Σε αυτήν εδώ τη στήλη, στη νέα της μορφή πλέον, αφήνω πάντα απόλυτη ελευθερία επιλογής θέματος στους καλεσμένους της. Συζητάμε σίγουρα κάποιες ιδέες και σκέψεις, απόψεις, όλα αυτά, μα αυτό που με ενδιαφέρει τελικά είναι το να γράψουν κάτι αντιπροσωπευτικό, κάτι απο καρδιάς, κάτι απόλυτα δικό τους.
Πρότεινα έτσι στον Steve να βουτήξει την πένα του μέσα στις αναμνήσεις του από μια σειρά ιστορικών live στη χώρα μας, από τα χρόνια ήδη των σπουδαίων Dream Syndicate και χάρηκα το αποκλειστικό του άρθρο όσο λίγα. Σε λίγες μέρες στην Αθήνα λοιπόν... Bringing it all back home και με ένα εξαιρετικό νέο album ('Northern Aggression') μάλιστα στις αποσκευές του..
Αλήθεια ανυπομονώ για την εμφάνισή μου αργότερα αυτόν τον μήνα , στο Tiki Bar στην Αθήνα. Κάθε επίσκεψή μου στην Ελλάδα είναι πάντα ευχάριστη ,μια νέα περιπέτεια και μια ευκαιρία να επισκεφτώ παλιούς φίλους.
Όταν κοιτούσα την ημερομηνία του show συνειδητοποίησα ότι το 2011 είναι η 25η επέτειός μου από την πρώτη μου επίσκεψη στην Ελλάδα. Πώς είναι αυτό δυνατόν; Ο χρόνος περνάει πολύ γρήγορα.
Πάντα μιλάω για αυτό το πρώτο show των Dream Syndicate με ανθρώπους, πολλοί από τους οποίους ήταν εκεί, αλλά και πολλοί άλλοι που έχουν ακούσει τον θρύλο. Και γνωρίζω ότι στην Ελλάδα δεν είναι άγνωστοι οι μύθοι και οι θρύλοι.
Πόσοι άνθρωποι ήταν εκει; 5000; Νομίζω τόσο είναι το σωστό νούμερο. Ή ίσως ήταν μέρος του θρύλου. Το μόνο που ξέρω είναι ότι το σόου ήταν σε εξωτερικό χώρο και τα καλώδια των ενισχυτών ήταν κομμένα , ίσως από πρόθεση, ίσως και όχι. Και ξαφνικά πολλοί από αυτούς που ανυπομονούσαν για την συναυλία αυτή δεν μπορούσαν να ακούσουν τίποτα. Έκανα το μόνο πράγμα που είχε νόημα για μένα. Γύρισα τα μόνιτορ προς τον κόσμο ώστε να μπορούν οι άνθρωποι να ακούσουν την συναυλία.Υποθέτω ότι θα μπορούσαμε να έχουμε νευριάσει πολύ και να έχουμε δώσει τέλος στο show αλλά δεν ήταν το στυλ μας αυτό. Ήταν το απλό, το πλέον προφανές πράγμα να κάνει κανείς, αλλά επίσης έκανε μια εντύπωση και μια φιλία γεννήθηκε.
Και υπάρχουν και άλλα καλά στιγμιότυπα μέσα στα χρόνια. Είχαμε την τιμή να είμαστε η τελευταία μπάντα που έπαιξε στο φανταστικό Club Ροδον. Τόσες ωραίες στιγμές στο Ροδον όλα αυτά τα χρόνια με τους Dream Syndicate, Gutterball, the Miracle 3 και τις άλλες προσωπικές μου μπάντες και αυτές ήταν οι καλύτερες μπορώ να πώ. Ηταν σαν την κλιμακωτή σκηνή στο τέλος του "24 Hour Party People" που το κοινό αποσυναρμολογεί το club (με εμψύχωση θα έπρεπε να προσθέσω) και παίρνουν ένα κομμάτι του Ροδον σπίτι μαζί τους. Αλλά πολλές άλλες απίθανες στιγμές έγιναν εκτός σκηνής. Έκανα τόσους πολλούς και υπέροχους φίλους, απόλαυσα τόσο πολύ ωραίο φαγητό, έκανα τόσες σπουδαίες συζητήσεις και είδα τόσα πολλά από μια πανέμορφη χώρα που παραμένει ένα από τα αγαπημένα μου μέρη για να επισκέπτομαι.
Κάθε επίσκεψη είναι μια ευκαιρία να προσθέσω κάτι ακόμα στο λεύκωμα της ψυχής μου. Και ή πρώτη μου επίσκεψη αυτής της νέας δεκαετίας θα είναι σίγουρα μια όμορφη νέα προσθήκη. Όταν έρχομαι για τα ακουστικά show, δεν είμαι μόνος. Φέρνω την κιθάρα μου, εκατοντάδες τραγούδια και όλες αυτές τις αναμνήσεις – η απλότητα και η γύμνια του show σου δίνει την δυνατότητα να βρεθείς πιο κοντά στα τραγούδια και στο πώς ξεκίνησαν όλα. Φέρνοντάς τα όλα πίσω στο σπίτι τους πραγματικά! Θα σας δω όλους πολύ συντομα.
STEVE WYNN