Παρακολουθήσαμε τη δημοφιλή όπερα "TOSCA"του Giacomo Puccini, μία παραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής που, σοφά, "μετακόμισε" στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (στην υπέροχη αίθουσα Αλεξ. Τριάντη). Το πανέμορφο αλλά μικρό θέατρο "Ολύμπια" της οδού Ακαδημίας δεν θα μπορούσε να φιλοξενήσει μία τόσο απαιτητική, σκηνογραφικά, παράσταση, με πολλά και ιδιαίτερα ογκώδη σκηνικά.
Στο πρωτότυπο λιμπρέτο η ιστορία διαδραματίζεται στην Αιώνια Πόλη του 1800, στην παράσταση όμως του σπουδαίου Νίκου Πετρόπουλου μεταφέρεται στη Ρώμη του 1944, υπό τη σκιά των συμμαχικών βομβαρδισμών, σε μια πόλη γεμάτη αγωνιστές, προδότες και μάρτυρες.
Η Φλόρια Τόσκα, διάσημη τραγουδίστρια της όπερας, είναι ερωτευμένη με το Μάριο Καραβαρντόσσι, ζωγράφο. Ο Σκάρπια, αρχηγός της Αστυνομίας, συλλαμβάνει το Μάριο γιατί φυγάδευσε ένα πολιτικό κρατούμενο. Η Φλόρια θα κάνει τα πάντα για να σώσει τον αγαπημένο της. Όταν ο Σκάρπια της ζητά να ενδώσει στο πάθος του για εκείνη, με αντάλλαγμα τη ζωή του εραστή της, η Φλόρια, όταν θα νομίζει ότι έχει εξασφαλίσει τη σωτηρία του, θα σκοτώσει το Σκάρπια. Δεν θα σωθεί όμως ο Μάριο και η Τόσκα θα δώσει τη λύση στο ερωτικό δράμα, πέφτοντας στο κενό.
Ήταν μια πραγματικά συγκλονιστική παράσταση. Τα εξαιρετικά σκηνικά και οι εκπληκτικοί φωτισμοί δημιούργησαν μια ξεχωριστή ατμόσφαιρα νουάρ. Η ορχήστρα της ΕΛΣ, υπό τη διεύθυνση του Λουκά Καρυτινού, μας μάγεψε και μας συνεπήρε. Η συμμετοχή της παιδικής χορωδίας Rosarte από τις πιο δυνατές και συγκινητικές στιγμές της βραδιάς.
Το χειροκρότημα ήταν δυνατό και τα "μπράβο" γενναιόδωρα για τις τρεις μορφές της παράστασης: το -Σκάρπια- Δημήτρη Πλατανιά, τη -Floria Tosca- Tiziana Caruso και το διεθνούς φήμης τενόρο της Μητροπολιτικής Οπερας της Νέας Υόρκης Stuart Neil, στο ρόλο του Μάριο.
Για μία τελευταία παράσταση στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στις 25 Ιανουαρίου 2011, στις 20:00.
Σας συστήνω ανεπιφύλακτα να τη δείτε. Και ένα απόσπασμα από την πρεμιέρα εδώ.
Στο πρωτότυπο λιμπρέτο η ιστορία διαδραματίζεται στην Αιώνια Πόλη του 1800, στην παράσταση όμως του σπουδαίου Νίκου Πετρόπουλου μεταφέρεται στη Ρώμη του 1944, υπό τη σκιά των συμμαχικών βομβαρδισμών, σε μια πόλη γεμάτη αγωνιστές, προδότες και μάρτυρες.
Η Φλόρια Τόσκα, διάσημη τραγουδίστρια της όπερας, είναι ερωτευμένη με το Μάριο Καραβαρντόσσι, ζωγράφο. Ο Σκάρπια, αρχηγός της Αστυνομίας, συλλαμβάνει το Μάριο γιατί φυγάδευσε ένα πολιτικό κρατούμενο. Η Φλόρια θα κάνει τα πάντα για να σώσει τον αγαπημένο της. Όταν ο Σκάρπια της ζητά να ενδώσει στο πάθος του για εκείνη, με αντάλλαγμα τη ζωή του εραστή της, η Φλόρια, όταν θα νομίζει ότι έχει εξασφαλίσει τη σωτηρία του, θα σκοτώσει το Σκάρπια. Δεν θα σωθεί όμως ο Μάριο και η Τόσκα θα δώσει τη λύση στο ερωτικό δράμα, πέφτοντας στο κενό.
Ήταν μια πραγματικά συγκλονιστική παράσταση. Τα εξαιρετικά σκηνικά και οι εκπληκτικοί φωτισμοί δημιούργησαν μια ξεχωριστή ατμόσφαιρα νουάρ. Η ορχήστρα της ΕΛΣ, υπό τη διεύθυνση του Λουκά Καρυτινού, μας μάγεψε και μας συνεπήρε. Η συμμετοχή της παιδικής χορωδίας Rosarte από τις πιο δυνατές και συγκινητικές στιγμές της βραδιάς.
Το χειροκρότημα ήταν δυνατό και τα "μπράβο" γενναιόδωρα για τις τρεις μορφές της παράστασης: το -Σκάρπια- Δημήτρη Πλατανιά, τη -Floria Tosca- Tiziana Caruso και το διεθνούς φήμης τενόρο της Μητροπολιτικής Οπερας της Νέας Υόρκης Stuart Neil, στο ρόλο του Μάριο.
Για μία τελευταία παράσταση στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στις 25 Ιανουαρίου 2011, στις 20:00.
Σας συστήνω ανεπιφύλακτα να τη δείτε. Και ένα απόσπασμα από την πρεμιέρα εδώ.