Anna Calvi @ ACRO: Το βλέμμα, η φωνή και η κιθάρα που σκοτώνει

Οι φωτογραφίες ανήκουν στον Μιχάλη Τσεσμετζή και το MixGrill.gr.

Το Σαββατόβραδο, στον 2ο όροφο του ACRO Club ένιωθες ότι ήσουν σε ένα reunion των ανθρώπων που αγαπούν τη μουσική και ανήκουν σε διάφορα μέσα, όπως το ραδιόφωνο, η τηλεόραση και τα web sites. Πραγματικά, ήταν τόσες πολλές οι γνώριμες φάτσες, με αποτέλεσμα να έχει δημιουργηθεί μια αρκετά ζεστή ατμόσφαιρα στον ήδη φιλόξενο συναυλιακό χώρο του νυχτερινού μαγαζιού της Ιεράς Οδού.

Ο λόγος της συνεύρεσης μας άκουγε στο όνομα: Anna Calvi. Η 39-χρονη Ιταλοαγγλίδα πέρα από το πτυχίο της στην κιθάρα και το βιολί, είχε να επιδείξει ιδιαίτερες και ξεχωριστές φωνητικές ικανότητες και με τα 3 albums της έχει δημιουργήσει την αίσθηση ότι θα μπορούσε να γίνει η νέα PJ Harvey ή η νέα Siouxsie ίσως. Το σίγουρο πάντως είναι ότι στο κοινό υπήρχαν άνθρωποι με επιδερμική σχέση με την εναλλακτική ροκ μουσική και αρκετοί δύσκολοι κι απαιτητικοί ακροατές. Κι όμως στο τέλος της βραδιάς, η Anna είχε καταφέρει να κερδίσει και τους μεν και τους δε. Είναι χαρακτηριστική η ατάκα του φωτογράφου μας, Μιχάλη Τσεσμετζή, που μας είπε ότι «συνήθως τραβάω φωτογραφίες και φεύγω πριν τελειώσει η συναυλία. Όπως βλέπετε, σήμερα είμαι ακόμη εδώ, λόγω αυτής...»

Σε 1 ώρα και 5 λεπτά περίπου, η Anna Calvi εμφανίστηκε με τον drummer Alex Thomas και την Mally Harpaz στα synth. Η ίδια είχε αναλάβει το φωνητικό και κιθαριστικό σκέλος της συναυλίας. Από την αρχή, μέχρι το τέλος κάθε τραγουδιού, η Ιταλοαγγλίδα μεταμορφωνόταν σε μια ξεχωριστή περσόνα, που όμοια της δεν είχα ξαναδεί ποτέ. Μια δυναμική τραγουδίστρια, με τρομαχτικό και διαπεραστικό βλέμμα, το οποίο αν σε πετύχαινε όταν τριγυρνούσε στη σκηνή και ψιθύριζε τους στίχους του "Indies or Paradise" ή του "Wish", θα σε έπιανε μια "Alpha" ανατριχίλα....

Η Anna Calvi ήταν μια πραγματική περσόνα στη σκηνή κι αυτό ήξερε να το κάνει πολύ καλά. Δεν ήταν μόνο οι μεγάλες φωνητικές ικανότητες της και η δυνατότητα να ανεβοκατεβάζει την ένταση της φωνής της, όπως ήθελε. Ήταν και το παίξιμο της κιθάρας, για το οποίο μπορεί να κατηγορηθεί ότι υπερέβαλλε και έφτανε στα όρια της «ποζεριάς», αλλά η αλήθεια είναι κάπου στη μέση, μιας και τα γεμίσματα και solo της «βάδιζαν» στη λογική του παιξίματος του βιολιού. Η ίδια είχε δηλώσει σε συνέντευξη της ότι το πτυχίο και οι σπουδές της στο βιολί την βοήθησαν να γίνει καλύτερη κιθαρίστας, γιατί δεν είναι μόνο το να χτυπάς μια νότα, αλλά είναι κι ο τρόπος που το κάνεις... Έτσι και το Σάββατο η Anna Calvi μπορεί να χτυπιόταν στη σκηνή και να θύμιζε τα πρώϊμα χρόνια της PJ Harvey ή του Iggy Pop ίσως, αλλά η κιθάρα της δεν συμβάδιζε με αυτή την «ποζεριά» και είχε πολλά να μας πει. Ο συντάκτης μας Σταύρος Κασιμάτης που ήταν δίπλα μου, έλεγε συνέχεια πόσο θα ήθελε αυτά τα solo στις studio εκτελέσεις των τραγουδιών της Αννούλας.

Το Σάββατο η Ιταλοαγγλίδα μας αποκάλυψε ότι στη σκηνή έχει έναν ακόμη καλύτερο εαυτό, σε σχέση με αυτόν που εμφανίζεται στους δίσκους της. Το σανίδι «ξεγυμνώνει» τον μουσικό κι εκεί δεν μπορείς να κοροϊδέψεις τον κόσμο, ακόμα κι αν προσθέτεις πολλά όργανα, χορευτικά show, κομφετί κι άλλες αηδίες στις εμφανίσεις σου. Η Anna Calvi μας έδειξε όλα τα κομμάτια που έχει στον μουσικό κόσμο της κι αυτό το έκανε με τις δικές της δυνάμεις κι αυτό βέβαια δεν είναι λίγο...

Τα highlights

Indies or Paradise και Wish με δυνατά solo και μια μυσταγωγική ατμόσφαιρα με έντονα, τρομαχτικά βλέμματα ιδίως στο δεύτερο, Don't Beat the Girl Out of My Boy (πολύ δυνατή εκτέλεση) και η διασκευή στο Ghost Rider των Suicide με τα ρυθμικά synth και βέβαια το solo της, με το οποίο έκλεισε η βραδιά.

Γιατί δεν έχει κάνει ακόμη επιτυχία σε ευρύτερο κοινό;

Γιατί απλά δεν το θέλει ακόμη. Όταν η PJ Harvey γρατσούνιζε την κιθάρα της στο "Oh my lover" στο ντεμπούτο της "Dry", το 1992, δεν ονειρευόταν το Glastonbury Festival και να παίζει μπροστά σε δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους. Όμως, το έβλεπες και το ένιωθες ότι αυτή η γυναίκα έχει κάτι να πει, έχει κάτι το ξεχωριστό.

Κάτι αντίστοιχο πιστεύω και για την Anna Calvi. Χρειάζεται κι αυτή το αντίστοιχο "To bring you my love" για να πάει σε άλλο επίπεδο.

Θα τα καταφέρει;
Πιστεύω πως ναι κι αν αυτό το πίστευα μόνο με την ακρόαση των δίσκων, ήρθε και η συναυλία της στο ACRO για να επιβεβαιώσει περίτρανα την θεωρία μου.
Λέτε να αναπολούμε αυτή τη συναυλία μετά από χρόνια, όπως κάνουμε με την εμφάνιση της Florence στο Synch Festival, στην Τεχνόπολη;

Ακόμη, αξίζει να σημειωθεί ότι λίγη ώρα πριν η Anna Calvi βγει στη σκηνή, η Amalia (Αμαλία Μουχταρίδη) είχε μια αξιοπρεπή παρουσία, ερμηνεύοντας με τον δικό της τρόπο δύσκολα τραγούδια, όπως το "No Surprises" των Radiohead, αλλά και το "Blister in the sun" των Violent Femmes σε μια διαφορετική εκτέλεση.

Τέλος, να ευχαριστήσουμε το Jameson για αυτή την όμορφη συναυλία που μας προσέφερε κι ελπίζω σύντομα να δημιουργήσει την δικιά του μπύρα, εκτός από το whiskey, γιατί γίνεται συναυλία χωρίς μπύρα;

Hunter
Indies or Paradise
As a Man
Wish
Swimming Pool
Suzanne & I
I'll Be Your Man
Don't Beat the Girl Out of My Boy
Alpha

Encore:

Rider to the Sea
Desire
Ghost Rider (διασκευή - Suicide)

Σχετικό θέμα

συνεντεύξεις 2024

Ηρακλής Τσαφαρίδης: Ο άνθρωπος που φέρνει μουσικές ιστορίες στο χαρτί και το stage