Ωρα παλεύω να σκεφτώ έναν πρόλογο για το βράδυ που ζήσαμε το Σάββατο 2 Μαρτίου στο Crow Club. Δυσκολεύομαι αρκετά καθώς νιώθω ότι οποιοδήποτε κείμενο γραφτεί για εκείνο το βράδυ δεν θα μπορέσει ουτε στο ελάχιστο να μεταφέρει ολοκληρωτικά το κλίμα και να αποτυπώσει την μαγεία της βραδιάς. Θα κάνω ότι μπορώ πάντως…
Μετά από δύο εξαντλητικές μέρες ήρθε επιτέλους η ώρα να χαράξω πορεία με το αμάξι μου επιτέλους (...κάτι δικά μου, μη δίνετε σημασια) στο Crow Club. Ένας ομολογουμένως πολύ αγαπητός χώρος για μένα καθώς και ως θεατής αλλά και ως μουσικός έχω παρευρεθεί εκεί ουκ ολίγες φορες. Το παράξενο ήταν ότι αυτή τη φορά θα πήγαινα να δω μια τόσο τεράστια μπάντα να παίζει σε σκηνή του έχω ανέβει και εγώ. Στο σημείο αυτό θα ήθελα να πω πως η επιλογή του χώρου παραξένεψε πού κόσμο και ανάμεσά τους και μένα. Ίσως να περίμενα ένα χώρο τύπου ΑΝ ή Temple. Αλλά όπως αποδείχθηκε στο τέλος η επιλογή ήταν ιδανική.
Φτάνοντας στο club λίγο πριν τις 21:00 ο κόσμος ήταν ακόμα λιγοστός. Και λίγα λεπτά αργότερα οι πρώτη μπάντα της βραδιάς ξεκίνησε το set της επάνω στη σκηνή. Οι Heavenblack όντας σε πολύ καλή φόρμα ανέλαβαν να μας ζεστάνουν και να μας βάλουν στο κλίμα της βραδιάς με τον καλύτερο τρόπο. Πολύ καλές συνθέσεις και ιδιαίτερα δεμένοι, αν και όπως μας είπαν ο ντράμερ τους μετρούσε μόλις τρεις πρόβες μαζί τους. Μπορώ να πω ότι η αποδοσή του για τα δεδομένα ήταν παραπάνω από καλή. Περιττή μου φάνηκε η διασκευή στο Holy Diver του Dio καθώς θεωρώ ότι όταν έχεις λίγο χρόνο στη διάθεσή σου για ένα set καλό είναι να επικεντρώνεσαι στο original υλικό. Παρόλα αυτά ο κόσμος έδειξε να το διασκεδάζει.
Η μικρή σκηνή του club και ο πολύς κόσμος που κατεφθανε συνεχώς δυσκόλευαν κάπως τις αλλαγες στον εξοπλισμό, αλλά έφτασε η ώρα για τους επόμενους καλεσμένους της βραδιάς τους Reload. Ο τραγουδιστής τους Κώστας Τόκας είναι γνωστός και για τη συμμετοχή του στους Power Crue (τους είδαμε support στους Omen τον περασμένο Σεπτέμβριο). Το σχήμα είχε εξαιρετική απόδοση ενώ την παράσταση έκλεψε η πολύ καλή ντράμερ τους, Μαριανίκη Τόκα, αδερφή του τραγουδιστή. Το club είχε πλέον γεμίσει σχεδον ασφυκτικά, παρόλα αυτά δεν ένιωσα σε καμία στιγμή ότι δεν μπορώ να πάρω ανάσα. Οι διοργανωτές φαινεται να είχαν υπολογίσει σωστά τον ωφέλιμο αριθμό εισιτηρίων που διέθεσαν για την συναυλία αυτή. Φυσικά και όσοι ήθελαν να βρίσκονται μπροστά θα στριμώχνονταν σε οποιαδήποτε venue και αν γινόταν η συναυλία. Πιο πίσω και φυσικά πάνω στο εξώστη ο κόσμος ήταν μεν πολύς, αλλά νομίζω σχετικά άνετος.
Και έφτασε η ώρα που όλοι μας περιμέναμε. Γύρω στις 23:00 οι μοναδικοί Praying Matis αφού πέρασαν μπροστά μας και διέσχισαν το club ανέβηκαν επάνω στη σκηνή. Χωρίς πολλά-πολλά έπαιξαν το πρώτο κομμάτι της βραδιάς, "Captured City" και το club είχε ήδη πάρει φωτιά. Ο ήχος κρύσταλλο και ο κόσμος να τους αποθεώνει. Τα αδερφια Chris και Τινο Troy σε άψογη διάθεση και κέφι αλλά και όλα τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας έδειχναν παραπάνω από ενθουσιασμένοι που έπαιζαν μπροστά στο ελληνικό κοινό.
"Panic In The Streets" για τη συνέχεια και φυσικά στο καπάκι το ομώνυμο Praying Mantis και όλο το club χοροπηδούσε σαν τρελό. Απίστευτες αρμονίες στα φωνητικά που έκαναν σε πάρα πολλά σημεία της συναυλίας και τα πέντε μέλη του συγκροτήματος. Ο τραγουδιστής τους John 'Jaycee' Cuijpers μας καλωσόρισε και μας ευχαρίστησε που ήρθαμε απόψε. Το πάρτι είχε μόλις ξεκινήσει. "Keep It Alive" έπειτα, από το δίσκο "Sanctuary" που ξεχωρίζει ηχητικά αρκετά από τα υπόλοιπα και αυτό φαίνεται και στο εξωφυλλο του.
Ήρε η ώρα να ηρεμήσουμε λιγακι με το "Mantis Anthem" από τον πρόσφατο δίσκο τους με τίτλό "Gravity" όπου το club μετατράπηκε σε μια τεράστια χορωδία τραγουδώντας το ρεφραίν με πάθος. H ώρα περνούσε και το κέφι τόσο της μπάντας και του κοινού έφτανε κορυφωνόταν. Ο ύμνος "Fight For Your Honour" για τη συνέχεια και "Letting Go", στο οποίο είχαμε ένα φανταστικό παιχνίδι μεταξύ των δυο κιθαριστών Tino Troy και Andy Burgess επάνω στη σκηνή που έδειξε ακόμα περισσότερο το πόσο πολύ διασκέδαζαν αυτό που έκαναν.
Τα φώτα χαμήλωσαν και η εισαγωγή του "Dream On" ακουγόταν από τα ηχεία. Άλλη μια πολύ δυνατή μπαλάντα από τους Praying Mantis με τον τραγουδιστη John 'Jaycee' Cuijpers να ξεδιπλώνει τις φωνητικές του ικανότητες. Νωρίτερα ο ίδιος αστειευόμενος μας είπε “I’m not 50 anymore” κάνοντας πλάκα για την αντοχή του επάνω στη σκηνή, ωστόσο οι φωνή του ήταν σε απίστευτη φόρμα, κάτι που σχολιαζόταν διαρκώς από το κοινό. Η βραδιά κυλούσε προς το τέλος και σειρά είχε άλλη ένα εξαιρετικό κομμάτι, το "Lovers To The Grave" όπου στο heavy μέρος του το μαγαζί «πήρε φωτιά».
Τα κομμάτια που μας κράτησαν για το τέλος ήταν τα "Time Slipping Away" και "Turn The Tables". Κοινό και μπάντα είχαν γίνει ένα. Αφού μας καληνύχτισαν το μανιασμένο το κοινό φώναζε “we want more” και τότε μας αποτελείωσαν με το εκπληκτικό "Children Of The Earth". Η ατμόσφαιρα που επικρατούσε στο Crow ήταν πέρα από μαγική. Φυσικά, κανείς δεν ήθελε να τελειωσει εκει η συναυλία. Μας ευχαρίστησαν θερμά και μας είπαν οτι «δυστυχώς δεν έχουμε άλλα κομμάτια για εσάς, αλλά θα προσπαθήσουμε να παίξουμε ένα που μάλλον το ξέρετε όλοι». Και δεν ήταν άλλο από το "Simple Man" των Lynyrd Skynyrd και το "Don’t Believe A Word" από Thin Lizzy όπου ανέβασαν και τον υπεύθυνο του μαγαζιού, Γιώργο Παπάζογλου, επάνω στη σκηνή για να το τραγουδήσουν μαζί.
Μια μπάντα με τόσο μεγάλη ιστορία και σεβασμό σε αυτό που κάνει δεν έχει ανάγκη ούτε από τεράστιο stage ουτε από φαντασμαγορικά σκηνικά. «Ήλθον, είδον, απήλθον» στην κυριολεξία. Ένα τρομερό show από κάθε άποψη. Επιλογές κομματιών, ενέργεια και αμείωτο κέφι επάνω στη σκηνή, και δεν είναι πενηντάρηδες πλέον όπως μας είπαν οι ίδιοι. Ο χειμώνας έκλεισε συναυλιακά με το φανταστικό live των Destruction και η άνοιξη μπήκε δυναμικά με τους Praying Matis. Μια συναυλία που θα θυμόμαστε για καιρό.
Ως υστερόγραφο, αξίζει ένα τεράστιο μπράβο στην σερβιτόρα του club που κατέβαλε πραγματικά υπεράνθρωπες προσπάθειες να εξυπηρετήσει το διψασμένο κοινό.
*Οι φωτογραφίες ανήκουν στον Αλέξιο Αντωνόπουλο και το Mixgrill.