"Spider-Man: Far From Home": Το Eurotrip του Spidey

Όταν πέρσι την άνοιξη θρηνούσαμε τον Αραχνάνθρωπο στο φινάλε του “Avengers: Infinity War”, κάπου μέσα μας υπήρχε η ελπίδα, αν όχι η βεβαιότητα, ότι θα τον ξανασυναντούσαμε σύντομα. Πλέον δεν αποτελεί spoiler να αποκαλύψω ότι ο Spider-Man όντως επέστρεψε. Μπορείτε να δείτε πώς στο “Avengers: Endgame”, για το οποίο γράψαμε δύο γνώμες, μια αποθεωτική χωρίς spoilers και μια ελαφρώς πιο κριτική γεμάτη spoilers. Εδώ όμως θα μιλήσουμε για τον Spider-Man χωρίς τους Avengers και τη δεύτερη προσωπική του ταινία στο κινηματογραφικό σύμπαν της Marvel (MCU).

Ο Peter Parker (Tom Holland) θρηνεί την απώλεια του Tony Stark. Ταυτόχρονα φτιάχνει βαλίτσες για μια σχολική εκδρομή στην Ευρώπη, όπου σχεδιάζει επιτέλους να αποκαλύψει τα συναισθήματά του στην MJ (Zendaya), ελπίζοντας ότι αυτή η σχέση θα εξελιχθεί καλύτερα από την προηγούμενη. Πρώτος σταθμός της εκδρομής είναι η Βενετία, όπου η τύχη –ή η μοίρα– φέρνει και τον Nick Fury (Samuel Jackson), στο κυνήγι μιας νέας απειλής για την ανθρωπότητα. Σύμμαχος στην μάχη που θα ακολουθήσει είναι ένας νέος ήρωας με υπεράνθρωπες δυνάμεις ονόματι Quentin Beck (Jake Gyllenhaal), που προέρχεται από τη Γη-833, ένα από τα παράλληλα σύμπαντα. Ο Fury θα στρατολογήσει με το στανιό και τον Spidey και το πρώτο μέρος της ταινίας θα τελειώσει με τη διάσωση του κόσμου. Για να έρθει το δεύτερο μέρος και να τα ανατρέψει όλα.

Το “Spider-Man: Far From Home” κλείνει και επισήμως τη λεγόμενη τρίτη φάση του MCU, στην οποία δέσποζε ο Thanos. Πριν περάσουμε στο νέο κεφάλαιο και τον νέο «υπερ-κακό» –αν φυσικά είναι μονάχα ένας–, παίρνουμε μια ανάσα ξεγνοιασιάς, παρακολουθώντας τον Parker να προσπαθεί να είναι περισσότερο Peter και λιγότερο Spider-Man. Στην καρέκλα του σκηνοθέτη βρίσκεται και πάλι ο Jon Watts μετά το “Homecoming”, ενώ στην παραγωγή το αφεντικό της Marvel, Kevin Feige.

Ο Peter Parker, λοιπόν, θρηνεί τον μέντορά του, τον Iron Man που τον ενέταξε στους Avengers, αλλά και τον Tony Stark με τον οποίο είχε αναπτύξει ένα πατρικό δέσιμο. Στην προηγούμενη δική του ταινία, ανακάλυπτε τις δυνάμεις του. Όλα ήταν περισσότερο ένα παιχνίδι, ήταν cool. Φυσικά και έχει συμπλέγματα ενοχής και έλλειψη αυτοπεποίθησης. Ωστόσο, το "great responsibility" έρχεται σχετικά αργά στο “Far From Home”. Μετά από την μάχη με τον Thanos και το ταξίδι στον άλλο κόσμο και πάλι πίσω, ο Peter νιώθει ότι έχει χάσει ένα σημαντικό κομμάτι της παιδικότητάς του. Και αυτό προσπαθεί να βρει, όσο κι αν γνωρίζει ότι αυτά τα πέντε χρόνια έχουν χαθεί οριστικά. Στις προηγούμενες ταινίες επιζητούσε περισσότερες ευθύνες. Τώρα βάζει την ενηλικίωση –και τον κόσμο τον ίδιο– στην αναμονή. Προηγούνται οι διακοπές και το κορίτσι του.

Πώς να τον αδικήσει κανείς; Η ζωή του έχει αλλάξει ριζικά τα τελευταία χρόνια. Σαν να μην έφταναν όλα, τον «καταδιώκει» κι ο Nick Fury για να του φορτώσει νέες ευθύνες. Ο Fury χρησιμοποιεί παραπομπές από το Star Wars και τον William Shakespeare για να αρθρώσει ό,τι είχε πει ο θείος Ben στην εμβληματική σκηνή από το “Spider-Man 2” (2004): «με την μεγάλη δύναμη έρχεται και μεγάλη ευθύνη». Τον «κυνηγά» και το φάντασμα του Iron Man. Από τη μία μεταφορικά, αφού συνεχίζει να ζει στη σκιά του. Από την άλλη κυριολεκτικά, όπως βλέπουμε σε μια από τις χαρακτηριστικότερες σκηνές της ταινίας, όπου ο ζόμπι Iron Man εφορμά εναντίον του. Περισσότερο από πιθανή προοικονομία για ένταξη των Marvel Zombies στο MCU, η σκηνή αποτυπώνει ανάγλυφα το ψυχολογικό βάρος του Spider-Man. Ο Tony Stark συνεχίζει να κραυγάζει ότι ακόμα και νεκρός, αυτός είναι ο ήρωας (E.D.I.T.H.). Ενδεχομένως και υποσυνείδητα, ο Peter αρχίζει να αποζητά έναν νέο μέντορα, στο πρόσωπο τόσο του Quentin Beck όσο και του Happy Hogan. Σύντομα όμως συνειδητοποιεί ότι ο καλύτερος τρόπος για να τιμήσει τον Tony Stark δεν είναι να συνεχίσει να τον θρηνεί, αλλά να διορθώσει τα λάθη του, τόσο τα δικά του όσο και του ίδιου του μέντορά του. Ο Spider-Man δεν μπορεί παρά να κάνει λάθη, όπως έκανε και ο Iron Man. Άλλωστε, ποιος μπορεί να ξεχάσει τον Ultron; Για την ακρίβεια, όλοι οι εχθροί του Spider-Man γαλουχήθηκαν από το μίσος τους για τον Tony Stark ή/και τον Iron Man.

Η εναρκτήρια σκηνή που μας συστήνει τον Quentin Beck λαμβάνει χώρα στο Μεξικό. Αβίαστα σκεφτόμουν ότι αυτή η σκηνή θα μπορούσε να διαδραματίζεται οπουδήποτε στον κόσμο. Αλλά συμβαίνει στο Μεξικό, στη χώρα που θεωρείται από τον πρόεδρο των ΗΠΑ ως δίαυλος κακοποιών και τρομοκρατών. Και αναρωτιέμαι πώς προσλαμβάνει και πώς επεξεργάζεται αυτήν τη... λεπτομέρεια το αμερικάνικο κοινό των multiplex. Το οποίο κοινό επιτέλους βλέπει τον Jake Gyllenhaal ως υπερήρωα. Μετά από τις συζητήσεις μήπως αντικαθιστούσε τον τραυματισμένο Tobey Maguire στο “Spider-Man 2”, τις φήμες για συμμετοχή στο “Batman Begins” του Christopher Nolan και στο “Superman Returns” του Bryan Singer, καθώς και τους ευσεβείς πόθους για τη στολή του Batman που πρόσφατα κατέληξε στον Robert Pattinson, έφτασε επιτέλους η στιγμή ο Gyllenhaal να φορέσει μια κάπα και να σώσει τον κόσμο. Δεν ξέρω πώς θα διαχειριστεί στη συνέχεια τον χαρακτήρα του Beck η Marvel, αλλά θα ήταν κρίμα να να μην έχει συνέχεια το ταξίδι του Jake Gyllenhaal στον κόσμο των υπερηρώων.

Για όσους αναρωτιούνται, παίρνουμε ισχυρή δόση από Samuel Jackson, στην τρίτη ταινία της Marvel που εμφανίζεται φέτος. Δεν είναι τόσο ατακαδόρος όσο στο “Captain Marvel”, ούτε και τόσο «άφαντος» όσο στο “Endgame”. Προσπαθεί να κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί με τα μέσα και τον χρόνο που διαθέτει. Από το παρεάκι του Peter Parker, ξεχωρίζω την Angourie Rice ως Betty Brant. Φρέσκια, αεράτη, με αυτοπεποίθηση. Βέβαια είναι ξανθιά και δεν νομίζω ότι θα αποτελέσει ανταγωνίστρια της MJ για την καρδιά του Peter, ο οποίος έχει εκδηλώσει ξεκάθαρη προτίμηση στις μελαχρινές. Η Zendaya είναι μυστηριώδης, ακριβώς όπως η MJ στο MCU. Λογικά όσο εξελίσσεται η ιστορία θα καταλάβουμε (ή μάλλον, έχουμε την απαίτηση να καταλάβουμε) περισσότερα για τον χαρακτήρα και την προσωπικότητά της. Ο Jacob Batalon στον ρόλο του Ned Leeds έχει χάσει την σπιρτάδα του, κάτι που δεν ισχύει σε καμία περίπτωση για τον Tony Revolori στον ρόλο του Flash Thompson. Απλώς λατρεύω να τον βλέπω. Και αυτόν και την άψογη κόμη του. Οι Marisa Tomei και Jon Favreau συνεχίζουν το ρομάντζο τους, το τρίτο (!) σε αυτή την ταινία, με προφανή σκοπό να αποφορτίζουν την ένταση σε ορισμένες σκηνές. Αναρωτιέμαι ως πού είναι διατεθειμένοι να το φτάσουν! Τέλος, όσοι αναμένουν να δουν έστω και φευγαλέα τον αποβιώσαντα Stan Lee θα απογοητευτούν, καθώς δεν έχει cameo, για πρώτη φορά στο MCU. Ωστόσο, υπάρχει μια παρουσία που είμαι σίγουρος ότι θα σας χαροποιήσει ιδιαιτέρως, αν και προφανώς δεν μπορώ να την αποκαλύψω.

Και φτάνουμε στον Tom Holland, που από τα 20 του χρόνια, το 2016, κουβαλά την υποχρέωση να ενσαρκώνει τον πιο προσιτό από τους υπερήρωες, αυτόν που νοιάζεται για τη γειτονιά του, που θα υπερασπιστεί τον μαγαζάτορα στην γωνία του τετραγώνου και θα περάσει τη γιαγιά στο απέναντι πεζοδρόμιο. Είναι δύσκολος ο ρόλος του, αλλά τα πάει εξαιρετικά. Οι συγκρίσεις με το παρελθόν είναι αναπόφευκτες: ο Tobey Maguire ήταν 27 χρονών στο “Spider-Man” (2002) και ο Andrew Garfield ήταν 29 χρονών στο “The Amazing Spider-Man” (2012). Ο Holland είναι πολύ πιο κοντά ηλικιακά στον χαρακτήρα, γεγονός που αυτομάτως τον καθιστά πιο πιστευτό στο κοινό. Πέρα από αυτό όμως, ο χαρακτήρας του Peter Parker και του Spider-Man έχει πάρει νέα κατεύθυνση στη νέα αναβίωσή του. Ο συναισθηματικός-ευαίσθητος-κλαψιάρης Tobey παρέδωσε στον μάγκα-υπερόπτη-αλαζόνα Andrew, για να φτάσουμε στον αυθόρμητο-διασκεδαστικό-ανέμελο Tom. Με διαφορετική διατύπωση, αν ο Tobey ήταν το "Lullaby” των Cure και ο Andrew το “Spiderwebs” των No Doubt, ο Tom είναι μάλλον το “Spider-Man” των Ramones.

Το πρόβλημα για τον Tom Holland και τον Spider-Man του είναι ότι οι ταινίες αυτές μάλλον θα ξεχαστούν. Δύσκολα θα γίνουν «κλασικές», όπως μπορούμε να αποκαλέσουμε τις ταινίες του Sam Raimi. Αυτό πρέπει να χρεωθεί στο MCU, το οποίο θυσιάζει τις προσωπικές ταινίες των ηρώων του μπροστά στην μεγάλη εικόνα. Φωτεινή εξαίρεση αποτελεί το ξεκίνημα με το “Iron Man”, ίσως και το “Black Panther” για λόγους όμως που άπτονται κυρίως κοινωνιολογικής ανάλυσης. Το επόμενο βήμα, η επόμενη τρίτη ταινία θα αποδείξει πόσο αξίζει αυτή η σειρά. Το “Spider-Man 3” σήμανε το τέλος της σειράς του Raimi, ενώ ο Amazing Spider-Man δεν έφτασε καν σε τρίτη ταινία. Θα κάνει την έκπληξη ο Tom Holland; Του το εύχομαι ολόψυχα!

Σχετικό θέμα

Ταινίες / Προτάσεις streaming

Πόσο «Ένοχος» είναι τελικά ο Jake Gyllenhaal;