.
Η συμμετοχή στην παράσταση αγαπημένων ηθοποιών από εκείνη τη χρυσή εποχή του θεάτρου και του κινηματογράφου υπήρξε θα λέγαμε ο συνδετικός κρίκος εκείνης της εποχής με το σήμερα. Ο Κώστας Βουτσάς, η Μάρω Κοντού και ο Νίκος Γαλανός καταχειροκροτήθηκαν από το κοινό, ενώ δεν έλειψαν και οι στιγμές συγκίνησης. Η Σοφία Βογιατζάκη ήταν απολαυστική ως Τασία, δίνοντας στο ρόλο μια πιο κωμική απόχρωση, αποσπώντας το χειροκρότημα των θεατών σε αρκετά σημεία του έργου.
Τη σκηνοθεσία της παράστασης ανέλαβε ο Λάκης Λαζόπουλος, ο οποίος δημιούργησε με σεβασμό μια παράσταση με αισθητική και ποιότητα. Έδωσε έναν αέρα φρεσκάδας στο έργο. Αρκετά επίσης ήταν τα κινηματογραφικά στοιχεία στα οποία βασίστηκε η εξέλιξη του έργου. Ευχάριστη έκπληξη ήταν το σκηνοθετικό εύρημα με τη Μάρω Κοντού στο ρόλο του Θεόδωρη Μορίδη ως διευθύντρια του σχολείου.
Το έργο βασίζεται στην πρωτότυπη μουσική του Μάνου Χατζηδακι που παρασύρει το κοινό και δημιουργεί μια νοσταλγική διάθεση. Τα σκηνικά ήταν λιτά και οι οθόνες με τις προβολές σε αρκετά σημεία πολύ βοηθητικό στοιχείο.
Σε αρκετά σημεία το κοινό ήταν ιδιαίτερα θερμό κατά τη διάρκεια της παράστασης και ξεσπούσε συχνά σε γέλια και χειροκροτήματα. Η τελική εντύπωση, αφήνει το κοινό με ένα αίσθημα ικανοποίησης με το αποτέλεσμα που βλέπει και με μια διάθεση αναπόλησης και νοσταλγίας.
Συντελεστές Παράστασης:
ΧΤΥΠΟΚΑΡΔΙΑ ΣΤΟ ΘΡΑΝΙΟ του Αλέκου Σακελλάριου
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Λάκης Λαζόπουλος
ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ: Κατερίνα Γερονικολού, Ορέστης Τζιόβας, Μάρω Κοντού, Νίκος Γαλανός, Κώστας Βουτσάς, Σοφία Βογιατζάκη, Νίκη Παλληκαράκη
ΠΑΙΖΟΥΝ ΑΚΟΜΑ: Αλεξάνδρα Ταβουλάρη, Ιζαμπέλα Μπαλτσαβιά, Ελευθερία Παρασκευά, Κατερίνα Καρατζοπούλου, Υρώ Μακρή,
Ζένια Μπονάτσου, Ελεάννα Φινοκαλιώτη, Αναστασία Σκοπελίτη
Πληροφορίες παράστασης:
Θέατρο Ήβη, Σαρρή 27, Αθήνα 105 54
Διαρκεια : 130 '
Ημέρες & Ώρες παραστάσεων: Τετάρτη στις 20:00
Πέμπτη & Παρασκευή στις 21:00
Σάββατο στις 18:00 & 21:00
Κυριακή στις 19:00
Τιμές εισιτηρίων: από 8.50 € ως 40 €